Ik wil toch nog even mijn verhaal van de Marmotte posten! Dus hierbij!
Marmotte Pyreneeën 2019
Tsja waar te beginnen, the-Ride had ik al vroeg gepland en eigenlijk wilde ik aan het eind van de zomer ook nog wel een leuk doel hebben. Dus al vroeg bedacht dat deze cyclo wel eens een optie kon zijn. Na terugkomst van the-ride gaf Gert-jan aan dat hij ook wel wilde gaan. En zo moest er alleen thuis nog wat afgestemd worden, op het werk had ik deze periode al vrij.
Dus na the-ride lekker blijven fietsen, onderhouden. Helaas konden we pas donderdag vertrekken.
We waren mooi op tijd in Luz-Saint-Sauveur, startplaats van de Marmotte Pyreneeën. Vroeg genoeg om even een uurtje de benen los te trappen. Vrijdag vervolgens op een rustig tempo de Col de Spandelles, Col de Soulor en de Col d’Aubisque gefietst. Totaal 113km en toch 2600hm. Tijdens deze tocht bleek de laatste 15km naar Luz-Saint-Sauveur niet heel stijl te zijn en besloten we deze na de Marmotte ook gewoon te fietsen. Vanaf de top van de Hautacam is dat de enige weg.
Dus zaterdag vanuit Luz op pad, rustig aan al ouwhoerend de klim naar Luz-Ardiden opgereden. Het koste weinig moeite maar toch 55km gefietst. Daarna natuurlijk de startnummers opgehaald en we bleken toevallig oplopende nummers te hebben (1250 en 1251).
Zondag was de grote dag, het was al dagen mooi weer. Maar vooral mooi als in warm, misschien wel te warm! Ik heb een schema gemaakt en deze tijden in mijn Garmin gezet, op de bewuste punten kan ik dus mijn tijden zien. 8:15 is voor mij goud en mijn schema is op 8:05 ingezet, vooraf heb ik het idee dat 8:05 misschien iets ambitieus is.
De start was om 07:30 en aangezien we om de hoek sliepen wilden we niet te vroeg vertrekken, de zon ging immers ook pas om 7:15 op. Dus om 7:10 reden we langs de start, en we zagen een grote groep mensen staan. Niet tussen de hekken want daar was niet heel veel ruimte. Echter sta je daar wel verder vooraan en omdat er nog wel plek zat was heb ik de fiets er overheen getild en ben er tussen gaan staan.
07:30 heel erg on-Frans, we starten op tijd. Dat wil zeggen de eersten. Om 07:34 rol ik over de start en druk mijn garmin aan. Met armstukjes aan want het is nogal fris ga ik rechtsaf het dorp door en beginnen de eerste 7km voor de start van de Tourmalet. Deze 7 zijn verre van vlak want eerst race ik naar beneden en na een linksaf is het heel even vlak alvorens het echt omhoog loopt. Op het vlakke stuk maak ik gretig gebruik van de rug van anderen en op de klimdelen eigen tempo. Omdat dit een kleine pukkel is wel iets harder dan ik voor de grote cols gepland heb. Bovenop deze pukkel is het weer linksaf en op dalend weg naar de voet van de Tourmalet. Aan de voet van de Tourmalet is het eigenlijk weer simpel, eigen tempo. Ik heb me voorgenomen om de eerste klimmen met een hartslag van 160 op te rijden en daarna het tempo te verhogen (als dat nog gaat). Dus op de Tourmalet doe ik precies dat. We rijden in een lang lint naar boven en eigenlijk wordt ik continu ingehaald. Niet gek laten maken! Vooral inhouden. Het lukt wonderwel, ik geniet van de heerlijk coole temperatuur want de zon is nog steeds niet over de bergen heen. Ook is het zo op zondagmorgen met alleen fietsers gewoon een mooie weg om over te klimmen, echt genieten dus. In Bareges staan al wat vroege vogels te klappen en dat is toch leuk. Na Bareges wordt ik op een iets minder steile strook ingehaald door wat mannen en ik besluit even aan te haken. Als ik zie dat de hartslag nauwelijks boven de 160 komt blijf ik er lekker achter hangen. Zo rijden we door, over de lelijke parkeerplaats bij Super Bareges, waarna de klim wat ruiger wordt. Ik haak nog steeds aan bij de groep en je merkt dat de een de steilere stroken beter verteerd en dan voorop rijdt, terwijl andere dan juist wegzakken. De laatste paar kilometers zijn wat steiler maar ook een fantastisch uitzicht op de sliert met cyclo-rijders die onder me rijden. Mooi om te zien, genieten! Ook zie ik die laatste kilometers veel stenen liggen, rustig aan afdalen straks!
