Wielrennen en ruitersport, wederzijds onbegrip?

[rbr]

Ik krijg langzaam de indruk dat we in deze maatschappij te maken krijgen met wat we maar "mode-zeiken" zullen noemen. Als wielertoerist is het hip om te zeuren over de trage oudjes die te doof zijn om aan de kant te gaan als we bellen of roepen. Als ruiter zal het vast wel hip zijn om te schelden op de voortrazende renners over de fietspaden waar ze met hun viervoeters ook willen lopen. Zo kan ik er nog tientallen vezinnen. Het enige wat de zeikers niet doen, is in de spiegel kijken. Wat doe ik wat een ander kan irriteren.

In tegenstelling tot het "Buckler-effect" zal het zeiken van de groep op een andere geen enkel effect hebben. De groepen blijven bestaan. Het heeft derhalve ook geen enkel nut om dit te doen. Het heeft ook geen enkel nut om iets terug te roepen, of je moet stoppen en rustig met de persoon gaan praten over wat er fout liep in zijn beleving en daar samen lering uit trekken. Daar dit een utopie is omdat veel mensen emotioneel op hun tenen lopen, is gewoon doorrijden het beste zonder iet te zeggen of je er zelf aan te irriteren. Dit is soms heel moeilijk, maar werkt in mijn beleving het beste.

@Shirley. Een paard is voor mij een enorm beest wat ik niet begrijp, niet wil begrijpen en ook niet zal begrijpen. Wat ik wel wil is dat ik er veilig langs kan zonder dat ik gestoord wordt in mijn beleving van het bos en de ruiter. Dat we hiervoor samen dezelfde ruimte nodig hebben betekent dat we allemaal iets in moeten schikken als we elkaar tegen komen. Dit geld voor mij maar zeker ook voor de ruitersporter. Hierbij vind ik dat er een enorme verantwoordelijkheid ligt bij de ruiter aangezien zijn "voertuig" geen duidelijke rem heeft en potentieel meer schade aan kan richten dan mijn fiets. Dit neemt niet weg dat ook wij MTB-ers of andere fietsers ook de ruitersporter de ruimte moeten geven om zijn beest onder controle te houden en harde geluidssignalen of grote snelheidsverschillen zullen hem niet helpen.

Ik snap ook geen snars van mensen die "volle bak" fietsen of MTB-en langs een gezin met kleine kinderen. Ik snap ook geen zak van mensen die vrolijk gaan wandelen over het pad waar toevallig dat weekend een toertocht langs komt. Zie het, constateer het en doe ermee wat jij in de schoenen van de ander ook zou willen.

[daniel1975]

@Shirley. Een paard is voor mij een enorm beest wat ik niet begrijp, niet wil begrijpen en ook niet zal begrijpen. Wat ik wel wil is dat ik er veilig langs kan zonder dat ik gestoord wordt in mijn beleving van het bos en de ruiter. Dat we hiervoor samen dezelfde ruimte nodig hebben betekent dat we allemaal iets in moeten schikken als we elkaar tegen komen. Dit geld voor mij maar zeker ook voor de ruitersporter. Hierbij vind ik dat er een enorme verantwoordelijkheid ligt bij de ruiter aangezien zijn "voertuig" geen duidelijke rem heeft en potentieel meer schade aan kan richten dan mijn fiets. Dit neemt niet weg dat ook wij MTB-ers of andere fietsers ook de ruitersporter de ruimte moeten geven om zijn beest onder controle te houden en harde geluidssignalen of grote snelheidsverschillen zullen hem niet helpen.

Ik snap ook geen snars van mensen die "volle bak" fietsen of MTB-en langs een gezin met kleine kinderen. Ik snap ook geen zak van mensen die vrolijk gaan wandelen over het pad waar toevallig dat weekend een toertocht langs komt. Zie het, constateer het en doe ermee wat jij in de schoenen van de ander ook zou willen.

+1!
Behalve dat laatste; je kunt nooit vooraf weten of er een toertocht is en hoe die loopt. Dat kun je de wandelaars niet kwalijk nemen.

[rbr]

Daniel,

Dat doe ik absoluut ook niet. Maar als je in het bos loopt en je ziet net als bij de toertochten hier in West Brabant een paar honderd MTB'ers aan je voorbij gaan dan kun je ook nadenken en je hondje iets verderop uitlaten. Overigens snap ik de MTB'ers dan ook niet die niet afremmen.....

