Toch netjes Zaballa!
Hier mijn verslag:
Zaterdag 9 juni 2018 was het dan eindelijk zover. Cyclo Trois Ballons. Mijn hoofddoel van 2018 waar ik het afgelopen half jaar naar toe heb gewerkt. We waren al sinds woensdag in de Vogezen om een beetje te fietsen en rusten. Zaterdag ochtend stonden we dan in het 1e startvak met nog 3800 andere deelnemers. We hadden een nummer priorité gekregen, waardoor we zo om de meute heen konden naar het 1e startvak. Daardoor hoefden we pas 10 minuten voor de start acte de présence te geven.
Na tig keer gehoord te hebben dat afval weggooien absoluut niet toegestaan is en rode stoplichten ook echt stoppen “je roule propere”. Mochten we 7:15 dan eindelijk starten. Direct met 40kmh de rondweg op. Ik kon vrij gemakkelijk opschuiven naar de eerste rijen van het peloton en na 20km draaiden we de eindelijk de eerste heuvels in. Direct de eerste klim gaf mijn Garmin al 350-400w aan dus heb gelijk mijn eigen tempo gekozen. Er kwamen heel wat renners langszij, maar de dag is nog lang.
Na 38km kwamen we langs de camping, waar mijn ouders stonden. Daar bleek ik in de 3e groep te rijden (positie 75-100). Na de camping gingen we richting de Servance. De aanloop van de Servance is vrij vlak 1-3% en pas de laatste 6km is het steiler (7-12%). In de aanloop liet ik mijn groep rijden, omdat ze net wat te rap doorreden, de klim kwam er ook snel aan, dus had er toch niet zoveel voordeel meer van. Tijdens de klim begon het te regenen (we reden door de wolken) en dat kwam mij niet verkeerd uit, het klimt lekker als het wat koeler is en veel zuurstof in de lucht. Ik werd snel opgeraapt door een groep erachter en op het steile gedeelte, kon ik goed doorrijden en schoof zo steeds weer meer naar voren. Boven de top hadden we bidons en gelletjes/reepjes verstopt in een plastic zak. Op die manier konden we snel wisselen en de verzorgingspost onderaan de afdaling overslaan. Door een snelle afdaling (ondanks natte wegen) kon ik de aansluiting weer maken in de groep voor mij en had ik er weer voordeel van in het dal tussen Servance en Oderen. Ik ben in dat dal in de groep gebleven en gruppetto de Oderen op gereden. Er werd nu een fijn tempo gereden en onderweg werd er zelfs wat gekletst.
Pas op Le Markestein heb ik mijn eigen tempo weer gepakt en deze vrij gecontroleerd opgereden, deze klim is lang (14km) en 4% gemiddeld. Dat soort klimmen liggen mij minder dan die rond 7-10%. Ik heb daar dus ook niet teveel geforceerd. Bovenop Le Markestein snel 2 bidons gevuld en weer door. De klim gaat direct over op de Grand Ballon en na 6km was ik echt op het hoogste punt. Ik begon mijn benen al aardig te voelen, maar kon nog prima tempo rijden.
De afdaling van de Grand Ballon vooral gebruikt om weer even goed te eten en kwam weer in een goed groepje terecht. Al snel begonnen we aan de Hunsruck. Deze klim is vrij kort met 6km maar wel veel stukken 9-11%. Ik kwam hier voor geen meter in mijn ritme en begon toch wel wat te twijfelen of ik niet te gek was gestart, maar desondanks viel ik niet stil..echter soepel ging het ook niet meer. Bovenop de Hunsruck kreeg ik water van verzorgers van een cycloteam en heb ik even mijn blaas geleegd…toen ik even stond en de spanning op mijn kuiten voelde, had ik wel door dat het beste er vanaf was…
Na de Hunsruck kwam de één na laatste klim, de Alsace. Mijn ouders stonden hier boven met nieuw eten en bidons. Deze klim was 9km lang en liep erg lekker. Natuurlijk deed het pijn, maar reed toch weer aardig wat mensen voorbij en iedereen was zichtbaar aan het afzien.
Bovenop de Alsace snel weer bidons wisselen, gelletjes inladen en weer verder. De afdaling is een erg brede weg en loopt perfect. Tijdens de afdaling vormde zich weer een goed groepje. We moesten nog 20km door een dal voordat we bij de slotklim kwamen. Er werd goed samengewerkt en we reden zo’n 30-35kmh. De weg ging wat op en neer en het was duidelijk te merken dat bij iedereen het beste er vanaf was. Het was erg stil in de groep.
Na 7:15u fietsen begon ik aan de Planches Belles Filles. De slotklim van de dag. 5.5km a 8% met stukken 15% en een slot van 250m a 22%. Dodelijk recept icm 205km fietsen vooraf. Iedereen was hier aan het afzien. Ik kon hier gelukkig nog een redelijk tempo rijden van 11-12km/h. Op die manier zou ik in 30minuten binnen zijn. Er reed een Fransman bij mij die uit die streek kwam, hij vertelde mij steeds wat er qua steilte nog kwam na elke bocht, dat was wel handig en gaf wel moed om bij hem te blijven. Ondanks het afzien en de stramme benen kwam al snel de laatste bocht in zicht. Hier perste ik nog 1x alles eruit en moest op het 22% stuk slalommen om enigszins snelheid te houden. Uiteindelijk reed ik de klim op in 27 minuten en een eindtijd van 7:44u. Goed voor een 183e plek. Dik tevreden! Dit smaakt zeker naar meer, wie weet zit er volgend jaar nog meer in…
https://www.strava.com/activities/1627367141
havana
07 jun 2018 16:52
magoo
10 jun 2018 14:18
