Wat voor conditie heb ik nou nodig om zo'n tocht mee te rijden? Wordt er hard doorgereden?
En waarom is de McDonald's toch zo populair bij de randonneurs/audaxrijders? Puur beschikbaarheid en openingstijden? Ik zie die Britten bv echt de grootste troep naar binnen werken tijdens hun lange tochten.
BRM 400 Amsterdam NL- De Zuiderzeeballade 9-6-2018
Goede conditie is vereist, maar je hoeft zeker geen topatleet te zijn. Gewoon stug doorfietsen en je komt er wel.
Ja, die McDonald's... Als niet-vleeseter vind ik het een ramp, maar de openingstijden, zeker in het buitenland, zijn erg ruim.
Ja, die McDonald's... Als niet-vleeseter vind ik het een ramp, maar de openingstijden, zeker in het buitenland, zijn erg ruim.
Goede basisconditie en vooral veel doorzettingsvermogen, er komen alle tochten wel momenten waarop je je afvraagt waar je mee bezig bent
Snelheid, tussen heel langzaam en de maximale tijd van het brevet benutten en heel hard met DDX mee. Er vormen wel groepjes en je past je aan aan een qua snelheid passend groepje, beter iets te langzaam dan iets te hard.
MC is veel open, net als 24 uurs pompen. En op een gegeven moment maakt het mij niet zoveel meer uit wat ik eet, als ik maar wat te eten heb.
Snelheid, tussen heel langzaam en de maximale tijd van het brevet benutten en heel hard met DDX mee. Er vormen wel groepjes en je past je aan aan een qua snelheid passend groepje, beter iets te langzaam dan iets te hard.
MC is veel open, net als 24 uurs pompen. En op een gegeven moment maakt het mij niet zoveel meer uit wat ik eet, als ik maar wat te eten heb.
wouterf schreef: ↑11 jun 2018 19:03 Wat voor conditie heb ik nou nodig om zo'n tocht mee te rijden? Wordt er hard doorgereden?
En waarom is de McDonald's toch zo populair bij de randonneurs/audaxrijders? Puur beschikbaarheid en openingstijden? Ik zie die Britten bv echt de grootste troep naar binnen werken tijdens hun lange tochten.
Parijs-Brest-Parijs 2023 
-
aloisvonesterhazy
- Forum-lid
- Berichten: 313
- Lid geworden op: 06 sep 2016 13:49
Ik denk dat de meeste fietsers die dit forum lezen, ook al weten ze het zelf niet, best in staat zijn om een 400km-toch binnen 27 uur te fietsen. Ik heb er deze keer 17 uur en 45 minuten overgedaan, rijdend gemiddelde van 27 km/h, en als ik op Strava kijk zit ik zo'n beetje in de middenmoot.
Ik was blij met de plek en de tijden van dit brevet; eindelijk een brevet waar je zonder na te denken met de trein naartoe kunt zonder een hotel te nemen, en ook geen autorit terug met je slaperige lijf achter het stuur. In café Dorst was het al behoorlijk druk toen ik aankwam, het terras was te klein om alle randonneurs uiteindelijk een plekje te geven. Het vertrek midden om een Amsterdams kruispunt was ook anders dan ik gewend ben. We reden vrij snel over de Schellingwouderbrug Waterland binnen en lieten daarmee de drukte achter ons. Eerst nog een grote groep, er reed nog even een plaatselijke wielrenner mee met wie ik een kort praatje heb gemaakt over de randonneursport. Bij Hoorn raakte mijn zadeltas ineens het achterwiel waardoor ik was gedwongen te stoppen en daarmee de aansluiting met de groep kwijtraakte. Tas was nieuw maar blijkt een beetje een miskoop, helaas. Bij Enkhuizen dan maar in mijn eentje gestopt en een controlefoto gemaakt, terwijl de laatste randonneurs alweer verder reden. Even nog achter enkele Duitsers aangefietst die voor mij eigenlijk net iets te langzaam gingen, daarna werden we ingehaald door een snellere groep (waar hadden die gezeten?) waar ik bij aanhaakte. Deze gingen mij weer te snel, maar dat gold voor meer deelnemers, zodat zich voor Medemblik een groepje van vier man had geformeerd: Johan, Gerard en Frits uit Den Haag, en ik. De nacht was nu gevallen, en even na middernacht was het volgende fotomoment te Oudesluis. Zo langzamerhand begon er een watertekort op te treden, en op Wieringen fietsten we langs verschillende tankstations om te kijken of er iets van water was. Midden op de Afsluitdijk wat langer gestopt bij een helaas gesloten Texaco, zodat ons waterprobleem nog steeds niet opgelost was. Maar het knipte wel de saaie en winderige overtocht in tweeën.
