Invloed "zenuwen" op prestatie

moustache · moustache 11 mar 2009 09:10

Ik heb nog wel eens last van "zenuwen".
Niet die dingen in je lijf, maar de figuurlijke spanning, zenuwachtigheid.
Bijvoorbeeld als we met een paar man eens goed gaan stanmpen en als dan de eerste heuvels eraan komen beginnen de kriebels. "Hoe zal het gaan", "ben ik sterk genoeg", "draai ik als eerste de klim op, of ga ik in het wiel zitten" etc. etc.
Dit heeft invloed op mijn hartslag. Die stijgt al tot ver in D3 voordat we uberhaupt maar de eerste hoogtemeters hebben gehad.

Wat voor een invloed heeft dit op de prestatie vroeg ik me afgelopen zaterdag in mezelf af. Ik ben nogal een boekenworm wat betreft de trainings- en voedingsleer en dit vind ik een interessant onderwerp waar ik nog niet iets over kan vinden.

Wat doet die hartslag met je uithouding? Wordt die minder omdat je lichaam / hart "met iets anders bezig is" of wordt die juist meer door de adrenaline?
Als ik bijvoorbeeld met dezelfde snelheid een klim aanga, dan is mijn hartslag zeker 10 slagen hoger dan wanneer ik dat in een training doe met dezelfde omstandigheden.

Iemand ervaring hiermee?

foxx · foxx 11 mar 2009 09:21

Misschien kan je op je ademhaling letten? Door zenuwachtigheid ga je sneller en korter ademen en je lichaam krijgt dan gevoel dat je inspant, waardoor je hart sneller gaat pompen. Bijna een soort van hyperventilatie zou je kunnen zeggen.

moustache · moustache 11 mar 2009 09:41

[quote="Foxx"]Misschien kan je op je ademhaling letten? Door zenuwachtigheid ga je sneller en korter ademen en je lichaam krijgt dan gevoel dat je inspant, waardoor je hart sneller gaat pompen. Bijna een soort van hyperventilatie zou je kunnen zeggen.[/quote]

Daar zeg je wat! Nu ik er zo over nadenk komt dit aardig in de richting.
Maar dan nog, heeft dat invloed? Want je hart gaat per slot werken voor iets wat niet nodig is.

foxx · foxx 11 mar 2009 10:29

Met je lichaam gebeurd niets denk ik. Ik denk dat het eerder invloed heeft in je hoofd. Het gaat het spelen in je hoofd. Je wordt afgeleid, je gaat tobben, je word minder alert en scherp en dan is de kans groot dat je lichaam daarop reageert en dat resulteer in mindere prestatie.

Denk maar aan een leerling op school die op een dag een spreekbeurt moet doen, maar hij wordt daarvoor giga zenuwachtig. Door zenuwachtigheid wordt zijn spreeukbeurt minder goed door omdat hij zijn zinnen niet afmaakt, of hij vergeet dingen, hij spreekt dingen uit wat hij anders wilde zeggen. etcetc.

bmiller · bmiller 11 mar 2009 10:35

[quote="Moustache"] Daar zeg je wat! Nu ik er zo over nadenk komt dit aardig in de richting. Maar dan nog, heeft dat invloed? Want je hart gaat per slot werken voor iets wat niet nodig is.[/quote]

Ik heb er ook dikwijls last van. De druk dat je mee wilt komen met de rest van de mensen waarmee je fietst.
Bij mij gaat de hartslag ook omhoog en krijg ik soms echt pap in de benen. Heb dan totaal geen kracht meer. In de bergen laat ik de rest dan maar gaan en ga meer mijn eigen race rijden. Dan wordt ik weer rustiger en kan ik op andere inlopen.

Maar ik ben ook wel benieuwd naar een goede verklaring of oplossing.

moustache · moustache 11 mar 2009 10:42

[quote="BMiller"]Maar ik ben ook wel benieuwd naar een goede verklaring of oplossing. [/quote]

Ik ben sowieso al begonnen in dit boek. Leek me wel interessant.

tobinho · tobinho 11 mar 2009 15:15

Ik denk dat een beetje zenuwen wel gezond zijn. Je gaat dan focussen, je word alerter en je kan soms meer dan gewoonlijk. Deze zenuwen ken ik wel en ze kunnen zeker geen kwaad.

