Dat lijkt me niet helemaal waar Daniel1975. De sterftekans voor een man van 35 (zou best eens een redelijke gemiddelde leeftijd van een marmotte-fietser kunnen zijn) is 0,1% per jaar. Als de gemiddelde marmottefietser 1 week verblijft dan is de sterfte kans dus ongeveer 1/50ste van 0,1%. Zijn er zo'n 5000 deelnemers dan kom ik op 0,1 dode per jaar... dat is niet helemaal de orde grootte van 1 per jaar.
[quote="Daniel1975"]Gezien het enorme aantal fietsers wat daar in deze tijd van het jaar verblijft is het statistisch gezien helaas logisch dat er bijna jaarlijks iemand komt te overlijden.[/quote]
La Marmotte 2007
havana
12 jul 2007 11:40
En wat is de kans dat een sporter van 35 tijdens een willekeurig evenement overlijdt? Waarschijnlijk groter dan die 0,1% per jaar. Bij de Marathon van Rotterdam overlijden bijna jaarlijks deelnemers, zeker als het warm is.
Ben benieuwd of dit een natuurlijke dood is geweest of wederom een verkeersongeval (lijkt me niet erg waarschijnlijk).
Ben benieuwd of dit een natuurlijke dood is geweest of wederom een verkeersongeval (lijkt me niet erg waarschijnlijk).
[quote="havana"]En wat is de kans dat een sporter van 35 tijdens een willekeurig evenement overlijdt? Waarschijnlijk groter dan die 0,1% per jaar. Bij de Marathon van Rotterdam overlijden bijna jaarlijks deelnemers, zeker als het warm is.
Ben benieuwd of dit een natuurlijke dood is geweest of wederom een verkeersongeval (lijkt me niet erg waarschijnlijk).[/quote]
Dan is sporten dus niet gezond?!
Ben benieuwd of dit een natuurlijke dood is geweest of wederom een verkeersongeval (lijkt me niet erg waarschijnlijk).[/quote]
Dan is sporten dus niet gezond?!
Heb er 8h56 over gedaan en heb hiermee goud behaald in cat. E en dit zonder persoonlijke bevoorradingsservice. (Vooral in Valloir daarmee veel tijd verloren.) Op bepaalde plaatsen ook fel gehinderd door volgwagens en/of andere toeristenwagens. Deed hiermee toch 27 minuten beter dan vorig jaar en was iets minder kapot, dit door een betere dosering en gebruik van de hartslagmeter. Steeds 'geprobeerd' op eigen ritme te rijden en onder omslagpunt. De Glandon beklommen in 2h05 wat een kwartier trager was dan 2006. Maar nu zonder krampen de hele tocht kunnen uitrijden. In de afdaling van de Glandon weer enkele kamikazes gezien, echte waanzin. (Langs rechts voorbijsteken en dan zigzaggend door het pak verder naar benenden...) Echt diep moeten gaan op de Alp, vooral omdat ik absoluut onder de 9h wou 'komen', lees 'duiken', maar dat is een te groot woord dat ik hier tussen de echte kleppers liever niet gebruik. Zo reed ik de laatste 2,5km nog boven omslag en de hele klim aan gemiddeld 163, bij mij is dat D3. Maar dat kwam door de dosering vooraf. Altijd genoeg gedronken en anti-kramp tabletten met zout genomen en zo krampen, waar ik vorig jaar van heb afgezien als een beest, kunnen voorkomen. Ik had ook veel last van brandende voeten en na de aankomst vond ik nergens een plaats in de schaduw, dus recupereren ging niet zo vlotjes onder de loden zon op de Alp.
Reed op 1 juli ook de Vaujany en die was ook geen makkie. Was wel een goede voorbereiding op de Marmotte. Deed er 8h05 over de 175km met 4000HM en behaalde ook hier goud in cat E.
We hebben er dus een helse bergvakantie opzitten, maar ik geloof niet dat er velen op die manier 'op verlof gaan'
Reed op 1 juli ook de Vaujany en die was ook geen makkie. Was wel een goede voorbereiding op de Marmotte. Deed er 8h05 over de 175km met 4000HM en behaalde ook hier goud in cat E.
