imarc
26 sep 2018 22:14
Ik heb 'm vorig jaar gereden. Deze MOEST gewoon van mijn bucketlist af. De beelden van al het stof achter zo'n jagend peloton vind ik zo gaaf, dat wilde ik ook meemaken. Zo heroïsch.
Kon niemand van mijn fietsmaatjes zo gek krijgen dus ben op 1 januari bewust gaan trainen, naast het gebruikelijke ATB'en op de zondag ook regelmatig langere tochten op de racefiets, ook door slecht weer, en die hardheid kwam van pas zo bleek later...
Heb via de organisatie 'MySDAM' rechtstreeks ingeschreven en ook een hotel op 2 km van de start geboekt.
Mijn fiets, een 10 jaar oude racer, een Canyon Ultimate CF, heb ik alleen van 25mm Continental 4 seasons voorzien. Daar heb ik ook goede ervaringen mee bij Parijs-Roubaix.
Ben met de auto in 2 dagen naar Sienna gereden, bijna 1500km. Zo'n 100km voor Sienna zaten er op de bochtige wegen al een paar Volvo's van Movistar te achterop m'n bumper te duwen. Tjee, wat scheuren die ploegleiders met die volgauto's!
Ik kom aan bij het hotel, blijkt daar ook de hele ploeg van BORA te verblijven. Heb nog een leuke selfie met Sagan kunnen scoren. In het hotel zit je tijdens de maaltijden ook tussen de grote jongens van weleer; Paolo Bettini, Johan Musseeuw en Michele Bartoli. Cool.
De zaterdag kun je nog lekker kijken naar de start & finish van de profs zowel mannen als de dames.
De week voor dat ik vertrok werd er nog best goed weer voorspeld, dus ik besloot met mijn klimwielen te rijden, een set Campa Shamals. Echter bij aankomst was het weer totaal omgeslagen. Mijn 'Roubaix-wielen' (36-spaaks Rigida's) had thuis gelaten, stom!!!
De Strade Bianche's, de witte gravelpaden dus, zijn goed te fietsen, maar bij regen veranderd het in een soort leem-achtige smurrie wat enorm inslijt op de aluminium velgranden. De klimmen zijn best te doen, beetje Vlaams-Ardennenachtig, waar je bij afdalen toch best wat snelheid kunt ontwikkelen. In de regen is het dan ook best glibberen en glijen. Na dik 130km krijg je de laatste steile klim in Sienna, echt gaaf! Op de natte grote stenen moet je zittend omhoog, staand slipt het achterwiel door.
De start is hectisch zoals zo vaak bij GF's, en de bevoorradingen zijn prima. Niet overal is het parcours voor ander verkeer afgesloten.
Door de modder had mijn fiets flink geleden, met name de velgranden, compleet hol geremd. Ook ketting, cassette en balhoofd waren weer rijp voor revisie... Maar het was gaaf, heel gaaf. In m'n eentje had ik onderweg best wat leuk contact met anderen. Ik wil 'm best nog een keer doen, maar dan héél graag met stofwolken achter me!
Op de terugweg nog even één van de Ferrari musea's bezocht, en, ik kon het niet laten, een tripje in een 488 gemaakt. Even voelen hoe 670pk in je rug beukt. Ook lekker.