(hopelijk was je kledij wat beter bestand tegen die slijk
) Vandaag gefietst in 2024
-
Dubbeldekker
- Forum-lid
- Berichten: 549
- Lid geworden op: 16 jul 2024 14:54
‘T is een ware plaag die klei ja! Hier in de Maasvallei soortgelijke toestanden. En dan wordt de mais dit jaar ook nog eens héél laat geoogst dus zelfs op de verharde wegen blijf je niet gevrijwaard van die ellende.
(hopelijk was je kledij wat beter bestand tegen die slijk )
(hopelijk was je kledij wat beter bestand tegen die slijk
) Voor het werk op pad, vanuit Arizona naar het iets koelere Florida. Om precies te zijn Destin, de "panhandle", dus helemaal noordwest. Deze regio heeft geen last gehad van de recente twee orkanen dus de trip ging door en het ziet er hier mooi uit. Even getwijfeld om mijn eigen fiets mee te nemen (trip is twee weken). Maar toch maar niet gedaan, geen zin om de fiets uit elkaar te halen enzo. Daarna even getwijfeld om wel of niet een fiets te huren, toch maar wel gedaan. Vooral omdat over 5 weken de Tour de Tucson gepland staat en ik dan wel topfit wil zijn! Dus dan vind ik twee weken (en volle weekenden) niet fietsen wel veel. De fiets gister opgehaald (Argon18 Galium). Geen superfiets maar wel een prima fietsje. Gisteren even een proefrit van 42km en vandaag een lange rit gepland.
Bij vertrek ongeveer 15 graden en al een harde noord-ooster wind. Ik start met korte broek en armstukken en ondershirt. Vooral omdat ik deze temperaturen niet gewend ben. Vlak voor vertrek was het in Buckeye, Arizona nog 22 in de vroege ochtend en zelfs 40 overdag. Vanuit Destin langs Highway 98 naar Fort Walton Beach. Daar door de woonwijken de drukke weg omzijlen. De drukke Eglin Parkway rijd ik alleen op bij de bruggen, want geen andere keuze. En het laatste stuk naar Eglin AFB rij ik daar ook langs, maar omdat het weekend is gaat er bijna niemand naar de vliegbasis. Omdat Eglin AFB onze bestemming is deze twee weken (cursus) kan ik daar gewoon op en lekker rustig rijden. Na 30km even een plaspauze en een bidon bij vullen. Vandaar naar het dorp Niceville wat inderdaad best een mooi dorp is. Ik rij er een heel stuk langs de baai en dat is gewoon genieten. Na ongeveer 53km kom ik op Highway 20. De garmin geeft aan, over 33km rechtsaf! Dus ik rij een flink stuk op deze Highway. Gek genoeg is het eerste stuk zonder bikelane/shoulder en dus beetje opletten. Na het passeren van highway 293 wordt het een gewone tweebaans weg en hier rij ik op een prima "bikelane". De auto's rijden er ook beschaafd langs me heen. Dus tegen de wind in kom ik na iets meer dan 80km bij mijn afslag naar County Highway 83A. Hier ligt een zogenaamd "multi-use trail" naast. Dit is een geasfalteerde strook die prima te fietsen is, en ondanks dat de 83A een rustige weg is maakt deze trail het nog relaxter.
