Marmotte vs L'Alsacienne

[Herman_N]

Dit zijn de verhalen die we willen zien. Lijden, afzien, huilen, roepen om je moeder. Mooi man, gefeliciteerd dat je hem gereden hebt.

Hoe vond je de organisatie?

[rob74]

Pluspunten zijn dat de weg is afgezet tot en met de eerste klim en dat ik op elk kruispunt voorrang heb gekregen. De uitslag staat direct online en de site werkt goed. Inschrijven gaat makkelijk, een gefakete doktersverklaring uploaden ook. Voldoende parkeergelegenheid.

De bevoorrading onderweg was matig. Ongelukkig gekozen punten, geen sportdrank, maar siroop of water. Cake en halve bananen. Geen handig pitstop systeem. Je moest echt even een inham in en weer terug.

[chris80]

Leuk verslag. En het mooie is, als je bent afgestapt ben je alle pijn vergeten en was het allemaal prachtig. Althans, zo ervaar ik het altijd .

[csteenbe]

Leuk verslag Rob74

Afzien is toch het mooiste

[MarkVeenstra]

Mooi tocht, zware tocht, warme tocht.

Vroeg opstaan, bijna de bidons die klaarstonden in de koelkast vergeten. Bij de start was het druk bij de toiletten. 5 dixies op 2500 man was ook wat weinig, en op WC papier was helemaal bespaard. Uiteindelijk 2 minuten voor de start achteraan in het startvak plaatsgenomen en 10 minuten na de officiële start van 07.30 over de startlijn gerold. Die 10 minuten konden wel eens belangrijk zijn voor de cut-off op 143km.

Voornemen was om rustig mee te bollen, bergop 250 watt (of een beetje meer), behalve de stukken waar het boven de 9% zou gaan dan mocht het vermogen wel mee richting 300 watt. Met een goede 90kg kom je dan nog een beetje vooruit zonder om te vallen. Al op de Oderen bleek dat het afsluiten van de colls voor autoverkeer niet was gelukt, dus daar voor de rest van de route ook maar geen verwachtingen over gemaakt. De Oderen ging lekker, wat mensen inhalen omdat we achteraan gestart waren, maar altijd zijn er veel betere rijders die ons nog inhaalden. In het afdalen merk je dat wat extra gewicht je prima helpt. Het was irritant dat iedereen middenop ging rijden, ipv midden van je eigen weghelft. Maar soi, uiteindelijk was dat alleen de 1e twee afdalingen het geval en ik wilde toch geen gekke dingen doen de eerste uren van de koers.
Col du page, kort maar steil. Dus wat meer vermogen erop en dan ging het vlot omhoog en het klimmen ging ook eigenlijk beter dan eerder in de week. Kort dalen, dan korte stuk van col du Bussang, om vervolgens een hele mooie lange afdaling richting Saint Amarin te doen. Helaas bij een rotonde al wel een eerste renner in de berm zien zitten met schaafwonden en een ambulance erbij, zou niet de enige zijn vandaag maar ik vermoed dat de meesten vooral van hitte/uitdroging geholpen moesten worden.

de Haag, oftewel een zijweg van de Grand Ballon. Begint tering steil in het dorp, niets anders aan te doen dan gewoon stoempen op de 36/32 en jezelf net niet over de kling jagen. Ademhaling en hartslag nog soort van onder controle, en het geeft moraal dat je meer mensen voorbij gaat dan dat jezelf wordt ingehaald. Na het dorp vlakt het af naar een procent of 7 en kan je rustig door naar de 1e verzorgingspost op 41km, halverwege de berg. Zie ik daar toch een fontijntje rechts van de weg met 1 andere renner. Genoeg eigen voedsel bij me, dus heb de drukte van de stop vermeden en in Geishouse mn bidons bijgevuld met water. Door naar de top, bijna 12km klimmen in totaal. laatste stuk is weer boven de 12% dus simpelweg harken om boven te komen en te mogen afslaan naar de Markstein. Tot nu toe zit ik er lekker in. Krijg ook wel vertrouwen in de cut-off tijd (14.30 bij het 143km punt), ondanks de 10 minuten vertraging bij de start. Het was tot nu toe warm, maar prima te doen, en ik had al het nodige aan eten naar binnen kunnen krijgen zonder protesterende maag.

Op de Markstein rechts aanhouden, de afdaling in naar Lautenbach. Het veld lag al een stuk uit elkaar hier, er waren een paar kleine groepjes dus op het vlakkere stuk onderin kon ik mooi meerijden met een paar andere mannen. De wegen zijn goed overzichtelijk, drukte qua verkeer was laag tot op heden (later, metname op petit ballon, was dat wat anders). Kruispunten en afslagen waren uitstekend aangegeven en we kregen overal voorrang. Helemaal top.
Na een water en limo stop in Osenbach, mochten we col du Bannstein op, met daarna col du Firstplan. Bannstein is maar een kilometer of 2 en nergens steil. Firstplan is een kilometer of 8, met een procent of 5 a 6. Voor mij begon hier het aftellen naar die 143km cut-off moment. Hier overheen komen met die voorgenomen 250 watt. Dan "alleen" nog de petig ballon en de Platzerwasel. Firstplan ging soepel en je merkt dat je eigenlijk alleen nog maar anderen voorbij steekt (hoe rustig ook). Het klimmen was hier ook vooral in de schaduw van de bomen en dat is op de warme dagen altijd zeer fijn.

