Marmotte 2019

[snowkrash]

Inderdaad Daniël, de Marmotte draait toch om het klimmen.

Conservatief afdalen, rustig aan en vooruitkijken.

Alu setje geeft ook rust in het hoofd. Ik heb al wat aanbiedingen van setjes gekregen nav deze thread. Ga ik even rustig naar kijken.

[nijkie]

Als je nog nooit in de echte bergen hebt gefietst zou mijn advies zijn: niet deelnemen. Misschien eerst maar eens ervaring opdoen in een eenvoudigere bergrit.
Doet me denken aan 22 jaar geleden toen er mensen waren die .die nog nauwelijks ooit geschaatst hadden, aan de Elfstedentocht begonnen en niet verder kwamen dan IJlst.

Dat gaat me te ver. Ik heb ervaring in langere en soms best pittige ritten. Mijn FTP is 4,4W/kg en train bergen al in ieder geval virtueel via Fulgaz op een 53-39 en 12:29 cassette .… dus vol doortrainen en gewoon gaan.

Met 4,4w/kg ga jij Goud halen

[slugbait]

Als je nog nooit in de echte bergen hebt gefietst zou mijn advies zijn: niet deelnemen. Misschien eerst maar eens ervaring opdoen in een eenvoudigere bergrit.
Doet me denken aan 22 jaar geleden toen er mensen waren die .die nog nauwelijks ooit geschaatst hadden, aan de Elfstedentocht begonnen en niet verder kwamen dan IJlst.

Dat gaat me te ver. Ik heb ervaring in langere en soms best pittige ritten. Mijn FTP is 4,4W/kg en train bergen al in ieder geval virtueel via Fulgaz op een 53-39 en 12:29 cassette .… dus vol doortrainen en gewoon gaan.

De eerste Nederlandse etappezage in de Tour, Theo Middelkamp op 14 juli 1936, was een bergetappe met o.a. de Galibier. Theo was een Zeeuw, die voor die Tour nog nooit een berg had gezien... Kortom, ervaring in de bergen is een pré maar zeker geen vereiste.

[snowkrash]

Met 4,4w/kg ga jij Goud halen

Thnx … dat is inderdaad mijn ambitie. Hierom wil ik dus niet eindigen als een bloedvlek op een bergwand. Het is vooral het mentale deel waar ik me op moet richten. Ik ben sterk, maar het is lang en zwaar, dus veel is hoe je onderweg mentaal hier mee om gaat.

De eerste Nederlandse etappezage in de Tour, Theo Middelkamp op 14 juli 1936, was een bergetappe met o.a. de Galibier. Theo was een Zeeuw, die voor die Tour nog nooit een berg had gezien... Kortom, ervaring in de bergen is een pré maar zeker geen vereiste.

Kijk … dat bedoel ik!

[nijkie]

Je kunt mentaal heel sterk zijn,maar als je leeg bent en de alp nog op moet wordt het een lijdensweg.
Doseren is het toverwoord

[snowkrash]

Je kunt mentaal heel sterk zijn,maar als je leeg bent en de alp nog op moet wordt het een lijdensweg.
Doseren is het toverwoord

Yes, dat ook. Sowieso ruuuustig die Glandon op. Elke neiging om met piepende bandjes te knallen wegduwen.

[daniel1975]

Die lijdensweg is bij mij ook al eens begonnen na Plan Lachat

[el_loco]

Je kunt mentaal heel sterk zijn,maar als je leeg bent en de alp nog op moet wordt het een lijdensweg.
Doseren is het toverwoord

Yes, dat ook. Sowieso ruuuustig die Glandon op. Elke neiging om met piepende bandjes te knallen wegduwen.

Niet helemaal mee eens. Ik weet van mijzelf dat ik minder tijd verlies door op het eind naar de finish te harken dan door in het begin te rustig te starten. Al zit daar wel een limiet aan natuurlijk. Mijn beste resultaten in cyclo`s behaal ik meestal door gewoon tegen omslagpunt te starten en kijken waar het schip strandt. Ik win daar meer mee dan dat ik verlies doordat het eind erg zwaar wordt. Kan altijd nog wel een redelijk tempo blijven rijden dan. Maar het zal per persoon verschillen natuurlijk.

[snowkrash]

Niet helemaal mee eens. Ik weet van mijzelf dat ik minder tijd verlies door op het eind naar de finish te harken dan door in het begin te rustig te starten. Al zit daar wel een limiet aan natuurlijk. Mijn beste resultaten in cyclo`s behaal ik meestal door gewoon tegen omslagpunt te starten en kijken waar het schip strandt. Ik win daar meer mee dan dat ik verlies doordat het eind erg zwaar wordt. Kan altijd nog wel een redelijk tempo blijven rijden dan. Maar het zal per persoon verschillen natuurlijk.

