Nou, Zaterdag was me het dagje wel. Des 'smorgens om 05.30 in de auto, we wilden dat mijn fietsmaat wat vooraan in het vak zou staan ivm eerder genoemde groepsvorming (dat gaat beter als je vooraan begint). Vorig jaar moest hij inderdaad veel alleen doen en dus geen goud gehaald. Dit jaar was het doel om dat wel te halen. Voor mij geen probleem om vooraan te starten (vorig jaar al goud). Dus voor hem goud als doelstelling, voor mij 30 gem. (zie eerdere post)
Afijn, om 08.05 leverde ik hem af op de eerste rij van zijn startvak. Ik stond nu ineens ook op de eerste rij bij de bevoorrechten, Grappig! We hadden ons voorgenomen om de eerste helling het dorp uit te proberen zo lang mogelijk aan te klampen om daarna in een goede groep terecht te kunnen komen.
Klokslag 09.00 klinkt het startschot. Ik draai bij de eerste 20 het dorp uit. Op de cote de beausaint kan ik redelijk volgen. Moet wel in de verzuring. Maar Wat schetst mijn verbazing als ik boven kom en de wedstrijdleiding slechts 20 mtr voor me rijdt.!
, ik rij aan de leiding 
! (ok in de eerste groep in ieder geval 
)Daarna kan ik even uitblazen. Als we linksafslaan en gaan dalen is er in de groep een grote valpartij. iemand kan de bocht niet houden (of glijd uit) en neemt een man of 5 / 6 mee in zijn val, Brrr, schrikken!. Op de volgende helling moet ik weer in de verzuring, ik twijfel, wat zal ik doen, lossen of nog één meegaan. Aangezien hierna de lange afdaling naar de cote de hives komt kies ik ervoor om aan te klampen. Op de cote de hives laat ik me langzaam terugzakken, ook hier heb ik de leiders nog in het zicht, maar nu moet ik echt rustiger aan gaan doen. Enige nadeel is dat je in zo'n peloton snel te hard gaat. Kortom, met het zuur in de benen kom ik boven. Ik word ingehaald door een grote groep, mooi tempo denk ik, maar eigenlijk is het net te snel. What to do? . Toch nog maar even volgen. Bij de eerste bevoorrading moet ik even tanken, ik snap niet dat iedereen doorrijd, hebben die geen drinken nodig?? Mijn twee bidons zijn al leeg! Nu is bij mij de snelheid er even uit. De zwaarste helling van de dag komt eraan; De haussierre (in drie keer). Eerste steile stuk gaat goed, tweede ook nog, maar op dat smerige, taaie, ploerterige (enz.
) derde stuk ga ik voor de bijl. Het draait niet meer. Ik voel af en toe al een beetje krampneigingen. Dat is veel te vroeg! Toch teveel gedaan in het begin 
. Sjezus, en ik ben nog niet eens halverwege!. Afijn we zien wel. Na de afdaling de hoofdweg richting samree probeer ik op souplesse te klimmen. Het gaat wel iets beter, maar het word nog een lange dag 
. Na zo'n 90 km hoor ik een bekende stem. Mijn fietsmaat gaat goed, en heeft me bijgehaald. Dan komt de lange afdaling richting de Roche en Frene. Ik bedenk mezelf dat we hier vorig jaar een stortbui over ons hoofd kregen. Prompt begint het te spetteren.
. Gelukkig zet het (nog) niet door. Ik fiets als een krant maar kan nog wel volgen. Ik eet en drink en neem een magnesiumtablet (onder motto van: Helpt het niet dan geeft het toch moed 
). Nog 25 km naar de bevoorrading. Daarna nog slechts één echt zware helling. Bij de bevoorrading (welke overigens weer prima verzorgd was!!) twee energy shots genomen (zie vorige motto ). Op naar Beffe.Helaas word de kramp iedere keer erger, bij iedere wisseling tussen vlak en klimmen heb ik krampscheuten. Als we de weg naar Fisenne opdraaien hebben we de wind vol op kop, bovendien regent het nu. Niemand heef echt zin om kop te doen. Ik voel me helaas ook niet in staat om de forsing te voeren. Als we de Beffe opdraaien is het natuurlijk bal. Kramp schiet er nu echt in. Ik blijf gewoon zitten en draaien, als ik afstap kom ik de eerste 10 minuten niet meer op mijn fiets. Ik kan er gelukkig toch een soort doorheen trappen. Mijn maat kan ik even niet volgen. Het regent nu pijpestelen, maar dat is even niet mijn grootste probleem. Als ik boven ben zit ik in de "chasse patatte". In de verte rijd mijn maat in een grote groep, en achter me bungelen alleen nog een paar renners die er nog veel erger aan toe zijn dan ik. Gewoon stampen dan maar. De cote de Laidprangeleux is weliswaar niets bijzonders maar doet nu wel zeer! Ik word eindelijk ingehaald door drie renners die nog een redelijk tempo hebben. Aanpikken maar weer!. Ik kijk op mijn horloge. Nog twintig minuten om mijn tijd van vorig jaar te verbeteren. Als we de grote weg naar La Roche opdraaien heb ik nog 10 minuten. Ik ga het toch proberen. Dalen is ook een vak. Ik rij iedereen uit het wiel en de grote groep waar mijn maatje in reed haal ik ook voor een groot gedeelte nog in. Finish in La Roche in 5.36, 4 min sneller als vorig jaar en 30,3 gem.
Ik heb het gehaald, maar ik heb afgezien als een Beer!
Samenvatting van de dag:
* Organisatie zeer goed.
* Seingevers en Politiebegeleiders, Dikke Pluim!
* Bevoorrading zeer goed.
* Tweede bevoorrading mag iets eerder (wist nu waar het was dus kon beter plannen)
en een wijze les:
* Volgend jaar iets beter doseren
