Het was 1988 en we gingen met scouting op kamp, 12 jongens in de leeftijd van 16 tot 20 jaar (Rowans). Twee man leiding die elk met een busje materiaal reden om ons kamp op te bouwen. We gingen met de fiets op zomerkamp, gewoon drie versnellingen stadsfiets. Racefiets had niemand en de mountainbike was nog zo nieuw, dat had bijna niemand op twee gasten na. Enfin, het was een tocht van zo'n 120km naar Luxemburg en de busjes waren er als bezemwagen waarin de achterhoede vaker even voorop gezet werd, schat dat we 80-90km effectief gereden hebben met de fiets.
Aangekomen in het wonderschone Berdorf werden de tenten opgezet, inkopen gedaan, eten voorbereid. Gelukkig was er ook een houten hut waar we een redelijk nette keuken konden inrichten, iedereen kon redelijk goed koken (en anders kreeg je het ter plekke geleerd....) dus we aten redelijk uitgebreid met soep, hoofdgerecht en toetje (en dat voor scoutingkamp).
Overdag vuurtje stoken, sporten, wandelen etc. Na het eten kakte het soms een beetje in, maar enkele actievelingen gingen graag potje voetballen. Niet ieders hobby maar na wat gezeur om iets beter dan 2 tegen 2 te kunnen spelen stond iedereen op het veldje. Dat werd een gewoonte na enkele dagen, totdat de gewoonte ineens doorbroken werd door vrouwelijke toeschouwers van onze leeftijd.
Stonden er twee redelijke interessante Duitse vrouwen van onze leeftijd te kijken....tsja....dan gaat het testosterongehalte de hoogte in
zover de hoogte in dat er halsbrekende toeren werden uitgehaald om toch zoveel mogelijk kunstjes uit te halen cq te scoren. Gelukkig was een van de leiders zo verstandig om dan de bal te kapen en de strijd te staken. Met een flesje bier waren we nog wel om te kopen, de dames sloegen de uitnodiging voor een pintje niet af.Rond het kampvuur gingen de sterke verhalen de rondte, en de dames lieten zich niet onbetuigd. Ze dronken ook lekker mee voor zover ik me kan herinneren.
Op zeker moment zegt een van beide dames, de kring rondkijkend: "Wir müssen nach Hause, wer bringt uns mal´? Wir habe Sturmfreie Bude!"
Dat eerste stukje was duidelijke genoeg, maar Sturmfreie Bude????? Daar snapte zelfs degene die het beste Duits sprak (ikzelf) geen woord van. "Bedoel je een schuilkelder tegen de storm?" nog geprobeerd, dames lagen in een deuk en wezen mij en een ander aan om ze weg te brengen. Bij het hotel kwamen ze een van de vaders tegen en wég waren ze.
Naja, wat je niet kent, dat mis je niet. Wat was dat nou voor onzin over "Sturmfreie Bude"? dus we dronken lekker verder aan ons kampvuur. Geweldig zomerkamp gehad, mooie herinneringen aan het kajakken, mountainbiken (dagje gehuurd), speleologie, wandelen etc. Het fietsen heen en terug zat niet zo goed mee.....met mijn loodzware drieversnellingen stadsfiets gingen het niet echt lekker, op een plastic zadel met katoenen onderbroek. Alles wat je fout kon doen was ook fout.
Paar weken later ben ik met mijn ouders op vakantie in Oostenrijk, gingen we al jaren heen en had daar vrienden onder de lokale leeftijdsgenoten. Dus daar werd gevraagd hoe scoutingkamp geweest was. En ter gelegenheid dat verhaal over die gekke meiden met hun "Sturmfreie Bude" verteld. Die Oostenrijkers keken me verwachtingsvol aan "En, wat heb je gedaan?". Naja, niks natuurlijk, dat was toch zeker onzin? Wie lult er nou over een stormbunker alsof het belangrijk is?
De werkelijke uitleg van die zogenaamde schuilkelder was toch een fikse teleurstelling
