Volgende week zondag hoop ik voor de eerste keer aan de start te mogen staan van de Bartje 200. De tweede wave notabene en daarom best een beetje spannend. Leg mezelf niet al te hoge doelen op: net even binnen de 10 uur is het streven en binnen de 9,5 uur zal fantastisch zijn.
Hier op het forum lees ik maar weinig over deze marathon met ruim 2.000 deelnemers.
Het plan is niet al te hard te starten, een paar mueslirepen en wat gelletjes mee te nemen. De rest moet dan bij de verzorgingsposten worden aangevuld. Een binnenbandje gaat ook nog mee maar al die spullen gewoon in de steekzakken op het shirt (en misschien wat in een zadeltasje), geen rugzakje dus.
Zijn er hier meer mensen die zondag van start gaan en missen die iets in mijn opsomming? Wellicht nog goede tips!
Bartje 200 (2022)
-
CycloWorld.cc
- Forum-lid
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 10 jun 2022 09:58
CycloWorld.cc
10 jun 2022 14:52
Supermooie rit. Goed georganiseerd. Het parcours is leuk maar zeker niet super lastig. Mijn tip is om je vooral niet teveel zorgen te maken. Een langere tocht is niet per se veel zwaarder, je zit alleen wat langer op de fiets 
Verder zou ik als MTB'er ook plugs meenemen (naast een binnenband).
Alvast veel succes en laat weten hoe het ging.
FJ
Verder zou ik als MTB'er ook plugs meenemen (naast een binnenband).
Alvast veel succes en laat weten hoe het ging.
FJ
If you can't find a gran fondo on CycloWorld.cc , it doesn't exist.
Dank voor de tip, ik zal me er eens verdiepen. Ik woon zelf redelijk dicht bij het parcours met 'Gieten/Gasselte' als thuisbasis en heb de laatste weken ook wat van de andere routes verkend. Stiekem hoop ik dat het groeps-rijden (95% van mijn ritten rijd ik nu solo) maakt dat de kilometers redelijk soepel kunnen worden weggetrapt.
Een verslag zal het niet worden, misschien kort, maar ik zal zeker even laten weten of de finish is gehaald (en of het een beetje binnen de doelstelling is gelukt).
Een verslag zal het niet worden, misschien kort, maar ik zal zeker even laten weten of de finish is gehaald (en of het een beetje binnen de doelstelling is gelukt).
"Allow yourself to be a beginner. No one starts off being excellent!"
Arno357
10 jun 2022 20:21
Ik heb vorig jaar deze rit gereden, goede bevoorading , met oa droge worst ! Zeer vriendelijke vrijwilligers. Ondanks laatste 30 km met stortbui ,waardoor parcours een uitdaging werd ,ruim binnen de 10 uur gefinisht. Aanrader dus ! Dit jaar heb ik andere uitdagingen ,anders deed ik de Bartje200 weer mee.
Tip , laat je in de eerste kilometers niet gek maken door de hogere snelheid van anderen , en niet te lang op de posten blijven hangen .
Tip , laat je in de eerste kilometers niet gek maken door de hogere snelheid van anderen , en niet te lang op de posten blijven hangen .
Het is weer achter de rug.
Een mooi avontuur was het, dank voor de tips allen. Veel dingen herkenbaar ook: het snel starten bijvoorbeeld want omdat ik op Youtube filmpjes had gezien over opstoppingen bij singletracks wilde ik proberen om voor de eerste echt moeilijke stukken de wat mindere goden achter me te laten. Dat lukt op zich prima maar ik heb vervolgens wel wat gas terug moeten nemen.
Het starten in een vroege wave heeft meerdere voordelen (vooral het ontlopen van de drukte) maar ook een nadeel. Op het moment dat ik het groepje waarin ik zat heb laten lopen, ging ik wat zwemmen: degenen van mijn wave die ik in het begin achter me had gelaten kwamen niet terug maar de inhalers die in latere waves waren gestart gingen eigenlijk net iets te snel om bij aan te kunnen haken (zonder mezelf op te blazen). Al met al zo'n beetje 100 kilometer solo gereden.
Organisatie prima voor elkaar, bepijling en verzorging uitstekend en de singletracks lagen er ook goed bij. De zandwegen op het eind (omgeving Drouwen) waren vrij mul en vergden de nodige stuurmanskunst. Omdat ik pas op mijn 50e ben gestart met mountainbiken ontbeer ik de echte techniek een beetje en dat breekt je op de singletracks en die mulle zandwegen wat op.
Met een chip time net onder de 9,5 uur en een plek bij de eerste 400 in het klassement van cyclosportieven beslist niet ontevreden. Voor een volgende keer weet ik waar de verbeterpunten zitten en ik nu wat tijd heb laten liggen.
Voor de twijfelaars: het is zeker een aanrader om eens mee te doen. Nogmaals bedankt voor jullie adviezen.
Een mooi avontuur was het, dank voor de tips allen. Veel dingen herkenbaar ook: het snel starten bijvoorbeeld want omdat ik op Youtube filmpjes had gezien over opstoppingen bij singletracks wilde ik proberen om voor de eerste echt moeilijke stukken de wat mindere goden achter me te laten. Dat lukt op zich prima maar ik heb vervolgens wel wat gas terug moeten nemen.