Vanaf de Friese kust bij Makkum ineens wind mee en ging het ook veel vlotter. Maar toen deed de slaap zich ook veel meer voelen en had ik af en toe de neiging om mijn ogen even dicht te doen. We reden in op een grotere groep die ons op de Afsluitdijk was gepasseerd en zodoende was het telkens erg druk bij een aantal schapenhekken onderaan de dijk bij Workum. Daar werd gelukkig ook een kraantje gevonden in de gevel van een soort bed-and-breakfast. De eigenaars zullen wel opkijken als ze de beveiligingscamerabeelden terugkijken en ineens vijftien fietsers zien prutsen aan hun fonteintje... (ik weet niet of er een camera hing, denk het niet eigenlijk).
Volgend fotomoment bij Stavoren zonder pauze genomen, het werd alweer licht, daarna door het lichtglooiende Gaasterland richting Lemmer. Op een pleintje met uitnodigende bankjes even een wat langere pauze genomen. Dan kwam er een stuk route waarbij de routemakers hadden gesmokkeld, we reden namelijk toch eventjes door de Flevopolder, waarmee we even niet voldeden aan de definitie van 'Rondje Zuiderzee'.
We hadden al zien aankomen dat we veel te vroeg zouden zijn voor de pont bij Genemuiden, en na even discussiëren of we twee uur zouden gaan wachten in the middle of nowhere of zouden doorrijden deden we het laatste en via Hasselt kwamen we aan in Kampen. We hoopten op horeca maar er was nog niets open. Dan maar op een leeg terrasje ons eigen eten opeten, maar Frits, die al door zijn voorraad heen was, drong erop aan dat we toch ook nog even langs het plaatselijke Esso-tankstation zouden rijden. Dat was wel open zodat we uiteindelijk twee pauzes hadden in Kampen.
Het lange stuk langs de Veluwe ging veel over bochtige paadjes door de weilanden, maar was wel mooi, dwars door het mooie Elburg, door Harderwijk waarvan we alleen de buitenwijken zagen en langs de toeristische stranden. Laatste controlemoment bij strand Horst bood de gelegenheid voor een klassieker: de McDonalds.
Dan de rare omweg om de monding van de Eem heen, omdat het veer niet voer op zondag, en dan wel als extra een mini-trekpontje. Door Huizen waar de route op een verschrikkelijke manier slingerde langs het havenfront, over het triathlonparcours (Ik ben er nog steeds niet uit of de verkeersregelaars aannamen dat wij deelnemers waren die net aankwamen of buitenstaanders; twee mannen uit ons groepje hadden kleding van hun triathlonclub aan dus dat was wel toepasselijk). Door het Gooi over allerlei schelpenpaden met hondenuitlaters, over de vestingwallen van Naarden, langs het Muiderslot en tenslotte over het laatste stukje Zuiderzeedijk, de Diemerzeedijk, Amsterdam binnen gereden. Mijn voetzolen brandden van de pijn dus het eerste wat ik deed, tot verbazing van de barvrouw, was mijn schoenen uitschoppen, en daarna een heerlijk biertje. Aankomst kwart voor twee. Later nog even gesproken met Joost v/d Griek, de organisator, die toch nog kon komen, over de mooie tocht. Dank voor deze rit, en dank aan mijn medefietsers!
Ik was blij met de plek en de tijden van dit brevet; eindelijk een brevet waar je zonder na te denken met de trein naartoe kunt zonder een hotel te nemen, en ook geen autorit terug met je slaperige lijf achter het stuur. In café Dorst was het al behoorlijk druk toen ik aankwam, het terras was te klein om alle randonneurs uiteindelijk een plekje te geven. Het vertrek midden om een Amsterdams kruispunt was ook anders dan ik gewend ben. We reden vrij snel over de Schellingwouderbrug Waterland binnen en lieten daarmee de drukte achter ons. Eerst nog een grote groep, er reed nog even een plaatselijke wielrenner mee met wie ik een kort praatje heb gemaakt over de randonneursport. Bij Hoorn raakte mijn zadeltas ineens het achterwiel waardoor ik was gedwongen te stoppen en daarmee de aansluiting met de groep kwijtraakte. Tas was nieuw maar blijkt een beetje een miskoop, helaas. Bij Enkhuizen dan maar in mijn eentje gestopt en een controlefoto gemaakt, terwijl de laatste randonneurs alweer verder reden. Even nog achter enkele Duitsers aangefietst die voor mij eigenlijk net iets te langzaam gingen, daarna werden we ingehaald door een snellere groep (waar hadden die gezeten?) waar ik bij aanhaakte. Deze gingen mij weer te snel, maar dat gold voor meer deelnemers, zodat zich voor Medemblik een groepje van vier man had geformeerd: Johan, Gerard en Frits uit Den Haag, en ik. De nacht was nu gevallen, en even na middernacht was het volgende fotomoment te Oudesluis. Zo langzamerhand begon er een watertekort op te treden, en op Wieringen fietsten we langs verschillende tankstations om te kijken of er iets van water was. Midden op de Afsluitdijk wat langer gestopt bij een helaas gesloten Texaco, zodat ons waterprobleem nog steeds niet opgelost was. Maar het knipte wel de saaie en winderige overtocht in tweeën.
