Vandaag eindelijk de 1e wegkoers van het jaar gereden, criterium in Waddinxveen voor A-amateurs. Waddinxveen is een snel rondje op een industrie terrein, remmen heb je niet nodig. Al 2 weken geleden zat de voorinschrijving vol met 125 man...
Ik zag de bui al hangen als je achteraan zou moeten starten. Ik had weer eens pech en stond op plek 100 bij de start (werd geloot). Ik wist wat het gevolg was, net zo lang volle bak rijden tot ik vooraan zou zijn. Het peleton ging meteen op een lang lint, het langste rechte stuk was met de wind in de rug (de finishstraat). Dit was de enige plek waar je echt in 1 keer wat mensen voorbij kon komen, in de rest van de ronde kon ik er nog wel wat voorbij steken bij de bochten. 3 rondes met het windje in de rug tussen de 60 en 63 langs het peleton opgereden. En toen was ik eindelijk waar ik wezen wilde: vooraan. Maar m'n haast om vooraan te komen mocht niet baten, want er was net een halve ronde eerder een kopgroep van 6 man ontstaan die we niet meer terug gezien hebben.
De rondes die volgende waren een beetje chaotisch, hollen en stilstaan, hierdoor reed de kopgroep naar een voorsprong van ruim 30 seconde. Daarna brak het peleton vooraan waardoor een kopgroep van 16 man ontstond. Waar ik wel bij zat, maar m'n ploegmaat Robin niet, want die was toen nog niet voorin het peleton gekomen (laatste rij met de start). Toen we los waren werd er wat beter gedraaid, maar echt lekker heeft het nooit gelopen. Er waren steeds 8 premies, dus voor ons waren plaatsje 7 en 8 nog over. Daarvan heb ik er 3 bij elkaar gesprokkelt. Daarna heb ik me maar koest gehouden omdat niet iedereen even blij was met het feit dat ik die premies aan het binnen halen was.
De rondes gingen voorbij, de groep draaide niet geweldig maar het draaide. In de groep zat ik op m'n gemak met een hartslag van 150-155. Op kop natuurlijk wel boven omslagpunt. In de laatste ronde is het gat met de kopgroep nog geslonken na 15 seconde, maar helaas zijn we er net niet bijgekomen. Ik heb het wel overwogen om in de 1 laatste ronde het alleen te proberen, maar ik heb het plan toen maar afgeschoten als niet haalbaar. Ik kan gewoon niet 15 seconde in 3 km dichtrijden als diegene voor me nog dik 40 gemiddeld rijden. Dus toen maar gewacht op de eindsprint net zoals de rest van de groep. Daarin werd ik 3e en dus overall 9e.
Met de benen ben ik tevreden, ik heb goed gereden. Veel meer had ik er niet uit kunnen slepen doordat ik zover naar achteren stond met de start. Als ik vooraan had gestaan dan was ik naar alle waarschijnlijkheid gewoon in de kopgroep terecht gekomen, maar dat is "als" en dat telt niet. Volgende week nog een mtb wedstrijdje rijden, de week erna criterium in Lexmond, dan op vakantie en dan begint het seizoen pas echt.
Jij nog uitslag gereden Kuiper?
Nog gekoerst vandaag?
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
10 apr 2007 00:49
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
Gisteren mn tweede wedstrijd ooit gereden in het snikhete belgië. Sint-Truiden om precies te zijn. We waren al om half 11 aangereden en waren er dan ookal veel te vroeg dwz 12 uur, terwijl de start om 3 uur was. Na wat rondgetreuzel en na het inschrijven konden we dan uiteindelijk toch omkleden en gaan inrijden. Er stonden 107 man aan de start en het zou een zware kluif worden om uit te rijden. Temeer omdat er een stuk kasseien in het parcours zat. Bovendien ook nog ns een heuveltje. Uiteindelijk dus gestart voor 16 rondes van 5 km, tesamen 80 km.
