Voor jullie me direct naar mogelijke overige topics doorverwijzen: deze zijn ondertussen grotendeels doorgenomen en heb me ook aardig weten in te lezen. Omdat ik het idee heb dat er grofweg een tweekamp bestaat aan opvattingen in trainingsleer zou ik graag eens van de (ervarings)deskundigen hier willen horen hoe het nu zit. Dat mag zowel vanuit de trainingsleer zijn maar natuurlijk ook vanuit eigen ervaring.
Mijn situatie is simpel. Door overige verplichtingen kom ik niet toe aan meer dan gemiddeld 5 uur fietsen in de week. Dat is meestal verdeeld over 2 dagen, waarbij ik er zo'n 2 a 3 rustdagen tussen heb zitten. Dus: gemiddeld 2 ritten a 50-70 km in de week. Ik train met hartslagmeter en ken m'n zones, en wil me hier aan houden (geen powermeter).
Dan nu de tegenstelling aan opvattingen zoals ik die opmerk.
Enerzijds hoor je men zeggen dat als je maar zó weinig uren in de week kan fietsen (laten we voor het gemak zeggen alles < 5 uur) dat je houden aan de onderverdeling D1, D2, D3/interval etc. 'nutteloos' is. Hierbij wordt dan gesuggereerd dat je net zo goed elk ritje maar in D2 kan gaan fietsen, en bijvoorbeeld een onderverdeling in 1 lange rit D1 en 1 kortere D1/D2 interval of D2 constant of D2/D3 interval géén zin heeft. Je moet volgens deze groep "gewoon lekker gaan fietsen" en dan word je vanzelf wel beter naargelang de kilometers die je maakt.
Anderzijds lijken er voorstanders te zijn van het feit dat trainingszones, mits uiteraard kloppend, gemiddeld gezien zeer bepalend zijn voor de kwaliteit van je trainingen en dus ook gelden als je maar weinig kunt fietsen. Dit wordt verbonden aan aanbevelingen dat je als een soort piramide het meeste van je trainingen in D1 (zeker in de huidige winterperiode), dan D2, slechts enkele D3 trainingen en al helemaal weinig moet trainen op weerstand -> oftewel het meeste aeroob, en veel minder anaeroob. Volgens deze opvatting heeft het in de zones trainen altijd wel degelijk zin, en is het "doe maar een dotje gehalte - want we trainen toch te weinig uren per week" van de idee hierboven juist zinloos.
En dan heb je nog een groep die het (voor zichzelf?) heel simpel houdt, met de stelling dat waar je op traint, je beter in wordt. Dus wil je duur -> ga lang(zaam) trainen, wil je snelheid doe intervallen, eigenlijk ook ongeacht het aantal trainingsuren dus.
----------
Vraag: gezien mijn situatie en mijn voorkeur voor meten/in zones rijden: heeft het nu wel of geen zin hoe ik train? Natuurlijk snap ik dat als ik meer zou trainen, zoiets ook meer zin zou hebben. Maar dat is mijn vraag niet. Mijn vraag is: gegeven mijn situatie en de huidige (ervarings)kennis over trainingen, heb ik dan wel wat aan het aanhouden van m'n trainigszones, of niet. Nu bijv. veel D1. En dan in aanloop naar de zomer intervallen gaan implementeren, etc. Met gemiddeld 5 uur training per week.
Alvast dank voor de reacties.
Trainings- of fietsdoel
Algemeen: gezond bezig zijn, maar met een zelfverbeterend element. Denk aan de toerrijder (solist) die er op kickt om zo efficiënt mogelijk te kunnen trainen en die niet alleen naar zijn km/h en afstand kijkt, maar daarnaast ook zo effectief mogelijk a.d.h.v. hartslag wil trainen.
Concreter: -steeds iets- langere toerritten kunnen rijden, tegen een -iets- hogere snelheid (referentie nu vs pak 'm beet de zomer, en zo steeds de referentie verleggend met een ruim tijdsinterval) --> waarbij ik langzaam mezelf aan de hand van de data kan zien verbeteren. Zonder wedstrijdintenties.
