Lid van wielerclub en waarom wel/niet?

[Hanz Bé]

Ik rij sinds een paar jaar bij een club. Ik heb die keus destijds gemaakt voor het sociale karakter. Hierbij vind ik het wel belangrijk dat er fatsoenlijk gereden wordt, wat bij ons vrij goed gaat.
Wat betreft de clubkleding, die is bij onze club best stijlvol. (Ben zelf maar voor de zekerheid in de kledingcommissie gegaan )
En die verplichtingen, ach.... als ik zin heb om alleen te fietsen, dan doe ik dat. Heb ik zin in gezelschap, dan kies ik voor de club. En als “voorheen solofietser”, kies ik toch wel vaak voor de club!

[Sweety2008]

Sweety is een eind in de 50 en heeft geen pelotonservaring, dan is 30 gemiddeld vrij ambitieus.....levert w.s. alleen maar frustratie op...
Tussen de wielen rijden moet je dan redelijk beheersen, de snelheid flink opvoeren is met 50+ niet erg realistisch
Ik ben zelf 66, maar heb al een hele wielercarriere achter de rug en rij solo ook nog makkelijk 30+ , in de zomer dan en met een groep wel 35+.....

Daarom weet ik waar mijn plaats is en dat is niet in een wielerclub. Dus voor mij is het beste dat ik alleen fiets hoeft ook niemand op mij te wachten.

[hcmjanssen]

Ik ben sinds de oprichting ervan lid van de plaatselijke wielerclub geweest, maar heb me per 1-1-2019 afgemeld als lid. Voornaamste reden was persoonlijk, maar daarnaast had ik al 2 jaar niet meer deelgenomen aan een clubrit (afwisselend op zaterdag of zondag). De redenen daarvoor waren:
1. ik had geen zin meer om op een zaterdag- of zondagochtend op te moeten staan op een tijd die nauwelijks later was dan op een werkdag.
2. ik had geen zin meer om 's ochtends te gaan fietsen als het 's middags veel mooier en warmer weer is.
3. ik had geen zin meer om me het apelazarus te trappen om maar zo snel mogelijk boven op een beklimming aan te komen (de tijd dat ik een klimmer was, ligt inmiddels 40 jaar achter me) terwijl de anderen op me stonden te wachten, om dan gelijk door te moeten jakkeren zonder even op adem te kunnen komen (waar die anderen dus wel tijd voor hadden). De beruchte kreet "We zijn compleet, we kunnen weer!" zal bij velen wel bekend zijn..
4. ik had geen zin om een pakket clubfietskleding voor alle weersomstandigheden (shirt korte mouw, shirt lange mouw, fietsjack, arm- en beenstukken, windvest, korte broek en lange broek) te moeten kopen, terwijl ik voor de koelere tijden al meer dan voldoende fietskleding van mezelf heb. Maar tijdens clubritten was en is clubkleding verplicht en dan ook nog de actuele versie; je mag niet meerijden in een "oude" versie, vanwege de sponsors die erop staan vermeld.

Ik rij liever op een dag en tijd dat het mij uitkomt en ik er zin in heb; ook rij ik liever met mijn vriendin en/of fietsmaat. We bepalen dan zelf het tempo en hoeven geen groep bij te houden die een vooraf vastgesteld tempo rijdt en we bepalen zelf onze route, zodat we kunnen kiezen of we bepaalde klimmetjes links laten liggen.
Ik ben momenteel ook geen lid van NTFU meer; wellicht dat ik daar een individueel lidmaatschap neem.

[Djemz]

Er zijn toch heel veel clubs (hier toch) die zich in 3 groepen verdelen? A groep met 30-35 gemiddeld, B groep met 26-29 gemiddeld en een C groep van 22-26 gemiddeld.

Zo kan iedereen toch in een groep geraken die past bij wat hij/zij kan.

[nijkie]

In mijn beleving ontstaat het negatieve imago rondom de racefietsers met name door groepen. Ik wil daarmee niet geassocieerd worden, alhoewel ik ook niet roomser dan de paus ben.

Tevens fiets ik voor mijn ontspanning en ik erger me kapot aan het geblèr in een groep: Paaltje, achter vrij, tegen etc.
wanneer ik fiets wil ik het geluid van de wind en de natuur horen ipv dat geblèr.

