Fast forward naar 2017. Ger rijdt nog steeds op hetzelfde oude beestje. Ding heeft al heel wat kilometers onder mijn kont gereden, aardig wat heuveltjes en toertochtjes meegedaan en doet het eigenlijk nog prima. Zeg, dat was niet de afspraak!
We fietsen met een wisselende samenstelling van de vriendengroep (net wie kan) waarbij de niveaus wel wat verschillen, evenals de fietsen. Maar met mijn oude stalen ros zit ik gewoon lekker in de middenmoot en zit ik dus echt wel boven het niveau van een paar met duidelijk betere fietsen.
Nu vraag ik me dus af: zou ik nou echt veel verschil gaan merken als ik een nieuwe fiets koop met een aluminium frame (en wellicht wat carbon onderdelen)? Ik krijg de indruk dat het meer verschil maakt dat ik zelf een paar kg afval ipv dat ik aan het gewicht van mijn fiets ga werken. Althans: op ons niveau.
Uiteindelijk fiets ik zo lekker mee. Het enige nadeel wat ik merk is dat ik een klassieke dubbel crankstel heb. De Keuterberg en de Oude Holleweg zijn erg lastig te beklimmen bijvoorbeeld (en resulteert tot nu toe vrijwel altijd in afstappen). Klimmetjes als de Koning van Spanje zijn wel prima te doen.
Als ik dan kijk naar andere fietsen bij ons in de groep heeft vrijwel iedereen een compact en een enkeling een triple. Die komen de colletjes allemaal prima op.
Nu ga ik sowieso niet investeren in alléén een nieuw crankstel op deze fiets; dat is-ie gewoon niet meer waard. Maar mocht ik nu eindelijk een goed excuus vinden om een nieuwe fiets te kopen waarmee ik ook Mrs. Ger kan overtuigen en tegelijkertijd budget vinden, dan wil ik wel een goede keuze maken.
Dus, eerste vraag op zoek naar een excuus: wat is nu eigenlijk voor een amateur het echte verschil in staal, aluminium en carbon? Merkt iemand van mijn niveau dat überhaupt?
