[quote="Roger68"]
Naast Photobreton werd er ook nog door een ander bedrijf fotos genomen (ergens in de laatste bochten van Alpe-dHuez). Iemand een idee van naam van deze firma?
[/quote]
Dat was Griffephoto, de foto's staan vanaf morgen op deze site: http://www.griffephotos.com/.
Marmotte
-
comebackkid
- Forum-lid
- Berichten: 153
- Lid geworden op: 15 aug 2007 16:30
havana
07 jul 2008 15:50
havana
07 jul 2008 16:14
Casran heeft 7:42 gereden
53x11 reed 7:21 en werd daarmee 241ste
53x11 reed 7:21 en werd daarmee 241ste
-
thomas1974
- Forum-lid
- Berichten: 590
- Lid geworden op: 29 apr 2007 00:27
[quote="Thomas1974"]Tussentijden staan hier:
http://www.la-marmotte.org/index.php[/quote]
Dit is erg interessant, ik was aanvankelijk blij met mijn tijd van 1u19 op de Alpe, maar daar heb ik tov mijn andere tussentijdklasseringen relatief het slechtste gescoord. De angst voor een inzinking heeft me een beetje tegengehouden denk ik, had ik toch onder de 8 uur kunnen fietsen... In de categorie as is verbrande turf, maar ik weet door deze getallen wel waar het een volgende keer beter moet gaan. Zal wel 2009 worden ben ik bang.
http://www.la-marmotte.org/index.php[/quote]
Dit is erg interessant, ik was aanvankelijk blij met mijn tijd van 1u19 op de Alpe, maar daar heb ik tov mijn andere tussentijdklasseringen relatief het slechtste gescoord. De angst voor een inzinking heeft me een beetje tegengehouden denk ik, had ik toch onder de 8 uur kunnen fietsen... In de categorie as is verbrande turf, maar ik weet door deze getallen wel waar het een volgende keer beter moet gaan. Zal wel 2009 worden ben ik bang.
Se non e vero, e ben trovato.
Ik ben sinds gisteren ook weer terug van Frankrijk. Ik ben zeer tevreden over m'n 2de marmotte. Met m'n eindtijd van 7u32' ben ik zeer gelukkig! Hiermee ook de oude besttijd van ons cubje/dorp met 13' verbeterd :d Ik heb er Casran tegengekomen op l'Alpe d'Huez. Had echter geen adem op overschot om er even mee te babbelen 
-
vincentvis
- Forum-lid
- Berichten: 166
- Lid geworden op: 27 sep 2007 21:57
[quote="Longue"]Ik ben sinds gisteren ook weer terug van Frankrijk. Ik ben zeer tevreden over m'n 2de marmotte. Met m'n eindtijd van 7u32' ben ik zeer gelukkig! Hiermee ook de oude besttijd van ons cubje/dorp met 13' verbeterd :d Ik heb er Casran tegengekomen op l'Alpe d'Huez. Had echter geen adem op overschot om er even mee te babbelen [/quote]
Goed bezig!!! Knappe tijden zie ik hier allemaal voorbij komen. Ik ga over 2 weken de route van de marmotte fietsen. Krijg er door de leuke verslagen steeds meer zin in!
[/quote] Goed bezig!!! Knappe tijden zie ik hier allemaal voorbij komen. Ik ga over 2 weken de route van de marmotte fietsen. Krijg er door de leuke verslagen steeds meer zin in!
De Marmotte... Het speelde reeds lang, zeg maar jaren al in mijn hoofd om dat eens te rijden. Met slechts één berg beklommen, de Ventoux, nu 15 jaar geleden kun je moeilijk zeggen dat ik veel ervaring heb in dit soort werk. Vertrouwend op mijn ervaring op lange duurinspanningen (Toch al 3x een ironmanafstand afgewerkt) en de verstandsknop op 0 gezet, besloot ik een tweetal weken geleden om de kans te wagen. Een kleine 2000 (vlakke) kilometers zouden het moeten doen. Waar ik eerst sceptisch stond tegenover compact of tripple was ik eigenlijk tegen het vertrek richting Bourg d'oisans heel tevreden dat ik een compact kon lenen van Pieter (waarvoor mijn dank) een 34-25 zou de klus dus wel moeten klaren (wist ik veel?).
