Doe het dan niet ofzo...
Ut hoft niet.Maar respect GG.
Parijs-Roubaix 12 juni 2016 (VCR)
Gastheerg
12 jun 2016 19:29
Genoeg over de chicken-run maar snappen doe ik het niet. Mijn vrouw heeft ieder op de chicken-run op de foto staan en publicatie kan voorkomen worden door een kleine bijdrage in onze hobbyprojecten 
Zaterdag eerst naar Opa en Oma voor een stukje mantelzorg en daarna naar PARIJS! Natuurlijk niet. PR start al jaren veel noordelijker. Misschien wordt het tijd om het de Roubaix Classic te gaan noemen of iets dergelijks.
In de buurt van de start hadden we een hotel maar snel even bij de eerste strook kijken.
Is genoemd naar Jean Stablinski. Wereldkampioen maar vooral ontdekker van het Bos van Wallers! Hoop renners zijn hem daar ook eeuwig dankbaar voor
Bij het oprijden van de strook hangt dit schild
Ziet er goed uit. Zaterdagmiddag en er ging en bui overheen die nacht.
Na paar 100 meter dit momument. Lelijk zoals zo'n beetje alles wat ze daar bouwen
Nummer halen
Later meer.................
Zaterdag eerst naar Opa en Oma voor een stukje mantelzorg en daarna naar PARIJS! Natuurlijk niet. PR start al jaren veel noordelijker. Misschien wordt het tijd om het de Roubaix Classic te gaan noemen of iets dergelijks.
In de buurt van de start hadden we een hotel maar snel even bij de eerste strook kijken.
Is genoemd naar Jean Stablinski. Wereldkampioen maar vooral ontdekker van het Bos van Wallers! Hoop renners zijn hem daar ook eeuwig dankbaar voor
Bij het oprijden van de strook hangt dit schild
Ziet er goed uit. Zaterdagmiddag en er ging en bui overheen die nacht.
Na paar 100 meter dit momument. Lelijk zoals zo'n beetje alles wat ze daar bouwen
Nummer halen
Later meer.................
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
We wachten in spanning af...
Gastheerg
12 jun 2016 23:03
Vaste prik bij Parijs-Roubaix is de deelname van een aantal retro groepen.
Verzamelen voor de start
Wordt ik - zelfs na jaren - toch een beetje onrustig van
Met het voorste groepje van 10 man naar de eerste kasseien gereden
Bij de eerste controle was ook nog geen hond.
Na de controle m'n eigen tempo gaan rijden want ik voelde wel dat dat niet goed ging komen. Zat daar allemaal met gasten die m'n zoon konden zijn
Daarna 140km vooral alleen gefietst. Deze gasten gingen bij een strook volle bak maar op het asfalt feest zitten vieren
Bevoorrading Wallers-Arenberg
Zoals we van VCR gewend zijn was het weer top
Hier start tevens de 130km variant. De meneer links op de foto heeft een prothese en gaat gewoon naar de wielerbaan fietsen!
Ruim baan. Niemand fietste in de weg
Daar moets ik vandaan gaan komen
Zwoeg, zwoeg
zonder woorden
In mijn ogen is de strook van Wallers-Arenberg ook net een stap teveel. Net als de Koppenberg en Ardense hellingen als de Hezalles. Natuurlijk kan ieder die een beetje traint dit soort hindernissen overwinnen maar of het echt positieve bijdrage aan een mooie koers geeft?
Zonder die malle fietsers is het hier ook heerlijk om te wandelen (beschermd natuurgebied!)
Ik rij graag op kasseien maar deze ben ik altijd blij dat het klaar is. M'n mouwstukken zaten goed toen ik 2500meter eerder over de spoorweg fietste
Het wapentuig voor deze dag.
Verzamelen voor de start
Wordt ik - zelfs na jaren - toch een beetje onrustig van
Met het voorste groepje van 10 man naar de eerste kasseien gereden
Bij de eerste controle was ook nog geen hond.
Na de controle m'n eigen tempo gaan rijden want ik voelde wel dat dat niet goed ging komen. Zat daar allemaal met gasten die m'n zoon konden zijn
Daarna 140km vooral alleen gefietst. Deze gasten gingen bij een strook volle bak maar op het asfalt feest zitten vieren
Bevoorrading Wallers-Arenberg
Zoals we van VCR gewend zijn was het weer top
Hier start tevens de 130km variant. De meneer links op de foto heeft een prothese en gaat gewoon naar de wielerbaan fietsen!
Ruim baan. Niemand fietste in de weg
Daar moets ik vandaan gaan komen
Zwoeg, zwoeg
zonder woorden
In mijn ogen is de strook van Wallers-Arenberg ook net een stap teveel. Net als de Koppenberg en Ardense hellingen als de Hezalles. Natuurlijk kan ieder die een beetje traint dit soort hindernissen overwinnen maar of het echt positieve bijdrage aan een mooie koers geeft?