We hebben er dus een helse bergvakantie opzitten, maar ik geloof niet dat er velen op die manier 'op verlof gaan'
havana
13 jul 2007 11:26
Puike prestraties galibier, maar op zich sta ik er niet van versteld als je zo'n nickname hebt 
Heb blijkbaar veel geluk gehad want, terug thuis, en mijn achterband staat platjes. Even gechekt met water... ja, lek aan het ventiel. Ik kon het ventiel vervolgens zó uit de biba - Vittoria Ultralite - duwen zodat daar een rond gat ontstond. Ging heel erg vlotjes. Stel dat dit ventiel er in de afdaling van mezelf was uitgesprongen dan hadden we nog niet aan de nieuwe patatten gezeten, denk ik. En zeggen dat ik met deze biba na de Marmotte nog 1 hersteltraining heb gedaan en 1 klim, resp. afdaling naar en van Les 2 Alpes. Sindsien niets meer gedaan, behalve gepoetst en een nieuwe ketting en poldercassette gestoken. Ik zie hier geen bergen en vind het landschap hier maar povertjes vergeleken met de Alpenreuzen. De fiets staat netjes gepoetst en wacht op de kriebels die bij zijn berijder moeten opkomen. De Criq is zeker een doel en ik twijfel of ik ook terug met competitie ga beginnen na mijn val in de sprint in april. Na de verhalen van Vino, Kloden en nu recentelijk ook Reus (ligt in coma na val op training in de buurt van Tignes) twijfel ik meer dan ooit. We zullen het even afwachten en niets forceren. Eerst even mijn behaalde diploma's inkaderen en ophangen. Misschien komt de goesting dan weer terug vanzelf...
Misschien leuk voor iemand die nog zin heeft en in de beurt is: volgende week ( zondag 22 juli ) is in Vizille de Super BRA. Glandon, Telegraph, Galibier, Balcon des Alpes. 231 km en 5123 hoogtemeters. Inschrijven kan terplaatse. Ik rijd ook mee. Link: www.ctg.free.fr/Nos-organisations/BRA/BRA.html Er zijn overigens ook kortere afstanden!
Mijn trainingen op bikeplanner.com
Wat betreft de gebruikte verzetten:
Ik heb gedurende heel de tocht gemerkt dat de meesten een veel te groot verzet trachten rond te duwen. Waarschijnlijk omdat er geen kleiner beschikbaar is. Ik spreek hier natuurlijk wel over het veld waar ik me bevond, zo rond plaats 1250 van het pak. Over de echte kleppers spreek ik me niet uit. Ik wil hier ook de polemiek over triple versus dubbel niet opstarten, maar het heeft me echt verbaasd, zelfs gechoqueerd dat er velen zijn die liever afstappen op een dubbel of over de weg zwalpen, dan een degelijk, lees 'aangepast aan hun mogelijkheden', verzet te monteren. Eerlijk gezegd gaf het me ook wel binnenpretjes als ik met mijn 30-27 de dubbels voorbijging met een freq van rond de 65 op de Galibier, wat helemaal niet veel is. Ik denk dat velen gewoon rond de 35 à 40 trapfreq de steilste stukken doen, wat abonimabel inefficiënt is, maar er bestaat helaas geen wet die het verbiedt.
Ik heb gedurende heel de tocht gemerkt dat de meesten een veel te groot verzet trachten rond te duwen. Waarschijnlijk omdat er geen kleiner beschikbaar is. Ik spreek hier natuurlijk wel over het veld waar ik me bevond, zo rond plaats 1250 van het pak. Over de echte kleppers spreek ik me niet uit. Ik wil hier ook de polemiek over triple versus dubbel niet opstarten, maar het heeft me echt verbaasd, zelfs gechoqueerd dat er velen zijn die liever afstappen op een dubbel of over de weg zwalpen, dan een degelijk, lees 'aangepast aan hun mogelijkheden', verzet te monteren. Eerlijk gezegd gaf het me ook wel binnenpretjes als ik met mijn 30-27 de dubbels voorbijging met een freq van rond de 65 op de Galibier, wat helemaal niet veel is. Ik denk dat velen gewoon rond de 35 à 40 trapfreq de steilste stukken doen, wat abonimabel inefficiënt is, maar er bestaat helaas geen wet die het verbiedt.