[Theo V]

@theov, zooo... Jij zit vol frustratie. Jammer, doet afbreuk aan een goed lopende discussie in een zinvol topic. Goed dat je er niets meer over zegt, succes met het beoefenen van je sport. Ik hoop dat wij elkaar nooit te fiets en te paard treffen.

Waar het bij mij om gaat is dat er aangewezen plekken zijn waar berijders van het wegennet zich aan moeten houden.
Zo kan ik mij uitermate ergeren als ik fietsers zie die op de rijbaan rijden terwijl er een fietspad naast ligt.
Of wandelaars die liever op het fietspad lopen ipv de stoep.
Ik heb totaal geen probleem met drukte oid op het fietspad en dan ben ik zeer geduldig echter als ik dan gehinderd word door mensen die dus de regels aan hun laars lappen vind ik dat frustrerend.
Ik gun iedereen zijn hobby alleen daar horen ook spelregels bij.
Maar waarom rij jij op het fietspad, dat is de vraag die ik eigenlijk niet beantwoord ziet in je starttopic?

[ronaldh]

Vind het wel dikke prima dat je als ruiter zo'n topic opent. Moet zeggen dat ik niet echt wederzijds onbegrip merk. Komt idd vooral doordat er maar weinig paarden zijn (vergeleken met hondenuitlaters, skeeleraars, groepen wandelaars etc.) Heel af en toe wel eens vol in de remmen gemoeten omdat een paard (of beter: zijn berijder) midden op het fietspad bleef na een vriendelijk pardon, maar ach horken heb je in iedere vervoerscategorie. Zoals gezegd ook bij wielrenners.

Elkaar een beetje de ruimte geven, maar als een paard schrikt van een bel, moet ie niet op een fietspad komen zou ik zeggen.

[bmwpower]

Als een paard snel schrikt moet ie uberhaupt niet aan het verkeer deelnemen imo..

[bibske]

Pluim voor Shirley dat ze als ruiter op een fietsforum mee gaat discussiëren, dat is enorm goed om "de andere kant" te begrijpen. Zelf ben ik altijd op mijn hoede bij paarden, ik heb als kind leren paardrijden maar het gaat te ver om te zeggen dat ik echt kan paardrijden, zeker niet in het verkeer. Daarom is het wel nuttig om te weten als fietser hoe je ruiters het beste kan benaderen, juist wel of niet bellen. Ik heb het gevoel dat op een normale toon praten beter werkt dan bellen omdat paarden een stem niet zo snel eng vinden. Dat betekend wel dat je moet afremmen en redelijk dicht bij de ruiter moet zijn voor je wat kan zeggen. Ik gebruik trouwens dezelfde taktiek bij ouderen, afremmen en erachter gaan fietsen met dezelfde snelheid en vriendelijk pardon zeggen op een normale toon.

Vaak weet je als fietser ook vantevoren op welke stukken er vaak paarden lopen (dat is dan weer het voordeel van verse stront op het pad ). Omgekeerd rijden wielrenners ook vaak op dezelfde routes waardoor je als ruiter ook iets beter kan voorbereid zijn. Als je op een lang recht strak fietspad rijdt zal de snelheid van een racefietser een stuk hoger liggen dan op een hobbelig smal fietspad met veel bochten. Vaak rijden dezelfde groepen op vaste dage een zelfde route en is de kans groot dat je hen elke week tegenkomt. Het kan je misschien wel helpen om in te schatten waar de kans op een probleem met wielrenners groter is.

(Beetje off topic: Ik ben ooit eens in volle gallop over een golfterrein gesjeesd met een groepje paarden, da's wel vet! Ik heb pas later leren golfen en denk met plezier eraan terug als ik weer een plagje gras terug leg )

[Shirleyp]

@Icsmt, jammer dat je dat zo hebt opgevat. Ik vind dat iedere weggebruiker zijn eigen verantwoordelijkheid moet dragen, zeker ook ruiters. Zij kennen hun dier het best en moeten verkeerssituaties goed inschatten en anticiperen. Je wil niet weten hoe vaak ik even een oprit of wei inrij om andere weggebruikers de ruimte te geven. Ik geef netjes aan welke richting ik kies, maan groot verkeer vriendelijk tot rustig passeren en zeg altijd vriendelijk bedankt wanneer mensen rekening houden met mij te paard in de hoop dat ze het de volgende keer weer zo doen. Nu ik het zo lees ben ik een betere verkeersdeelnemer te paard dan in de auto, haha!

@rbr, ik denk dat je dat goed hebt geschreven, eens.