Na net geen 100km heb ik de armstukken allang opgeborgen en besluit ik ook mijn ondershirt uit te trekken. Het is prima fietsweer! Ongeveer 4km later kom ik bij een tankstation waar ik de bidons weer bij kan vullen. Ik neem er even de tijd voor en begin aan het makkelijkste stuk van vandaag, ongeveer 13km naar het zuiden met de wind in de rug. Het tempo zit er lekker in, en voor ik het weet ben ik alweer op de Highway US98 waarvandaan ik met een klein lusje naar de Scenic Highway 98 ga. Deze weg ligt langs de kust en er is weer een multi-use trail. Dus lekker fietsen, in de dorpen soms opletten op wandelaars die zich nergens van aan trekken. Onderweg vul ik de bidons nog een keer, want met 28 graden is het nu echt lekker! Maar wel blijven drinken! Na weer een stukje Highway US98 kan ik nog een stukje Scenic highway meepakken. Hier is het duidelijk drukker met badgasten en andere recreanten. Na precies 160km kom ik weer in Destin. Ik haal een broodje bij een Panera om op te eten als ik weer in mijn hotel ben. Na 164km is het vandaag mooi geweest! Weinig echt mooie foto momenten gezien, het strand moest er wel echt op (Maar zie strava daarvoor)
https://www.strava.com/activities/12695164084
Bij vertrek ongeveer 15 graden en al een harde noord-ooster wind. Ik start met korte broek en armstukken en ondershirt. Vooral omdat ik deze temperaturen niet gewend ben. Vlak voor vertrek was het in Buckeye, Arizona nog 22 in de vroege ochtend en zelfs 40 overdag. Vanuit Destin langs Highway 98 naar Fort Walton Beach. Daar door de woonwijken de drukke weg omzijlen. De drukke Eglin Parkway rijd ik alleen op bij de bruggen, want geen andere keuze. En het laatste stuk naar Eglin AFB rij ik daar ook langs, maar omdat het weekend is gaat er bijna niemand naar de vliegbasis. Omdat Eglin AFB onze bestemming is deze twee weken (cursus) kan ik daar gewoon op en lekker rustig rijden. Na 30km even een plaspauze en een bidon bij vullen. Vandaar naar het dorp Niceville wat inderdaad best een mooi dorp is. Ik rij er een heel stuk langs de baai en dat is gewoon genieten. Na ongeveer 53km kom ik op Highway 20. De garmin geeft aan, over 33km rechtsaf! Dus ik rij een flink stuk op deze Highway. Gek genoeg is het eerste stuk zonder bikelane/shoulder en dus beetje opletten. Na het passeren van highway 293 wordt het een gewone tweebaans weg en hier rij ik op een prima "bikelane". De auto's rijden er ook beschaafd langs me heen. Dus tegen de wind in kom ik na iets meer dan 80km bij mijn afslag naar County Highway 83A. Hier ligt een zogenaamd "multi-use trail" naast. Dit is een geasfalteerde strook die prima te fietsen is, en ondanks dat de 83A een rustige weg is maakt deze trail het nog relaxter.
Na net geen 100km heb ik de armstukken allang opgeborgen en besluit ik ook mijn ondershirt uit te trekken. Het is prima fietsweer! Ongeveer 4km later kom ik bij een tankstation waar ik de bidons weer bij kan vullen. Ik neem er even de tijd voor en begin aan het makkelijkste stuk van vandaag, ongeveer 13km naar het zuiden met de wind in de rug. Het tempo zit er lekker in, en voor ik het weet ben ik alweer op de Highway US98 waarvandaan ik met een klein lusje naar de Scenic Highway 98 ga. Deze weg ligt langs de kust en er is weer een multi-use trail. Dus lekker fietsen, in de dorpen soms opletten op wandelaars die zich nergens van aan trekken. Onderweg vul ik de bidons nog een keer, want met 28 graden is het nu echt lekker! Maar wel blijven drinken! Na weer een stukje Highway US98 kan ik nog een stukje Scenic highway meepakken. Hier is het duidelijk drukker met badgasten en andere recreanten. Na precies 160km kom ik weer in Destin. Ik haal een broodje bij een Panera om op te eten als ik weer in mijn hotel ben. Na 164km is het vandaag mooi geweest! Weinig echt mooie foto momenten gezien, het strand moest er wel echt op (Maar zie strava daarvoor)
https://www.strava.com/activities/12695164084
Change is the only constant... Hanging on is the only sin...
