Dit is een hele aardige tocht maar wel zeer zwaar, iedereen die ooit deze tocht wil rijden die raad ik aan om een aangepast verzet te monteren. Met 34/27 en 50rpm de Mortirolo op is echt gekke werk en niet goed voor de beentjes.
De Gavia is erg mooi om te rijden, zowel qua profiel als qua omgeving!
Heb er in totaal 7:17:47 over de 175km gedaan, uitgebreid verslag heb ik op m'n Bikeplanner log staan: http://www.bikeplanner.com/djdakkie
GF Marco Pantani
http://www.bikeplanner.com/djdakkie" onclick="window.open(this.href);return false;
roger68
06 jul 2009 12:41
Woensdag 24 juni vertrokken vanuit een warm Nederland. Voorspellingen voor Italië waren niet al te best en kwam inderdaad ‘s avonds in een nat en regenachtig Aprica aan.
Donderdagochtend met auto richting Stelvio gereden om vanuit Prato de klim aan te gaan. Dit was m’n eerste Stelvio en inderdaad een prachtige col. Zeer mooie omgeving, goeie vergezichten, gelukkig lekker weer, en niet te vergeten 25km klimplezier. Enig (klein) nadeel is toch wel de drukte; motoren, parades van oldtimers (waarvan een groot deel met pech langs de kant van de weg komt te staan). Klim rustig in 2 uur gedaan. Bovenop col nog een heerlijk broodje worst gegeten.
Vrijdag en zaterdag nog een paar korte tripjes rond Aprica gedaan. Waar het in begin van de week erg rustig in dorp was, was op zaterdag toch lekker veel volk op de been met een prima fietssfeer.
Zondagochtend vanonder een strak blauwe lucht om iets voor 7 vanuit (overigens perfect) hotel Arisch richting start gefietst. De afdaling naar Edolo in alle rust gedaan. Ook het vals plat (21km, 3.1%) richting Ponte di Legno met een laag tempo gedaan. Had toch het idee dat veel mensen hier iets te hard tegenaan gingen.
Gavia was (uiteraard) prachtig. Een col vergelijkbaar met Galibier en Stelvio. Hartslag in D2 gehouden. Bovenop wat water gepakt, jasje aan en aan afdaling begonnen. Afdalen is niet echt mijn ding. Max snelheid komt net boven 70. Zag dan ook behoorlijk wat mensen links en rechts voorbij flitsen (die ik iets eerder in klim was voorbij gereden). Nadat ik door een maat was voorbij gesneld, besloten toch maar iets aan te zetten. Een bocht lager zag ik echter een wat oudere man al gestrekt op de grond liggen. Toch maar weer rustig...
In Bormio aangekomen zag ik tot m’n schrik dat ik volledig alleen zat. Groepje voor me reed langzaam (maar zeker) bij me weg. Gelukkig werd ik na het stukje snelweg opgepikt door een Nederlander met bijbehorende turbo dijen. Hij heeft me teruggebracht tot in groep (waarvoor nogmaals dank). Betreffende persoon ging vervolgens ook aan kop van de groep sleuren. Bij het tussenklimmetje zaten we plots met z’n tweeën alleen. Groep kon tempo niet volgen. Toch maar even op de rest gewacht. Ik vond dit stuk van het parkoers geweldig om te fietsen; wegen goed af gezet, veel volk langs de kant, in volle vaart rotonde over. Kreeg (bijna) gevoel prof te zijn… Aan voet Mortirolo haalden we ook de groep voor ons in. In deze groep zat ook m’n maat. De verdere tocht samen gefietst.
De Mortirolo is een echt beest. Twaalf kilometer gewoon zwaar afzien. Killing zijn de bordjes langs de kant van de weg die aangeven welk stijgingspercentage je in komende meters te wachten staat. Nooit gedacht dat een stuk van 10% (na ettelijke km’s van boven de 14%) als “vlak” en herstelstuk kan aanvoelen.
Bovenop weer bidons gevuld en met een klein groepje het glooiende gedeelte tot aan echte afdaling gedaan.
In de loop van de dag eigenlijk nooit overwogen om de kortere afstand te doen. Tijdens (eerste) doorkomst in Aprica dan ook rechtsaf “chicane” ingeslagen (met finish doek inderdaad in zicht). Viel trouwens op dat toch maar weinig mensen de grote afstand doen (ook volgens officiële uitslag).
