L\'Eroica 2011

[bianchisl3]

Nooit meer lekrijden, klimmen als Pantani, nog beter dalen als Rini Wagtmans. Een droom? Nee, de Madonna del Ghisallo is de heilige beschermvrouwe van alle fietsers en sinds kort van mijn vrouw in het bijzonder. De Madonna zal haar beschermen tegen alle onheil en steunen tijdens alle ontberingen bij de L'Eroica en alle ritten daarna. De Madonna del Ghisallo medaillon is gemonteerd. Zo, de L'Eroica voorbereidingen zijn nu echt klaar.

[bottecchia]

Leuk! Ik gooi morgen m'n Legnano in de auto om 'm weer voor een paar dagen terug naar huis te brengen. Dit jaar heb ik voor iedere dag een andere koerstrui. Veel meer voorbeschouwing ga ik niet leveren want daar is iemand anders beter in, geniet mee: http://gastheerg.blogspot.com" onclick="window.open(this.href);return false;

[frigo]

Mannen en vrouw, allemaal veel plezier tijdens de l'Eroica 2011!

[farelli]

Inderdaad. Allemaal erg veel succes en plezier.

[bianchisl3]

Ik ben terug van dit bijzondere evenement, meer beeldmateriaal binnenkort!

[farelli]

Ah, dat begint al goed. Beetje stoffig?

[bianchisl3]

Vrijdag 30 september.
Vanuit Radda in Chianti op de fiets naar Gaiole in Chianti om de startnummers op te halen. Prachtig weer!



Mark/Ciclista en Gerard/GastheerG


Ingmar/Bottecchia


Door de langdurige droogte lagen de stroken er erg stoffig bij. De ondergrond was veel losser dan tijdens mijn bezoek aan Toscane afgelopen zomer.





Els/snELS











Dit label koste ons op Schiphol € 110,- kiloknallerboete


Startnummer 1 (r) en startnummer 3884.


En dit was mijn nummer.

[bianchisl3]

Met de startnummers in ons bezit bezochten we nog even de markt.


Je kunt ter plekke je Eroica materiaal nog aanschaffen.


Dan dan kun je ook nog een workshop afmonteren volgen.


Keuze genoeg uit bekende..


..en minder bekende klassieke frames


De Gios stand was ook weer aanwezig


En dit gesprek met Marco Gios gaat mij waarschijnlijk weer een hoop geld kosten


Ik denk aan deze


Maar niets staat vast


Voor wie tijdens het proefrijden tot de ontdekking komt dat de banden best iets breder kunnen is er keus genoeg


Deze was gelukkig niet te koop


Maar van dit shirt was iedere maat nog voorradig


We sloten de vrijdag af met een prima diner bij het Castello di Meleto.

[bianchisl3]

Zondag 2 oktober.
De 75km L’Eroica is toch een behoorlijk zware rit. Gek genoeg vond ik het een stuk zwaarder dan in juli toen ik de 75km route ook heb gereden. Waar dat aan ligt kan ik niet helemaal met zekerheid zeggen. In juli reed ik alleen met mijn vrouw, nu met een paar duizend tegelijk. Het is dus een stuk drukker. Bij die grote groep 75km rijders zitten veel oud renners bij die bij de start nog alle eer en aandacht krijgen. Deze mannen kunnen echt nog wel een stukje sturen! Er zitten ook veel rijders bij die de 75km rijden omdat het misschien zonder al te veel te trainen net kan. En dat is iets om rekening mee te houden. Er zijn grote groepen Duitse en Franse fixie rijders die op de vierkante meter en bij lage snelheden erg handig zijn met een fiets maar bij dit evenement missen ze de ervaring van het rijden in grote groepen en met hoge snelheden zoals in de afdalingen. Een hoop gegil om ruimte, rechts inhalen en heel hard remmen waar je het niet verwacht. Kortom, de 75km vraagt een constante en hoge graad van concentratie. Wellicht is de 135 of 205km ivm de veiligheid een betere keuze.
Hieronder wat ‘koppen’ bij de start van de 75km.










