Cinglé du Mont Ventoux

[xml]

knap gedaan, dat wil ik ook nog eens doen... het verbaasde me enigszins dat Bédoin en Malaucène nog erg gezellige plaatsjes zijn. toen ik er naartoe fietste dacht ik supertoeristische/commerciele handel te treffen maar dat valt nog goed mee. nuja, ben er enkel doorgefietst en heb geen idee wat ze er vragen voor een cola.

[twingens]

Prijzen op het terras vallen reuzen mee. Vergelijkbaar met Nederland. Misschien wel iets goedkoper.

[magoo]

Ik ben afgelopen weekend in Bédoin geweest en heb zondag de cinglé gereden. Zeker een aanrader! Het gevoel om voor de derde keer op 1 dag op de top te staan is super! Ik heb wel de officiële stempelkaart aangevraagd en ben nu in afwachting van mijn brevet. Bédoin is een leuk gezellig plaatsje inderdaad. Het terras van Chalet Reynard is het enige (samen met het tentje op de top) wat echt duur is maar dat is te verwachten.

Als je de cinglé gaat rijden, start op tijd en neem je tijd. Wij hadden onze tijd (incl pauzes) hard nodig en zo kun je tussendoor ook wat eten. Verder viel het me op hoeveel fietsers er nu nog steeds daar bij de Ventoux zijn, ook al is het hoogseizoen voorbij. Nu heb ik wel weinig tot geen brandhout gezien, wat in de vakantieperiode wel anders schijnt te zijn.

[Maxie360]

Hierbij mijn verslag van de Cingle afgelopen zomer.