+1. Erger me vaak aan de groepen die zich alle-verkeersregels-aan-de-laars-lappend en enorm asociaal over de weg en fietspad verplaatsen. Hoef me daarom niet bij een groep aan te sluiten.
Ik fiets als ik zin heb - en ik fiets niet als ik geen zin heb - en als ik zin heb om met meer te fietsen dan spreek ik wel wat af. Mogelijkheden te over.

Bij een officiële club zijn er regels en wegkapiteins die opgeleid zijn door een gecertificeerde instructeur.
Bij onze club wordt daar veel aandacht aangeschonken en gaat het prima.
Het gaat niet alleen om het rijden maar er meer bij kijken om een groep goed te begeleiden.

[ultra_ivo]

Er wordt hier wel uitgegaan van een heel bepaald type club, de plaatselijke club met vaste uitstapjes. Dat zijn de clubs die je het meest op de weg ziet inderdaad.
Maar er zijn ook veel andere clubs die anders georganiseerd zijn. Die zijn beter geschikt voor mensen die wat vrijer willen fietsen. En niet op zondagochtend een rondje van 100km om voor het midageten weer thuis te zijn.
Ik ben lid van zo'n ander type club (zelfs van 3). Dat bevalt me prima. Evenementen door het hele land, ik kies zelf uit waar en wanneer ik deelneem.

[TL@]

Om 27 à28km/h gemiddeld te halen moet je onderweg wel heel wat stukken hebben waarbij de snelheid op 32 à 34km uitkomt. En dat is toch heel wat voor een vrouw (er zijn er natuurlijk wel) bovendien kennen we Sweety haar leeftijd niet. Daarenboven moet ge daar ook zo maar niet instappen maar eerst uw persoonlijke snelheid opvoeren. Voorbereiden dus.

Bij ons zitten (bijna) alle dames in de B-ploeg, die rijden rond de 28km/u gemiddeld (in de zomer nog iets sneller) en dat geeft toch geen problemen. Zelfs de jaarlijkse rit naar Vielsalm (200km, hier en daar wat bergop zoals de muur van Huy) en dat is ook geen probleem (al moet we wel een keer extra stoppen)
De oudste dame is ook ruim over de 50 jaar oud. Af en toe na een bocht een klein duwtje en ze mooi uit de wind houden en iedereen is tevreden.

Het hangt gewoon allemaal af van de afspraken die je maakt en hoe die opgevolgd worden.

Ik rij met de A-ploeg mee en de regel is 32km/u en niet sneller. Vorig jaar was iedereen in enorm goede doen en hebben we geregeld boven de 33km/u gemiddeld gereden, flink sneller maar OK voor iedereen.
De ritjes dat het niet OK was, gaat de snelheid gewoon terug naar 32 max (zoals afgelopen weekend, veel wind en regen, iemand van de B-ploeg mee omdat die niet gingen starten door het slecht weer)

Alles valt en staat met de afspraken die je maakt, bij ons werkt het zo al jaren perfect (we zijn een officiële club sinds 1997 en daar voor gedurende een jaar of 10 een zooitje ongeregeld )

[bve]

Ik zit bij een club aangesloten bij de knwu. 3 redenen, voor de licentie, voor de gezelligheid, voor de wedstrijd gerichte trainingen. Bevalt mij uitstekend, vergeleken met een toerclub hebben wij misschien minder de behoefte om op de openbare weg een hoog gemiddelde te rijden. Dat geeft een veilig gevoel, terwijl zover de situatie op de weg het toelaat, we hard trainen.

Vooral de trainingen samen kunnen doen is voor mij een voordeel. Alleen fietsen vind ik enkel leuk met een blok training, duurtrainingen samen doen met andere die écht in D1 fietsen is perfect. Zulke trainingen wil ik ook wel eens doen met de lokale toerders (allemaal goede vrienden) maar dat verandert altijd in een ritje d2 voor een leuk gemiddelde.

[Jorge]