Laatste klim is ook gewoon pittig. Ondanks de korte lengte van 6.5km, mag de steilheid er zeker zijn (gem. 9.4%). Op het einde van een dergelijke dag begint het toch echt overal in je lichaam wel te piepen en te kraken. Heerlijk gevoel dan ook om na 8:15 uur fietsen eindelijk de laatste keer van je fiets af te stappen!
Samenvattend: prima dag, prima tocht, mooie omgeving, goed georganiseerd, Italiaanse sfeer.
In 2007 begonnen met fietsen (20 jaar niets aan sport gedaan). Vorig jaar Marmotte, dit jaar GF MP. Ga eens nadenken over volgend jaar…
Donderdagochtend met auto richting Stelvio gereden om vanuit Prato de klim aan te gaan. Dit was m’n eerste Stelvio en inderdaad een prachtige col. Zeer mooie omgeving, goeie vergezichten, gelukkig lekker weer, en niet te vergeten 25km klimplezier. Enig (klein) nadeel is toch wel de drukte; motoren, parades van oldtimers (waarvan een groot deel met pech langs de kant van de weg komt te staan). Klim rustig in 2 uur gedaan. Bovenop col nog een heerlijk broodje worst gegeten.
Vrijdag en zaterdag nog een paar korte tripjes rond Aprica gedaan. Waar het in begin van de week erg rustig in dorp was, was op zaterdag toch lekker veel volk op de been met een prima fietssfeer.
Zondagochtend vanonder een strak blauwe lucht om iets voor 7 vanuit (overigens perfect) hotel Arisch richting start gefietst. De afdaling naar Edolo in alle rust gedaan. Ook het vals plat (21km, 3.1%) richting Ponte di Legno met een laag tempo gedaan. Had toch het idee dat veel mensen hier iets te hard tegenaan gingen.
Gavia was (uiteraard) prachtig. Een col vergelijkbaar met Galibier en Stelvio. Hartslag in D2 gehouden. Bovenop wat water gepakt, jasje aan en aan afdaling begonnen. Afdalen is niet echt mijn ding. Max snelheid komt net boven 70. Zag dan ook behoorlijk wat mensen links en rechts voorbij flitsen (die ik iets eerder in klim was voorbij gereden). Nadat ik door een maat was voorbij gesneld, besloten toch maar iets aan te zetten. Een bocht lager zag ik echter een wat oudere man al gestrekt op de grond liggen. Toch maar weer rustig...
In Bormio aangekomen zag ik tot m’n schrik dat ik volledig alleen zat. Groepje voor me reed langzaam (maar zeker) bij me weg. Gelukkig werd ik na het stukje snelweg opgepikt door een Nederlander met bijbehorende turbo dijen. Hij heeft me teruggebracht tot in groep (waarvoor nogmaals dank). Betreffende persoon ging vervolgens ook aan kop van de groep sleuren. Bij het tussenklimmetje zaten we plots met z’n tweeën alleen. Groep kon tempo niet volgen. Toch maar even op de rest gewacht. Ik vond dit stuk van het parkoers geweldig om te fietsen; wegen goed af gezet, veel volk langs de kant, in volle vaart rotonde over. Kreeg (bijna) gevoel prof te zijn… Aan voet Mortirolo haalden we ook de groep voor ons in. In deze groep zat ook m’n maat. De verdere tocht samen gefietst.
De Mortirolo is een echt beest. Twaalf kilometer gewoon zwaar afzien. Killing zijn de bordjes langs de kant van de weg die aangeven welk stijgingspercentage je in komende meters te wachten staat. Nooit gedacht dat een stuk van 10% (na ettelijke km’s van boven de 14%) als “vlak” en herstelstuk kan aanvoelen.
Bovenop weer bidons gevuld en met een klein groepje het glooiende gedeelte tot aan echte afdaling gedaan.
In de loop van de dag eigenlijk nooit overwogen om de kortere afstand te doen. Tijdens (eerste) doorkomst in Aprica dan ook rechtsaf “chicane” ingeslagen (met finish doek inderdaad in zicht). Viel trouwens op dat toch maar weinig mensen de grote afstand doen (ook volgens officiële uitslag).
Laatste klim is ook gewoon pittig. Ondanks de korte lengte van 6.5km, mag de steilheid er zeker zijn (gem. 9.4%). Op het einde van een dergelijke dag begint het toch echt overal in je lichaam wel te piepen en te kraken. Heerlijk gevoel dan ook om na 8:15 uur fietsen eindelijk de laatste keer van je fiets af te stappen!
Samenvattend: prima dag, prima tocht, mooie omgeving, goed georganiseerd, Italiaanse sfeer.