Wederom lekker afdalen, tot een U-turn waar de petit ballon ging starten. Nouja, het stuk vals plat nog. vanaf Wasserbourg echter was het huilen met de pet op. 10%, 13%, afvlakken naar 9%, om vervolgens weer naar 13% te gaan. En geen centimeter schaduw meer. Ik had goede moraal, maar begon toch steeds vaker op mijn klokje te kijken naar de tijd. Te rekenen naar boven toe (uurtje), afdalen (20 minuten), nog een klim (uurtje), en dan nog 20km op/af/op/af en afdalen.., hmm. hmm. Nouja, je moet je gedachten toch ergens mee bezig houden op zo'n klim. Steile stukken gewoon duwen en trekken wat kon. En waar het ietsje beter liep weer netjes rond die 250 watt neerzetten. Krampen in de voeten horen erbij, het is warm, in de afdaling de schoenen maar wat lossen. Uiteindelijk boven aan de Petit Ballon (na veel autoverkeer, wat soms gewoon in de weg zit op deze smalle klim, maar niets aan te doen op dat moment). Korte afdaling, nog een verzorging.. eten, bidons vullen, nog zakje sportvoeding erin om ook drinkend de koolhydraten binnen te krijgen.

Platzerwasel op, en die was vervelender dan ik had gedacht. 6.5km 6% gemiddeld zei de Garmin, maar eigenlijk is die 3.5km rond de 10%, en na de coll gaat het nog 3km op/af door. Anyways, het is de laatste grote klim voor mijn virtuele finishlijn, de 143km. Dus doorzetten, omhoog komen, over het tussenstuk komen. Richting de Markstein en dan de eerste keer de mooie, snelle bijtrap afdaling terug het dal in.

Kwartiertje over bij de 143km. En dat was ook direct het moment waar ik mentaal gefinished was. Doel bereikt, ik mag rechtsaf nog 50km erbij fietsen. Focus gaat naar beneden. De stop in Wildenstein blijf ik ook net even een paar minuten langer staan en drink wat cola. De Bramont fiets ik op met nog 220 watt oid. Lekker dansen door de haarspeldbochten, maar ik maak me niet meer druk om de snelheid. al kost het me nog 3u om terug bij de finish te komen, zolang ik met goed fatsoen blijf eten, blijf drinken, zodat ik veilig en goed de streep haal. Ten opzichte van 1 van mijn fietsmaten verlies ik in die 50km nog een kwartier en hij komt mij voorbij fietsen op de laatste klim van de dag de route Blanchemer. Man wat een klotepad is dat. Rustig aan kon niet, het was stampen en wurgen om die fiets boven getakeld te krijgen. Veel meer dan 250 watt kwam er niet uit, in tegenstelling tot eerder op de dag.



Virtuele finish #2, op 163km kom je boven op de route des cretes. Een schitterende panoramoweg met hele mooie vergezichten. Waar je nog 17km wind tegen, beesten/vliegen/meuk tegen, met lege benen en volle bak zon, overheen mag peddelen. Ik had geen goesting meer om echt tempo te maken. Naar huis toeren op die weg die soms wat omlaag, soms wat omhoog liep. Tot de Markstein, dan rechts aanhouden de afzink in naar de finish.
193km, 4500hm (volgens mijn Garmin), 8u27 fietstijd, 8u48 onderweg geweest. Gesloopt, maar voldaan. Echt een mooie tocht, in de basis goed georganiseerd met her en der wat verbeterpunten.

[nijkie]

Mooi verslag Mark en mooie prestatie neergezet.

[BertL]

Marmotte bij de dames gewonnen door Joke van Wijk uit Scherpenzeel. Slechts 20 minuutjes voorsprong op nummer 2.

[havana]

Knap van Joke.

Overigens zijn dergelijke verschillen niet ongebruikelijk bij de dames.

[BertL]

Ze heeft er wel een verhaal bij te vertellen. Debutante, medische aandoening leren hanteren. Niet aan mij om dat hier te verhalen.

