Gevallen in 2024

[DDX]

Daarom ook gewoon je fiets neerleggen. (of aan een hek hangen desnoods, maar waarom moeilijk doen)
Snap niet die mensen die fiets op hun zadel gaan neerzetten, ook vrij lastig om op die manier een wiel terug te doen in je fiets.

[Kornuit]

Zo, ik kan ook mijn bijdrage doen voor jaar. Ndat ik de fietsvakantie richting Marseille al eens languit in een greppel gelegen heb met vooral wat oppervlakkiger schade, ging het gisteren wat serieuzer mis. Op weg richting werk werd ik in Den Bosch volledig over het hoofd gezien door een automobilist op een voorrangsrotonde. Dus ondersteboven greden en met een smak op het asfalt terecht gekomen. Direct veel pijn en ben dus ook blijven liggen (kon ook niet veel anders) bestuurder is direct gestopt en was ook redelijk in paniek, jonge jongen nog. Gelukkig stopte er ook een dame die net van haar werk op de meldkamer kwam en dus adequaat aan de slag ging. Ambulance en politie ingeschakeld. Ze zag ook direct dat mijn schouder niet in orde was. na een minuut of 5 was de politie aanwezig en iets daarna de ambulance. Ondertussen was mijn Garmin berichten naar mijn vrouw aan het sturen met de valdetectie. Die belde dus in paniek op, en hoorde als eerste allerlei andere mensen voor ik haar even kon spreken.
In de ambulance voorzichtig uit fietsshirt en zweethemd geholpen en de 1e pijnstillers gehad en toen door naar spoedeisende hulp. Na de blaastest en de belofte dat de politie zich over mijn fiets zou ontfermen. Uiteindelijk in het ziekenhuis na foto's van schouder en sleutelbeen een AC luxatie van recher sleutelbeen, graad 3. oftewel banden tussen schouder en sleutelbeen stuk en sleutlbeen in een stand omhoog. Aangezien daar ook nog een behoorlijke schaafwond zit maakt dat het extra gevoelig.
Verder overal wat bont en blauw. Kan niet veel zelf voorlopig. Zit nu met sling en veel paracetamol op de bank. slapen was vannacht ook wel een dingetje.
Ben bang dat ik voor de komende weken wel uitgeschakeld ben voor werk en sport

sterkte voor iedereen in dit topic....

Sterkte!
Ik heb in mei 2022 bij een val in een wedstrijd ook een AC Luxatie opgelopen. Schatting was tussen graad 2/3. De behandeld arts (zelf ook wielrenner) adviseerde om niet te opereren omdat het vastzetten van het sleutelbeen op termijn eigenlijk meer beperkingen geeft (niet meer bovenhands etc). De beste resultaten worden behaald met oefeningen. Ik had ook behoorlijk last en ben vrij snel begonnen met oefeningen. Toch heeft het wel een jaar geduurd voordat ik mij bijvoorbeeld weer pijnvrij kon opdrukken en mijn kracht weer terugkreeg. Nu 2 jaar later kan ik zeggen dat ik geen last meer heb en ook geen kracht beperking meer. Wel blijf je zien dat het sleutelbeen iets omhoog staat, maar alleen als ik geen shirt draag.

Succes met je herstel!

[glutendokter]

Gisteren mijn debuut gehad.

Moest oversteken en daar was een amateuristisch opritje gemaakt. Ik dacht versnelling terug stuur opwippen dat lukt wel.

Bij dat denken ging het verkeerd vol op mijn gezicht. fiets opgepakt en neergezet bloeden als een rund.
Gelukkig een vriendelijke dame die me heeft geholpen en 112 gebeld. heeft nog voor mij op de fiets gepast tot mijn vrouw die heeft opgehaald
Eindresultaat gebroken knokkel neus is ook. bril beschadigt helm zie ik niks aan maar die kan weg. fiets lijkt goed.

[BertL]

Zo. Dat is geen kleine val geweest.

Ik gleed vandaag weg in een natte graskant, wegens geen grip meer. Opgestaan en doorgereden. Een medestrijder die achter mee reed kon het ook niet houden en gleed ook weg.

