L'Ariégeoise 2022

[Arjan]

Het is al weer van afgelopen zaterdag dat ik de L’Ariégeoise heb gefietst. Mijn ervaringen wil ik graag delen, wellicht zijn er lezers die hierin geïnteresseerd zijn. Daarom hierbij een kort verslagje.
Aangezien ik altijd nog een keer aan deze oostkant van de Pyreneeën wilde zijn. Liep ik op een zoektocht tegen deze cyclo aan.
Na mij wat ingelezen te hebben begrijp ik dat van deze cyclo het parcours niet per definitie elk jaar hetzelfde is. Andere jaren waren er andere parcoursen. Tegenwoordig werken ze samen in een Pyreneeën challenge met La marxa 3 nationes en de Quebrantahuesos. Deze laatste heb ik al eens gedaan en is voor mij nog altijd mijn leukste cyclo.
Ze hebben veel verschillende afstanden waarvan de voornaamste de L’Ariégeoise, 162 km 3630 hm en Mountagnole, 110 km, 1940 hm zijn. Van deze twee zijn er ook zogenaamde XXL versies. Bij deze versies mag je ook nog Plateau de Beille op met uiteraard de extra hoogtemeters en kilometers.
Op hun website staan limieten voor goud die naar mijn mening dusdanig scherp zijn dat deze alleen haalbaar zijn voor semi-profs, goede amateurs of bijna professionele cyclo rijders. Dus zeker niet voor mij. Voor de XXL versie van de Ariégeoise moet je bovendien voor 16:00 uur aan de voet van Plateau de Beille zijn in Les Cabannes. Dat is voor mij alleen haalbaar met een super dag. Ik doe dus de L’Ariégeoise.
Overigens blijkt dat veruit de meeste deelnemers de Mountagnole doen. Dat zal wel een reden hebben maar daar kom ik vanzelf wel achter.
Enfin, na een weekje een aantal cols in de omgeving te hebben gescoord en een aantal BIG beklimmingen te hebben bijgeschreven is het zaterdag zover.
De weersverwachting was de hele week zeer wisselend. Van prachtig weer tot regen en weer droog en mooi. Het veranderde echt elke dag. Als ik mijn werk net zo goed zou doen als de meteorologen zou ik toch vlug aan de kant geschoven worden. Maar op de dag zelf is het droog en dat is het belangrijkste. Einde van de middag en in de avond kan het gaan regenen.
De start is in Tarascon sur Ariege waar ik vrijdag de start bescheiden heb opgehaald in een leuke ambiance.
Bij de start is er het gebruikelijke franse getetter door een luidspreker met zoveel echo dat ik er niet veel van meekrijg. Om 08:00 uur is de start en om 08:00 uur zijn we ook inderdaad weg en dat in Frankrijk. De Mountagnole start een straat verder om 08:30 uur.
Na een snelle vlakke aanloop over prima wegen beginnen we aan de beklimming van Montsegur. Slechts 1059 m maar met behoorlijk steile stukken. We zijn echter nog fris dus dat gaat prima.
Iedereen gunt elkaar de ruimte en de sfeer is prima.
Als je top nadert opent het uitzicht op het kasteel van Montsegur. Ja, ook hier kan je een kastelen boek maken. Maar dit is toch wel het vermelden waard. De laatste burcht van de Katharen. In een religieuze oorlog hebben ze zich in 1243 overgegeven en 225 Katharen kozen vrijwillig voor de brandstapel.
Veel tijd voor deze mijmeringen is er niet, er volgt een snelle afdaling met het nodige bochtenwerk.
Om dan de col de la Croix des Morts op te moeten. Een onheilspellende naam en er moet zo af en toe dan ook een steil stuk overwonnen worden. De route is overigens zeer goed beveiligd. Echt overal staan vrijwilligers en gendarmerie. Op een gegeven moment komen er motards langs die ons groepje gebaren rechts te blijven omdat de kop van de Mountagnole voorbij komt.
Ken je die vergelijking van dat kilometerpaaltje? Dat gevoel komt dus als deze groep voorbij komt. De gedachte aan aanhaken komt zelfs niet bij ons groepje op.
Ergens bij Espezel / Aunat is er de tweede bevoorrading waar ik stop, mijn bidon vul en mijn afval wat ik in mijn zakken verzameld heb weggooi.