Mooi verslag van je rit! Wat ik me toch afvraag: hoe is het dan om op de Highway te fietsen? Pas heb ik nog een boek gelezen over fietsen van oost naar west VS. En daar stond dat ook in, fietsen langs de Highway. Razen de vrachtwagens en bellende bestuurders dan met 100+ langs je heen? Of hoe moet ik me dat voorstellen? En is dat ook beetje schoon, of overal kapotte banden en steentjes? Was gewoon benieuwd
Nou ja, een highway kan hier een paar dingen zijn: een soort snelweg dus 2 rijstroken jou richting op en een flinke “shoulder” ernaast. Op die shoulder mag je dan fietsen, of een soort van provinciale weg. Als daar een shoulder langs ligt kan je daar dan vaak prima fietsen. Snelheden van auto’s liggen vaak tussen de 45-65 mijl per uur. Dus ja ze komen best hard langs. In heel de VS valt het me heel erg mee en krijg je vaak toch veel ruimte om te fietsen. Er ligt soms heel veel zooi op de shoulder. Maar ook genoeg stukken waar je nauwelijks op hoeft te letten en dus weinig risico loopt op lekke banden.
Ik rij zelf liever langs zo’n highway buiten de bebouwde kom dan door een stad. Want daar slaan veel meer mensen af wat ook veel gevaar meebrengt.
Ik rij zelf liever langs zo’n highway buiten de bebouwde kom dan door een stad. Want daar slaan veel meer mensen af wat ook veel gevaar meebrengt.
Change is the only constant... Hanging on is the only sin...
Dagje vrij. Gewoon omdat het kan.
Lekker uitgeslapen en om 11.00 op de fiets. 130km via Val-Dieu naar Baelen (pizza stop), Eupen en weer terug naar Maastricht. Heerlijk weer, redelijk schöne wegen, zonnetje, 50 % kort/kort gereden.
Plekje bij Welkenraedt heb ik wel een half uur gezeten. In het zonnetje, uit de wind, heerlijk.
Lekker uitgeslapen en om 11.00 op de fiets. 130km via Val-Dieu naar Baelen (pizza stop), Eupen en weer terug naar Maastricht. Heerlijk weer, redelijk schöne wegen, zonnetje, 50 % kort/kort gereden.
Plekje bij Welkenraedt heb ik wel een half uur gezeten. In het zonnetje, uit de wind, heerlijk.
Dogma F
koeroeur
24 okt 2024 09:39
Niet.
Stond in volle herfstuitrusting klaar toen dochterlief riep dat haar bus (weeral) niet reed.
Dus plannen omgooien en in plaats van 45 min fietsen dan maar anderhalf uur in de auto.
Wat niet meteen een positief effect had op m'n humeur....
Stond in volle herfstuitrusting klaar toen dochterlief riep dat haar bus (weeral) niet reed.
Dus plannen omgooien en in plaats van 45 min fietsen dan maar anderhalf uur in de auto.
Wat niet meteen een positief effect had op m'n humeur....
Gastheerg
26 okt 2024 17:10
Zo.............dat was lekker!
Gefietst naar een vriend via een omweg. Bizar hoe bij de Rotte de mist verdween.
Daarna 4,5 km gewandeld wat voor mijn vriend heel veel is. Heeft grootste deel van het jaar verlamd in een ziekenhuis bed gelegen.
Ik ga 1 keer per week met hem wandelen en zo nu en dan een paar 100 meter meer om naar oude niveau te gaan.
Daarna is een zomerse zon terug gefietst en ook maar even een lekkere omweg genomen.
Nu eten want vanavond staat de Nacht van de Nacht op het programma............
Gefietst naar een vriend via een omweg. Bizar hoe bij de Rotte de mist verdween.
Daarna 4,5 km gewandeld wat voor mijn vriend heel veel is. Heeft grootste deel van het jaar verlamd in een ziekenhuis bed gelegen.
Ik ga 1 keer per week met hem wandelen en zo nu en dan een paar 100 meter meer om naar oude niveau te gaan.
Daarna is een zomerse zon terug gefietst en ook maar even een lekkere omweg genomen.
Nu eten want vanavond staat de Nacht van de Nacht op het programma............
Laatste “officiële” ritje van de club bij aangenaam weer.