[JPAR]

Beterschap!

[rob74]

Ja,.... dit topic bestond ook nog. Even vergeten, maar ik ben in 2024 ook 2 twee onderuit gegaan.

De laatste schuiver viel alleszins mee. Op de Biltstraat in Utrecht zit iemand voor me enorm te trutten. Wel stoppen, niet stoppen, vertragen, kijken links rechts. Wat wil die gast nou? Dan er maar snel voorbij. Links is geen optie want er komt een vrachtwagen aan, maar even rechts over de stoep gaat makkelijk. Dacht ik. Een heel lage stoepje, echt hard reed ik ook niet (20-25 kmh). Maar ik zag niet goed dat het een super gladde stenen stoeprand is en het had geregend. Het voorwiel wipte er op, maar door de gladde rand trok het achterwiel niet mee en die bleef hangen langs de rand. De fiets glijdt scheef onder me weg. Ik val op mijn zij en glij een meter op 5 door en de fiets glijdt voor me uit. Gevolg: niet zo heel veel. Geen schade aan de fiets en een diepere schaafwond op het enkelbot. Van die laatste had ik alleen last met aan- en uittrekken van sokken. De val was geheel mijn eigen schuld.

De valpartij eind Augustus was beduidend pijnlijker en daar had ik veel minder schuld aan. Frankrijk, Haute Languedoc ergens eind Augustus op een zeer mooi gravel pad. Ik had heerlijk gefietst die dag en de camping was nog maar 100 meter. Mooie klim in het begin van de route en lekker lopen rammen, daarna rustig fietsen en een heerlijke lunch onderweg, zonnig warm, warm en een super mooie lopende afdaling in het laatste stuk. Nog even terug naar de camping en er zitten 100 km op. En toen ging het mis. Mooi gravel pad, hardstikke breed, een oud treinspoor en haast had ik al niet meer. Dan zie ik een vrouw voor me lopen midden op het fietspad met een stokbrood in haar hand. Ze loopt midden op het pad, niet handig, maar ik heb ruimte zat en besluit er links langs af te sturen. Met nog 10 meter te gaan, hoort de vrouw me plots en daarna slaat bij haar blinde paniek toe. Echt blinde paniek. Panisch probeert ze om haar heen te kijken, links recht, maar de ze kijkt niet ze paniekeert alleen maar. En daarna wijkt ze naar links uit. Ik kreeg 0,4 milliseconden om het geheel te anticiperen en nu moet ik vol in de ankers. Noodstop pur sang. En dan blijkt dat 28 kmh en 25 mm banden op dit super mooie gravel, wellicht toch iets te rap. Of er lag daar gewoon net iets meer zand. Hoe dan ook. het voorwiel blokkeert en schiet direct onder me vandaan. Ik vang me op met handen en mijn schouder is meteen heel pijnlijk. Ik lig ongeveer net voor de vrouw op de grond die in het Frans tegen me begint te praten. AU. Gvd, ik moet opstaan. Dat lukt, geen malaise aan de botten. Alleen die schouder is super pijnlijk. Het eerste wat ik daarna probeer, is de arm boven mijn hoofd te krijgen. Dat lukt, dus ernstig kan het nooit zijn. Ik werp de stokbrood oude van dage nog een vernietigende blik toe en fiets naar de camping. Snel douchen nu de schouder nog niet verstijfd is. Eerst al het vuil eraf. Onder douche is verder niks te zien. Geen schaafwonden, niks blauw. Alles werkt. Maar de pijn en verstijving komt vrij snel. En daarna is het geduldig wachten tot alles weer normaal is. En dat duurt lang, heel erg lang. Een maand later kan ik nog steeds niet de achterklep van de auto dichtdoen. Afdrogen onder de douche is wekenlang een dingetje geweest. Op de zeep dispenser drukken, geen kracht voor, een pot augurken open krijgen kan alleen met gereedschap. En nu ruim negen weken verder, is het bijna weg getrokken. Maar mijn arm op de rug leggen om even tussen de schouderbladen te krabben is nog steeds te moeilijk. Maar goed, godzijdank niks gebroken. En wat is dat toch met die blinde paniek? Ze had beter stokdoof kunnen zijn, of als een zoutpilaar op de weg kunnen verankeren. Hoe kan ik me wapenen tegen blinde paniek en totaal onverwachte manoeuvres?