[mugman]

Afgelopen zondag mijn eerste Cyclo Sportive in Frankrijk gereden.
Supergaaf om een keer mee te maken en enorm genoten en afgezien.
Ondanks dat ik al veel in de bergen heb gefietst en er ik de Alpen, Pyreneeën en Dolomieten wel ken, was dit gebied nieuw voor mij.
Kort verslag:
Vrijdag:
Aangekomen en ons genesteld in een B&B (Saint Amarin) onderaan de klim naar Geishouse.
Zaterdag:
In de ochtend maar eens een ritje gemaakt met een verkenning naar de start zodat we weten hoe vroeg we de volgende dag moeten vertrekken en aansluitend maar een klim opgereden: de Grand Ballon via Geishouse opgereden (ach we zijn er toch).
Het leuke was dat de weg na Geishouse net werd geopend door de burgemeester op het moment dat ik er aankwam.
Ik werd gesommeerd door te rijden en werd zodoende door de lokale cameraploeg gevolgd en vastgelegd en zal s'avonds wel in het nieuws zijn geweest. Het lusje afgemaakt via een afdaling naar Willer-sur-Thur en terug naar de B&B. Ik had al snel door dat de warmte de volgende dag wel een dingetje zou worden.
Zondag:
Relaxed op de fiets naar de start waar ik ergens halverwege het veld stond. Leuk om een start op een dergelijke manier mee te maken.
Col Oderen is een fantastische loper en op die manier kwam ik er al lekker in. Grotendeels schaduw en met wat gezelligheid langs de kant kwamen we makkelijk boven.
Via Page naar Geishouse. Eenmaal in Saint-Amarin linksaf loopt de weg steil omhoog. Vaak moet ik vroeg in de ochtend naar het toilet en laat nou net na 1 km onze B&B langs de route liggen.
Aangekomen bij de verzorging wat voeding gepakt en een bidon weer gevuld.
Maar goed ook, want nadien was er alleen bij de verzorgingsposten nog water + ranja en/of cola te krijgen.
Na Bannstein en Firstplan doemt de Petit Ballon.
Ondertussen was het warm en nagenoeg windstil. Echt f#@king heet.
Ik maakte mij vooraf zorgen om de Platzerwasel en hoe deze zou aanvoelen bij deze temperaturen, maar de Petit was even een wake-up call.
De krampt schoot er lekker in en ik werd gedwongen even af te stappen. Ondanks dat ik veel dronk en niet alleen water, was een aangereikte zoutampul een welkom geschenk.
Ik trok me weer omhoog en was er boven eigenlijk wel een beetje klaar mee.
Gelukkig tel ik af en doordat je bovenop weinig alternatieven hebt, besloot ik de afdeling in te gaan en vervolgens de Platzerwasel maar te beklimmen. Een tukkie in de berm kan altijd nog.
Gelukkig viel voor mij deze klim mee in vergelijking tot de Petit.
De eerste kilometers voltrokken zich onder de bomen en de laatste paar km bovenop zijn niet meer zo steil, richting Le Markstein.
Hier aangekomen was het lekker dalen en op naar de finish.
Ik heb mij wel verbaasd over de enorme “haast” die sommige nog hebben in deze afdaling.
Niet dat ik snel rem, maar om volledig van links naar rechts te dalen…
Als je met die energie nog zo hard (soms gevaarlijk) wilt dalen, dan had je voor mij ook wel iets meer energie in het klimmen kunnen steken.
De dag ervoor was ik namelijk getuige van een mega klapper van een automobilist op deze afdaling, dus een gewaarschuwd mens….
Voor mij was het een mooie ervaring en snakt naar meer.

[ibooij]

Via Page naar Geishouse. Eenmaal in Saint-Amarin linksaf loopt de weg steil omhoog. Vaak moet ik vroeg in de ochtend naar het toilet en laat nou net na 1 km onze B&B langs de route liggen.

Hebben wij dan even gesproken vlak voor de klim begon? Over dat het nu wel echt steil ging worden. Daar was geen woord van gelogen in ieder geval.

Dat van die mensen die wel erg hard dalen kan ik ook beamen. Maar ja, sommige dalen nu eenmaal liever dan dat ze klimmen..

[MarkVeenstra]

Via Page naar Geishouse. Eenmaal in Saint-Amarin linksaf loopt de weg steil omhoog. Vaak moet ik vroeg in de ochtend naar het toilet en laat nou net na 1 km onze B&B langs de route liggen.

Dat van die mensen die wel erg hard dalen kan ik ook beamen. Maar ja, sommige dalen nu eenmaal liever dan dat ze klimmen..

Met ruim 90kg, daal ik over het algemeen sneller dan de mensen met wie ik even daarvoor omhoog klom , Ik geef de natuurkunde de schuld. Maar ik zorg wel op mijn eigen helft te blijven. Wat mij opviel was dat alleen de eerste afdalingen, bijna iedereen op de middenlijn reed. Ipv midden op je eigen rijbaan. Als rechts inhalen een no-go is (wat het is, want daar verwacht niemand je), en aangezien al op de Oderen de auto's meereden wist je ook zeker dat je er niet vanuit kon gaan dat de weg dicht zat. Dan was het veel bijremmen omdat je geen kant op kunt.
Maar goed, koers was nog lang, dus heb me er toen niet al te druk om gemaakt. En na de Haag was het veld verder uit elkaar, en dan daalt iedereen ineens wel netjes rechts van de weg.