@bmwpower, ik vind dat asociale bmwrijders ook niet op de weg horen, of heb je inmiddels een vw? Generaliseren kan iedereen. Dat is simpel. Afhankelijk van de mate van training en het karakter van het paard zal het dier wel of niet schrikken. Maar ieder paard vertoont een vluchtreactie in enge situaties, de ruiter dient hier handig mee om te gaan. Zo snel mogelijk weer controle krijgen. Mijn jonge paard reageert nauwelijks op verkeer al helemaal niet op fietsers, maar een klapperende aanhangwagen resulteert toch wel vaak in wat gedribbel op de plaats. Wanneer ik zoiets tegenkom, stap ik een erf in of controleer ik of ik voldoende ruimte heb om de reacties van het paard op te kunnen vangen zonder daarbij schade te berokkenen of op te lopen.

@theov, ik heb die vraag in mijn tweede bericht beantwoord. fijn dat je op een constructieve manier deelneemt aan de discussie!

Overigens dienen ruiters op of naast het paard op de rijbaan te rijden. Omdat dat op een 80km-weg voor niemand prettig is, kiezen zij voor het fietspad of de berm. Het vele afval in de berm brengt een enorm risico op blessures mee, ik rijd daar zelf om die reden nooit. Het lijkt mij een ideale oplossing om langs die fietspaden waar een brede groenstrook is een ruiterpad te maken. Aan 50cm brede omgewoelde grond hebben wij genoeg.

Ik rijd overigens nooit op verharde fietspaden naast zandwegen, tenzij de zandweg door regenval op een bepaald punt te slecht doorgaanbaar is of ik word gepasseerd door een auto om veilig ruimte te maken.

@bibske, bedankt! Dat is ook mijn doel, ik wil graag de andere zijde leren kennen, en voor jullie belichten. Ik heb een link naar dit topic geplaatst op het desbetreffende paardenforum, ik hoop dat de informatie zo verder doorstroomt.

[bmwpower]

@bmwpower, ik vind dat asociale bmwrijders ook niet op de weg horen, of heb je inmiddels een vw? Generaliseren kan iedereen. Dat is simpel. Afhankelijk van de mate van training en het karakter van het paard zal het dier wel of niet schrikken. Maar ieder paard vertoont een vluchtreactie in enge situaties, de ruiter dient hier handig mee om te gaan. Zo snel mogelijk weer controle krijgen. Mijn jonge paard reageert nauwelijks op verkeer al helemaal niet op fietsers, maar een klapperende aanhangwagen resulteert toch wel vaak in wat gedribbel op de plaats. Wanneer ik zoiets tegenkom, stap ik een erf in of controleer ik of ik voldoende ruimte heb om de reacties van het paard op te kunnen vangen zonder daarbij schade te berokkenen of op te lopen.

Volgens mij generaliseerde ik ook helemaal niet? Of je moet een andere definitie van generaliseren hanteren dan ik?

Ik vind dat een paard dat erg snel schrikt (in combinatie met een ruiter die daar niet mee overweg kan) gewoon niet op de weg thuis hoort. Net als dat incapabele automobilisten ook niet op de weg thuis horen. Bij jou is dat dus blijkbaar niet het geval, want jou paard schrikt niet snel en je weet waar het paard wel van schrikt en anticipeert daarop. Dat zal voor het overgrote deel van de paarden / ruiters gelden. Maar indien dit niet het geval is hoort zo'n beest gewoon niet op de openbare weg thuis. Dat vind ik onverantwoord.

[corniel]

Als ik paarden zie - en mijn woon-werk-route gaat grotendeels door een gebied waar veel paarden zijn, en langs een manege - ben ik altijd op mijn hoede. Bellen nooit, en roepen eigenlijk ook niet. De ruiters hier zijn wellicht ook renners gewend en het gaat altijd vriendelijk en gemoedelijk. Ik groet en/of bedank wel altijd na dat we elkaar veilig gepasseerd zijn.

Eenmaal ging het op heen haar na goed. Ik reed toen - uitzondering - achter drie renners aan die er flink de sloffen in hadden. Op het moment dat we het paard en bereider wilden passeren, kwam er ook een auto tegemoet Dat was iets te veel voor het paard (zeer begrijpelijk) en het paard strekte de achterbenen. De renner voor mij mag van geluk spreken dat hij niet geraakt werd. Moraal van het verhaal: wees altijd rustig als je een paard passeert. ALTIJD. Daarvoor was ik altijd voorzichtig geweest, en daarna ook altijd weer. Maar een keer niet, was mij of de renner voor mij bijna fataal geworden.