We zien wel eens anderen rare fratsen uithalen maar vandaag was wel weer heel extreem. In Schierwaldenrath motorrijder spektakel, 2 passeerden onze groep maar nummer 3 moet de bocht naar links totaal verkeerd hebben ingeschat, schoof over beide wielen eerst dwars rechtdoor richting de struiken, kreeg weer grip en kon weer wat sturen….maar vervolgens ging hij/zij enorm slingeren maar kreeg hem na een tijdje toch nog onder controle zodat hij/zij er net niet vanaf gegooid werd. Dat gebeurde op nog geen vijf meter voor ons, dus wel ook maar in de remmen geknepen. Dat de motorrijder niet is gevallen of op een tegemoet komende auto is geklapt is een wonder. Vervolgens stopte de rijder niet eens maar draaide de gashendel weer vol open om weer bij die andere 2 aan te sluiten.
We zien wel eens anderen rare fratsen uithalen maar vandaag was wel weer heel extreem. In Schierwaldenrath motorrijder spektakel, 2 passeerden onze groep maar nummer 3 moet de bocht naar links totaal verkeerd hebben ingeschat, schoof over beide wielen eerst dwars rechtdoor richting de struiken, kreeg weer grip en kon weer wat sturen….maar vervolgens ging hij/zij enorm slingeren maar kreeg hem na een tijdje toch nog onder controle zodat hij/zij er net niet vanaf gegooid werd. Dat gebeurde op nog geen vijf meter voor ons, dus wel ook maar in de remmen geknepen. Dat de motorrijder niet is gevallen of op een tegemoet komende auto is geklapt is een wonder. Vervolgens stopte de rijder niet eens maar draaide de gashendel weer vol open om weer bij die andere 2 aan te sluiten.
Het was druk op de Veluwe op een mooie dag. In de bossen waren de betonfietspaden best link. Al niet heel breed als je moet passeren en in de bladerlaag die zich erop verzameld had was slechts 1 spoortje zichtbaar, beter dan de rand van de betonplaat. Maar het was lekker.
https://www.strava.com/activities/12749720833
https://www.strava.com/activities/12749720833
Niet zijken maar reiden !
Vorige week een mooie "century" gereden vanuit Destin, Florida. Dit weekend nog steeds in de omgeving dus weer een mooie tocht in het weekend.
Ik had via Facebook een toertocht gevonden vanuit Milton, Florida. 160km vanuit een lokaal goed doel. Ik stond er mooi om op tijd aan de start. Ongeveer 07:00 kwam ik aan en kon ik mooi mijn startnummer ophalen, die moest je op vanwege "veiligheid". Zal wel met aansprakelijkheid te maken hebben gehad. Een kwartier voor de start stond ik klaar. Ik zag een man in een shirtje van de Maratona, dus daar een praatje mee begonnen. Hij en zijn zoon kwamen redelijk uit de buurt en hij had in Duitsland gewoond een aantal jaar. Ze waarschuwden dat dit soort ritten vaak heel snel gingen en er vaak niet gestopt wordt. Er waren best veel verzorgingsposten onderweg, waarbij een aantal meerdere keren aangedaan konden worden. Maar daar zou volgens de ingewijden dus niet gestopt worden.
Ik moest hier wel even mijn mindset veranderen, want ik had me voorbereid op 160km in ruim 5 uur (zeker gezien toch bijna 1000hm). Maar niet op een soort van Cyclo... Ik had ook niet genoeg vloeibaar voedsel om op hogere intensiteit makkelijk bij te kunnen eten. Dus we zien waar wel het schip strand. Bij de start is het ongeveer 11 graden en best vochtig dus het voelt best fris aan.