Donderdag vertrokken we dus richting de legendarische Alp (Pieter en mezelf). Aangekomen in de gietende regen zonk de moed mij in de schoenen. Pieter daarintegen zag hierin geen problemen want de voorspellingen zagen er goed uit en "al wat er nu uit valt, valt er zaterdag niet meer uit" (what's in a word?)
Vrijdag gingen we ons inschrijven en kregen we 2 plaatsen in de wave van 400 tot 2000 wat er voor zorgde dat we om 7.00u zouden starten (Dat gaf me toch een comfortabel gevoel om toch binnen de limieten te kunnen eindigen). De beklimming van col d'ornon en de eerste 3km van Alpe d'huez zouden de kennismaking zijn met de Alpen, gezien het feit dat dit de dag ervoor was, zou dit wel voldoende moeten blijken.
Voor Pieter was het al duidelijk dat hij de lighweights zou gebruiken i.p.v. zijn Zipp's 303, ikzelf stond met het dilemma of ik de Fulcrums zero zou gebruiken of de Eastons EC90. Beiden met tuben maar de ene met latexbinnenbanden en de Eastons met Butyls. Aangezien Butyl mij toch meer zekerheid verschafte tegen lekrijden, besloot ik deze te nemen en het mindere comfort in de afdalingen voor lief te nemen. Uiteindelijk de goede keuze gemaakt, ondanks de wind in de afdaling van de Galibier, zeker nadat ik de tientallen ongelukkigen had zien staan in de afdaling van de Glandon met lekke banden. (Ik veronderstel dat ofwel te hard gepomp of latex binnenbanden de oorzaak zouden kunnen zijn van dit euvel.)
Goed. Zaterdagmorgen 4.45u liep de wekker af en konden we onze dag beginnen. Na het vroege ontbijt en andere voorbereidingen vertrokken we 5.50 richting start. Zo vroeg op de morgen is een afdaling van Alpe d'huez geen lachertje en kwam ik klappertandend en bevend het startvak in. We stonden dus helemaal vooraan en dat gaf een enorme mentale boost, zeker toen ik tegen 7uur achterom keek en dus nog een 1500 tal andere Marmottiens zag staan. (De andere 5000 deelnemers zouden pas om 7.30 en 7.50 vertrekken)
Het bevrijdende startsignaal werd gegeven en een imponerende dag kon beginnen. Na 5 km stak ik een deelnemer voorbij met één been en één arm die ik 's avonds tegen half negen de aankomst zou zien bereiken. Petje af voor deze prestatie.
De belimming van de Glandon ging nog redelijk en ik bereikte de top na een 2-tal uur. Toen wist ik reeds dat het een dubbeltje op zijn kant zou worden. Na een mooie afdaling (daarvoor doe ik het dus) bereikte ik het tussenstuk naar de col du Télégraphe. Waar er eerst schuchter werd gereden, kwam het tempo er toch in. De benen voelden redelijk en het geloof in slagen goeide....tot enkele km in de klim van de Télégraphe. Km's aftellen in de klim is wat velen doen en is ook wat ik heb gedaan. Ik trachtte mij op te peppen dat ik bovenop de top mijn vrouw zou bellen die thuis was. Eénmaal boven was de motivatie beneden 0 maar omkeren kon niet, verdergaan was de enige optie. Na enkele bemoedigende woorden van de ega vatte ik de afdaling aan richting Valloire. Maagproblemen staken de kop op en ik besloot een rustpauze in te lassen aan de révitaillement in Valloire. Na gegeten en gedronken te hebben, vatte ik de kim van de Galibier aan. Man, welk beest is me dat. Alles ging goed tot 5 km van de top. De drang naar cola begon zo op te steken dat mijn benen precies waren afgesneden. 1km verder bevond zich toen een Berghut waar je normaal kaas kunt kopen maar die nu ook blikjes frisdrank verkochten aan al die "ongelukkigen" die zo nodig de Galibier moesten beklimmen. 