In 2007 begonnen met fietsen (20 jaar niets aan sport gedaan). Vorig jaar Marmotte, dit jaar GF MP. Ga eens nadenken over volgend jaar…
roger68
07 jul 2009 12:46
[quote="soloist"]Iemand enig idee waar de foto's die tijdens de Pantani gemaakt zijn zijn te vinden?[/quote]
Foto's GF MP
Foto's GF MP
[quote="Josebã"]Ook van de partij. Eerste een weekje in Bormio, daarna door naar Aprica. Geboekt in Hotel Serenella. Na de Pantani door naar de Maratona. Ik heb er nu al zin an...[/quote]
Hoe was het hotel?
Hoe was het hotel?
Joseba
20 jul 2009 20:35
[quote="pinarello"][quote="Josebã"]Ook van de partij. Eerste een weekje in Bormio, daarna door naar Aprica. Geboekt in Hotel Serenella. Na de Pantani door naar de Maratona. Ik heb er nu al zin an...[/quote]
Hoe was het hotel?[/quote]
Kamers waren prima in orde, alles nieuw. Beetje opgepimpt designhotel, waar je dan ook voor "de entourage" en "de beleving" mag betalen. Heb 105e per nacht afgetikt en dit was alleen logies+ontbijt. Vergeleken met Bormio is dat een enorm slechte prijs/kwaliteitsverhouding. Maar goed, het was maar voor twee nachten en ik wilde niet in een gehorig skihotel zitten. Ik zou er zeker geen week willen verblijven maar ook niet in een ander hotel in Aprica.
Hoe was het hotel?[/quote]
Kamers waren prima in orde, alles nieuw. Beetje opgepimpt designhotel, waar je dan ook voor "de entourage" en "de beleving" mag betalen. Heb 105e per nacht afgetikt en dit was alleen logies+ontbijt. Vergeleken met Bormio is dat een enorm slechte prijs/kwaliteitsverhouding. Maar goed, het was maar voor twee nachten en ik wilde niet in een gehorig skihotel zitten. Ik zou er zeker geen week willen verblijven maar ook niet in een ander hotel in Aprica.
-
sampitzalis
- Forum-lid
- Berichten: 78
- Lid geworden op: 01 mar 2008 18:47
ik stond dit jaar voor de vijfde keer aan de start, helemaal geweldig om er weer te zijn, het is mijn favoriete tocht, maar vorig jaar al in 7 uur 8, wat nu? ik zit in het begin in een snelle groep, maar dan nog voor Edolo: lekke band en mijn plakspullen blijken niet goed en er komt geen pechmotor, wel 20 minuten langs de kant voor joker, meteen snelle tijd opgegeven, okee, genieten dan maar
de Gavia op, genieten van de herinneringen aan Van der Velde in 1988, en dan de afdaling, waar je auto's laat schrikken, zo schaamteloos knallend kun je daar omlaag, eens kijken hoe hard: shit, meter geeft niets aan, en dan iets supersoms natuurlijik: ik ga aan mijn speedsensor zitten met 70-80 km/uur, ZANG, bloeden, bloeden, trek rijdend een rode streep, in mond gestopt, helpt niet, in café krijg ik een pleister, helpt ook niet echt, zo fiets ik naar de voet van de Mortirolo en daar krijg ik een ingeving, die ik wel met je wil delen, want je krijgt er veel voor terug: als je NIET de Mortirolo rijdt maar rechtdoor richting Aprica gaat en dan de afslag naar Stazzona neemt, dan snij je een stukje van de Aprica-klim af en kom je klimmend richting Aprica dus bij de afslag naar de Santa Cristina, en het leuke is nu dat ik daar arriveerde op een paar minuten voordat de allersnelste jongens zouden passeren, de gasten die er ook een hele Mortirolo op hebben zitten, dus, en zo zag ik winnaar Emanuele Negrini eens van heel dichtbij rijden, en na een paar minuten nog een en toen dacht ik, weet je wat, ik rij eens mee, ai, zij 14 en ik 10 per uur, maar eventjes blijf je wel in de buurt en kun je eens heel intens kijken wat zij nou anders doen
opvallend vond ik dat ze weinig hijgen en vooral: ze hebben een tic: ze trekken kort met hun arm aan het stuur, om en om, om de beweging van hun been te accentueren of versterken, hoe zal ik het noemen - weet iemand hier meer over? het viel me gewoon op
toen de uiteindelijke nummer elf langsreed ben ik aangepikt, hij was trouwens de eerste die NIET vroeg of ik ook meedeed aan de wedstrijd, ik liet ze wel even schrikken, haha - hij 12 per uur, ik forcerend ook, tot aan de top van de Santa Cristina, toch geinig om steeds zo'n vragende radiomotor te zien en een ploegleiderswagen
in de afdaling richting finish in Aprica kwam er weer een groep aan en daar zat de snelste vrouw in: Anna Corona, daar was het weer opvallend dat ze ene cohort pages om zich heen had, echt een paar man die een halve cirkel om haar heen trekken en haar uit de wind houden en voederen, wellicht, toch een stuk makkelijker rijden als je vrouw bent, zo - die mannen hadden echt zo'n air van: ik offer me op voor het goede doel, ik ben een trouwe lakei, maar kan eigenlijk veel harder als ik niet zo nobel was
dus: een andere wereld gezien, van heel dichtbij, en dat dus door een bergje over te slaan - wil je eens sfeer in de allervoorste regionen proeven, dan weet je nu hoe het kan - ik kom nu niet voor in de uitslag, maar dit pakken ze me niet meer af!
