We zijn alweer elf dagen terug van Gran Canaria, met de huurauto van Cicar (beste autoverhuurbedrijf op de eilanden imo) erg veel van het eiland gezien. Het was al m'n derde keer maar het blijft een erg mooi bestemming. Gewapend met de Cervélo R5 klimfiets me kunnen uitleven.
Een verslag voor de geïnteresseerden:
De eerste twee nachten verbleven we in hotel Agaldar in Galdar, noorden van het eiland. De insteek was om in het begin wat meer van het noorden te zien dan de standaard dingen in het zuiden, en dat beviel erg! Eigenlijk vind ik het veel mooier daar en leuk dat je echt tussen de locals zit. Fietsen kan er ook perfect en ik keer er zeker terug.
Hotel Agaldar is een aanrader, kamer groot genoeg om de Scicon fietskoffer binnen te rijden en de fiets in elkaar te steken. Ook is er een lift in het hotel. Een mooi voorzien ontbijt, maar wees niet schuw om extra brood/marmelade/... bij te vragen, voor een wielrenner mag het iets meer zijn namelijk. Verder is het een erg mooi gebouw gelegen aan het prachtig pleintje naast de oude kerk. En de prijs is schappelijk!
Vanuit Galdar een mooi tochtje gemaakt, na wat opzoekings- en Strava werk:
55km, 1160 hoogtemeters
Vertrokken met 24°C, koudste moment was 14°C in een gedeelte waar er nooit veel zon schijnt. Uit zekerheid arm- en kniestukken mee, heb ik eventjes nodig gehad. Enkele mooie beklimmingen in een erg groene omgeving en ook een leuke afdaling. Hier en daar een zwaar stukje maar over het algemeen goed te doen, de eerste beklimming van 10km was tegen gemiddeld 4,2%, de tweede beklimming van 10km tegen 4,7%. Niet zoveel verkeer eens je wat verder uit de omgeving van Galdar bent. Voornamelijk goed tot zeer goed wegdek. Eindpunt aan een 'piscina natural' waar de vriendin aan het zonnen/zwemmen/wachten was. Overigens maar enkele kilometers van het hotel, even tussen de bananenplantages door afdalen richting de kust.
Erg groen, sommige delen waan je je in een jungle gebied ergens in Latijns-Amerika... ook mooi om de terrassen te zien waar de mensen groenten en fruit kweken. Geen tijd gehad om overal goede foto's van te nemen maar hier toch iets van een impressie:
Na het noorden ons verplaatst richting Puerto De Mogan, waar ik de twee vorige keren op het eiland altijd heb overnacht. Deze keer appartementje op Airbnb gekozen. Ik wou er meteen invliegen door naar de top, Pico De Las Nieves, te fietsen want het was er goed weer voor, maar me toch ingehouden en aan Casa Melo (Free-Motion stopplaats) juist voor Roque Nublo gestopt om iets te drinken en terug te rijden richting startpunt.
Het viel me op dat er grote delen tussen Soria en Casa Melo hersteld zijn. Ik vergelijk het wel met vier jaar geleden natuurlijk, maar was aangenaam, in zeer goede staat, asfalt. Overigens zijn er nog altijd erbarmelijke stukken, maar deze zijn dus wel een stuk korter dan vroeger.
72km, 1600 hoogtemeters
De twee dagen erna als een toerist wat rondgetoerd. De vriendin wou Las Palmas (hoofdstad) wel zien, dit meteen gekoppeld aan een bezoek aan Arucas (ook in het noorden) waar we de rumdestilleerderij bezocht hebben. Mooie stadje overigens, was gezellig. Las Palmas ook leuk om rond te slenteren.
De tweede fietsloze dag was dan een uitstapje richting de top van het eiland, zodat vriendin dit uitzicht ook eens kon zien. Gestopt bij Casa Melo voor een stuk cake en een drankje, Roque Nublo even bezocht. Na Pico De Las Nieves doorgereden naar Tejeda, wat een prachtig plaatsje! Het gaf me inspiratie om nieuwe fietsroutes te maken...
De derde fietstocht moest dus wel iets groter worden. Een route die ik in het verleden al vaker gedaan heb maar toch altijd een schot in de roos is:
80km, 1795 hoogtemeters
Tussen Puerto De Mogan en Taurito is de kustweg nog altijd dicht, zal ook niet meer opengaan me dunkt. Ergens tijdens deze rit enkele Ieren tegengekomen op de fiets die zeiden dat ze gewoon via de afrit Taurito via de snelweg richting Puerto De Mogan zijn gefietst. Ze hadden het gevraagd aan een local en die zei dat fietsers dat vaak doen. Zelf heb ik me er niet aan gewaagd, heb me laten afzetten in Puerto Rico...