In het begin was het erg chaotisch met veel geschreeuw, geduw en getrek en omdat ik niet goed in mn pedaal kwam zat ik meteen achteraan in het peleton. Aangezien ik ook nog ns niet zon duw en trek specialist ben moest ik de eerste rondes noodgedwongen vol door de wind naar voren rijden tot ik uiteindelijk op de 5de rij mn stekkie gevonden had. Daar even gezeten tot ik zon beetje hersteld was van mn inspanning. En toen er een kopgroepje ontstond trok ik de stoute schoenen aan en sprong ik mee. We hebben een aantal rondes voorop gelegen maar zijn uiteindelijk ingehaald en ik moet zeggen dat ik toen wel echt helemaal kapot zat. Ik had maar 1 bidon en die was na 20km al op en toen moest ik er dus nog 60... Het zou nog een zware middag worden.... en dat werd het ook. Ongemerkt zakte ik steeds verder terug en op een bepaald moment zat ik helemaal achterin het peleton en ik hoorde de bezemwagen al rijden. Het was toen nog 6 ronden dus 30 km en ik heb serieus met de gedachte gespeeld om in de remmen te knijpen om eindelijk naar mn flesje ijsthee te kunnen want mn lichaam snakte naar vocht. Uiteindelijk toch weer de wilskracht gevonden om naar voren te rijden (mede dankzij steun van mijn inmiddels al uitgevallen teamgenoot) en zo dus de wedstrijd uitgereden(alhoewel ik de laatse 20 km nog te kampen heb gehad met heftige krampverschijnselen).
Daarna 1 anderhalve literfles water, 1 0.3cl flesje ijsthee, 2 blikjes ijsthee en 1 blikje cola gedronken en toen kon ik dr wel weer tegenaan
Al met al zeer tevreden, een mooie ervaring voor de 2de wedstrijd ooit meteen uitrijden en zelfs even in de kopgroep. Maar poeh wat was het zwaar nu pas begrijp ik de betekenis van het woord afzien
In het begin was het erg chaotisch met veel geschreeuw, geduw en getrek en omdat ik niet goed in mn pedaal kwam zat ik meteen achteraan in het peleton. Aangezien ik ook nog ns niet zon duw en trek specialist ben moest ik de eerste rondes noodgedwongen vol door de wind naar voren rijden tot ik uiteindelijk op de 5de rij mn stekkie gevonden had. Daar even gezeten tot ik zon beetje hersteld was van mn inspanning. En toen er een kopgroepje ontstond trok ik de stoute schoenen aan en sprong ik mee. We hebben een aantal rondes voorop gelegen maar zijn uiteindelijk ingehaald en ik moet zeggen dat ik toen wel echt helemaal kapot zat. Ik had maar 1 bidon en die was na 20km al op en toen moest ik er dus nog 60... Het zou nog een zware middag worden.... en dat werd het ook. Ongemerkt zakte ik steeds verder terug en op een bepaald moment zat ik helemaal achterin het peleton en ik hoorde de bezemwagen al rijden. Het was toen nog 6 ronden dus 30 km en ik heb serieus met de gedachte gespeeld om in de remmen te knijpen om eindelijk naar mn flesje ijsthee te kunnen want mn lichaam snakte naar vocht. Uiteindelijk toch weer de wilskracht gevonden om naar voren te rijden (mede dankzij steun van mijn inmiddels al uitgevallen teamgenoot) en zo dus de wedstrijd uitgereden(alhoewel ik de laatse 20 km nog te kampen heb gehad met heftige krampverschijnselen).
Daarna 1 anderhalve literfles water, 1 0.3cl flesje ijsthee, 2 blikjes ijsthee en 1 blikje cola gedronken en toen kon ik dr wel weer tegenaan
Al met al zeer tevreden, een mooie ervaring voor de 2de wedstrijd ooit meteen uitrijden en zelfs even in de kopgroep. Maar poeh wat was het zwaar nu pas begrijp ik de betekenis van het woord afzien
Vandaag is morgen alweer gisteren
30 april 2007
Na 2 jaar geen echte wedstrijden gereden te hebben 30 april naar sloten geweest lekker op de fiets heen en weer en de wedstrijd bij de B amateurs gereden was wel weer erg wennen maar viel niet tegen. meerijden ging maar daar bleef het bij maar, is niet zo gek met 130-140 man aan de start. Helaas vielen ze 2 ronden voor het einde vlak voor mij gelukkig er net niet bij en toen rustig uit gereden. en lekker weer 40km naar huis gepeddelt en qweensday gevierd.
13 mei de volgende wedstrijd op sloten in de tussentijd lekker naar excelsior en zelf wat trainen.
gr mart
Na 2 jaar geen echte wedstrijden gereden te hebben 30 april naar sloten geweest lekker op de fiets heen en weer en de wedstrijd bij de B amateurs gereden was wel weer erg wennen maar viel niet tegen. meerijden ging maar daar bleef het bij maar, is niet zo gek met 130-140 man aan de start. Helaas vielen ze 2 ronden voor het einde vlak voor mij gelukkig er net niet bij en toen rustig uit gereden. en lekker weer 40km naar huis gepeddelt en qweensday gevierd.
