Theo V schreef: ↑12 okt 2022 12:46 Ach, wij "ouderen" klagen over de influencers en over wat zij al dan niet gesponsord krijgen.
Maar in de tussentijd kijken we wel naar diverse programma's op tv waar de presentatoren ook allemaal kleding dragen van -of hun persoonlijk -of de sponsor van het programma.
Niets nieuws onder de zon dus.
Nou wel, voor de komst van sociale media platforms had je toch een heel bedrijf nodig om iets naar buiten te brengen.
De studio van toen is de woonkamer, koffietent of gravelpad van nu, het enige wat je nodig hebt is opnameapparatuur en kijk op het maken van foto's en video's.
Ineens kun je met weinig middelen beginnen met storytelling. En als je verhaal aanslaat dan ben je voorlopig spekkoper en succesvol ondernemer.
5 jaar geleden schreef ik al in het oude topic dat als Puck slim is zij zorgt dat ze zich als merk weet neer te zetten Puck op goud zit. En zie nu.
Als je kijkt naar foto's, videos op de diverse kanalen dan zie ik veel beleving aan de hand waarvan een illusie gecreëerd word.
Je wordt een leven binnengezogen dat er voor een bepaalde doelgroep aantrekkelijk uitziet. (On)bewust wil je je spiegelen aan die persoon. Dat heeft vaak tot gevolg dat je wat je ziet, die beleving, wil creëren door zelf de illusie na te bootsen.
Gebruik je shampoo X, dan krijg je mooi glanzend haar en zijn er dan ineens allemaal mooie mensen om je heen op jouw feestje. Koop je een replica van Vingegaard's fiets, dan waan je je toch een beetje samen met hem op de Champs-Élysées?
Attention interest desire action. (AIDA) Dit zijn de stappen die in de marketing en sales vaak gebruikt worden om een plan of attack te maken. Om in beeld te kopen bij jouw klanten voor, neem fietsshirts, moet je de aandacht weten te trekken, ah kijk, een leuk fris meisje op een fiets. De volgende stap is dat dat meisje er dan voor moet zirgen dat mensen interesse krijgen in dat shirt, bijvoorbeeld door associatie met een aantrekkelijke levensstijl. Desire volgt dan vanzelf en het is dan aan jouw als bedrijf om tot sales over te gaan. Als je de sales kent dan kun je bepalen wat de conversie is, hoeveel volgers zien iets van jou en gaan over tot verkoop.
Vroeger stond je misschien wel twee dagen op een beurs waar het helemaal niet zo gezellig was, je in een hotel moest slapen en na twee beursdagen volledig geradbraakt was. Als er dan ineens een mogelijkheid voorbij komt om voor een deel van de kosten van een beurs iets anders te doen, waarom niet, beurzen werken toch niet meer net zoals adverteren in de krant.
De ironie is natuurlijk dat aantrekkelijkheid van een influencer net zozeer opgaat van de doelgroep als voor bedrijven en organisaties die influencers inhuren om hun verhaal verkocht te krijgen.
Dat er soms mensen zijn die zich afvragen wat het oplevert, tja, een beetje influencer zou je moeten kunnen vertellen wat de conversie is, Influencers hebben er een belang bij om met jou een relatie op te bouwen. En als de influencers helemaal slim zijn dan zorgen zij ervoor dat de band die zij met hun volgers hebben ook onderhouden wordt voor jou.
Er speelt ook een beetje FOMO mee, Fear Of Missing Out.
Als je het niet koopt, wat laat je dan liggen, wat loop je mis?
De grote versie van FOMO, Elizabeth Holmes van Theranos is Theranos. Zij verkocht, weten we nu, de illusie dat je met 1 druppel bloed een paar duizend testen uit kon voeren in plaats van één druppel bloed voor elke test.
Het apparaat zou uitinedelijk niet groter worden dan een beetje kantoorprinter met meerdere papierlades.
Voor wie dit interessant vind, er staan bakken met analytische video's van deze 'Steve Jobs' in de medische wereld op youtube.
Ook in deze zaak veel mensen die zich afvragen hoe een bedrijf door investeerders dat op het ene moment nog op een miljard of meer werd gewaardeerd en het volgende moment niets meer waard is.
In Nederland hadden we Jan Sloot met zijn Sloot Digital Coding System waar Eric Smit het boek De Broncode over schreef.
Ook daar kwamen op een moment grote namen bij zoals Marcel Boekhoorn en Roel Pieper.
Allemaal Fear Of Missing Out. Hebzucht over nuchter verstand.
Casino's idem dito met de postcodelotterij als ultiem voorbeeld, die spelen in op gevoelens van FOMO en afgunst.
Want wat als je niet meespeelt en de buren die je niet zo mag winnen een miljoen.