De start was nog rustig, ik rij samen met Kyle over de Blackwater River Trail. Na ongeveer 4km komt de toch redelijke grote groep aansluiten. Het zijn zeker 40 mannen en vrouwen die langszij komen. Ik heb inmiddels besloten om mee te gaan in de flow en dus wordt het "racen". Vrij snel rijden er 4 man vooraan weg, maar dat gaat me iets te ver. Ik laat me liever meevoeren in een groep van 40. Na ongeveer 11km draaien we van de Trail af en vanaf nu rijden we op de "gewone" openbare weg. Oftewel er is wel auto verkeer en het zal mij benieuwen hoe goed dat hier te doen is. Het eerste stuk is een vrij grote weg maar zo vroeg op de dag is dat prima. Er is geen verkeer dus we gebruiken regelmatig de hele weg. Op deze Highway loopt de weg iets omhoog en vanaf nu blijft het de hele dag kleine stukken op en af gaan. Kleine stukken is maximaal 40 meter maar meestal minder. De route is goed uitgepijld en ik heb ook een GPX kunnen vinden. Daar zie ik al snel op dat we bepaalde stukken nog een keer gaan rijden, maar dan de andere kant op. Na ongeveer 15km begin ik ook te merken dat mijn bril beslaat. Door de hoge luchtvochtigheid is daar helaas niet zoveel aan te doen. Gelukkig trekt het weg als het warmer wordt anders is het als brildrager toch minder ideaal. Na ongeveer 36km is de grootste heuvel van de dag aan de beurt, welgeteld 43 meter klimmen. Naar boven, omdraaien en weer naar beneden. Dit is ook het moment dat de groep van inmiddels nog ongeveer 30 mannen/vrouwen uit elkaar valt. Ik moet een kleine gaatje laten maar in de afdaling zit ik er snel weer bij en zo rijden we als tweede groep rond. Daarbij fietsen we lekker door, 37 gemiddeld zitten we makkelijk aan en af en toe twijfel ik af dit verstandig is. Maar stiekem, het is ook wel leuk! Ik blijf er dus aanhangen, pak af en toe een kopbeurtje van 50 meter en zoek dan weer een plek uit de wind.
Na ongeveer 60km is de voorste groep ineens dichtbij, zo groeit onze groep weer iets. Hebben we er een paar sterke motoren bij, maar vanaf dit moment wordt het tempo wel beter. Niet langzamer, vooral heel veel constanter. Omhoog wordt er soms iets ingehouden om de wat zwaardere lijven er niet gelijk af te rijden (en nee niemand had een "Amerikaans" postuur). Op kilometer 75 komen we voor de vierde keer langs een verzorgingspost en ik weet dat ik een volgende post moet stoppen omdat mijn water dan echt op is. Ik weet dat deze post nog een keer gepasseerd worden omdat we hier een rondje rijden waarbij we net niet de staat Alabama in rijden. Onderweg in het rondje begint een andere renner mensen te ronselen om te stoppen. Er zijn er dus meer die hun bidons al leeg hebben en willen stoppen. Dit komt mij natuurlijk goed uit! Zo kom ik niet alleen te zitten! En na een rondje van 16km komen we bij de verzorgingspost waar inderdaad ruim de helft van de groep stopt. De rest rijdt wel door, maar ach ze doen maar! Met ongeveer 13 man en 1 vrouw rijden we een aantal minuten later verder. Voorzien van vers water en Gatorade. Dat is mooi, want dat spul (gemaakt uit poeder) ken ik en dat verdraagt mijn lichaam prima. De volgende 20km gaan zoals eerder, er wordt hard gereden en het blijft op en af gaan door dit enorme bos. Na 110km rijden we op een highway die gelukkig een brede "shoulder" heeft zodat er fietsen prima gaat met het verkeer wat er rijdt. Hier zit echter na een afdaling een pittig klimmetje in wat voor mij het teken is de groep te laten gaan. Op dit moment hebben we ruim 37 gemiddeld gereden, en omdat ik de dagen ervoor ook lekker gefietst heb merk ik dat het een beetje leeg begint te raken.