13 mei de volgende wedstrijd op sloten in de tussentijd lekker naar excelsior en zelf wat trainen.
gr mart
He Mart!
Wat een smak was dat hè... voor niemand leuk, maar extra lelijk omdat er 2 man van Excelsior bij lagen..... Ik zat er net een meter of 2 voor, maar ik hoorde de klap en het gekraak. Gaat altijd door merg en been.....
Met Martin lijkt het relatief mee te vallen, hij heeft wel zo'n beetje alles gekneusd wat je kan kneuzen, maar gelukkig geen breuken. Hij lag er wel lelijk bij.
Wat een smak was dat hè... voor niemand leuk, maar extra lelijk omdat er 2 man van Excelsior bij lagen..... Ik zat er net een meter of 2 voor, maar ik hoorde de klap en het gekraak. Gaat altijd door merg en been.....
Met Martin lijkt het relatief mee te vallen, hij heeft wel zo'n beetje alles gekneusd wat je kan kneuzen, maar gelukkig geen breuken. Hij lag er wel lelijk bij.
Ja was zeker ff minder. maar gelukkig valt het mee dus weet je ook wat die andere had die er zo lang lag want die lag er echt heel lang raar bij. Geen goede manier om je qweensday te vieren al zeg ik het zelf..
moet zeggen ik dacht ff daar gaan we de eerst wedstrijd en gelijk op de grond net een nieuwe fiets maar gelukkig niet was ik ook wel weer blij mee.
moet zeggen ik dacht ff daar gaan we de eerst wedstrijd en gelijk op de grond net een nieuwe fiets maar gelukkig niet was ik ook wel weer blij mee.
-
performancect.
- Forum-lid
- Berichten: 44
- Lid geworden op: 30 sep 2006 16:08
vandaag gaan koersen in kester (82deelnemers)al in de eerste 2 rondes rijd er 16 man wegik ben weeral niet mee maar ga meermaals in de tegenaanvalµiets voorbij halfkoers lijkt het dan te lukken met een 8tal man maaar na een ronde worde we weer gegrepenadien ga ik nog eens samen met nog iemand en opdebeeck maar toch worden we weer gegrepenik win dan de peletonsprint, en raap er nog enkele op die voorreden (buiten 1tnej die kreeg ik niet meer te pakken)zo eindig ik 20ste op 82morgen diont le mont
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
25 jun 2007 17:54
Om dit topic nog maar weer eens wat nieuw leven in te blazen een verslagje van mij van het NK voor A's gisteren in Vijlen (Limburg):
De dag begon gisteren meteen goed, ik kreeg het voor elkaar om de trein te missen naar Arnhem toe, waardoor ik een half uurtje later aan zou komen. Dat was gelukkig geen probleem omdat ik genoeg tijd over zou hebben voor de start. Na 3 uur in de trein kwam ik toen uiteindelijk aan in Heerlen. Ik had wel een kaartje uitgeprint, maar daar stonden niet zoveel straatnamen op, er was geen zon en er stonden geen bordjes waar ik wat aan had. Gevolg dat ik de verkeerde kant op reed, maar toen ik eenmaal buiten Heerlen in de dorpjes kwam vond ik de juiste weg en had ik uiteindelijk maar een km of 6 omgereden.
Eenmaal in Vijlen de rugnummers opgehaald, wat staan praten met de Masters hoe bij hun de wedstrijd was gegaan. Daar waren er geweest die de 1e klim volledig hadden moeten lopen omdat iemand mis schakelde, ik was dus nog maals gewaarschuwd. De 40+ finishde en wij moesten wachten met oprijden tot de laatste gefinishd was, iets wat me vrij logisch en redelijk leek. Prakken en ik hebben dus netjes staan wachten met nog een aantal andere terwijl een gedeelte al gewoon naar de start reed. We dachten dat er maar een man of 30-40 zou staan, maar dat waren er eerder 100. Want de rest was een paar rondes voor het einde al naar de start gereden en zetten zo hun fiets over de dranghekken heen. Daar stonden we dus achteraan.