89 jaar! En in ieder geval op de fiets vertrokken. Of hij de 75km heeft uitgereden durf ik niet te zeggen. Maar toch respect!



















De media aandacht is enorm:






Let op de uil in het midden van de foto. Onze hond was uit logeren maar een vogel kan natuurlijk gewoon mee op het stuur.

[bianchisl3]

We konden vanaf 8:30uur starten, en ivm met de warmte wilden we graag in de eerste groep zitten. Op de temperatuur hadden we ons nogal verkeken, om 7:30 stonden we al klaar en bleek het een graad of 5 te zijn. Ik dacht aan de hand van de weervoorspelling geen armwarmers of jackje nodig te hebben maar dat was een foute inschatting. Zelfs met een wollen shirt is het dan echt heel koud!



Castelvecchi bij Radda om 7:00 uur. In onze huurauto-XL (met 2 fietskoffers, 2 gewone koffers en 4 personen gaat zelfs een flinke station echt niet lukken) op weg naar de start waar we met Martinus/Sunitram hadden afgesproken.


28mm banden met 3,5 bar. Lichtste verzet 34X28.


Els had 2 shirtjes meegenomen maar ook dat is nog veel te koud zo vroeg.


Op naar de start.


We wilden in de eerste groep starten, dat lukte goed.


En dan staat dit om 7:30uur al achter je. Nog een uur voor de start.


De uil mocht laat op vandaag!


Nog geen Strade Bianche gezien maar sommige hebben het al zwaar. Gelukkig stijgt de temperatuur snel.


Toe-clips aan bij de eerste serieuze klim naar Castello Brolio.


Castello Brolio.


De 135 en de 205km klimmen hier in het donker. Dat moet prachtig zijn!


Martinus heeft als ervaren cyclocrosser geen problemen in de klim. Achter hem is dat wel anders.


Dalen op Strade Bianche, concentreren!


Wat een prachtige boom is dit toch!


Martinus fiets even door om wat foto’s van ons te gaan maken. Dat worden topfoto’s want Martinus werkt freelance met enige regelmaat voor Cor Vos.


Els traint haar Italiaans. We kwamen met deze vriendelijke Italiaan in contact omdat hij voor dezelfde sponsor rijdt als ik


Jammer dat uitgerekend Fausto zelf hier in de weg rijdt.


Prachtige wegen die overigens gewoon tot het reguliere regionale wegennet behoren. Er rijden dus af en toe heel moderne auto's in/op de weg.


Maar de volgauto’s zijn in stijl.


Martinus geniet.


Stoffig, heel stoffig.


De eerste stop in Radda met een hele slechte bevoorrading. Voorbij Panzano maakt de organisatie dat weer ruimschoots goed.

[bianchisl3]

Op weg naar Volpaia krijgt Els koffie van lokale jagers. Italiaans spreken heeft zo z’n voordelen.


Er werd gejaagd op wilde zwijnen. Alleen maar kleintjes werd ons teleurgesteld verteld.





Op sommige stukken was de ondergrond zo los dat er niet te fietsen viel.


De bevoorrading net na Panzano maakte de karige bedoening in Radda weer goed.


Ribollita, een echte maaltijdsoep en erg lekker!


Heel erg lekker zelfs!


Terrasje pakken in Volpaia, 3 cola. Bier durfden we nog niet aan. De fietsen worden steeds grijzer.


Volpaia is een prachtig mini plaatsje.


Klaar! Els is daar blij mee, het was best een zware dag.


Einde van een mooi avontuur, nog even nagenieten op het plein.

[bianchisl3]

Ik ben bezig met een 3-delige documentaire over ons L'Eroica avontuur. Die is helaas nog niet klaar maar de trailer (klik) wel.