Na het uitgebreide verslag van DaPoker, ook mijn verslag;
Ergens in oktober 2017 zat ik me te bedenken wat te doen volgend seizoen, week fietsen in de Dolomieten ook leuk maar een cyclo in de Alpen of zo motiveert me meer om te gaan trainen.
Gecheckt bij de fietsvrienden, Havana, Magoo en DaPoker wie er zin/tijd had om de Galibier – Izoard SupergranFondo te gaan rijden, DaPoker had er wel zin/tijd voor andere 2 makkers gingen liever een week Dolomieten doen.., wat ik overigens ook meepik
Dus ingeschreven, en hotel gezocht….. en nu dus maar trainen.
23 juni nadert en ondertussen genoeg trainings-kilometers gemaakt, veel in de Eifel geweest met Havana en/of Magoo en de vorm is eigenlijk best goed.
21 juni vertrek richting Valloire, 6 uur in de morgen vertrokken en vroeg genoeg gearriveerd om de Telegraph even op te rijden. Het was goed warm op de Telegraph, gelukkig waren er ook wat schaduw stukken.
Dag erna nog een klein op en neertje naar Valmeinier, wat verrassend een mooie klim is om vervolgens nog een stukje Galibier te doen.
’s Avonds een lekkere pizza gegeten en vroeg naar bed, waar ik de slaap niet echt kon vatten. Normaal slaap ik eigenlijk best goed voor zo een cyclo maar deze nacht zou het anders zijn en was het niet DaPoker die de hele nacht lag te woelen maar ik!
6 uur ging de wekker en probeerde zo snel als mogelijk ontbijt te krijgen, genoeg koffie gehad om me vervolgens om te kleden en de fiets te gaan pakken. DaPoker kwam er ook snel aan en we reden naar de start waar het startvak al goed gevuld was. Er stond genoeg goed getraind volk om ons heen, dus dat zou wel eens een vliegende start kunnen worden…….
7:30 uur en we gaan los, en er wordt al stevig gereden door menig deelnemer. DaPoker blijft bij me de eerste kilometers maar kan zich dan toch niet meer beheersen en rijdt van me weg. Weet dat het nog ver is en hier al te gaan forceren is niet echt verstandig, echter kan niet die vermogens leveren die ik normaal wel trap…. het is niet anders, en wat niet is kan nog komen
Gewoon lekker verder getrapt en met Plan Lanchet in het zicht zie ik DaPoker aan de rechtse kant naar boven rijden, ik zwaai nog naar hem en wens hem het beste…., Galibier gaat prima en kom nog redelijk fris boven en heb me ook niet te moe gemaakt want bij de eerste beklimming win je niet de koers zullen we maar zeggen. Geen gebruik gemaakt van de verzorgingspost om gelijk de afddaling te pakken. Afdalen gaat me prima af, beter als het klimmen vandaag….
Nu krijgen we het lange stuk naar Guillestre, na het bestuderen van het parcours wist ik dat het een lange afdaling is tot aan Briancon en dat je daarna weer redelijk moet gaan klimmen tot aan Guillestre. Het eerste stuk afdaling doe ik alleen daar niemand me kan volgen echter een stoplicht zorgt ervoor dat ik in een groep terecht kom en hier heb ik gebruik van gemaakt tot aan Guillestre, vandaar ging bijna iedereen weer zijn eigen weg.
Richting Izoard, om deze te bereiken rijdt je eerst door een canyon voordat de echte klim begint. Verrassend was een stuk klimmen dat was er al in 2011 maar dacht dat het toen een omleiding was vanwege wegwerkzaamheden, dit is een geitenpad met redelijke stijgingspercentages en veel los grind ligt niet echt fijn om over heen te rijden. Uiteindelijk kom je dan weer uit in de canyon en moet je nog een tiental kilometers, die ik voornamelijk alleen rij met een lichte bries in de rug.
Dan gaat het naar links en begint de klim echt, 12 kilometer meen ik. Het wordt warm de zon staat pal op mijn rug en het brand lekker, in het begin loopt het op en af. Als je in het eerste dorp komt, komt er aan de linkse kant van de weg een water fontein waar ik water pak, echter wat ik me niet realiseerde, dat 1 kilometer verderop een verzorgingspost is. Toch daar ook gestopt lekker cola gedronken en wat gegeten, en verder. Vanaf nu wordt de klim echt serieus/zwaar, je ziet het niet maar hier bereik je dubbele cijfers qua stijgingspercentages vooral de bocht na het laatste dorp is ernstig steil en doet pijn bij mij en menig andere deelnemer…. En het is warm zeer warm. Vanaf nu ga je slingerend naar de top, stijgingspercentages van 8%+, en iedereen om me heen is aan het lijden en ik haal voorzichtig een aantal deelnemers in. Er rijdt me ook iemand voorbij zwaar hijgend, ik denk “vriend” dat gaat niet goed het is nog een pokken eind tot de top….. en inderdaad 1 kilometer verder op stapt hij al schreeuwend van de pijn van zijn fiets totale kramp toestand, tsja. Gelukkig de top komt in zicht, prachtige Col die Izoard maar loei zwaar. Boven op de top een amateuristische verzorgingspost, vul mijn bidons en neem wat cola eet wat en stort me naar onder.
En nu komt het zwaarste stuk, zou je niet zeggen maar dat is/was het, Braincon – Lauteret. We waren al gewaarschuwd door een stel Denen die ons vertelde dat er veel tegenwind zou zijn op dit stuk… 28 kilometer licht stijgend en windkracht 4 tegen. De lijdensweg zal ik jullie besparen, ben sowieso al geen wind rijder heb er een gigantische hekel aan. Toen ik Briancon een kilometer of 5 uit was kwam ik gelukkig in een groepje en kon ik daar lekker meerijden tot aan een verzorgingspost die 10 kilometer voor Lauteret lag. En wie staat daar tot mijn grote verbazing DaPoker met een technisch defect alhoewel hij wel verder kon rijden. Zei tegen DePoker laten we verder rijden met dat groepje maar DaPoker wilde alweer verder rijden samen dat samen was na 1 kilometer al voorbij daar DaPoker in het kielzog van een andere deelnemer meereed en mij dat te snel ging en het was nog een stuk. Lauteret in zicht en verschillende deelnemers stappen van de fiets daar het niet meer ging, ik trap verder met alles wat ik nog heb en bereik Lauteret pffff wat een …. stuk. DaPoker staat daar te wachten beetje teveel met de krachten gesmeten denk ik…., nu nog 8 kilometer naar de finish, top Galibier. Nooit van deze kant de Galibier beklommen en moet zeggen wat een prachtige klim van deze kant, het loopt niet meer soepel maar kan nog in een redelijk soepele tred trappen en de top is sneller in zicht dan ik verwachte alleen nog de laatste verrekte kilometer…. Uiteindelijk finish… Habe Fertig!
DaPoker ook net gearriveerd maakt nog een foto van me als ik de finish passeer, we omhelzen mekaar en vertel hem dat ik ontzettend veel zin heb in een “sportdrankje” cq halve liter bier!
“Na omlaag” gestort en lekker aan het bier, moet zeggen dat ging me beter af dan het klimmen vandaag
Afsluitend; zware tocht misschien niet heel zichtbaar, qua aantal kilometers en hoogtemeters alhoewel 179 kilometer met 4700 hoogtemeters niet te min is maar de ligging van het parcours en het aantal klim kilometers is veel, daarbij veel wind van Briancon – Lauteret was killing.
Organisatie was heel slecht op de seingevers na.