[nijkie]

Ja,.... dit topic bestond ook nog. Even vergeten, maar ik ben in 2024 ook 2 twee onderuit gegaan.

De laatste schuiver viel alleszins mee. Op de Biltstraat in Utrecht zit iemand voor me enorm te trutten. Wel stoppen, niet stoppen, vertragen, kijken links rechts. Wat wil die gast nou? Dan er maar snel voorbij. Links is geen optie want er komt een vrachtwagen aan, maar even rechts over de stoep gaat makkelijk. Dacht ik. Een heel lage stoepje, echt hard reed ik ook niet (20-25 kmh). Maar ik zag niet goed dat het een super gladde stenen stoeprand is en het had geregend. Het voorwiel wipte er op, maar door de gladde rand trok het achterwiel niet mee en die bleef hangen langs de rand. De fiets glijdt scheef onder me weg. Ik val op mijn zij en glij een meter op 5 door en de fiets glijdt voor me uit. Gevolg: niet zo heel veel. Geen schade aan de fiets en een diepere schaafwond op het enkelbot. Van die laatste had ik alleen last met aan- en uittrekken van sokken. De val was geheel mijn eigen schuld.

De valpartij eind Augustus was beduidend pijnlijker en daar had ik veel minder schuld aan. Frankrijk, Haute Languedoc ergens eind Augustus op een zeer mooi gravel pad. Ik had heerlijk gefietst die dag en de camping was nog maar 100 meter. Mooie klim in het begin van de route en lekker lopen rammen, daarna rustig fietsen en een heerlijke lunch onderweg, zonnig warm, warm en een super mooie lopende afdaling in het laatste stuk. Nog even terug naar de camping en er zitten 100 km op. En toen ging het mis. Mooi gravel pad, hardstikke breed, een oud treinspoor en haast had ik al niet meer. Dan zie ik een vrouw voor me lopen midden op het fietspad met een stokbrood in haar hand. Ze loopt midden op het pad, niet handig, maar ik heb ruimte zat en besluit er links langs af te sturen. Met nog 10 meter te gaan, hoort de vrouw me plots en daarna slaat bij haar blinde paniek toe. Echt blinde paniek. Panisch probeert ze om haar heen te kijken, links recht, maar de ze kijkt niet ze paniekeert alleen maar. En daarna wijkt ze naar links uit. Ik kreeg 0,4 milliseconden om het geheel te anticiperen en nu moet ik vol in de ankers. Noodstop pur sang. En dan blijkt dat 28 kmh en 25 mm banden op dit super mooie gravel, wellicht toch iets te rap. Of er lag daar gewoon net iets meer zand. Hoe dan ook. het voorwiel blokkeert en schiet direct onder me vandaan. Ik vang me op met handen en mijn schouder is meteen heel pijnlijk. Ik lig ongeveer net voor de vrouw op de grond die in het Frans tegen me begint te praten. AU. Gvd, ik moet opstaan. Dat lukt, geen malaise aan de botten. Alleen die schouder is super pijnlijk. Het eerste wat ik daarna probeer, is de arm boven mijn hoofd te krijgen. Dat lukt, dus ernstig kan het nooit zijn. Ik werp de stokbrood oude van dage nog een vernietigende blik toe en fiets naar de camping. Snel douchen nu de schouder nog niet verstijfd is. Eerst al het vuil eraf. Onder douche is verder niks te zien. Geen schaafwonden, niks blauw. Alles werkt. Maar de pijn en verstijving komt vrij snel. En daarna is het geduldig wachten tot alles weer normaal is. En dat duurt lang, heel erg lang. Een maand later kan ik nog steeds niet de achterklep van de auto dichtdoen. Afdrogen onder de douche is wekenlang een dingetje geweest. Op de zeep dispenser drukken, geen kracht voor, een pot augurken open krijgen kan alleen met gereedschap. En nu ruim negen weken verder, is het bijna weg getrokken. Maar mijn arm op de rug leggen om even tussen de schouderbladen te krabben is nog steeds te moeilijk. Maar goed, godzijdank niks gebroken. En wat is dat toch met die blinde paniek? Ze had beter stokdoof kunnen zijn, of als een zoutpilaar op de weg kunnen verankeren. Hoe kan ik me wapenen tegen blinde paniek en totaal onverwachte manoeuvres?

