Omdat de geschiedenis niet uitgewist kan worden en altijd zal meespelen, ook al kent men steeds minder van die geschiedenis. Ook belangerijke mensen niet, zoals toppolitici.daniel1975 schreef: ↑30 apr 2024 21:13
Hoezo claims? Op basis van hele oude grenzen? Net als Putin, die gebieden claimt op basis van oude grenzen? Dan zou de zuidelijke helft van Nederland ook bij Italie horen, of Frankrijk, of heel Nederland bij Duitsland, of….. Zou Belgie dan überhaupt wel kunnen bestaan?
Waarom kunnen staten die in het hier en nu gewoon zelfstandig zijn niet autonoom blijven? Zie wat er met Hongkong is gebeurd, ben je als inwoner mooi klaar mee.
Voor de rest van je 'waarom-vraag' : zie Bruce Springsteen.
De situatie is overigens echt niet vergelijkbaar met die van Oekraine en ook niet met het ontstaan van Europese landen.
De oorsprong van het Taiwan-probleem is erg complex en men vergeet vaak de historische achtergrond die tot op de dag vandaag speelt in elke politieke en diplomatieke handeling.
In de periode van WO II was Taiwan bezet door Japan.
Net na de oorlog wordt via onderhandelingen Taiwan teruggegeven aan China, eerst als toezichthouder later in het kader van officiele vredesverdragen. Deze worden internationaal aanvaard.
Het is echter ook de periode van de Chinese burgeroorlog tussen de communisten en de nationalisten.
De Nationalisten (Kwomintang) verliezen het pleit en vluchten naar Taiwan en stichten daar een dictatuur (Chiang Kai shek)
De Kwomintang 'verchineest' (sinificatie) de Taiwaneze bevolking, op termijn verdunt dit de Taiwanese identiteit sterk.
De verdere ontwikkelingen in Azie worden volledig bepaald door de anticommunistische acties van de Verenigde Staten, eerst in Korea, nadien volgen Cambodja en uiteindelijk (na het Franse debacle) Vietnam met de gekende gevolgen.
Communistisch China ontstaat dus na winst van de communisten in de burgeroorlog en zij claimen Taiwan als onderdeel van China.
In de context van de Koude Oorlog kiest het Westen aanvankelijk tegen de communisten en voor de dictatuur van de Kwomintang. In de jaren 80 verandert dit geleidelijk aan en erkent het westen Peking als leider van het Ondeelbare China (en niet langer de Kwomintang die die claim ook maakten als een soort regering in ballingschap).
Het Westen erkent uiteindelijk Peking (en dus niet langer Tapei) en neemt acte van de claim over Taiwan. Officieel wordt deze claim niet aanvaard, maar wordt er vooral over gezwegen en ontstaat er dubbelzinnige diplomatieke verhouding. Er zijn in de wereld slechts een handvol landen van betekenis die diplomatiek betrekkingen hebben met Taiwan (geen enkel Europees land).
Ook de VS past het One China principle toe (al erkent het dat officieel niet).
We mogen er van uit gaan dat wanneer de Chinese burgeroorlog zou gewonnen zijn door de Nationalisten, Taiwan gewoon deel zou uitgemaakt hebben van het Ondeelbare China met erkenning van de VS en het Westen. De weerstand van de VS was tegen het communistische aspect, niet tegen de bezetting van die arme Taiwanezen.
Naar de toekomst toe en de vergelijking met Oekraine;
China droomt van een 'One country - two systems' scenario, maar gaat dat niet militair afdwingen.
Als Taiwan vasthoudt aan het Satus-quo, gaat er niet veel veranderen.
Als echter Taiwan, door ophitsing van de VS en Europese liberalen, zich laat verleiden tot het eenzijdig uitroepen van onafhankelijkheid en zelfs ook nog gaat laten verleiden om Westerse kernwapens te plaatsen dan,.... dan wordt Taiwan inderdaad het nieuwe Oekraine.
Net als bij Oekraine heeft het Westen dus de keus of men het zover wil drijven. Achteraf gaat men dan hebben over onzin als de vrije keuze van het volk etc... maar uiteindelijk ligt ook hier de keuze bij de VS (en in mindere mate EU) of men een nieuwe oorlog wil met een kernmacht.
De militaire situatie ligt moeilijk voor de VS, die volgens studies momenteel een oorlog daar nog net zou kunnen winnnen, maar vermoedelijk niet lang meer gezien de militaire groei van China en de goede relaties dat het nastreeft met de vele eilandjes in de Oceaan.
Alleen zou de militaire kost voor zowel China als de VS enorm zijn.
De grootste verliezer zou natuurlijk Taiwan zelf zijn waar niet veel van over zou blijven.
Maar uiteindelijk interesseert dat in de geopolitiek niemand. Nogmaals het gaat over het verlies van de uni-polaire wereld en de angst voor de nieuwe multi-polaire. Blijkbaar heeft het Westen veel (mensenlevens) over om dat te verdedigen.
)