Na 1 uur en 44 ben ik op de top, de bevoorrading is geen handige plek maar vanwege de warmte wil ik wel mijn lege bidon met water vullen. Dus even die minuut verliezen. En ik zie dat ik na 1 uur en 45 minuten mezelf de afdaling instort. Dat was ook het schema wat ik ingeschat had, goed opweg nu door! Ik heb al eens afgedaald naar Saint-Marie-Campan en het is een mooie afdaling met veel lange stukken. Ik stort mezelf erin en alleen in La Mongie hou ik even een beetje in. Het gaat hard, en vlak voor de eerste galerij levert dat een schrikmoment als de renner voor me moet inhouden voor een schaap! Owh ja, die lopen hier ook. Maar na 17km in 16,5 minuut ben ik beneden en lig ik 6 minuten voor op schema.
Nu komt de klim van de Hourqette Ancizan een niet al te moeilijke klim. Alleen de eerste 6km naar de voet ervan zijn iets ander dan ik met herinnerde. Niet valsplat, maar wisselend tussen vlak en 8%. In een klein groepje draaiend zijn we echter snel bij de afslag naar Lac de Payolle, hup rechtsaf naar Ancizan de weg loopt eerst een paar kilometer valsplat door waardoor het tempo er nog goed in zit. Lekker meters maken! Daarna loopt de weg echt wel goed op, maar ik heb een fietsmaatje gevonden voor deze klim en we rijden al pratend naar de top. De hartslag blijft dus goed, een kleine afdaling zit er in deze klim. Snelheid meenemen tempo zo lang mogelijk houden. Nou met 8% gaat dat niet, op de top vul ik mijn inmiddels beide lege bidons snel bij en zorg ook dat ik even afwater. Ik lig nog steeds 4 minuten voor op schema. Het is even nodig om lekker te blijven fietsen, de afdaling stort ik mezelf weer in zonder het al te gek te maken overigens en ik rij gewoon lekker naar beneden. Gelukkig blijkt er weinig grind te liggen waardoor het allemaal goed gaat. Beneden gaan we naar de Col d’Aspin toe, het zijn nog 5 aflopende kilometers naar de voet. Ik kruip in het wiel van een Fransman, die gaat met 50 km/h op weg en dat is mij te hard voor kopwerk. Wel jammer is dat halverwege deze 5km de bevoorrading is, ik wil toch even een banaantje pakken. Gelukkig kan ik dit al fietsend doen en de Fransman houdt zelfs even in waardoor ik weer in zijn wiel kruip. De Nederlander waarmee ik al pratend naar de top van de Ancizan reed blijkt ook aangesloten en gezamenlijk beginnen we aan de Aspin. Ook omdat het nergens echt stijl is en dus gewoon lekker doortrappen mogelijk is. De zon staat er hier wel op en die geeft een voorproefje voor de rest van de dag want het begint merkbaar warmer te worden. Gelukkig is het nog prima uit te houden. Vanwege de warmte zorg ik boven weer voor twee volle bidons. Die ga ik nodig hebben!
De afdaling van de Aspin bestaat uit twee delen, 6 steile kilometers en 6 vlakkere. De 6 steile is het ieder voor zich maar al heel snel vormt er onderaan een groepje en met vier man rijden we hard naar Saint-Marie-Campan toe, na ongeveer 4,5 uur begin ik aan de Tourmalet, voor de tweede keer. Deze kant is minder leuk, en constant steil. Ik heb echter tot nu toe een prima dag, dus ik zie geen probleem. Ook lig ik voor op mijn schema dus ga ik goed op pad.