Vanaf de Friese kust bij Makkum ineens wind mee en ging het ook veel vlotter. Maar toen deed de slaap zich ook veel meer voelen en had ik af en toe de neiging om mijn ogen even dicht te doen. We reden in op een grotere groep die ons op de Afsluitdijk was gepasseerd en zodoende was het telkens erg druk bij een aantal schapenhekken onderaan de dijk bij Workum. Daar werd gelukkig ook een kraantje gevonden in de gevel van een soort bed-and-breakfast. De eigenaars zullen wel opkijken als ze de beveiligingscamerabeelden terugkijken en ineens vijftien fietsers zien prutsen aan hun fonteintje... (ik weet niet of er een camera hing, denk het niet eigenlijk).
Volgend fotomoment bij Stavoren zonder pauze genomen, het werd alweer licht, daarna door het lichtglooiende Gaasterland richting Lemmer. Op een pleintje met uitnodigende bankjes even een wat langere pauze genomen. Dan kwam er een stuk route waarbij de routemakers hadden gesmokkeld, we reden namelijk toch eventjes door de Flevopolder, waarmee we even niet voldeden aan de definitie van 'Rondje Zuiderzee'.
We hadden al zien aankomen dat we veel te vroeg zouden zijn voor de pont bij Genemuiden, en na even discussiëren of we twee uur zouden gaan wachten in the middle of nowhere of zouden doorrijden deden we het laatste en via Hasselt kwamen we aan in Kampen. We hoopten op horeca maar er was nog niets open. Dan maar op een leeg terrasje ons eigen eten opeten, maar Frits, die al door zijn voorraad heen was, drong erop aan dat we toch ook nog even langs het plaatselijke Esso-tankstation zouden rijden. Dat was wel open zodat we uiteindelijk twee pauzes hadden in Kampen.
Het lange stuk langs de Veluwe ging veel over bochtige paadjes door de weilanden, maar was wel mooi, dwars door het mooie Elburg, door Harderwijk waarvan we alleen de buitenwijken zagen en langs de toeristische stranden. Laatste controlemoment bij strand Horst bood de gelegenheid voor een klassieker: de McDonalds.
Dan de rare omweg om de monding van de Eem heen, omdat het veer niet voer op zondag, en dan wel als extra een mini-trekpontje. Door Huizen waar de route op een verschrikkelijke manier slingerde langs het havenfront, over het triathlonparcours (Ik ben er nog steeds niet uit of de verkeersregelaars aannamen dat wij deelnemers waren die net aankwamen of buitenstaanders; twee mannen uit ons groepje hadden kleding van hun triathlonclub aan dus dat was wel toepasselijk). Door het Gooi over allerlei schelpenpaden met hondenuitlaters, over de vestingwallen van Naarden, langs het Muiderslot en tenslotte over het laatste stukje Zuiderzeedijk, de Diemerzeedijk, Amsterdam binnen gereden. Mijn voetzolen brandden van de pijn dus het eerste wat ik deed, tot verbazing van de barvrouw, was mijn schoenen uitschoppen, en daarna een heerlijk biertje. Aankomst kwart voor twee. Later nog even gesproken met Joost v/d Griek, de organisator, die toch nog kon komen, over de mooie tocht. Dank voor deze rit, en dank aan mijn medefietsers!
Nee klopt, de route was al langs Eemdijk gelegd en ging nu via Eembrugge. Oorspronkelijk zat dat pontje er wel in.
En dat handpontje had trouwens ook niet gehoeven, als we iets verder richting Eemnes waren doorgereden. Maar het had wel wat. De armspieren doen verder toch de hele dag niks.
Ik was supersnel (voor mij dan), was rond half 4 binnen. Had een stuk eerder kunnen zijn wanneer ik geen discussies had gehad met de verkeersregelaars bij de triatlon, wat een ellende daar. "Als u een stukje terug gaat en dan naar rechts komt u op hetzelfde punt uit", echt niet!!!!!!!!!!! "nee, het is niet de bedoeling dat u door het bos gaat" Geloof mij, doe mij maar een paar asfaltwegen ipv dat gravel, daar fiets ik niet zo snel, Dat in combinatie met dat ik af en toe vergat een beetje door te rijden, heb ik over het stuk vanaf strand Horst toch bijna een uur langer gedaan dan gepland.
Maar als ik bij Merselo-Verona de eerste dag zo rij, heb ik ruim tijd om te slapen
Het was een mooie tocht, heb genoten van alle Hollandse plaatjes onderweg. En de Elfsteden-estafetteloop was ook wel leuk, schept toch een band, maffe sporters in de nacht. Ik vond alleen het gebrek aan watertappunten onderweg echt een min-punt. Maar campings heb ik nu ook toegevoegd aan de watertapmogelijkheden.
Parijs-Brest-Parijs 2023