Ik zat tot een 10-tal jaar geleden in een club met in totaal een 20-tal leden, maar ben er indertijd uitgestapt. Ik was het op het eind toch wat beu: we reden altijd als één groep (gemiddelde in de zomer 32km/u, in de winter ongeveer 29 km/u) en er werd gestopt als iemand materiaalpech of zoiets had. Maar telkens de laatste 25 km ofzo aanbrak, was er altijd wel iemand die zich geroepen voelde om te tonen hoe sterk hij wel was en hoeveel overschot hij nog had. Die stak de lont dan aan het vat, en bam.... de koers was begonnen. Haantjesgedrag dus.... In het begin wel leuk als je wat ambitieus bent en je wil verbeteren, maar als het zo elke week is, wordt dat op den duur vervelend. Er werd telkens door de wegkapitein voor de rit gezegd dat we rustig en samen zouden binnenkomen, maar dat was zelden het geval. De laatste 20 km werd er echt gekoerst, met snelheden boven de 45 km/u (zonder overdrijven).
De 45-plussers die meereden waren natuurlijk als eerste het kind van de rekening: die mannen werden bij de laatste kilometers genadeloos uit het wiel gereden. Slecht voor hun moraal natuurlijk: je wordt er niet vrolijk van als je eruit gereden wordt en als het elke week opnieuw gebeurt.
In de zomer kon je het je niet veroorloven om tijdens de week eens niet te fietsen, uit vrees om halverwege als een beest af te zien. Kom je terug uit vakantie, dan was het de eerste 2-3 weken afzien om bij te benen. Uiteindelijk ben ik eruit gestapt, en hoewel ik het fietsen in groep miste, was ik blij dat ik ervan af was. De jaren nadien heb ik hoofdzakelijk alleen gereden, weliswaar op een rustiger tempo.
Ik hang hier misschien een negatief beeld op van mijn ex-club, maar het is de werkelijkheid en ik denk dat het in vele clubs zo verloopt.
Nu overweeg ik om me opnieuw aan te sluiten bij een andere club. Het zal in ieder geval in een club zijn waar ze zich aan de afspraken ivm de gemiddelde snelheid houden. Anders hoeft het niet voor mij.

[fgrs]

Er zijn genoeg mensen die zogezegd graag alleen fietsen maar op toertochten wel bij een club in het wiel gaan zitten en er gaan tussenwringen. Om toch maar niet in de wind te zitten en/of om harder te kunnen fietsen dan ze alleen kunnen.

Daar heb je een punt.
Zelf ga ik mij wel volledig achteraan zetten, niet ertussen als ik zo een groep volg.

[vermeulen]

Ik ben lid geworden bij een club, omdat ik in de winter niet de motivatie kon opbrengen om in mijn eentje door dat grijze landschap te gaan peddelen. Met een vast trainingstijdstip heb je een stok achter de deur.

Bij mijn club zijn we heel bewust bezig met gedrag op de weg en verkeersveiligheid, dus er wordt altijd onder leiding van een trainer gefietst, met vrij strikte regels omtrent gedrag. Dit beviel zo goed, dat ik zelf ook trainer ben geworden. Al met al geeft dit de mogelijkheid om daadwerkelijk iets positiefs bij te dragen aan het gedrag van groepen wielrenners, en dat is denk ik ook best waardevol.

Daarnaast is het leuk aan een club dat je jezelf kunt optrekken aan anderen met vergelijkbare doelen.

[PietH]

Ik ben geen lid van een club en fiets altijd alleen. Heerlijk die vrijheid om zelf te bepalen wanneer ik ga, waarheen, welke afstand en route, in welk tempo e.d. Fietsen staat voor mij voor de afwezigheid van verplichtingen.
Daarbij fiets ik graag lekker door en heb ik toch geen adem over om uitgebreide gesprekken te voeren, dus het sociale aspect valt dan voor een deel al weg. Koffiestops vind ik ook drie keer niks. Bier drinken achteraf kan ook met mensen die niet fietsen.

Als ik de grotere (snelle) groepen zie fietsen heb ik vaak het idee dat ze zichzelf net niet helemaal in de hand hebben wat betreft coördinatie en gedrag op de weg. Heb geen behoefte om daar medeverantwoordelijk voor te zijn of erin meegesleept te worden (Ik ken mezelf). De langzamere groepen gaan me dan weer niet hard genoeg.

Met twee mensen fietsen vind ik nog wel aardig. Heel af en toe komt iemand in m'n wiel zitten als ik hem bijhaal, dan is het best lekker om een stuk hard kop over kop te fietsen of als ie niet overneemt uit het wiel proberen te rijden. Die wisselwerking kan leuk zijn, in die zin begrijp ik de aantrekkingskracht van het samen fietsen wel.
Ook voor de langere afstanden (150km+) snap ik dat het gezellig kan zijn om met meer mensen te fietsen, omdat het in je eentje na vier/vijf uur fietsen soms wat saai wordt. Al vind ik het ook juist een mooi gevoel om zoiets in je eentje te 'presteren'.

Strava en Zwift helpen om mezelf te vergelijken met andere fietsers en mezelf uit te dagen en te motiveren. In zeker zin ook een club, maar dan een zonder verdere verplichtingen.