@Pinarello: Die stond ook al op mijn lijstje en is er na dit bezoek ook absoluut nog niet vanaf. Ik was nog niet eerder in de Pyreneëen geweest maar ben er erg enthousiast over geraakt. Prachtige natuur, rustige wegen, vriendelijke mensen en genoeg diversiteit voor wat betreft het klimwerk.
En jullie hadden natuurlijk nog het verslag van zaterdag tegoed:
Laat je bed in betekent een korte nacht want één van de meest vervelende eigenschappen van een cyclo is dat het altijd veel te vroeg begint. Het hotel had het ontbijt al om 5.30 klaar staan dus de wekker een kwartiertje eerder en aanschuiven maar. Daarna was het tijd om richting Sabinanigo te rijden. De start is bij een industrieterrein waar voldoende parkeergelegenheid is dus een plaatsje zoeken was geen probleem. Rustig de fiets in elkaar steken, nummer en chip monteren en nog even een klein blokje om fietsen.
Het was absoluut niet koud wat erg prettig is omdat je op een gegeven moment toch in de rij moet aansluiten voor de start. Er doen volgens mij ruim 10.000 fietsers mee en als debutant mag je plaatsnemen in het laatste startvak. Geen punt want ik voel toch nooit de behoefte om me direct in de drukte te storten. Zo'n dag is lang genoeg.
Om 7.30 was de start en ik schat dat het zo nog 10 of 15 minuten duurt voor je dan uiteindelijk over de streep mag rollen om aan het avontuur te beginnen. De eerste kilometers liepen lekker glooiend naar beneden dus het was heerlijk warm fietsen. Prachtige omgeving en veel publiek in de dorpjes en langs de weg. Zelfs op het stuk snelweg dat we mochten gebruiken.
De eerste klim is de Puerto de Somport. Erg lang maar de eerste kilometers zijn absoluut niet lastig. Pas als je van de grote weg afgaat en in plaats van de tunnel de pas neemt begint het serieus te klimmen. Met het drukke programma van de twee dagen ervoor heb ik ervoor gekozen om niets te forceren want de Marie Blanque en de Portalet kwamen ook nog aan de beurt.
Zonder problemen kwam ik boven op de eerste col. Althans, zonder fysieke problemen. Want m'n camera was er helaas mee opgehouden. Aanzetten leverde niet meer dan een piepje op dus van het vervolg van de tocht heb ik geen foto's meer kunnen maken. Wel zijn er genoeg plaatjes van de organisatie en op de terugweg naar het vliegveld heb ik nog foto's gemaakt van Alto de Jaca en de Portalet.
De afdaling van de Somport is heerlijk al was het in het eerste stuk nog wel even opletten voor een aantal kamikaze dalers. Zelf daal ik over het algemeen relatief rustig omdat ik het nut niet zie van het nemen van risico's als je er toch niets mee kunt winnen. Er zijn er echter altijd wel een aantal die daar anders over denken. Met gevaar voor eigen leven en dat van anderen al zigzaggend tussen deelnemers door. Je moet er maar plezier in hebben. Voor de duidelijkheid: ik heb geen enkel probleem met mensen die gewoon hard naar beneden gaan. Vind ik zelf ook lekker. Maar rechts inhalen als je er maar net tussen past is gewoon niet zo handig vlak voor een bocht.
Na een serie snelle kilometers was het tijd voor de Marie Blanque. Bidons vullen aan de voet en rijden maar. De 1e helft is prima te doen maar de laatste 4 a 5 kilometers zijn erg lastig. Continu 10 tot 12 a 13 procent zonder ook maar een paar meter rust. Ik had het vooraf al gezien en koos daar direct voor het kleine verzet om de krachten netjes te verdelen. Dat ging prima en hoewel je zoiets natuurlijk gewoon stevig voelt kwam ik er goed boven. Na de ravitaillering naar beneden over het smalle wegdek waar ik nog een koe tegenkwam die op z'n dooie gemak besloot tussen de renners door over te steken. Iets dat ik in die paar dagen wel vaker ben tegengekomen.
Pas na de afdaling van de Marie Blanque kwam er verkeer op de route. Een baan voor de cyclo en één voor het verkeer. Keurig begeleid door de organisatie die sowieso vakwerk leverde. Overal goede begeleiding en seingevers met vlaggen bij gevaarlijke punten op het parcours. Richting de Portalet is het tijd om nog even goed te eten en te drinken want de klim bestrijkt maarliefst 28 kilometer. Niet continu lastig maar wel gewoon bergop. Dit type klim ligt me uitstekend (lang en niet steil) en ik had m'n rit goed ingedeeld dus ik koos een mooi verzet uit en begon aan een grote inhaaltocht. Wat is dat toch altijd een heerlijke boost voor je moraal.
Alleen het verkeer was eventjes lastig in de eerste kilometers. De weg is daar relatief smal en door het grote aantal deelnemers is het wegdek overal behoorlijk gevuld met fietsers. Als er dan een bus omhoog wil en er ook nog wat auto's naar beneden komen past dat niet. Even voet aan de grond moeten zetten maar gelukkig kon de bus uiteindelijk beter doorrijden waardoor ik later geen last meer had.
Ondertussen krijg je een enorme moraalboost van het publiek. Hoe hoger je komt hoe meer mensen er staan en ze moedigen werkelijk iedereen aan. Vlaggen, toeters, applaus, flesjes water en eten. Ze doen er alles aan om je te helpen. Echt geweldig om dat eens mee te maken. De laatste kilometers gaan bovendien door een prachtig gebied en in combinatie met die aanmoedigingen is het gewoon een feest om daar te rijden.
Ook de afdaling van de Portalet kun je gemakkelijk op hoge snelheid nemen. Mooie brede banen en nauwelijks verkeer. Niets aan de hand tot ze je bij een meer naar beneden laten fietsen voor het slotakkoord. Klein stukje slecht wegdek gevolgd door 2 a 3km vrij steil omhoog. Alsof je in de Ardennen bezig bent. Als je ondertussen nog even opzij kijkt zie je overigens dit.
Ook daar weer veel aanmoedigingen en eenmaal boven is het dan een kwestie van naar beneden rijden tot in Sabinanigo. Dus nog even lekker het buitenblad er op en op naar een koud biertje!
Dik tevreden rolde ik uiteindelijk over de streep. Prachtig parcours, uitstekende organisatie en een geweldige sfeer. Meer kun je als fietser niet wensen. Of toch dat biertje dan? Geen probleem want na afloop zijn de consumpties gratis. Als ik dan toch iets van kritiek moet noemen is het de pastasalade in het maaltijdpakket. Ananas in de pasta?!?
Voor de liefhebber de statistieken van m'n Garmin: Precies 200,3km met 3502 hm tegen 7u44m57s.