de Gavia op, genieten van de herinneringen aan Van der Velde in 1988, en dan de afdaling, waar je auto's laat schrikken, zo schaamteloos knallend kun je daar omlaag, eens kijken hoe hard: shit, meter geeft niets aan, en dan iets supersoms natuurlijik: ik ga aan mijn speedsensor zitten met 70-80 km/uur, ZANG, bloeden, bloeden, trek rijdend een rode streep, in mond gestopt, helpt niet, in café krijg ik een pleister, helpt ook niet echt, zo fiets ik naar de voet van de Mortirolo en daar krijg ik een ingeving, die ik wel met je wil delen, want je krijgt er veel voor terug: als je NIET de Mortirolo rijdt maar rechtdoor richting Aprica gaat en dan de afslag naar Stazzona neemt, dan snij je een stukje van de Aprica-klim af en kom je klimmend richting Aprica dus bij de afslag naar de Santa Cristina, en het leuke is nu dat ik daar arriveerde op een paar minuten voordat de allersnelste jongens zouden passeren, de gasten die er ook een hele Mortirolo op hebben zitten, dus, en zo zag ik winnaar Emanuele Negrini eens van heel dichtbij rijden, en na een paar minuten nog een en toen dacht ik, weet je wat, ik rij eens mee, ai, zij 14 en ik 10 per uur, maar eventjes blijf je wel in de buurt en kun je eens heel intens kijken wat zij nou anders doen
opvallend vond ik dat ze weinig hijgen en vooral: ze hebben een tic: ze trekken kort met hun arm aan het stuur, om en om, om de beweging van hun been te accentueren of versterken, hoe zal ik het noemen - weet iemand hier meer over? het viel me gewoon op
toen de uiteindelijke nummer elf langsreed ben ik aangepikt, hij was trouwens de eerste die NIET vroeg of ik ook meedeed aan de wedstrijd, ik liet ze wel even schrikken, haha - hij 12 per uur, ik forcerend ook, tot aan de top van de Santa Cristina, toch geinig om steeds zo'n vragende radiomotor te zien en een ploegleiderswagen
in de afdaling richting finish in Aprica kwam er weer een groep aan en daar zat de snelste vrouw in: Anna Corona, daar was het weer opvallend dat ze ene cohort pages om zich heen had, echt een paar man die een halve cirkel om haar heen trekken en haar uit de wind houden en voederen, wellicht, toch een stuk makkelijker rijden als je vrouw bent, zo - die mannen hadden echt zo'n air van: ik offer me op voor het goede doel, ik ben een trouwe lakei, maar kan eigenlijk veel harder als ik niet zo nobel was
dus: een andere wereld gezien, van heel dichtbij, en dat dus door een bergje over te slaan - wil je eens sfeer in de allervoorste regionen proeven, dan weet je nu hoe het kan - ik kom nu niet voor in de uitslag, maar dit pakken ze me niet meer af!
