Ik begrijp heel goed dat het geen fijne tijden zijn voor studenten. Onzekerheid over je studie, stages die in het water vallen. Docenten die geen idee hebben hoe hier mee om te gaan om de begeleiding toch voort te kunnen zetten (ik scheer nu voor het gemak alle docenten over dezelfde kam wat zeer onterecht is).NicoNB schreef: ↑04 mei 2020 12:38 Over die studenten, ik had gisteren mijn dochter aan de lijn.
Sinds corona is een heel groot deel colleges voor haar weggevallen inclusief het contact met mede studenten. Niks Teams, Skype whatever. Er is dus helemaal niks meer van gezamenlijk aan vakken werken.
Voor het komend collegejaar is voor het weekend aangekondigd dat er alleen opgenomen hoorcolleges zullen worden ingezet. Weer geen begeleiding, Vanaf juli kan ze niks meer doen voor haar studie. Daar maakte zij zich ernstige zorgen over.
Haar bijbaan is al weggevallen, dat helpt ook niet echt mee natuurlijk.
Ik hoor van steeds meer studenten dat zij serieuze studievertraging oplopen. sommigen vermoedelijk al een heel collegejaar! Heel vele studenten die te maken hebben met een substantiële terugval in inkomen door het wegvallen van hun bijbaan. Dat inkomensverlies levert hel veel stress op. aankloppen bij ouders die het mogelijk ook steeds zwaarder krijgen?
Dit gaat heel veel studenten een burn out opleveren tijdens of direct na afstuderen. Dat nog los van oplopende studieschulden.
Wat ik alleen lastig te begrijpen vind is het volgende. Het werk ligt voor het oprapen. Werkelijk. Doordat onze gewaardeerde buitenlandse krachten niet naar Nederland kunnen komen dreigt de oogst te mislukken. Tuinders, telers etc smeken om mensen die nu thuis zitten te nixen, om op het land en in de kassen te komen werken voor een goede boterham. Maar niemand gaat.
Niet persoonlijk gericht op jouw dochter maar meer in het algemeen op de studenten en overige werkloze populatie, je kunt een afwachtende houding aannemen en mopperen op alles en iedereen of gewoon de mouwen opstropen en het voor jezelf op gaan lossen.