Maar je mag zeker niet te zenuwachtig zijn, en je mag ook niet gaan tobben, zoals al eerder gezegd, want dan krijgt het weer negatieve gevolgen.

het klinkt gemakkelijk, maar is het niet: rustig ademen, zelfvertrouwen hebben en vooral relativeren is de boodschap.

kelme · kelme 11 mar 2009 15:36

Met je lichaam gebeurd absoluut WEL iets. mentaal en fysiek staan altijd met elkaar in verbinding.
Zoals reeds genoemd stijgt je hartslag door de zenuwen en wordt teveel adrenaline aangemaakt en verhoogde spierspanning. Angst verlamt.

Mijn studentenkampioenschap ging er volledig door de mist in. super veel getraind en stond gewoon stil, 1 rondje was ik al gelost. Met teveel spanning, presteert een sporter ver onder zijn kunnen.

corniel 11 mar 2009 16:52

Heel herkenbaar. Ik ben een angsthaas. Ik heb nog meer angst voor vallen (en bochten) dan T. D. uit I. In wedstrijdverband is dat dodelijk. Ook op ons clubpacours waar een 'klimmetje' inzit - dus ook een afdaling. Daar ben ik tijdens een onstnapping onder zware stress van de baan geraakt. Sowieso maakt je lichaam veel adrenaline aan als je sport, maar extra (wedstrijd)stress kán te veel zijn.

Het is helaas een complex evenwicht, ik heb de ideale balans (voor mij) nog niet gevonden. Ik vrees ook dat die er niet is (en niet alleen voor mij).

53x11 11 mar 2009 17:27

Ik heb wel eens een wedstrijd verknalt omdat ik stijf van de stress stond. Ik heb er ook wel eens één verknalt omdat het me allemaal vrij weinig kon schelen (geen spanning, maar ook geen motivatie). De kunst zit 'em erin om spanning om te buigen in iets positiefs. Dus scherp ipv gespannen, agressief ipv angstig, fel ipv verlamd.

EDIT: typo

simic · simic 11 mar 2009 17:39

Gezonde spanning is goed, zodra het de overhand neemt is dat niet goed. In een wedstrijd merk je ook dat iedereen wel een spanning heeft. Zoals hierboven is gezegd moet je ook wel spanning hebben bij een wedstrijd, anders voel je je slap in je benen. Zie maar bijvoorbeeld bij Boogerd.

Als de zenuwen echt bij mij door het lichaam giert raak ik té veel gefocust en kan ik niet goed presteren. Als érg zenuwachtig bent kun het best agressief zijn en die heuvel of berg als eerste opdraaien.

patmaessen · patmaessen 11 mar 2009 20:33

Wat er gebeurdt is dat de gedachte / angst die je oproept van het niet kunnen presteren of niet met de mannen mee de berg op kunnen knallen je grootste tegenstander is. Dit is verglijkbaar met de denkwijze die het beginsel vormt van elk soort fobie / vrees. Het vecht of vlucht principe neemt de overhand (versnelde ademhaling; je lichaam maakt zich als het ware klaar voor een naderende noodsituatie lees vechten of vluchten) waardoor de rest van je functies op de achtergrond worden verdrongen terwijl je fysiek niet in zulk bedreigende situatie zit. Het is zaak om het gedachte patroon (mentale trianing) te doorbreken maar daar moet je echt je best op doen en oefenen, is zeker in het begin niet makkelijk. Spreek uit ervaring, durfde jaren geleden mijn huis bijna niet meer uit. Had een hyper ventilatie aanval gehad tijdens vakantie en meende dat ik elk moment de pijp uit kon gaan terwijl daar geen enkele aanleiding voor was, ging van kwaad tot erger. Je eigen angst wordt dan je grootste tegenstander en om die te overwinnen is dan de grootste uitdaging. Alleen je eigen denken kan dit doorbreken. Suc6.