Geheimtipp voor juli 2011: http://www.montegrappachallenge.org" onclick="window.open(this.href);return false;
[quote="sampitzalis"]ik stond dit jaar voor de vijfde keer aan de start, helemaal geweldig om er weer te zijn, het is mijn favoriete tocht, maar vorig jaar al in 7 uur 8, wat nu? ik zit in het begin in een snelle groep, maar dan nog voor Edolo: lekke band en mijn plakspullen blijken niet goed en er komt geen pechmotor, wel 20 minuten langs de kant voor joker, meteen snelle tijd opgegeven, okee, genieten dan maar
de Gavia op, genieten van de herinneringen aan Van der Velde in 1988, en dan de afdaling, waar je auto's laat schrikken, zo schaamteloos knallend kun je daar omlaag, eens kijken hoe hard: shit, meter geeft niets aan, en dan iets supersoms natuurlijik: ik ga aan mijn speedsensor zitten met 70-80 km/uur, ZANG, bloeden, bloeden, trek rijdend een rode streep, in mond gestopt, helpt niet, in café krijg ik een pleister, helpt ook niet echt, zo fiets ik naar de voet van de Mortirolo en daar krijg ik een ingeving, die ik wel met je wil delen, want je krijgt er veel voor terug: als je NIET de Mortirolo rijdt maar rechtdoor richting Aprica gaat en dan de afslag naar Stazzona neemt, dan snij je een stukje van de Aprica-klim af en kom je klimmend richting Aprica dus bij de afslag naar de Santa Cristina, en het leuke is nu dat ik daar arriveerde op een paar minuten voordat de allersnelste jongens zouden passeren, de gasten die er ook een hele Mortirolo op hebben zitten, dus, en zo zag ik winnaar Emanuele Negrini eens van heel dichtbij rijden, en na een paar minuten nog een en toen dacht ik, weet je wat, ik rij eens mee, ai, zij 14 en ik 10 per uur, maar eventjes blijf je wel in de buurt en kun je eens heel intens kijken wat zij nou anders doen
opvallend vond ik dat ze weinig hijgen en vooral: ze hebben een tic: ze trekken kort met hun arm aan het stuur, om en om, om de beweging van hun been te accentueren of versterken, hoe zal ik het noemen - weet iemand hier meer over? het viel me gewoon op
toen de uiteindelijke nummer elf langsreed ben ik aangepikt, hij was trouwens de eerste die NIET vroeg of ik ook meedeed aan de wedstrijd, ik liet ze wel even schrikken, haha - hij 12 per uur, ik forcerend ook, tot aan de top van de Santa Cristina, toch geinig om steeds zo'n vragende radiomotor te zien en een ploegleiderswagen
in de afdaling richting finish in Aprica kwam er weer een groep aan en daar zat de snelste vrouw in: Anna Corona, daar was het weer opvallend dat ze ene cohort pages om zich heen had, echt een paar man die een halve cirkel om haar heen trekken en haar uit de wind houden en voederen, wellicht, toch een stuk makkelijker rijden als je vrouw bent, zo - die mannen hadden echt zo'n air van: ik offer me op voor het goede doel, ik ben een trouwe lakei, maar kan eigenlijk veel harder als ik niet zo nobel was
dus: een andere wereld gezien, van heel dichtbij, en dat dus door een bergje over te slaan - wil je eens sfeer in de allervoorste regionen proeven, dan weet je nu hoe het kan - ik kom nu niet voor in de uitslag, maar dit pakken ze me niet meer af! [/quote]
Tja het is maar net waar je voor fietst. Ik zou niet met je willen ruilen. Negini en co zijn me wel eens voorbij gereden maar daar werd het voor mij niet anders van. Je fietst toch altijd voor je eigen plezier/prestatie.