Dan de start, alles gaat nog goed, meteen beginnen met het proberen naar voren te schuiven. Ik reed er al wel wat voorbij, maar snel gaat het niet omdat iedereen nog gewoon mee kan. Na 1 km was het voor de 1e keer raak met een valpartij. Diegene links van me kon het net ontwijken door naar de rand van het asfalt te sturen, maar om hem te ontwijken belandde ik met een voetje aan de grond in de berm. Het kleine gaatje dat ontstond was zo weer dicht. In de afdaling naar voren rijden kon alleen als je oogkleppen op had en suicidaal was, er waren maar een paar malloten die dat geprobeerd hebben gelukkig. Ik had het parcours niet kunnen verkennen en schakelde na de afdaling dus maar meteen op het binnenblad voor de zekerheid. Lekker tollen werd dat op de 14 met 45 km/h. Het klimmetje was een kwestie van balans houden en niet omvallen, moe kon je er toen niet van worden zo langzaam ging het. Net voor het einde van het steile stuk vond iemand het nodig om de weg schuin over te steken en mijn voorwiel mee te nemen. Voorzichtig afgestapt en de laatste meters hard gelopen, maar het gevolg was wel weer dat ik van vooraf aan moest beginnen met mensen inhalen. De wedstrijd werd niet op het steile stuk gemaakt, maar op het stuk erna wat veel minder steil was maar wel lang door bleef lopen. Ik schakelde toen ik weer op gang was na het buitenblad en ik ben zo langs het lange lint naar voren gereden richting plaats 50 oid. Langzaam maar zeker werd de groep verder uitgedund en kon je op het steile stuk van de klim (wat zo smal was dat je maar met z'n 3'en naast elkaar kon rijden) ook een beetje door kon rijden. Ik was wel blij dat ik een 23 had, daardoor kon ik steeds de 1e helft van het steile stuk blijven zitten en zo krachten sparen.
In de 4e of de 5e ronde ging het opnieuw mis voor me. In het vals platte stuk na de finish was ik aan het drinken toen m'n voorganger een rare actie uithaalde en m'n voorwiel een tik gaf. Ik vloog door een gat aan de linkerkant van de weg. Kwam op de bovenbuis terecht en vloog de weg over, net voor dat ik in de berm zou landen raakte iemand me waardoor ik op het asfalt landde. M'n fiets reed nog, dus ik ben er meteen opgesprongen en weer volle bak gaan rijden. Ik zat vrij snel weer achter de ambulance die achter het peleton reed, daarna doorgeschoven naar de jury auto. Daarvoor reed de broer van Robin, Imo die gelost was uit het peleton. Daar naar toe gesprongen en toen maar in 1 keer doorgetrokken tot dat ik weer achterin het peleton zat. Toen werd me erg duidelijk dat m'n knie een serieuze klap had gemaakt, die ronde was namelijk de pijnlijkste ronde van de wedstrijd. In de rondes erna trok langzaam de pijn weg en ik kon goed bij blijven zonder problemen terwijl we van de 50 man er langzaam maar zeker steeds meer kwijt raakten. Ik heb gewoon rustig in de groep gereden en maar 2x even kort meegedraaid toen er wel erg veel dreigde weg te rijden. Ik was toen een stuk rustiger dan sommige andere, ik nam over onder omslagpunt en daarna gingen er een paar in 1 keer volle bak doortrekken om het gat dicht te rijden. Beter kan niet. Na de valpartij bij Marcel z'n ouders om een nieuwe bidon gevraagd omdat ik er eentje was kwijt geraakt, paar rondes later hadden ze er eentje voor me. Zonder die bidon had het wel eens fout af kunnen lopen met kramp.