Hierna kom ik een tijd lang alleen te zitten. Een stuk achter mij zie ik nog een fietser en een stuk voor mij zo af en toe ook.
Er volgt een smalle afdaling over goed wegdek door de Aude Gorges maar die veel concentratie vraagt. Wel in een adembenemende omgeving. De route is dan ook echt prachtig.
Dan beginnen we aan de Port de Pailhères. Dit blijkt echt een kreng, een sloper van hors categorie. Tot Mijanes op 1122 m (waar nog een bevoorrading is) is het nog wel te doen maar het volgende stuk hakt erin. Het deelnemersveld is intussen weer in elkaar geschoven. Iedereen ziet af. Langs de kant staat af en toe publiek die luid aanmoedigt.
Meestal lees ik op dit punt in verslagen van cyclo’s dat betreffende schrijver alleen maar mensen inhaalt. Ik heb eigenlijk nog nooit een verslag gelezen van iemand die zelf wordt ingehaald. Bij mij is het een beetje ertussenin. Ik haal mensen in, wordt zelf nog eens voorbij gereden en soms rij ik de mensen die mij eerder voorbij reden weer voorbij.
De organisatie is werkelijk top. Veel motoren die hier en daar assistentie verlenen. Als ik even stop om een gel te openen wordt ik gelijk gevraagd of alles in orde is.
Af en toe zie ik iemand om andere reden stil staan en bij het naderen van de top zie ik ook mensen lopen.
Maar goed uiteindelijk wordt het dak van deze cyclo op 2001 m bereikt. Toch blij dat ik een windvestje heb meegenomen. Dat is voor deze afdaling nu toch wel fijn.
Maar we zijn er nog niet. Er volgt nog een toetje. De col de Chioula van 1431 m. Echt niet moeilijk hoor maar in dit stadium ga je het wel voelen.
Dan komt er weer een zeer smalle, bochtige afdaling.
Maar nu blijkt dat ik mij vergist heb in het bestuderen van het parcours. Ergens zat in mijn hoofd dat het nu voornamelijk dalen is. Dat blijkt dus niet zo. I.p.v. dalen volgt na deze afdaling toch nog een beetje klimmen over het zogenaamde balkon van de Ariège en dat valt dan tegen als je daar niet op gerekend had.
Ik neem dan mijn laatste gel maar en besluit om deze maar eens al fietsend te openen. Fout!!! Moet ik niet doen. Dat kan ik niet en dat weet ik. Daar kom ik nu wederom achter. Die gel gaat wel open en de inhoud komt over mijn fiets, over mijn handen en wordt een kleverige boel. Met wat water uit mijn bidon spuit ik de rotzooi maar weg. Het is gelukkig toch niet ver meer. Bij Verdun komt er weer zo’n smalle bochtige afdaling en rijden we Les Cabannes in, de finish. De Franse speaker doet een jammerlijk mislukte poging om mijn Nederlandse naam uit te spreken maar de bedoeling is goed.
Het blijkt zelfs dat ik nog een goede 10 minuten over heb voor de klok van 16:00 uur.
Met 07:49 uur blijk ik 43ste in mijn categorie te zijn.
Op de finish locatie is het leuk en gezellig ingericht. Bij aankomst krijg je nog flesjes water, eventuele extra bevoorrading. Je fiets kan je bewaakt wegzetten, met een uitgereikte bon kan je gaan eten waar gewoon goede keuze is. Dan weer wel op z’n Frans, ze geven er wijn bij. Na een tijdje hier vertoefd te hebben moet ik nog 10 km terug fietsen naar Tarascon sur Ariège. Er is een windje opgestoken ter aankondiging van de regen. Met 3 man die de Mountagnole hebben gedaan fietsen we samen terug, zo houden we elkaar een beetje uit de wind na deze geslaagde dag. Terug op de camping gaat het ’s avonds regenen, hard regenen, ik zit binnen.
Misschien is dit in onze contreien niet zo’n bekende cyclo maar toch een aanrader. Echt een prachtige route over goede wegen met een top organisatie.

[pino]

Leuk!
Vorige week een paar dagen in de Ariege geweest. Prachtige omgeving voor fietsers, wij gaan zeker terug.
Die Port de Pailheres is een mooie?
Ik zag dat de Ariegoise ook allerlei andere versies had, MTB met accuvervoer onder meer.

[marksi]

Mooi verslag!

[rob74]

Mooi verslag!

+1

[CycloWorld.cc]

Heel leuk verslag en chapeau voor je prestatie