Je hebt alleen een DNF achter je naam staan.:rolleye:
de Gavia op, genieten van de herinneringen aan Van der Velde in 1988, en dan de afdaling, waar je auto's laat schrikken, zo schaamteloos knallend kun je daar omlaag, eens kijken hoe hard: shit, meter geeft niets aan, en dan iets supersoms natuurlijik: ik ga aan mijn speedsensor zitten met 70-80 km/uur, ZANG, bloeden, bloeden, trek rijdend een rode streep, in mond gestopt, helpt niet, in café krijg ik een pleister, helpt ook niet echt, zo fiets ik naar de voet van de Mortirolo en daar krijg ik een ingeving, die ik wel met je wil delen, want je krijgt er veel voor terug: als je NIET de Mortirolo rijdt maar rechtdoor richting Aprica gaat en dan de afslag naar Stazzona neemt, dan snij je een stukje van de Aprica-klim af en kom je klimmend richting Aprica dus bij de afslag naar de Santa Cristina, en het leuke is nu dat ik daar arriveerde op een paar minuten voordat de allersnelste jongens zouden passeren, de gasten die er ook een hele Mortirolo op hebben zitten, dus, en zo zag ik winnaar Emanuele Negrini eens van heel dichtbij rijden, en na een paar minuten nog een en toen dacht ik, weet je wat, ik rij eens mee, ai, zij 14 en ik 10 per uur, maar eventjes blijf je wel in de buurt en kun je eens heel intens kijken wat zij nou anders doen
opvallend vond ik dat ze weinig hijgen en vooral: ze hebben een tic: ze trekken kort met hun arm aan het stuur, om en om, om de beweging van hun been te accentueren of versterken, hoe zal ik het noemen - weet iemand hier meer over? het viel me gewoon op
toen de uiteindelijke nummer elf langsreed ben ik aangepikt, hij was trouwens de eerste die NIET vroeg of ik ook meedeed aan de wedstrijd, ik liet ze wel even schrikken, haha - hij 12 per uur, ik forcerend ook, tot aan de top van de Santa Cristina, toch geinig om steeds zo'n vragende radiomotor te zien en een ploegleiderswagen
in de afdaling richting finish in Aprica kwam er weer een groep aan en daar zat de snelste vrouw in: Anna Corona, daar was het weer opvallend dat ze ene cohort pages om zich heen had, echt een paar man die een halve cirkel om haar heen trekken en haar uit de wind houden en voederen, wellicht, toch een stuk makkelijker rijden als je vrouw bent, zo - die mannen hadden echt zo'n air van: ik offer me op voor het goede doel, ik ben een trouwe lakei, maar kan eigenlijk veel harder als ik niet zo nobel was
dus: een andere wereld gezien, van heel dichtbij, en dat dus door een bergje over te slaan - wil je eens sfeer in de allervoorste regionen proeven, dan weet je nu hoe het kan - ik kom nu niet voor in de uitslag, maar dit pakken ze me niet meer af! [/quote]
Tja het is maar net waar je voor fietst. Ik zou niet met je willen ruilen. Negini en co zijn me wel eens voorbij gereden maar daar werd het voor mij niet anders van. Je fietst toch altijd voor je eigen plezier/prestatie.
Je hebt alleen een DNF achter je naam staan.:rolleye:
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
[quote="pinarello"]
Tja het is maar net waar je voor fietst. Ik zou niet met je willen ruilen. Negini en co zijn me wel eens voorbij gereden maar daar werd het voor mij niet anders van. Je fietst toch altijd voor je eigen plezier/prestatie.
Je hebt alleen een DNF achter je naam staan.:rolleye:[/quote]
Heb ik goed hieruit opgemaakt dat dit een van je doelen voor 2010 wordt?
Tja het is maar net waar je voor fietst. Ik zou niet met je willen ruilen. Negini en co zijn me wel eens voorbij gereden maar daar werd het voor mij niet anders van. Je fietst toch altijd voor je eigen plezier/prestatie.
Je hebt alleen een DNF achter je naam staan.:rolleye:[/quote]
Heb ik goed hieruit opgemaakt dat dit een van je doelen voor 2010 wordt?
[quote="Walter G"][quote="pinarello"]
Tja het is maar net waar je voor fietst. Ik zou niet met je willen ruilen. Negini en co zijn me wel eens voorbij gereden maar daar werd het voor mij niet anders van. Je fietst toch altijd voor je eigen plezier/prestatie.
Je hebt alleen een DNF achter je naam staan.:rolleye:[/quote]
Heb ik goed hieruit opgemaakt dat dit een van je doelen voor 2010 wordt?
[/quote]
Ja zo goed als zeker en dan icm met de GF Sportful de zondag ervoor.
Tja het is maar net waar je voor fietst. Ik zou niet met je willen ruilen. Negini en co zijn me wel eens voorbij gereden maar daar werd het voor mij niet anders van. Je fietst toch altijd voor je eigen plezier/prestatie.
Je hebt alleen een DNF achter je naam staan.:rolleye:[/quote]
Heb ik goed hieruit opgemaakt dat dit een van je doelen voor 2010 wordt?
[/quote]
Ja zo goed als zeker en dan icm met de GF Sportful de zondag ervoor.
De GF Sportful niet gereden ivm sneeuw en regen maar afgelopen zondag wel de GF Marco Pantani. De Gavia was geweldig, de Mortirolo een moordenaar.
Nog wel wat plaatjes geschoten onderweg:
http://www.squadra-deinum.nl/2010granfo ... antani.htm
Nog wel wat plaatjes geschoten onderweg:
http://www.squadra-deinum.nl/2010granfo ... antani.htm