Ik begon er kalm aan en na een tiental minuten was er een viertal dat me al inhaalde. Een meid in volledige Jumbo-Visma outfit + fiets en drie kerels. Ik las de naam "Beune" op haar shirt, blijkbaar een schaatster bij het Jumbo-Visma team. Tot aan de voet van de Ayaguares klim mee kunnen varen in de wielen, erna vol gas tot aan de top. Ik weeg enkele kilo's meer en de conditie is een stuk minder, maar toch een persoonlijk record gezet. Als je in gezelschap fietst komt er toch een stukje competitie aan te pas, zo blijkt. Het tweede deel richting de Soria klim beetje losgereden, Soria zelf ook rustig beklommen want het was er erg warm. Gemiddelde temperatuur was 25°C.
Ook hier viel het op dat er wegenwerken zijn uitgevoerd. Het tweede deel, vanaf het dorpje richting de top, ligt er nu ook een stuk degelijker bij. Gloednieuw asfalt, was een opsteker! Overigens hebben ze niet het hele stuk hersteld, er is nog altijd een stuk dat smeekt om vernieuwing.
Na deze dag opnieuw een dag zonder fiets, maar het bleef toch sportief: Een grote dagtocht ondernomen naar een afgelegen strand. Was speciaal, in alle stilte en rust 4km gewandeld maar er wel twee uur over gedaan want we moesten stijl naar omhoog, een berg over eerst. Voor mij een unieke ervaring en ondanks dat de fiets niet mee was, toch veel beweging gehad:
De laatste rit van de vakantie was opnieuw een vanuit Puerto De Mogan richting Casa Melo, maar hierna richting Tejeda en Cruz De Tejeda:
103km, 2340 hoogtemeters
De wandeltocht van de dag ervoor zat nog goed in de benen, maar toch ging het vrij vlot. Vanaf Casa Melo richting Tejeda, Cruz De Tejeda en verder is het prachtig fietsen. Veel amandelbomen in bloei en prachtige uitzichten. De klim vanaf Tejeda naar het hoogste punt van de tocht is 15km tegen ongeveer 4,7%, veel bochten. Dat was wel leuk want er was wel wat wind. Soms is het werken, soms vlieg je zo vooruit. Het asfalt daar is overigens ook in goede staat, niet zoveel op aan te merken. Afdalen richting Roque Nublo kom je hier en daar wel een slecht stuk tegen..
Na amper vier tochten zat het er op, niet wat ik in gedachten had. Na Puerto De Mogan had de vriendin gekozen om te verhuizen naar Maspalomas, bungalowtje van Cordial Green Golf. Dat was de eerste en de laatste keer, vond er echt niets aan. Wat ik las over "Playa del Beton" is dus een feit. Spijtig wat ze met dat deel van het eiland gedaan hebben... Bungalow zelf was op zich "ok". Er was niet goed schoongemaakt en het slot van de schuifdeur zat helemaal los, maar het was binnenin wel wat vernieuwd. Klein maar wel goed bed en mooie inloopdouche.
Toen ik een dag later echter wilde vertrekken om opnieuw te fietsen, vloog de derailleur in het achterwiel en de boel was kapot. Ik had gepland om een grote tocht te maken van 140km en er echt mijn dag van te maken, zonder rekening te moeten houden met de vriendin haar wensen en dergelijke.. wat een desillusie.
Ik wou zo snel mogelijk weg van de kapotte fiets, Playa del Beton, etc, voelde me echt door en door slecht... en toen gooide ik m'n helm op de grond en stampte ik met m'n hak op de grond. Voelde meteen dat er iets niet goed was. Lang verhaal kort: foto in het ziekenhuis van Maspalomas toonde een gebroken hiel.
Sindsdien in het gips en rondgaan met krukken, me thuis proberen nuttig te maken, doe enkele stabilisatie oefeningen en probeer op het eten te letten zodat ik niet snel bijkom. Gisteren voor het eerst terug naar de fitness, gelukkig kan ik daar toch nog wat cardio doen met een handergometer (fietsen met de handen) en de meeste van mijn krachtoefeningen lukken ook wel, sommige sla ik natuurlijk over.
Een belangrijke les heb ik nu wel geleerd ivm omgaan met stress en tegenslagen!
.