havana
13 jul 2007 16:41
Helemaal mee eens. Heb tijdens de Dolomieten Marathon ook hele volksstammen ingehaald die véél te zwaar rijden. Als compactrijder moet ik er alleen maar heel hard om lachen. Ik kwam op de Giau niet onder de 65 toeren met mijn 34x27.
Ik heb mijn eerste Marmotte op wel erg dramatische manier gereden.
Vooraf dacht ik dat ik met een 39*30 best de eindstreep zou kunnen halen. Maar in de voorbereidingsweek zag ik wel in dat dit verzet prima voldeed voor een heen en weertje Glandon of zelfs Galibier, maar 4 cols achter elkaar was wat teveel van het goede.
Op vrijdag maar even langs de fietsenmaker in BdO gegaan om een compact te laten monteren. Prima, maar 's avonds vond ik dat de ketting te slap hing. Ik heb toen een schakeltje eruit gehaald en alles was prima in orde.
DE dag van de waarheid waren de benen matig op de Glandon. Maar in de afdaling werd het alleen nog maar erger, want wat gebeurde er na 3 km afdalen: de ketting brak! Blijkbaar toch iets verkeerd gedaan de avond ervoor. Shit shit shit, dat werd dus weer teruglopen naar de col alwaar de materiaalwagen stond. Wat een drama, een goede tijd zat er ook al niet meer in. O o wat voelde ik me lullig met al die honderden fietsers die voorbij razen. Al met al een uur verspeeld voordat ik weer verder kon.
Daarna besloot ik dat ik geen risico ging lopen op een hongerklop of vochttekort dus ik heb extra lang bij de bevoorradingen gestaan en heb ook niet meer vol doorgereden.
De rest van de tocht verliep voorspoedig en de benen voelden ook steeds beter. Uiteindelijk de finish gehaald in 11.29. Maar dat kan zeker anderhalf tot 2 uur sneller. In ieder geval heb ik weer wat om naar uit te kijken.
Maar ja, het was natuurlijk ook wel een suffe actie. Gelukkig heb ik wel van de tocht genoten en de organisatie was ook al perfect.
Vooraf dacht ik dat ik met een 39*30 best de eindstreep zou kunnen halen. Maar in de voorbereidingsweek zag ik wel in dat dit verzet prima voldeed voor een heen en weertje Glandon of zelfs Galibier, maar 4 cols achter elkaar was wat teveel van het goede.
Op vrijdag maar even langs de fietsenmaker in BdO gegaan om een compact te laten monteren. Prima, maar 's avonds vond ik dat de ketting te slap hing. Ik heb toen een schakeltje eruit gehaald en alles was prima in orde.
DE dag van de waarheid waren de benen matig op de Glandon. Maar in de afdaling werd het alleen nog maar erger, want wat gebeurde er na 3 km afdalen: de ketting brak! Blijkbaar toch iets verkeerd gedaan de avond ervoor. Shit shit shit, dat werd dus weer teruglopen naar de col alwaar de materiaalwagen stond. Wat een drama, een goede tijd zat er ook al niet meer in. O o wat voelde ik me lullig met al die honderden fietsers die voorbij razen. Al met al een uur verspeeld voordat ik weer verder kon.
Daarna besloot ik dat ik geen risico ging lopen op een hongerklop of vochttekort dus ik heb extra lang bij de bevoorradingen gestaan en heb ook niet meer vol doorgereden.
De rest van de tocht verliep voorspoedig en de benen voelden ook steeds beter. Uiteindelijk de finish gehaald in 11.29. Maar dat kan zeker anderhalf tot 2 uur sneller. In ieder geval heb ik weer wat om naar uit te kijken.