Zonder die malle fietsers is het hier ook heerlijk om te wandelen (beschermd natuurgebied!)
Ik rij graag op kasseien maar deze ben ik altijd blij dat het klaar is. M'n mouwstukken zaten goed toen ik 2500meter eerder over de spoorweg fietste
Het wapentuig voor deze dag.
-
jeroenhuizinga
- Forum-lid
- Berichten: 58
- Lid geworden op: 28 mei 2013 13:53
- Locatie: Texel
Zie mezelf een paar keer terug op de foto's, leuk! Gelukkig waren bij mij de benen beter dan mijn handen, veel blaren.
Verder heerlijk gereden. Grote stukken alleen, je arriveert met een groepje bij een kasseistook, volle bak er op en eroverheen en dan zit je opeens alleen. Dus ook hele stukke alleen gereden. Weer was goed en de stroken lagen er (voorzover dan kan) prima bij (qua water en modder dan, die stenen liggen beroerd en daarom doen we het ook).
Heerlijke dag gehad en natuurlijk de welverdiende douche n afloop, dit keer in het hokje van Ballerini.
Verder heerlijk gereden. Grote stukken alleen, je arriveert met een groepje bij een kasseistook, volle bak er op en eroverheen en dan zit je opeens alleen. Dus ook hele stukke alleen gereden. Weer was goed en de stroken lagen er (voorzover dan kan) prima bij (qua water en modder dan, die stenen liggen beroerd en daarom doen we het ook).
Heerlijke dag gehad en natuurlijk de welverdiende douche n afloop, dit keer in het hokje van Ballerini.
Wij hebben met zn 3en de 120 km gedaan. sochtends eerst met de bus naar het bos. Prima geregeld overigens!
Daarna de startbewijzen opgehaald en volle bak het bos in.
wat denk je....ik had na 500 meter een lekke band. Veelste weinig druk achter vermoed ik.
Gelukkig kon ik aan het eind mijn nieuw band op de juiste druk zetten bij wat Belgen.
Dit was mijn eerste keer. Ik sta versteld van de slechte staat van de kasseien. Vooral dat korte stuk bij de molen, moulin. ...Carrefour..niet te doen. Ik reed daar maar 11 of 12 km in het uur. Goed en wel is de schade : 4 blaren op mijn handen, 1 lekke band en aanlopend voorwiel. En gelukkig droog!!!
Stortbui op het terras voor ons.
Top dag!!
Kleine edit: mooiste moment de bel als je het Velodrome op rijdt...je gaat er gewoon even voor aanzetten.
Daarna de startbewijzen opgehaald en volle bak het bos in.
wat denk je....ik had na 500 meter een lekke band. Veelste weinig druk achter vermoed ik.
Gelukkig kon ik aan het eind mijn nieuw band op de juiste druk zetten bij wat Belgen.
Dit was mijn eerste keer. Ik sta versteld van de slechte staat van de kasseien. Vooral dat korte stuk bij de molen, moulin. ...Carrefour..niet te doen. Ik reed daar maar 11 of 12 km in het uur. Goed en wel is de schade : 4 blaren op mijn handen, 1 lekke band en aanlopend voorwiel. En gelukkig droog!!!
Stortbui op het terras voor ons.
Top dag!!
Kleine edit: mooiste moment de bel als je het Velodrome op rijdt...je gaat er gewoon even voor aanzetten.
Gastheerg
13 jun 2016 08:48
Na het Bos van Wallers is Pont Gibus aan de beurt.
Het eerste deel van deze strook - die haar bijnaam aan Gilbert Duclos Lassalle te danken heeft - is een paar jaar geleden gerestaureerd en voorzien van drainage. Het tweede deel is echter wat mij betreft ook toe aan een opknapbeurt
Hier de bekende brughoofden:
Maar wel een enorm smerige fiets
Het stuk naar de een na laatste controle heb ik echt wel even op de tanden moeten bijten.
Meet old friends (in 2012 m'n snelste mee gereden)
Even 10 minuten de boel op laten knappen.
Gaan we weer.
De finale (hier op Thibault) met Frank gefietst
Als je hier eenmaal geraakt dan gaat het goedkomen
M'n prive regisseuze zat al klaar
Om lijken op te vangen op een van de slechtste stroken die er is
Later vandaag het laatste deel...........