Ik moet zeggen dat je de tweede bent die zoiets zegt. Zal het even nader bekijken, zeker met mijn sportmedisch onderzoek in het verschiet.

[MarkVeenstra]

Ik zou hier echt niet op rekenen... Als je kapot gaat, moet je nog de alp op harken. Dat kost je echt serieus tijd dan. En ga je al eerder de bietenbrug op, zit je nog voor of halverwege de galibier...
De meeste cyclo:s eindigen niet bergop buitencategorie hea;).

Er zijn vast uitzonderingen... En het ligt aan de uitvoering, maar doseren, eten en drinken, is toch wel wat voor 90% van de mensen het beste werkt.
Uitvoering bedoel ik dan dat je met doseren ook prima 10bslagen onder je omslagpunt kunt zitten, en bergop zelfs iets dichterbij. Je hoeft niet direct alles laag in d1 te gaan zitten fietsen natuurlijk.

Maar goed, iedereen is anders en je zult je eigen methodes moeten ontwikkelen. Naar mijn mening kan je dan de 1e keer zo'n cyclo in het hooggebergte beter behoudend aanvliegen, met grotere kans op een positieve ervaring (en wellicht dat je achteraf denkt dat je best wat harder had kunnen beginnen). Dan dat je de 1e keer jezelf op een hoop rijdt de glandon over, 't dal door naar de telegraph, de lekker lopende telegraph over stievelt en vervolgens met pijn en moeite de laatste 2 beklimmingen kunt doen. En zo een hele nagtieve ervaring eraan over houdt.

[TL@]

Ik vertrek meestal ook vrij stevig en dan wat harken op het einde is meestal ook het snelste voor mij.

Bij de Marmotte echter niet, meer dan 2 uur nodig gehad om de Alpe op te geraken. Het was ook echt niet leuk mee, als mijn verblijfplaats niet boven was geweest, had ik waarschijnlijk gewoon opgegeven.

Het heeft ook jaren geduurd voordat ik de tocht ging waarderen nadien. We zijn nu bijna 10 jaar verder en pas nu begint het te kriebelen om hem eventueel nog eens te rijden.

Ik rijd trouwens nog steeds ongeveer 30km/u op het vlakke wanneer ik erdoor zit, wat in een gewone tocht dus ruim voldoende is.

[el_loco]

Ik zou hier echt niet op rekenen... Als je kapot gaat, moet je nog de alp op harken. Dat kost je echt serieus tijd dan. En ga je al eerder de bietenbrug op, zit je nog voor of halverwege de galibier...
De meeste cyclo:s eindigen niet bergop buitencategorie hea;).

Er zijn vast uitzonderingen... En het ligt aan de uitvoering, maar doseren, eten en drinken, is toch wel wat voor 90% van de mensen het beste werkt.
Uitvoering bedoel ik dan dat je met doseren ook prima 10 slagen onder je omslagpunt kunt zitten, en bergop zelfs iets dichterbij. Je hoeft niet direct alles laag in d1 te gaan zitten fietsen natuurlijk.

Maar goed, iedereen is anders en je zult je eigen methodes moeten ontwikkelen. Naar mijn mening kan je dan de 1e keer zo'n cyclo in het hooggebergte beter behoudend aanvliegen, met grotere kans op een positieve ervaring (en wellicht dat je achteraf denkt dat je best wat harder had kunnen beginnen). Dan dat je de 1e keer jezelf op een hoop rijdt de glandon over, 't dal door naar de telegraph, de lekker lopende telegraph over stievelt en vervolgens met pijn en moeite de laatste 2 beklimmingen kunt doen. En zo een hele nagtieve ervaring eraan over houdt.

Dat laatste ben ik wel met je eens, om bij je eerste ervaring in het hooggebergte er direct in te vliegen is waarschijnlijk niet het meest verstandig. Ik weet van mijzelf uit ervaring dat ik in absolute staat van ontbinding niet meer dan 1u25 nodig heb om Alpe d`Huez op te komen. (daar komt mijn lage gewicht van pas gelukkig)
En inhouden is inderdaad relatief. Mijn recept voor de Marmotte (globaal): Glandon 5 slagen onder omslagpunt (met af en toe een uitschieter naar boven). Telegraphe hoog d2/laag d3, Galibier niet doseren maar gewoon rijden, in de afdaling wat herstellen en de Alpe op wilskracht.
Na Alpe duZes ken ik die berg zo goed dat dat wel helpt. Doseren is natuurlijk ook puur persoonlijk en dat doet iedereen wel. Mijn ervaring is dat ik niet te langzaam moet beginnen, angst voor pijn later in de tocht komt mijn prestatie niet ten goede. Liever iets te hard gestart dan nog iets teveel over op het eind.