Het starten in een vroege wave heeft meerdere voordelen (vooral het ontlopen van de drukte) maar ook een nadeel. Op het moment dat ik het groepje waarin ik zat heb laten lopen, ging ik wat zwemmen: degenen van mijn wave die ik in het begin achter me had gelaten kwamen niet terug maar de inhalers die in latere waves waren gestart gingen eigenlijk net iets te snel om bij aan te kunnen haken (zonder mezelf op te blazen). Al met al zo'n beetje 100 kilometer solo gereden.
Organisatie prima voor elkaar, bepijling en verzorging uitstekend en de singletracks lagen er ook goed bij. De zandwegen op het eind (omgeving Drouwen) waren vrij mul en vergden de nodige stuurmanskunst. Omdat ik pas op mijn 50e ben gestart met mountainbiken ontbeer ik de echte techniek een beetje en dat breekt je op de singletracks en die mulle zandwegen wat op.
Met een chip time net onder de 9,5 uur en een plek bij de eerste 400 in het klassement van cyclosportieven beslist niet ontevreden. Voor een volgende keer weet ik waar de verbeterpunten zitten en ik nu wat tijd heb laten liggen.
Voor de twijfelaars: het is zeker een aanrader om eens mee te doen. Nogmaals bedankt voor jullie adviezen.
"Allow yourself to be a beginner. No one starts off being excellent!"
We stonden in hetzelfde startvak.
Ikzelf was er niet uit of ik in Party Pace of Race Pace zou rijden. Met slechts 3 uur slaap sloot ik iets na 7-en aan in het startvak. Veel zenuwachtig geklets om mij heen en opmerkingen over mijn gouden 'muiltjes' en gravelbike. Het is toch een beetje een andere wereld bij zo'n MTB marathon. Na de start rijd ik rap naar de voorsten van de wave, om in dat groepje de eerste 15km mee te bollen. Goed voor de snelheid, maar je neemt weinig op van de omgeving. Er wordt zelfs gekozen voor geasfalteerde fietspad ipv de flintenstrook. Uiteraard pak ik de steentjes.
Op de eerste van vele MTB tracks hoor ik constant een metaalachtig getik. Dat kan niet goed zijn. Omdat een liter koffie uit mijn blaas wil, besluit ik te stoppen. Eerst een plasje, dan een check. Ik vind niets. Alles zit goed vast. Nog niemand is in de tussentijd langsgekomen, en ik vervolg mijn pad. Weer dat geluid. Na veel zoeken en proberen, lijkt er iets te zijn met de veer van mijn achterderailleur, waardoor die contact maakt met de cassette bij lichtere verzetjes. De oplossing? Flink doortrappen....
Een rustiger groepje en wat snellere mannen zijn gepasseerd. Daar ga ik achteraan. Snel zit ik weer achter een snellere rijder. Die gaat heel hard op zijn plaat in een bocht. Hij reageert niet op mijn vragen, dus ik besluit te stoppen om te helpen. In eerste instantie om de groep die eraan komt tot rust te manen (hij ligt ongelukkig op het pad in een onoverzichtelijke bocht). Wanneer ik bij hem kom, is zijn broer er ook. Het gaat wel, dus ik ga verder. Bij de eerste verzorgingspost heb ik het rijk voor mij alleen. Ik besluit tot km100 door te knallen en daarna te gaan genieten van de omgeving. Beetje bij beetje pik ik weer lui op die in groep reden waarmee ik begon. Velen van hen blijf ik gedurende dag vaker zien. Het is stoffig, droog, maar eigenlijk wel een goede dag voor zo'n tocht. De bevoorradingen zijn uitstekend. Genoeg keus, en hele leuke geïnteresseerde vrijwilligers. Ook de support van locals en families die hier zijn voor papa's en/of mama's zijn aanstekelijk.
Ik merk dat ik fit ben. Vanaf de laatste verzorgingspost gaat de gashendel weer open. Beetje mezelf testen waar ik nu sta. De laatste 10km voel ik mij nog fit genoeg om een hele groep op sleeptouw te nemen. Met 35-40km/u denderen we naar de finish. Die is wel tricky, met wat haakse bochten en overgangen van asfalt naar gravel. Op het laatste rechte stuk probeert een MTB-er er nog overheen te komen. Dat had ik wel verwacht, en had wat marge overgehouden. Met wegglijdende achterbanden persen we er alles uit en rijd ik net iets eerder over de finish. Ongeveer 1.45 uur na Jasper Ockeloen.
Alles weer in het juiste perspectief......
Chiptijd 9.01, moving time Strava 8.30.
Na de natte editie van Drenthe200 in 2017, was dit bijna een walk in the park. Weliswaar een zeer aangename.
Aankomende zaterdag staat de volgende test op het programma: Flatlands300 met ongeveer de gehele gravel "insta" scene. Dat gaat waarschijnlijk ook weer een mooie ervaring worden. Even in het wiel van LtD kruipen en onze 'eigen' @DDX aan de horizon zien te verdwijnen.....