Gelukkig ben ik niet de enige en we rijden de volgende 10km met 3 man nog lekker door. Dit duurt tot een volgend wat langer klimmetje en we nog met twee man over zijn. Met zijn tweeën rijden we nog steeds prima door en halen we zelf het groepje van drie wat voor ons rijdt weer bij. Nu zijn we dus met vijf om te rouleren. Op dit moment is het tempo nog steeds hoog en ik begin hier te merken dat ik wat tegen kramp aan zit. Ik verwacht dan ook ergens af te gaan haken maar zolang het niet echt klimmen betreft gaat het prima. Na 140km komt er 5km die 40 meter klimmen maar dat wel heel erg onregelmatig, soms ook kleine stukjes afdalen. Hier ga ik echt mijn eigen tempo rijden. Aan het begin van dit stuk is de gemiddelde snelheid nog steeds 37km/h... Op dit stuk drink ik voor de vierde keer een bidon leeg en heb ik dus geen drinken meer. Ik verwacht dat er nog een verzorgingspost komt dus ik denk dat het wel goed komt. Op dit stuk haal ik ook meerdere deelnemers van kortere afstanden in en gelukkig na 145km kom ik boven en is er inderdaad lekker in de schaduw een verzorgingspost. Inmiddels is het 30 graden dus dorstig weer! Bij de verzorgingspost twee bidons gevuld en gelijk een paar goede slokken koud drinken tot me genomen. Dat voelt direct goed! Ik krijg de vraag of ik Pickle-juice wil. Augurken sap? Ja dus, uit de pot met augurken het sap. Dit schijnt te werken tegen kramp, en omdat ik daar nog steeds wel tegenaan zit toch maar genomen. Gek genoeg best lekker... De laatste lootjes mag ik alleen doen. Omdat de weg hier eerst naar beneden loopt zit het tempo er prima in. Vervolgens blijkt dit de Highway te zijn waar we vanochtend op draaiden vanaf de trail. Helaas nu een stuk drukker en zonder shoulder. Niet ideaal fietsen, zeker niet alleen en als de weg weer iets op loopt. Gelukkig gaat het verder prima en houden de auto's wel prima rekening met de fietser. Als ik de trail opdraai voelt het toch wel heel fijn. De trail is niet helemaal vlak maar soms vals plat omhoog of omlaag. Dus soms lekker voor de moeie benen, soms een verschrikking. Iets meer dan 160km gehad draai ik de trail af en het laatste stuk terug naar de start. Gefinisht!
Uiteindelijk een goede generale repetitie voor de Tour de Tucson over 4 weken. Die is ook 160km met 1200hm en wil ik binnen 4,5 uur rijden. Maar dan ben ik beter voorbereid kwa voeding. Rij ik wel op mijn eigen (veel lichtere) fiets, en zal ik de week ervoor niet zoveel fietsen om zo fris mogelijk te zijn!
Mooie route door de bossen van noord-west Florida, ook duidelijk moeras her en der. Maar dat minder zichtbaar doordat het in de herfst hier vaak droog is.
https://www.strava.com/activities/12750973837
Ik had via Facebook een toertocht gevonden vanuit Milton, Florida. 160km vanuit een lokaal goed doel. Ik stond er mooi om op tijd aan de start. Ongeveer 07:00 kwam ik aan en kon ik mooi mijn startnummer ophalen, die moest je op vanwege "veiligheid". Zal wel met aansprakelijkheid te maken hebben gehad. Een kwartier voor de start stond ik klaar. Ik zag een man in een shirtje van de Maratona, dus daar een praatje mee begonnen. Hij en zijn zoon kwamen redelijk uit de buurt en hij had in Duitsland gewoond een aantal jaar. Ze waarschuwden dat dit soort ritten vaak heel snel gingen en er vaak niet gestopt wordt. Er waren best veel verzorgingsposten onderweg, waarbij een aantal meerdere keren aangedaan konden worden. Maar daar zou volgens de ingewijden dus niet gestopt worden.
Ik moest hier wel even mijn mindset veranderen, want ik had me voorbereid op 160km in ruim 5 uur (zeker gezien toch bijna 1000hm). Maar niet op een soort van Cyclo... Ik had ook niet genoeg vloeibaar voedsel om op hogere intensiteit makkelijk bij te kunnen eten. Dus we zien waar wel het schip strand. Bij de start is het ongeveer 11 graden en best vochtig dus het voelt best fris aan.
