Ernie C. schreef: ↑12 jan 2018 18:46
Het gebrek aan landen waar gecrost wordt en het aantal crossers uit die landen zijn niet zozeer het probleem. Het probleem is dat een veldritcarrière alleen interessant is als je op de radar bent van de Vlaamse organisatoren. Alleen als zij de idiote startgelden willen betalen die sinds de periode Nys gebruikelijk zijn is het lucratief om te gaan veldrijden i.p.v knecht te worden in een kleine wielerploeg.
Maar de Vlamingen betalen liever voor derderangs crossers waarvan ze hopen dat het halve dorp ze achterna reist.
Wat dat betreft is het wel een goede verandering maar zolang het veldrijden nog van het Vlaamse publiek afhankelijk is gaat het ook geen toeschouwers naar de cross lokken. Het komt dus vooral op durven te investeren aan om het veldrijden een meer internationaal karakter te geven.
Nys zijn supporters brachten meer dan het drievoud op van z'n startgeld. Ook Wellens bracht pakken volk mee (ook al deed hij al lang niet meer mee voor de prijzen).
Stybar, Boom, Albert, VanAert, VdP; allen toppers maar ze brengen te weinig supporters mee om hun startgeld mee te betalen. Oplossing ligt dus voor de hand.
De laatste alinea van uw post begrijp ik niet.
Bedoel je dat andere supporters thuisblijven vanwege het Vlaamse publiek, wat houdt hen dan tegen?
Zonder het Vlaamse publiek (=lees geld) zat het internationale veldrijden op het niveau van het veldlopen. Geen geld en geen kijkers (behalve familie dan).
Investeren is altijd goed, maar wie gaat z'n centen boven halen denk je.
Ik begrijp trouwens niet dat de Nederlanders niet massaal crossen inrichten met zo'n kampioen en ook enkele andere goede crossers. Massaal de portefeuille open zou ik zeggen.
Het is eigenlijk niet zo ingewikkeld.
Een organisator van een cross wil winst maken of op z'n minst break-even draaien.
Dus als je inkomsten dalen doordat er minder bezoekers komen moet je de startgelden laten zakken of renners uitsluiten. (zoals Klaas de voorbije jaren soms niet welkom was). De crosser wordt dus zelf de dupe.
Nys waarschuwde hier jaren voor z'n pensioen al voor. Hij was dan een van de weinige die ook de kleine crossen niet links liet liggen en eindigde dan soms op meer dan 40 crossen op één jaar, wat hem misschien een paar belangrijke overwinningen koste.