We zouden vroeg beginnen hadden we afgesproken dus de wekker om 05.45 uur gezet. Zoals vaak met dit soort uitdagingen ben je al ruim voor de irritante zoom, bel of muziektoon wakker. Zo ook dit keer. Alles lag klaar met een precisie van een gedreven militair. Voeding, bidons, favoriete kleding, zakjes poeder etc etc. Ontbijt lag in de koelkast van de B&B. Ik sluip in het donker door de tuin naar de koelkast voor de yoghurt. Koffie apparaat hadden we bij ons en zo klonk om 06.00 uur de monotone bromtoon van de Dolce Gusto door onze kamer. Snel douchen en mijn vriendin op weg helpen. Zij start om 06.30 uur en ik zou exact een half uur later starten. Ik heb nog nooit zo dicht bij het startpunt gelogeerd. We konden de startstreep in Bedoin letterlijk zien liggen vanuit ons keukenraam van de B&B. Dat betekende even 30 meter lopen met de fiets aan de hand, voorband op de streep, teller op 0, horloge op 0 en start!! 3x op en af. Ik zwaaide haar nog na (ja ,ze zijn er nog die dat doen) en ze verdween langzaam in de ochtendschemer. Nu moest ik zelf snel omkleden en zorgen dat ik over exact 30 minuten zou vertrekken. Dit deden we om een referentie aan elkaar te hebben mochten we geen verbinding hebben onderweg. Ik moest nog ruim 3 minuten wachten op de startstreep en voelde me daar heel ongemakkelijk bij. Een raar gezicht met dito gevoel. Exact 30 minuten na mijn vriendin drukte ik af en begon aan de eerste vlakke meters. Na 500 meter schoot het al door mijn hoofd; geld vergeten! Stomme kl***zak! Ik besloot niet terug te gaan want ik zou mijn vriendin toch nog tegen komen. Wel dom van me. Rustig pedalerend onder het mom van “wat je weggeeft ben je kwijt” hou ik me enorm in en geniet van het ochtendgloren en de komende uitdaging die voor me ligt. De zon doet eventjes mee over de bergkam om even later weer te verdwijnen als ik dichter naar het bos toe rij. Eenmaal linksaf het bos in zie ik de eerste lotgenoten? Voor me rijden. Vader en zoon, klein frans madammeke en een man geheel gekleed in een Quick step outfit. Tijdens het inhalen groet ik en alleen het Franse madammeke zwijgt in alle talen. De Quick step meneer (ik noemde hem Gilbert in gedachten) word begeleid door een man en zijn zoontje. Steeds weer rijden ze mij met de auto voorbij wachten op hun held en rijden weer verder. Omdat ik net voor Gilbert uitreed werd ik ook steeds aangemoedigd door de volgers. Eerst wat aarzelend, maar later steeds hartstochtelijker. Toch leuk volk hoor die Belgen! Na 1.45 uur kom ik om 08.45 uur boven op de top. Check de app en zie dat mijn vriendin keurig in 1.55 uur op de top was en is afgedaald naar Malaucene. Ik voel me prima, drink nog wat en begin ook met afdalen. Bij het remmen in de eerste bocht gillen mijn remblokken het uit. O jee, het zal niet waar zijn! Ik besluit even te stoppen en haal voor en achterwiel eruit, check de remblokken en zie niets raars. Doordalen dus! Na een aantal bochten is het steeds minder aan het worden en even later is het helemaal weg. Bijna beneden kom ik mijn vriendin tegen en ik krijg een duim omhoog te zien. Zij heeft de bidons weer gevuld bij het fonteintje in Malaucene en is bezig met de 2e beklimming. Voor mij geldt hetzelfde, bidons aanmaken met poeder, zout, tabletje elektrolyten en rechtsomkeert naar de 2e klim. Het is al wat drukker en ik haal af en toe wat individuen of 2-tallen in, maar vooral kom ik veel afdalers tegen. Ook voor de Cingle? Of zelfs nog meer? Net na het steile stuk en vlak voor Mont-Serein haal ik mijn vriendin in. Ik zit nog behoorlijk fris en zeg haar dat ik een 4e beklimming overweeg. We moeten even stoppen omdat ik nog wat geld nodig heb voor bij de bakker in Sault. Zo vervolgen we onze weg en stel ik me in op 4 beklimmingen. Wederom boven ga ik er snel vandoor. Een daaljasje of windstopper is niet nodig want het is een warme dag deze 26 Juli. 36 Graden in Bedoin. De afdaling naar Sault duurt voor mijn gevoel erg lang en vooral de stukken waar ik mee kan trappen vallen tegen. Na het klimmetje het dorp in rijd ik recht op de bakker af. Ik wist ongeveer waar het was, maar niet precies. Verdwalen in Sault is niet aan de orde, maar je wilt niet teveel tijd verliezen. Cola, water en een lekker uitziend broodje verder ga ik voor de 3e keer omhoog vanuit Sault. Ik kom mijn vriendin weer tegen op het klimmetje (voor haar dan) naar Sault en constateer dat ze er behoorlijk de vaart in heeft. De warmte begint nu toch wel een rol te spelen en eigenlijk wil ik zo snel mogelijk hoogtemeters maken, maar dat duurt een eeuwigheid vanuit deze kant. Het is ook opvallend rustig aan deze kant van de berg. De vermoeidheid begint nu toch op de deur te kloppen en de eerste twijfels over een 4e beklimming kloppen ook op diezelfde deur. Alle voors en tegens spoken meerdere keren door mijn hoofd. Ondertussen malen de kilometers weg en voor ik het weet sta ik weer bij Chalet Reynard. Mijn voeten voelen pijnlijk aan en ik besluit even te stoppen om te zien waar de schoen wringt….zullen we maar zeggen. Ik doe mijn schoenen uit en zie dat mijn tenen een soort van voetbal-muurtje vormen met elkaar. Ik trek ze los van elkaar en het nare gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon. Nog nooit meegemaakt. De Boa sluiting had ik wel behoorlijk strak gedraaid om goed te kunnen “enkelen” Ik moet knopen doorhakken en besluit niet meer voor de 4e beklimming te gaan. Dat parkeren we voor een volgende keer. De resterende kilometers van Chalet Reynard naar de top hakken er nu behoorlijk in. Ik word voorbij gereden door een 3-tal Slovenen op een dikke Specialized. De laatste van de 3 heeft het moeilijk en hangt aan het elastiek. Net als ik. Ik besluit om hem te volgen en nog voor de top in te halen. Dit plan laat ik 2 kilometer onder de top varen. Ondanks dat ik hem bijna kan aanraken zijn mijn benen een andere mening toegedaan. Eenmaal boven ben ik blij dat ik het heb gehaald en praat wat met de Slovenen of Dumoulin nu wel of niet naar Jumbo-Visma gaat en maak een foto van de hele groep. Helaas vergeet ik het bord met Sommet du Ventoux mee te nemen op de foto en staat alleen de paal met de groep op de foto. Domdom. Ik merk aan een van de Slovenen namelijk dat ze niet tevreden zijn over de foto. Ik besluit een stukje te dalen en mijn vriendin op te wachten. Dit duurt nog even en ik mijmer wat over de afgelopen 8 uur. De Slovenen komen al dalend voorbij en groeten vriendelijk. Misschien een nieuwe foto laten maken?? Er komen amper nog mensen omhoog terwijl het pas 15.00 uur in de middag is. Dan zie ik een mint groen truitje tergend langzaam de bocht om komen. Die heeft het dus ook erg zwaar. Samen rijden we de laatste km omhoog en kunnen we terugzien op een zeer geslaagde dag!!

[Puffdaddy]

Leuk verslag en knappe prestatie van jullie beide en ook goed geluisterd naar je lichaam om die vierde keer niet meer te doen

[daniel1975]

Bocht-tot-bocht verhalen, altijd leuk!

[robbebopper]

Mooi verslag en een knappe prestatie van jullie beiden.