Maar ja, het was natuurlijk ook wel een suffe actie. Gelukkig heb ik wel van de tocht genoten en de organisatie was ook al perfect.
Geen enkele col is zwaar, het ligt aan de renner (maar er zijn uitzonderingen).
Beste Marijn,
De Marmot een week later rijden is natuurlijk leuk, net als de tour kijken, maar je mist echt ongelofelijk veel.
OK, je ziet de zelfde bergen en hetzelfde asfalt. Ik geloof alleen niet dat het veiliger is. Als er 6000 fietsers een berg afkomen, dan houdt vrijwel iedere andere weggebruiker daar rekening mee, maar als jij daar in je eentje plotseling langs suist, kan ik me voorstellen dat de kans zelfs groter is dat het noodlot toeslaat. Een ongeluk zit nu eenmaal in een klein hoekje en er gebeuren buiten de Marmot in de bergen helaas vele ongelukken met fietsers (zoals net weer met de Raborenner Kai Reus).
Tijdens de Marmot staan in gevaarlijke bochten mensen te vlaggen en ik denk dat het veiliger is om een bocht te nemen als je een fietser voor je de bocht ziet nemen, omdat de de lijn die hij of zij volgt al iets zegt over het verloop van de bocht.
Het belangrijkste wat je mist is echter de Marmot-sfeer, die veel lijkt op de Elfstedenkoorts. Het gemeenschappelijk naar zo'n zware rit toeleven is zo ongelofelijk leuk. Ik sta altijd op een camping op 15 km van de start (waar je dus ook nog normale toeristen tegen komt) en vanaf dag 1 heb je oog voor elkaar. Zou die ook meedoen met die dikke buik? Volstrekte vreemden kun je aanspreken over de Marmot en binnen enkele minuten voel je de band. Na afloop van de Marmot is iedereen geinteresseerd in hoe je het er hebt afgebracht. Dat mis je als je een week later gaat en om dat goed te begrijpen moet je het hebben meegemaakt.
Ik heb me voorgenomen om hem 25 keer te rijden (zit nu op 16), dus misschien ontmoet ik je nog eens.
Groetjes,
Siem
www.siemeikelenboom.com
De Marmot een week later rijden is natuurlijk leuk, net als de tour kijken, maar je mist echt ongelofelijk veel.
OK, je ziet de zelfde bergen en hetzelfde asfalt. Ik geloof alleen niet dat het veiliger is. Als er 6000 fietsers een berg afkomen, dan houdt vrijwel iedere andere weggebruiker daar rekening mee, maar als jij daar in je eentje plotseling langs suist, kan ik me voorstellen dat de kans zelfs groter is dat het noodlot toeslaat. Een ongeluk zit nu eenmaal in een klein hoekje en er gebeuren buiten de Marmot in de bergen helaas vele ongelukken met fietsers (zoals net weer met de Raborenner Kai Reus).
Tijdens de Marmot staan in gevaarlijke bochten mensen te vlaggen en ik denk dat het veiliger is om een bocht te nemen als je een fietser voor je de bocht ziet nemen, omdat de de lijn die hij of zij volgt al iets zegt over het verloop van de bocht.
Het belangrijkste wat je mist is echter de Marmot-sfeer, die veel lijkt op de Elfstedenkoorts. Het gemeenschappelijk naar zo'n zware rit toeleven is zo ongelofelijk leuk. Ik sta altijd op een camping op 15 km van de start (waar je dus ook nog normale toeristen tegen komt) en vanaf dag 1 heb je oog voor elkaar. Zou die ook meedoen met die dikke buik? Volstrekte vreemden kun je aanspreken over de Marmot en binnen enkele minuten voel je de band. Na afloop van de Marmot is iedereen geinteresseerd in hoe je het er hebt afgebracht. Dat mis je als je een week later gaat en om dat goed te begrijpen moet je het hebben meegemaakt.
Ik heb me voorgenomen om hem 25 keer te rijden (zit nu op 16), dus misschien ontmoet ik je nog eens.
Groetjes,
Siem
www.siemeikelenboom.com