Ikzelf was er niet uit of ik in Party Pace of Race Pace zou rijden. Met slechts 3 uur slaap sloot ik iets na 7-en aan in het startvak. Veel zenuwachtig geklets om mij heen en opmerkingen over mijn gouden 'muiltjes' en gravelbike. Het is toch een beetje een andere wereld bij zo'n MTB marathon. Na de start rijd ik rap naar de voorsten van de wave, om in dat groepje de eerste 15km mee te bollen. Goed voor de snelheid, maar je neemt weinig op van de omgeving. Er wordt zelfs gekozen voor geasfalteerde fietspad ipv de flintenstrook. Uiteraard pak ik de steentjes.
Op de eerste van vele MTB tracks hoor ik constant een metaalachtig getik. Dat kan niet goed zijn. Omdat een liter koffie uit mijn blaas wil, besluit ik te stoppen. Eerst een plasje, dan een check. Ik vind niets. Alles zit goed vast. Nog niemand is in de tussentijd langsgekomen, en ik vervolg mijn pad. Weer dat geluid. Na veel zoeken en proberen, lijkt er iets te zijn met de veer van mijn achterderailleur, waardoor die contact maakt met de cassette bij lichtere verzetjes. De oplossing? Flink doortrappen....
Een rustiger groepje en wat snellere mannen zijn gepasseerd. Daar ga ik achteraan. Snel zit ik weer achter een snellere rijder. Die gaat heel hard op zijn plaat in een bocht. Hij reageert niet op mijn vragen, dus ik besluit te stoppen om te helpen. In eerste instantie om de groep die eraan komt tot rust te manen (hij ligt ongelukkig op het pad in een onoverzichtelijke bocht). Wanneer ik bij hem kom, is zijn broer er ook. Het gaat wel, dus ik ga verder. Bij de eerste verzorgingspost heb ik het rijk voor mij alleen. Ik besluit tot km100 door te knallen en daarna te gaan genieten van de omgeving. Beetje bij beetje pik ik weer lui op die in groep reden waarmee ik begon. Velen van hen blijf ik gedurende dag vaker zien. Het is stoffig, droog, maar eigenlijk wel een goede dag voor zo'n tocht. De bevoorradingen zijn uitstekend. Genoeg keus, en hele leuke geïnteresseerde vrijwilligers. Ook de support van locals en families die hier zijn voor papa's en/of mama's zijn aanstekelijk.
Ik merk dat ik fit ben. Vanaf de laatste verzorgingspost gaat de gashendel weer open. Beetje mezelf testen waar ik nu sta. De laatste 10km voel ik mij nog fit genoeg om een hele groep op sleeptouw te nemen. Met 35-40km/u denderen we naar de finish. Die is wel tricky, met wat haakse bochten en overgangen van asfalt naar gravel. Op het laatste rechte stuk probeert een MTB-er er nog overheen te komen. Dat had ik wel verwacht, en had wat marge overgehouden. Met wegglijdende achterbanden persen we er alles uit en rijd ik net iets eerder over de finish. Ongeveer 1.45 uur na Jasper Ockeloen.
Alles weer in het juiste perspectief......Chiptijd 9.01, moving time Strava 8.30.
Na de natte editie van Drenthe200 in 2017, was dit bijna een walk in the park. Weliswaar een zeer aangename.
Aankomende zaterdag staat de volgende test op het programma: Flatlands300 met ongeveer de gehele gravel "insta" scene. Dat gaat waarschijnlijk ook weer een mooie ervaring worden. Even in het wiel van LtD kruipen
en onze 'eigen' @DDX aan de horizon zien te verdwijnen..... insta #gravelgremmen
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Veen
23 jun 2022 17:22
Denk je te hebben zien staan toen je pech had en die mulle zandwegen bij Drouwen zullen voor jou dan ook lastig zijn geweest. Reed zelf in blauw shirt (wijzonol) en zag ook regelmatig dezelfde mensen.
Zal eens kijken of ik je op het filmpje van ‘cycling lennart’ (youtube) door het beeld zie flitsen. Zelf zit ik daar op 06.30 minuut).
Zal eens kijken of ik je op het filmpje van ‘cycling lennart’ (youtube) door het beeld zie flitsen. Zelf zit ik daar op 06.30 minuut).
"Allow yourself to be a beginner. No one starts off being excellent!"
Ik reed met 52mm band met weinig profiel. An sich wel een aardig bandje voor zand.Veen schreef: ↑23 jun 2022 17:22 Denk je te hebben zien staan toen je pech had en die mulle zandwegen bij Drouwen zullen voor jou dan ook lastig zijn geweest. Reed zelf in blauw shirt (wijzonol) en zag ook regelmatig dezelfde mensen.
Zal eens kijken of ik je op het filmpje van ‘cycling lennart’ (youtube) door het beeld zie flitsen. Zelf zit ik daar op 06.30 minuut).
insta #gravelgremmen
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Tot morgen. Ben er rond 21.30 (spring om 19.00 in de trein). Volgens mij is het morgen nog redelijk nat in de ochtend en valt het daarna wel mee.
insta #gravelgremmen
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0