4/5 rondjes voor het einde waren we nog over met 20 man. Wegrijden ging in het vals platte stuk heel makkelijk, maar ik had toch het beste ook wel gehad. 18 km alleen rijden was niet echt een optie voor me, vroeg of laat zou ik dan helemaal stil vallen op het minder steile stuk na de finish. Met nog 3 rondjes te gaan werd het was onrustiger. Een paar keer geprobeerd weg te rijden met wat andere, maar dat wilde niet echt lukken. Een paar keer een eenling gehad die weg wilde rijden. Nog iemand die daar achteraan wilde en op de steile klim vol aanging, hij kwam er nog wel bij, maar hij stond net zo stil als de eenzame vluchter. Dat gat werd langzaam maar zeker weer dichtgereden. In de laatste ronde bleef alles nog bij elkaar na het klimmen, maar daarna werd op het vlakkere stuk de boel uit elkaar gereden doordat we wat gingen demarreren. Er reed 4 man weg en ik reed daar in de afdaling achteraan met de 2 andere. Onderaan de afdaling konden we weer aansluiten. Ik zag dat er alleen nog maar eenlingen achter ons reden en er zaten 2 man van ploeg bij mij in de groep. Die ene zorgde dus dat er door gereden werd het laatste stukje voor de klim. De laatste 2 rondjes zat ik op het steile stuk al tegen kramp aan, de sprint winnen durfde ik al niet meer op te hopen. Dat lukte dus ook niet, want ik reed nummer 7 van het groepje nog voorbij op de klim, maar de andere 5 kon ik echt niet bijhouden. Na de klim was het nog 250 meter valsplat tot de finish, daar had ik het wel gehad, 't werd bijna zwart voor m'n ogen en na de finish dreigde ik te gaan hyperventileren. Na een paar minuten kwam ik weer een beetje onder de mensen. Ik was niet de enige van de kopgroep die er doorheen zat, ze lagen her en der op het asfalt en in de berm te uit te hijgen.
Ik was opgeroepen voor de dopingcontrole, maar gelukkig was ik reserve en mocht ik van ze gaan douchen om de schaafwondjes schoon te kunnen maken. Bij de dopingcontrole hoefde ik daarna niet meer te komen en zo was de dag voorbij, op een treinreis van 4 uur en een kwartier na dan waarin de NS nog wat grapjes uithaalde.
De dag begon gisteren meteen goed, ik kreeg het voor elkaar om de trein te missen naar Arnhem toe, waardoor ik een half uurtje later aan zou komen. Dat was gelukkig geen probleem omdat ik genoeg tijd over zou hebben voor de start. Na 3 uur in de trein kwam ik toen uiteindelijk aan in Heerlen. Ik had wel een kaartje uitgeprint, maar daar stonden niet zoveel straatnamen op, er was geen zon en er stonden geen bordjes waar ik wat aan had. Gevolg dat ik de verkeerde kant op reed, maar toen ik eenmaal buiten Heerlen in de dorpjes kwam vond ik de juiste weg en had ik uiteindelijk maar een km of 6 omgereden.
Eenmaal in Vijlen de rugnummers opgehaald, wat staan praten met de Masters hoe bij hun de wedstrijd was gegaan. Daar waren er geweest die de 1e klim volledig hadden moeten lopen omdat iemand mis schakelde, ik was dus nog maals gewaarschuwd. De 40+ finishde en wij moesten wachten met oprijden tot de laatste gefinishd was, iets wat me vrij logisch en redelijk leek. Prakken en ik hebben dus netjes staan wachten met nog een aantal andere terwijl een gedeelte al gewoon naar de start reed. We dachten dat er maar een man of 30-40 zou staan, maar dat waren er eerder 100. Want de rest was een paar rondes voor het einde al naar de start gereden en zetten zo hun fiets over de dranghekken heen. Daar stonden we dus achteraan.
Dan de start, alles gaat nog goed, meteen beginnen met het proberen naar voren te schuiven. Ik reed er al wel wat voorbij, maar snel gaat het niet omdat iedereen nog gewoon mee kan. Na 1 km was het voor de 1e keer raak met een valpartij. Diegene links van me kon het net ontwijken door naar de rand van het asfalt te sturen, maar om hem te ontwijken belandde ik met een voetje aan de grond in de berm. Het kleine gaatje dat ontstond was zo weer dicht. In de afdaling naar voren rijden kon alleen als je oogkleppen op had en suicidaal was, er waren maar een paar malloten die dat geprobeerd hebben gelukkig. Ik had het parcours niet kunnen verkennen en schakelde na de afdaling dus maar meteen op het binnenblad voor de zekerheid. Lekker tollen werd dat op de 14 met 45 km/h. Het klimmetje was een kwestie van balans houden en niet omvallen, moe kon je er toen niet van worden zo langzaam ging het. Net voor het einde van het steile stuk vond iemand het nodig om de weg schuin over te steken en mijn voorwiel mee te nemen. Voorzichtig afgestapt en de laatste meters hard gelopen, maar het gevolg was wel weer dat ik van vooraf aan moest beginnen met mensen inhalen. De wedstrijd werd niet op het steile stuk gemaakt, maar op het stuk erna wat veel minder steil was maar wel lang door bleef lopen. Ik schakelde toen ik weer op gang was na het buitenblad en ik ben zo langs het lange lint naar voren gereden richting plaats 50 oid. Langzaam maar zeker werd de groep verder uitgedund en kon je op het steile stuk van de klim (wat zo smal was dat je maar met z'n 3'en naast elkaar kon rijden) ook een beetje door kon rijden. Ik was wel blij dat ik een 23 had, daardoor kon ik steeds de 1e helft van het steile stuk blijven zitten en zo krachten sparen.