Het eerste deel van deze strook - die haar bijnaam aan Gilbert Duclos Lassalle te danken heeft - is een paar jaar geleden gerestaureerd en voorzien van drainage. Het tweede deel is echter wat mij betreft ook toe aan een opknapbeurt
Hier de bekende brughoofden:
Maar wel een enorm smerige fiets
Het stuk naar de een na laatste controle heb ik echt wel even op de tanden moeten bijten.
Meet old friends (in 2012 m'n snelste mee gereden)
Even 10 minuten de boel op laten knappen.
Gaan we weer.
De finale (hier op Thibault) met Frank gefietst
Als je hier eenmaal geraakt dan gaat het goedkomen
M'n prive regisseuze zat al klaar
Om lijken op te vangen op een van de slechtste stroken die er is
Later vandaag het laatste deel...........
-
jelmerjager
- Forum-lid
- Berichten: 150
- Lid geworden op: 05 jun 2008 14:26
jelmerjager
13 jun 2016 11:28
Mooi Gerard! Het was leuk om jullie te treffen. Complimenten!
Gastheerg
13 jun 2016 12:01
Je ging nogal hard op Carrefour................niemand kon je bijhouden maar gelukkig hebben we de foto's nog. Later vandaagjelmerjager schreef:Mooi Gerard! Het was leuk om jullie te treffen. Complimenten!
-
Tibetaanse Theo
- Forum-lid
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 25 mei 2016 12:34
Wat een mooie tocht, goed georganiseerd, 2de keer voor herhaling vatbaar, alleen helaas vlak voor de finish gevallen... maar ja dat mag de pret niet drukken,
vraagje, hoe plak je foto's ? ik heb er nog veel meer, waar jullie misschien we op staan...
https://photos.google.com/album/AF1QipN ... to/AF1QipM
https://photos.google.com/album/AF1QipN ... 6q3WiGmJFJ
https://lh3.googleusercontent.com/NX2UO ... S4=s960-no
vraagje, hoe plak je foto's ? ik heb er nog veel meer, waar jullie misschien we op staan...
https://photos.google.com/album/AF1QipN ... to/AF1QipM
https://photos.google.com/album/AF1QipN ... 6q3WiGmJFJ
https://lh3.googleusercontent.com/NX2UO ... S4=s960-no
Dit jaar mijn 3de editie. Een paar minuten achter ‘de grote groep’ gestart. Fiestmaat (debutant) was telefoon kwijt. Auto omgekeerd, blijkt het ding in zijn achterzak te zitten. Hoezo zenuwachtig voor ‘de eerste keer’?
Eerste kasseienstroken waren op een aantal plaatsen flink glibberig. Opvallend: veel mensen zien vallen als gevolg van verkeerd remmen. Hoe verder we geraken, hoe droger de stroken, hoewel het op sommige plekken oppassen geblazen was. Maar met goed vooruitkijken en op tijd snelheid terug nemen (rustig en niet vlak voor een modderplas vol in de ankers) was het goed te doen.
En dan het bos…..een hoofdstuk op zich. In mijn beleving de zwaarste strook, die maar op één manier genomen kan worden: volle kracht vooruit. En nee, je niet laten verleiden door het pad naast de strook, die zich als een wulpse mooie jonge vrouw in allerlei bochten kronkelt om je over te halen háár te berijden. En die verleiding is er. Moederziel alleen (echt iedereen nam het pad!!) stuk gaan, brandende bovenbenen, een vorig jaar gebroken vinger voelt alsof die opnieuw gebroken wordt, polsen en armen die schreeuwen: DIT NIET!! Maar ik zet door….en als ik even de druk van de brandende bovenbenen afhaal daardoor direct stilval, wordt alles alleen nog maar erger en ik besef: dit is geen fietsen meer, dit is dus de hel…..ik vloek, schreeuw, zet aan……en hoor dan een mountainbiker roepen (voor de goede orde: hij op het pad): ‘er is hier ook een pad hoor’!!! We rijden beide dezelfde tocht, maar bevinden ons in totaal verschillende dimensies.
Na het bos zijn de stroken droger (d.w.z. minder verraderlijke natte plekken) en op de stroken gaat het gas er goed op. Rustig van strook naar strook en op de stroken volle bak. Heerlijk!! Ik ben absoluut geen snelle fietser, ik ben een slechte klimmer, maar dit vind ik echt geweldig!! Totdat een Belgische dame voor me (op een kasseienstrook!!!) doodleuk met haar Berlingo achter haar man aanrijdt. De man heeft een veel lager tempo dan ik, maar ik kan er niet langs, de strook is hier echt te smal om een auto in te halen. Omdat ik niet in de uitlaatgassen wil rijden laat ik me mopperend zakken en zie dan dat de auto een soort inham inrijdt en daar stopt. Ha…ik kan er langs! Ik geeft gas en vlak voordat ik haar passeer gaat het portier open en springt er doodleuk een hond uit die vlak langs mijn wiel schiet. Geloof me: deze Belgische dame heeft kennis gemaakt met een paar onvervalste bargoens-Hollandse krachttermen. Het zal de adrenaline wel zijn, maar ik ben ziedend!!! Als ik back-up krijg van een groep opgewonden Italianen die achter me reden en het zagen gebeuren staat het huilen haar nader dan het lachen. Sommige mensen leren alleen “the hard way”. Niet voor niets staat in het reglement vet gedrukt dat het voor volgwagens verboden is de kasseienstroken op te rijden….