De eerste kilometers zijn nog niet echt steil dus ik maak gewoon tempo, het is rond de 30 graden en het groepje waarmee ik afdaalde blijft wat achter. De eerste steile kilometers gaan prima, hartslag 160 en lekker tempo. Echter hoe verder ik kom hoe moeilijker ik het vind om de snelheid te houden. De hartslag heeft door de warmte een knauw gehad, ik voel me een beetje als in de Marmotte van 2018. Langzaam tikken de kilometers weg, te langzaam voor mijn gevoel. Ik vraag me af waarom ik dit doe, waarom ik het zou afmaken. Vooral als mijn rechtervoet dan door de warmte een irritante drukplek krijgt weet ik niet meer waar ik het moet zoeken. De galerijen geven wel wat verkoeling, gelukkig! Ik ben niet de enige die dit denkt, de schapen zitten massaal op de weg in de galerijen, lekker in de schaduw. De beste plek om te vertoeven! Met het shirt helemaal open worstel ik mezelf door La Mongie heen. Deze kilometers zijn saai, en nog steil ook. Ik weiger te stoppen, ik zal in 1 keer naar de top gaan! Gelukkig wordt het na La Mongie wat leuker fietsen, makkelijker echter niet. Met nog een goede 1 km te gaan wordt ik door een Nederlander ingehaald. Hij zegt niks, maar ik zie zien achterwiel als reddingsboei. Aanhaken denk ik! En misschien gaat het wel gewoon beter op een hoger tempo, zo geschiedde ik haak aan. De laatste kilometer gaan iets beter, mijn water is op, en ik wil wel een cola hebben! Daarover pratend de laatste paar 100 meter komen we boven. Ik stap af bij de bevoorrading, de kramp schiet er bijna in! Zo, dat is schrikken. Kramp is mij al heel lang niet overkomen. Dus cola drinken, twee bekers en gelijk twee bidons vullen. Stukje banaan eten en paar zoute koekjes. Een paar minuten rust, ik heb het nodig. Dus accepteren en daarna met frisse zin doorgaan! Hup afdalen en even herstellen. De eerste kilometers gaan ietsje rustiger, zoals ik mezelf vanwege de stenen beloofd heb. Ik heb het bijna koud, aan deze kant staat een windje! Daarna gaat de gaskraan vol open op weg naar Luz. In iets meer dan 20 minuten rij ik 19km naar beneden. Nu is het 15km naar beneden met paar vlakkere stukken ertussen. Al snel is het een groepje dat naar de Hautacam toezoeft, ik doe ook gewoon een kopbeurt want ik voel me inmiddels een stuk beter. Het gaat ondanks wat tegenwind lekker hard naar de bevoorrading.
Vlak voor de bevoorrading kom ik Nederlander van de Tourmalet weer tegen, ik bedank hem voor de laatste km en we praten even. Hij moet voor goud in ongeveer 7:50 en ik in 08:15 finishen. Ik heb nog ongeveer 1 uur en 20 minuten om goud te halen. Met twee volle bidons besluit ik om gewoon hard omhoog te rijden en de onregelmatige klim aan te vallen! Vanaf de voet gaat de Nederlander er hard vandoor, hij gaat toch goud proberen. Ik doe iets rustiger maar met een hartslag van 170 ga ik van start, ik zie wel hoe lang ik het vol houdt.
De Hautacam, wat een klim! Makkelijkere meters en zeer zware meters wisselen elkaar af. Toch gaat het goed, er staat hier een klein beetje wind waar je gelukkig geen last van hebt. Na ongeveer 5km haal ik de Nederlander in, hij is toch te snel gestart. Gelukkig kan ik mijn tempo volhouden, 10km lang hou ik de hartslag op 170. Het gaat goed tot een zooi auto´s moet inhalen vanwege fietsers. Helaas ik raak mijn ritme kwijt. Maar met nog 3km te gaan maak ik me geen zorgen ik ga goud halen! 2km voor het einde hoor ik een paar man praten, de taal zie ik niet gelijk. Het blijken Denen te zijn, nog 1,5km halen ze me in. Ik haak mij karretje aan en rij achter ze aan naar de top. Als het dan afvlakt pers ik er nog een sprint uit en stop de Garmin. Ik krijg gelijk een medaille (iedereen dezelfde) om mijn nek. Mijn tijd: 08:05:38 38 seconden trager dan mijn schema. Ik mag heel tevreden zijn! Van de klim van de Hautacam hou ik een heel goed gevoel over. In 1:08 naar boven en dat is prima aan het eind van de Marmotte. Al met al een topdag!
Er blijken meer dan 1500 mensen te zijn gestart, er zijn er slechts 845 gefinisht. Zelf 142e
Samenvattend, ongeveer de helft van de mensen rijdt met schijfremmen. Weinig vrouwen gezien, een mooie cyclo en ook dat gevoel gehad door de vele groepjes die ik had. Topdag dus!
https://www.strava.com/activities/2650281712
Marmotte Pyrenees 2019
Er zijn er zat. Ik zou trouwens niet beginnen met Marmotten etc.
Www.cyclokalender.nl
Hier staan genoeg om uit te zoeken. Is zeker leuk een cyclo rijden