In de 4e of de 5e ronde ging het opnieuw mis voor me. In het vals platte stuk na de finish was ik aan het drinken toen m'n voorganger een rare actie uithaalde en m'n voorwiel een tik gaf. Ik vloog door een gat aan de linkerkant van de weg. Kwam op de bovenbuis terecht en vloog de weg over, net voor dat ik in de berm zou landen raakte iemand me waardoor ik op het asfalt landde. M'n fiets reed nog, dus ik ben er meteen opgesprongen en weer volle bak gaan rijden. Ik zat vrij snel weer achter de ambulance die achter het peleton reed, daarna doorgeschoven naar de jury auto. Daarvoor reed de broer van Robin, Imo die gelost was uit het peleton. Daar naar toe gesprongen en toen maar in 1 keer doorgetrokken tot dat ik weer achterin het peleton zat. Toen werd me erg duidelijk dat m'n knie een serieuze klap had gemaakt, die ronde was namelijk de pijnlijkste ronde van de wedstrijd. In de rondes erna trok langzaam de pijn weg en ik kon goed bij blijven zonder problemen terwijl we van de 50 man er langzaam maar zeker steeds meer kwijt raakten. Ik heb gewoon rustig in de groep gereden en maar 2x even kort meegedraaid toen er wel erg veel dreigde weg te rijden. Ik was toen een stuk rustiger dan sommige andere, ik nam over onder omslagpunt en daarna gingen er een paar in 1 keer volle bak doortrekken om het gat dicht te rijden. Beter kan niet. Na de valpartij bij Marcel z'n ouders om een nieuwe bidon gevraagd omdat ik er eentje was kwijt geraakt, paar rondes later hadden ze er eentje voor me. Zonder die bidon had het wel eens fout af kunnen lopen met kramp.
4/5 rondjes voor het einde waren we nog over met 20 man. Wegrijden ging in het vals platte stuk heel makkelijk, maar ik had toch het beste ook wel gehad. 18 km alleen rijden was niet echt een optie voor me, vroeg of laat zou ik dan helemaal stil vallen op het minder steile stuk na de finish. Met nog 3 rondjes te gaan werd het was onrustiger. Een paar keer geprobeerd weg te rijden met wat andere, maar dat wilde niet echt lukken. Een paar keer een eenling gehad die weg wilde rijden. Nog iemand die daar achteraan wilde en op de steile klim vol aanging, hij kwam er nog wel bij, maar hij stond net zo stil als de eenzame vluchter. Dat gat werd langzaam maar zeker weer dichtgereden. In de laatste ronde bleef alles nog bij elkaar na het klimmen, maar daarna werd op het vlakkere stuk de boel uit elkaar gereden doordat we wat gingen demarreren. Er reed 4 man weg en ik reed daar in de afdaling achteraan met de 2 andere. Onderaan de afdaling konden we weer aansluiten. Ik zag dat er alleen nog maar eenlingen achter ons reden en er zaten 2 man van ploeg bij mij in de groep. Die ene zorgde dus dat er door gereden werd het laatste stukje voor de klim. De laatste 2 rondjes zat ik op het steile stuk al tegen kramp aan, de sprint winnen durfde ik al niet meer op te hopen. Dat lukte dus ook niet, want ik reed nummer 7 van het groepje nog voorbij op de klim, maar de andere 5 kon ik echt niet bijhouden. Na de klim was het nog 250 meter valsplat tot de finish, daar had ik het wel gehad, 't werd bijna zwart voor m'n ogen en na de finish dreigde ik te gaan hyperventileren. Na een paar minuten kwam ik weer een beetje onder de mensen. Ik was niet de enige van de kopgroep die er doorheen zat, ze lagen her en der op het asfalt en in de berm te uit te hijgen.
Ik was opgeroepen voor de dopingcontrole, maar gelukkig was ik reserve en mocht ik van ze gaan douchen om de schaafwondjes schoon te kunnen maken. Bij de dopingcontrole hoefde ik daarna niet meer te komen en zo was de dag voorbij, op een treinreis van 4 uur en een kwartier na dan waarin de NS nog wat grapjes uithaalde.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