De start was nog rustig, ik rij samen met Kyle over de Blackwater River Trail. Na ongeveer 4km komt de toch redelijke grote groep aansluiten. Het zijn zeker 40 mannen en vrouwen die langszij komen. Ik heb inmiddels besloten om mee te gaan in de flow en dus wordt het "racen". Vrij snel rijden er 4 man vooraan weg, maar dat gaat me iets te ver. Ik laat me liever meevoeren in een groep van 40. Na ongeveer 11km draaien we van de Trail af en vanaf nu rijden we op de "gewone" openbare weg. Oftewel er is wel auto verkeer en het zal mij benieuwen hoe goed dat hier te doen is. Het eerste stuk is een vrij grote weg maar zo vroeg op de dag is dat prima. Er is geen verkeer dus we gebruiken regelmatig de hele weg. Op deze Highway loopt de weg iets omhoog en vanaf nu blijft het de hele dag kleine stukken op en af gaan. Kleine stukken is maximaal 40 meter maar meestal minder. De route is goed uitgepijld en ik heb ook een GPX kunnen vinden. Daar zie ik al snel op dat we bepaalde stukken nog een keer gaan rijden, maar dan de andere kant op. Na ongeveer 15km begin ik ook te merken dat mijn bril beslaat. Door de hoge luchtvochtigheid is daar helaas niet zoveel aan te doen. Gelukkig trekt het weg als het warmer wordt anders is het als brildrager toch minder ideaal. Na ongeveer 36km is de grootste heuvel van de dag aan de beurt, welgeteld 43 meter klimmen. Naar boven, omdraaien en weer naar beneden. Dit is ook het moment dat de groep van inmiddels nog ongeveer 30 mannen/vrouwen uit elkaar valt. Ik moet een kleine gaatje laten maar in de afdaling zit ik er snel weer bij en zo rijden we als tweede groep rond. Daarbij fietsen we lekker door, 37 gemiddeld zitten we makkelijk aan en af en toe twijfel ik af dit verstandig is. Maar stiekem, het is ook wel leuk! Ik blijf er dus aanhangen, pak af en toe een kopbeurtje van 50 meter en zoek dan weer een plek uit de wind.
Na ongeveer 60km is de voorste groep ineens dichtbij, zo groeit onze groep weer iets. Hebben we er een paar sterke motoren bij, maar vanaf dit moment wordt het tempo wel beter. Niet langzamer, vooral heel veel constanter. Omhoog wordt er soms iets ingehouden om de wat zwaardere lijven er niet gelijk af te rijden (en nee niemand had een "Amerikaans" postuur). Op kilometer 75 komen we voor de vierde keer langs een verzorgingspost en ik weet dat ik een volgende post moet stoppen omdat mijn water dan echt op is. Ik weet dat deze post nog een keer gepasseerd worden omdat we hier een rondje rijden waarbij we net niet de staat Alabama in rijden. Onderweg in het rondje begint een andere renner mensen te ronselen om te stoppen. Er zijn er dus meer die hun bidons al leeg hebben en willen stoppen. Dit komt mij natuurlijk goed uit! Zo kom ik niet alleen te zitten! En na een rondje van 16km komen we bij de verzorgingspost waar inderdaad ruim de helft van de groep stopt. De rest rijdt wel door, maar ach ze doen maar! Met ongeveer 13 man en 1 vrouw rijden we een aantal minuten later verder. Voorzien van vers water en Gatorade. Dat is mooi, want dat spul (gemaakt uit poeder) ken ik en dat verdraagt mijn lichaam prima. De volgende 20km gaan zoals eerder, er wordt hard gereden en het blijft op en af gaan door dit enorme bos. Na 110km rijden we op een highway die gelukkig een brede "shoulder" heeft zodat er fietsen prima gaat met het verkeer wat er rijdt. Hier zit echter na een afdaling een pittig klimmetje in wat voor mij het teken is de groep te laten gaan. Op dit moment hebben we ruim 37 gemiddeld gereden, en omdat ik de dagen ervoor ook lekker gefietst heb merk ik dat het een beetje leeg begint te raken.