2.30€ was mijn bijdrage en ik kon genieten van een frisse cola op 4km van de top van de Galibier. Nadat ik enkele nederlanders de analyse hoorde maken van hun exploot en die toen beslisten om te gaan voor de Marmotton (d.i. zonder de laatste bekimming) begon ik ook te besluiten dat het omhoogkruipen van die Alpe d'huez niet voor deze keer zou worden. Met deze gedachte vatte ik de verdere klim aan en toen ik op 3km van de top zag waar ik nog naar toe moest, zonk de moed me echt wel in de schoenen. Uiteindelijk haalde ik de top nog zonder verder te stoppen, en na de gebruikelijke pauze bij de bevoorrading begon ik de lange afdaling richting Bourg d'Oisans. Ongelofelijk welke fun ik heb beleefd aan die afdaling. Als een schicht richting Alpe d'huez. Plots zag ik het helemaal zitten...tot aan dat kleine bergop op een 10tal km van de voet van de Alp. Aangekomen aan de bevoorrading aan de voet in Bourg d'oisans wou ik mijn chip ingeven. Maar na een telefoontje naar het thuisfront ("ge gaat nu toch niet opgeven zeker. Wandel hem anders op!) en eentje naar Pieter die reeds was aangekomen (Rust wat en probeer toch, anders bel je me maar) Besloot ik ondanks het lege gevoel om hem toch te vervolmaken. 2 uur zouden mijn deel zijn op deze "Hollandse"berg. Met een drietal tussenstoppen bereikte ik uiteindelijk na 10.41u de finish (op 6 min na geen zilver) Uiteindelijk fietste ik er effectief 9.04 min over. Moe en voldaan kon ik mijn entourage bellen dat het me toch gelukt was. Ook mijn dank aan Pieter om in mij te geloven en me op te wachten aan de finish. Het doet goed om dan eens je hart te kunnen luchten.
Respect echter aan iedereen die dit heeft kunnen uitrijden. Ook aan dezen die er niet in geslaagd zijn, met misschien een betere voorbereiding dan mezelf. Ik ga de tour nu op een andere manier bekijken, want "de bus", die mannen kunnen toch ook wel een berg oprijden. En niet 1 dag maar wel iedere rit.
Het was goed. Ik ben blij dat ik de Marmotte op mijn Palmeres kan zetten. Of ik hem nog doe? Misschien, later met mijn zoon (nu bijna 3), maar zeker met een betere voorbereiding. Dan kan ik nog meer genieten van de imposante en schitterende natuur van de Franse Alpen.
Donderdag vertrokken we dus richting de legendarische Alp (Pieter en mezelf). Aangekomen in de gietende regen zonk de moed mij in de schoenen. Pieter daarintegen zag hierin geen problemen want de voorspellingen zagen er goed uit en "al wat er nu uit valt, valt er zaterdag niet meer uit" (what's in a word?)
Vrijdag gingen we ons inschrijven en kregen we 2 plaatsen in de wave van 400 tot 2000 wat er voor zorgde dat we om 7.00u zouden starten (Dat gaf me toch een comfortabel gevoel om toch binnen de limieten te kunnen eindigen). De beklimming van col d'ornon en de eerste 3km van Alpe d'huez zouden de kennismaking zijn met de Alpen, gezien het feit dat dit de dag ervoor was, zou dit wel voldoende moeten blijken.
Voor Pieter was het al duidelijk dat hij de lighweights zou gebruiken i.p.v. zijn Zipp's 303, ikzelf stond met het dilemma of ik de Fulcrums zero zou gebruiken of de Eastons EC90. Beiden met tuben maar de ene met latexbinnenbanden en de Eastons met Butyls. Aangezien Butyl mij toch meer zekerheid verschafte tegen lekrijden, besloot ik deze te nemen en het mindere comfort in de afdalingen voor lief te nemen. Uiteindelijk de goede keuze gemaakt, ondanks de wind in de afdaling van de Galibier, zeker nadat ik de tientallen ongelukkigen had zien staan in de afdaling van de Glandon met lekke banden. (Ik veronderstel dat ofwel te hard gepomp of latex binnenbanden de oorzaak zouden kunnen zijn van dit euvel.)
Goed. Zaterdagmorgen 4.45u liep de wekker af en konden we onze dag beginnen. Na het vroege ontbijt en andere voorbereidingen vertrokken we 5.50 richting start. Zo vroeg op de morgen is een afdaling van Alpe d'huez geen lachertje en kwam ik klappertandend en bevend het startvak in. We stonden dus helemaal vooraan en dat gaf een enorme mentale boost, zeker toen ik tegen 7uur achterom keek en dus nog een 1500 tal andere Marmottiens zag staan. (De andere 5000 deelnemers zouden pas om 7.30 en 7.50 vertrekken)
Het bevrijdende startsignaal werd gegeven en een imponerende dag kon beginnen. Na 5 km stak ik een deelnemer voorbij met één been en één arm die ik 's avonds tegen half negen de aankomst zou zien bereiken. Petje af voor deze prestatie.