Zo’n 20km voor de finish en met l’Arbre voor de boeg gaan de hemelsluizen open. Sommige delen van de stroken die nog komen hebben stukken met zwarte kasseien. Mijn ervaring: met een flinke bui erop zijn deze erugh glad. Het groepje Italianen wat nog steeds in mijn wiel hangt hoor ik vloeken alsof hen de weg wordt versperd door een Belgische dame met Berlingo….
Terugkijkend een geweldige fietsdag! Materiaal was top (@ErnieC: Chalenge Strada Bianca was een geweldige tip!!), geen lek, geen blaar. Heb nou al zin in de volgende editie.
Eerste kasseienstroken waren op een aantal plaatsen flink glibberig. Opvallend: veel mensen zien vallen als gevolg van verkeerd remmen. Hoe verder we geraken, hoe droger de stroken, hoewel het op sommige plekken oppassen geblazen was. Maar met goed vooruitkijken en op tijd snelheid terug nemen (rustig en niet vlak voor een modderplas vol in de ankers) was het goed te doen.
En dan het bos…..een hoofdstuk op zich. In mijn beleving de zwaarste strook, die maar op één manier genomen kan worden: volle kracht vooruit. En nee, je niet laten verleiden door het pad naast de strook, die zich als een wulpse mooie jonge vrouw in allerlei bochten kronkelt om je over te halen háár te berijden. En die verleiding is er. Moederziel alleen (echt iedereen nam het pad!!) stuk gaan, brandende bovenbenen, een vorig jaar gebroken vinger voelt alsof die opnieuw gebroken wordt, polsen en armen die schreeuwen: DIT NIET!! Maar ik zet door….en als ik even de druk van de brandende bovenbenen afhaal daardoor direct stilval, wordt alles alleen nog maar erger en ik besef: dit is geen fietsen meer, dit is dus de hel…..ik vloek, schreeuw, zet aan……en hoor dan een mountainbiker roepen (voor de goede orde: hij op het pad): ‘er is hier ook een pad hoor’!!! We rijden beide dezelfde tocht, maar bevinden ons in totaal verschillende dimensies.
Na het bos zijn de stroken droger (d.w.z. minder verraderlijke natte plekken) en op de stroken gaat het gas er goed op. Rustig van strook naar strook en op de stroken volle bak. Heerlijk!! Ik ben absoluut geen snelle fietser, ik ben een slechte klimmer, maar dit vind ik echt geweldig!! Totdat een Belgische dame voor me (op een kasseienstrook!!!) doodleuk met haar Berlingo achter haar man aanrijdt. De man heeft een veel lager tempo dan ik, maar ik kan er niet langs, de strook is hier echt te smal om een auto in te halen. Omdat ik niet in de uitlaatgassen wil rijden laat ik me mopperend zakken en zie dan dat de auto een soort inham inrijdt en daar stopt. Ha…ik kan er langs! Ik geeft gas en vlak voordat ik haar passeer gaat het portier open en springt er doodleuk een hond uit die vlak langs mijn wiel schiet. Geloof me: deze Belgische dame heeft kennis gemaakt met een paar onvervalste bargoens-Hollandse krachttermen. Het zal de adrenaline wel zijn, maar ik ben ziedend!!! Als ik back-up krijg van een groep opgewonden Italianen die achter me reden en het zagen gebeuren staat het huilen haar nader dan het lachen. Sommige mensen leren alleen “the hard way”. Niet voor niets staat in het reglement vet gedrukt dat het voor volgwagens verboden is de kasseienstroken op te rijden….
Zo’n 20km voor de finish en met l’Arbre voor de boeg gaan de hemelsluizen open. Sommige delen van de stroken die nog komen hebben stukken met zwarte kasseien. Mijn ervaring: met een flinke bui erop zijn deze erugh glad. Het groepje Italianen wat nog steeds in mijn wiel hangt hoor ik vloeken alsof hen de weg wordt versperd door een Belgische dame met Berlingo….
Terugkijkend een geweldige fietsdag! Materiaal was top (@ErnieC: Chalenge Strada Bianca was een geweldige tip!!), geen lek, geen blaar. Heb nou al zin in de volgende editie.