Gelukkig ben ik niet de enige en we rijden de volgende 10km met 3 man nog lekker door. Dit duurt tot een volgend wat langer klimmetje en we nog met twee man over zijn. Met zijn tweeën rijden we nog steeds prima door en halen we zelf het groepje van drie wat voor ons rijdt weer bij. Nu zijn we dus met vijf om te rouleren. Op dit moment is het tempo nog steeds hoog en ik begin hier te merken dat ik wat tegen kramp aan zit. Ik verwacht dan ook ergens af te gaan haken maar zolang het niet echt klimmen betreft gaat het prima. Na 140km komt er 5km die 40 meter klimmen maar dat wel heel erg onregelmatig, soms ook kleine stukjes afdalen. Hier ga ik echt mijn eigen tempo rijden. Aan het begin van dit stuk is de gemiddelde snelheid nog steeds 37km/h... Op dit stuk drink ik voor de vierde keer een bidon leeg en heb ik dus geen drinken meer. Ik verwacht dat er nog een verzorgingspost komt dus ik denk dat het wel goed komt. Op dit stuk haal ik ook meerdere deelnemers van kortere afstanden in en gelukkig na 145km kom ik boven en is er inderdaad lekker in de schaduw een verzorgingspost. Inmiddels is het 30 graden dus dorstig weer! Bij de verzorgingspost twee bidons gevuld en gelijk een paar goede slokken koud drinken tot me genomen. Dat voelt direct goed! Ik krijg de vraag of ik Pickle-juice wil. Augurken sap? Ja dus, uit de pot met augurken het sap. Dit schijnt te werken tegen kramp, en omdat ik daar nog steeds wel tegenaan zit toch maar genomen. Gek genoeg best lekker... De laatste lootjes mag ik alleen doen. Omdat de weg hier eerst naar beneden loopt zit het tempo er prima in. Vervolgens blijkt dit de Highway te zijn waar we vanochtend op draaiden vanaf de trail. Helaas nu een stuk drukker en zonder shoulder. Niet ideaal fietsen, zeker niet alleen en als de weg weer iets op loopt. Gelukkig gaat het verder prima en houden de auto's wel prima rekening met de fietser. Als ik de trail opdraai voelt het toch wel heel fijn. De trail is niet helemaal vlak maar soms vals plat omhoog of omlaag. Dus soms lekker voor de moeie benen, soms een verschrikking. Iets meer dan 160km gehad draai ik de trail af en het laatste stuk terug naar de start. Gefinisht!
Uiteindelijk een goede generale repetitie voor de Tour de Tucson over 4 weken. Die is ook 160km met 1200hm en wil ik binnen 4,5 uur rijden. Maar dan ben ik beter voorbereid kwa voeding. Rij ik wel op mijn eigen (veel lichtere) fiets, en zal ik de week ervoor niet zoveel fietsen om zo fris mogelijk te zijn!
Mooie route door de bossen van noord-west Florida, ook duidelijk moeras her en der. Maar dat minder zichtbaar doordat het in de herfst hier vaak droog is.
https://www.strava.com/activities/12750973837
Change is the only constant... Hanging on is the only sin...
Niet vandaag gefietst maar voorbije dagen. Donderdag rond 13u vertrokken in Maaseik om zaterdag rond 17u30 in Pieterburen te eindigen met overnachtingen in Nijmegen en Coevorden. Bepaalde stukken het (racefiets-)Pieterpad gevolgd en bepaalde stukken zelf de route gebouwd, in totaal zo'n 410-420km. Het was gewoonweg een prachtige route in een prachtige omgeving!
Op het juiste moment in Pieterburen aangekomen met zonsondergang, windstilte en niemand anders in de buurt dan enkel de schapen. De voldoening was enorm!
Op het juiste moment in Pieterburen aangekomen met zonsondergang, windstilte en niemand anders in de buurt dan enkel de schapen. De voldoening was enorm!
Van het weekend mooi bosrijk ritje gemaakt tussen Breda, onder Tilburg langs, richting de Drunense duinen.
Mooie herfstkleuren, maar op veel plekken waren de fietspaden amper te zien door de hoeveelheden gevallen bladeren. Om over het geglibber in sommige bochten maar te zwijgen.
Mooie herfstkleuren, maar op veel plekken waren de fietspaden amper te zien door de hoeveelheden gevallen bladeren. Om over het geglibber in sommige bochten maar te zwijgen.