De belimming van de Glandon ging nog redelijk en ik bereikte de top na een 2-tal uur. Toen wist ik reeds dat het een dubbeltje op zijn kant zou worden. Na een mooie afdaling (daarvoor doe ik het dus) bereikte ik het tussenstuk naar de col du Télégraphe. Waar er eerst schuchter werd gereden, kwam het tempo er toch in. De benen voelden redelijk en het geloof in slagen goeide....tot enkele km in de klim van de Télégraphe. Km's aftellen in de klim is wat velen doen en is ook wat ik heb gedaan. Ik trachtte mij op te peppen dat ik bovenop de top mijn vrouw zou bellen die thuis was. Eénmaal boven was de motivatie beneden 0 maar omkeren kon niet, verdergaan was de enige optie. Na enkele bemoedigende woorden van de ega vatte ik de afdaling aan richting Valloire. Maagproblemen staken de kop op en ik besloot een rustpauze in te lassen aan de révitaillement in Valloire. Na gegeten en gedronken te hebben, vatte ik de kim van de Galibier aan. Man, welk beest is me dat. Alles ging goed tot 5 km van de top. De drang naar cola begon zo op te steken dat mijn benen precies waren afgesneden. 1km verder bevond zich toen een Berghut waar je normaal kaas kunt kopen maar die nu ook blikjes frisdrank verkochten aan al die "ongelukkigen" die zo nodig de Galibier moesten beklimmen. 2.30€ was mijn bijdrage en ik kon genieten van een frisse cola op 4km van de top van de Galibier. Nadat ik enkele nederlanders de analyse hoorde maken van hun exploot en die toen beslisten om te gaan voor de Marmotton (d.i. zonder de laatste bekimming) begon ik ook te besluiten dat het omhoogkruipen van die Alpe d'huez niet voor deze keer zou worden. Met deze gedachte vatte ik de verdere klim aan en toen ik op 3km van de top zag waar ik nog naar toe moest, zonk de moed me echt wel in de schoenen. Uiteindelijk haalde ik de top nog zonder verder te stoppen, en na de gebruikelijke pauze bij de bevoorrading begon ik de lange afdaling richting Bourg d'Oisans. Ongelofelijk welke fun ik heb beleefd aan die afdaling. Als een schicht richting Alpe d'huez. Plots zag ik het helemaal zitten...tot aan dat kleine bergop op een 10tal km van de voet van de Alp. Aangekomen aan de bevoorrading aan de voet in Bourg d'oisans wou ik mijn chip ingeven. Maar na een telefoontje naar het thuisfront ("ge gaat nu toch niet opgeven zeker. Wandel hem anders op!) en eentje naar Pieter die reeds was aangekomen (Rust wat en probeer toch, anders bel je me maar) Besloot ik ondanks het lege gevoel om hem toch te vervolmaken. 2 uur zouden mijn deel zijn op deze "Hollandse"berg. Met een drietal tussenstoppen bereikte ik uiteindelijk na 10.41u de finish (op 6 min na geen zilver) Uiteindelijk fietste ik er effectief 9.04 min over. Moe en voldaan kon ik mijn entourage bellen dat het me toch gelukt was. Ook mijn dank aan Pieter om in mij te geloven en me op te wachten aan de finish. Het doet goed om dan eens je hart te kunnen luchten.
Respect echter aan iedereen die dit heeft kunnen uitrijden. Ook aan dezen die er niet in geslaagd zijn, met misschien een betere voorbereiding dan mezelf. Ik ga de tour nu op een andere manier bekijken, want "de bus", die mannen kunnen toch ook wel een berg oprijden. En niet 1 dag maar wel iedere rit.
Het was goed. Ik ben blij dat ik de Marmotte op mijn Palmeres kan zetten. Of ik hem nog doe? Misschien, later met mijn zoon (nu bijna 3), maar zeker met een betere voorbereiding. Dan kan ik nog meer genieten van de imposante en schitterende natuur van de Franse Alpen.