Ook ik vind dat Shirleyp een pluim verdient voor dit topic! *geeft pluim*

Meer algemeen wil ik ook in dit topic opmerken dat het me opvalt dat iedereen vind dat hij het wel goed doet, maar dat anderen verhufteren, haastig zijn, in gebreke blijven. Als verkeersdeelnemer probeer ik me altijd keurig te gedragen. Maar ik ben niet de enige. Dat doet het overgrote merendeel. Soms maakt iemand een inschattingsfout. Als een persoon een inschattingsfout maakt is er doorgaans niets aan de hand, zeker niet als de anderen daarop anticiperen. Maken er meerdere een fout dan kan het mis gaan.

Het zou dan ook helpen om niet altijd uit te gaan van het slechtste bij de andere partij. Ook niet als die begint te tieren. Want zeg nu zelf: hoe kalm ben je zelf, als je strak van de adrenaline moet reageren op een stress-situatie?

[Shirleyp]

Ik vind dat een paard dat erg snel schrikt (in combinatie met een ruiter die daar niet mee overweg kan) gewoon niet op de weg thuis hoort. Net als dat incapabele automobilisten ook niet op de weg thuis horen. Bij jou is dat dus blijkbaar niet het geval, want jou paard schrikt niet snel en je weet waar het paard wel van schrikt en anticipeert daarop. Dat zal voor het overgrote deel van de paarden / ruiters gelden. Maar indien dit niet het geval is hoort zo'n beest gewoon niet op de openbare weg thuis. Dat vind ik onverantwoord.

Excuus, dan heb ik je verkeerd begrepen. Ik dacht dat je er op doelde dat schrikachtige dieren, zoals alle paarden, niet in het verkeer thuis horen. Ik ben het met je eens dat een paard zo goed mogelijk getraind dient te zijn thuis, voor je het verkeer in duikt.

Ik heb een jong paard dat ik zelf heb opgeleid, eerst thuis, toen aan de hand op de weg, daarna erop op de weg. Ik heb er toen over zitten denken om een hesje aan te trekken met een grote L van lespaard erop. Een paard verkeersmak maken kan namelijk alleen in het verkeer zelf en daarbij heb je net iets meer ruimte en tijd nodig dan een volleerd paard. Zou dat volgens jullie een goede optie zijn? Een jong paard in opleiding kenbaar maken met een hesje oid?

[mrcoffee]

Als ik paarden zie - en mijn woon-werk-route gaat grotendeels door een gebied waar veel paarden zijn, en langs een manege - ben ik altijd op mijn hoede. Bellen nooit, en roepen eigenlijk ook niet. De ruiters hier zijn wellicht ook renners gewend en het gaat altijd vriendelijk en gemoedelijk. Ik groet en/of bedank wel altijd na dat we elkaar veilig gepasseerd zijn.

Eenmaal ging het op heen haar na goed. Ik reed toen - uitzondering - achter drie renners aan die er flink de sloffen in hadden. Op het moment dat we het paard en bereider wilden passeren, kwam er ook een auto tegemoet Dat was iets te veel voor het paard (zeer begrijpelijk) en het paard strekte de achterbenen. De renner voor mij mag van geluk spreken dat hij niet geraakt werd. Moraal van het verhaal: wees altijd rustig als je een paard passeert. ALTIJD. Daarvoor was ik altijd voorzichtig geweest, en daarna ook altijd weer. Maar een keer niet, was mij of de renner voor mij bijna fataal geworden.

Ook ik vind dat Shirleyp een pluim verdient voor dit topic! *geeft pluim*

Meer algemeen wil ik ook in dit topic opmerken dat het me opvalt dat iedereen vind dat hij het wel goed doet, maar dat anderen verhufteren, haastig zijn, in gebreke blijven. Als verkeersdeelnemer probeer ik me altijd keurig te gedragen. Maar ik ben niet de enige. Dat doet het overgrote merendeel. Soms maakt iemand een inschattingsfout. Als een persoon een inschattingsfout maakt is er doorgaans niets aan de hand, zeker niet als de anderen daarop anticiperen. Maken er meerdere een fout dan kan het mis gaan.

Het zou dan ook helpen om niet altijd uit te gaan van het slechtste bij de andere partij. Ook niet als die begint te tieren. Want zeg nu zelf: hoe kalm ben je zelf, als je strak van de adrenaline moet reageren op een stress-situatie?

En dat is een dikke +1 waard