Lang verhaal kort,de aandacht roepen “bonjour” bellen zodat ze iets hoort en achterom kijkt.Maar 28km/u is toch een aardige snelheid op een onverhard pad waar iemand midden op loopt.

[BertL]

Je hebt er in elk geval twee mooie verhalen aan over gehouden. Auw.

[glutendokter]

Zo. Dat is geen kleine val geweest.

Ik gleed vandaag weg in een natte graskant, wegens geen grip meer. Opgestaan en doorgereden. Een medestrijder die achter mee reed kon het ook niet houden en gleed ook weg.

En dat met een snelheid van 5 a 6 km/h
Gemeente aansprakelijk gesteld dit valt onder de aanleg van de ringweg in Groningen nu afwachten wat er gaat gebeuren.

uitglijden nat gras is ook vervelend slecht voor je ego en kleine rot schades aan de fiets

[Sulla]

En dat duurt lang, heel erg lang. Een maand later kan ik nog steeds niet de achterklep van de auto dichtdoen. Afdrogen onder de douche is wekenlang een dingetje geweest. ............................Maar goed, godzijdank niks gebroken. En wat is dat toch met die blinde paniek? Ze had beter stokdoof kunnen zijn, of als een zoutpilaar op de weg kunnen verankeren. Hoe kan ik me wapenen tegen blinde paniek en totaal onverwachte manoeuvres?

Herkenbaar die schouders.....en ja dat duurt echt ontzettend LANGGGGGG. Vorig jaar december plat op de snuffert omdat ik op de hakken getrapt werd tijdens hockey wedstrijd. Armen had ik voor me uit en de schouders vingen de klap op. Ook geen breuk, maar ik voel het een klein jaar later nog steeds, al is de meeste beweging ondertussen wel terug. Een breuk geneest duizend keer sneller dan kapsels en banden die een klap hebben gehad.

Wapenen tegen die blinde paniek kan je je alleen door er standaard van uit te gaan dat mensen die als een 'kip zonder kop' of 'alleen op de wereld' rond lijken te lopen standaard in die blinde paniek gaan schieten.

Beterschap!

[raassie]

Dat dingen lang duren kan ik ook beamen nu Het is al weer 2 maanden geleden dat ik mijn valpartij hier gemeld heb. Ben deze week voor het eerst wat uurtjes op het werk. Mijn schouder is nog steeds niet echt belastbaar, heb wel bijna alle bewegingsvrijheid weer terug. Maar kracht en herhaling is nog een dingetje. De komende weken/maanden wordt een kwestie van langzamerhand de kracht weer terug krijgen. Nu vooral in de avond last als ik het een en ander gedaan heb en in de ochtend is de schouder stijf en wat pijnlijjk.

Zit al wel een paar weken voorzichtig op de hometrainer en wandel redelijk veel, maar conditie is behoorlijk aangetast, maar dat zien we volgend jaar wel weer. De fiets waarmee ik gevallen bent staat nog steeds bij de fietsenmaker in afwachting van de verzekering, aansprakelijkheid van tegenpartij is wel geaccepteerd en er ligt een voorstel voor een voorschot, maar dat laat allemaal lang op zich wachten. Definitieve afhandeling zou zo maar eens een jaartje kunnen gaan duren.

[Jans]

Hebben jullie met het fietsen ook last van de schouder? Ik heb inmiddels een flink aantal jaren een schouderprothese, door een val met geringe snelheid op de "gewone" fiets.
Vanaf het begin is door de fysio gezegd dat fietsen geen probleem zou zijn, en dat is het ook niet. Ik kan uren fietsen. Ik heb vooral pijn met "aanrecht"bezigheden. Voor alle mensen met schouderproblemen, hopen dat het toch snel beter gaat worden.
@glutendokter: beterschap.