[quote="de zwarten"]Zonder al te veel 'je m'en fou':
Als ik al eens een Marmotte zou rijden (bijzonder twijfelachtig), doe ik dat alleen. Voordelen:
- geen massahysterie,
- geen machogedrag,
- geen sociale groepsgedragingen,
- geen doktersattest,
- geen drukte,
- geen inschrijvingsgeld,
- geen heetste-tijd-van-het-jaar temperaturen,
- geen verplichte startdatum/tijd/aankomsttijd,
- geen trage fietsers in de afdalingen, onoverzichtelijke bochten doe je gewoon op je vak, de andere ga ik voluit buiten/binnen/buiten
- gene zever, ik en de bergen.[/quote]
Precies, als ik lekker een biertje drink doe ik dat bij voorkeur ook alleen op de bank, met de gordijnen dicht. Al die mensen altijd in de kroeg, gek wordt je er van.
Marmotte
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
25 jun 2008 17:55
Ik vind het niet zo overdreven van Casran. Casran (en andere (voormalige) elite renners) zijn het gewend om in een peleton te rijden, als je een gat ziet stuur je daar gewoon in. Als je iemand raakt is er helemaal niets aan de hand. Door een peleton kan je zo naar voren rijden, zeker omdat de toerfietsers gaten laten vallen. Het probleem zit 'm alleen in het feit dat andere zich te pletter schrikken als ze tegen een ander stuur aan rijden. Als mensen gaan schrikken die ook nog eens niet kunnen sturen krijg je valpartijen.
Als je niet in het 1e startvak staat dan kost je dat gewoon heel veel tijd in de Marmotte. Of je volle bak de Glandon (op je eigen weghelft) af kan of dat je moet slalommen tussen toeristen die niet kunnen remmen en sturen maakt wel wat verschil.
Ik kwam vorig jaar overigens heel makkelijk in de 2e helft van 1e startvak terecht op vrijdagavond. 1e zei een vrouw dat dat niet kon en toen we naar de man gingen die de baas aan 't spelen was kregen we zo andere nummers.
Als je niet in het 1e startvak staat dan kost je dat gewoon heel veel tijd in de Marmotte. Of je volle bak de Glandon (op je eigen weghelft) af kan of dat je moet slalommen tussen toeristen die niet kunnen remmen en sturen maakt wel wat verschil.
Ik kwam vorig jaar overigens heel makkelijk in de 2e helft van 1e startvak terecht op vrijdagavond. 1e zei een vrouw dat dat niet kon en toen we naar de man gingen die de baas aan 't spelen was kregen we zo andere nummers.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
-
wasbeer2006
- Forum-lid HC
- Berichten: 13790
- Lid geworden op: 14 feb 2008 13:47
Ik zit er toevallig vlakbij wist niet dat de wedstrijd was. Ga zeker kijken volgende week meedoen nee, op de MTB vind ik het echt te ver en gezien de daalkapaciteiten van de fietsers hier de afgelopen week zou ik hem ook liever alleen doen.
Het zijn simpele afdalingen, goed asphalt en redelijk breed. Maar met het overige verkeer en al die mensen houd ik me hard vast. Ik ga lekker kijken en wellicht een paar camping maten assisteren
Het zijn simpele afdalingen, goed asphalt en redelijk breed. Maar met het overige verkeer en al die mensen houd ik me hard vast. Ik ga lekker kijken en wellicht een paar camping maten assisteren
Bert Dekker wordt vandaag 2e in de Marmotte. Zijn zoveelste podiumplaats. Hulde!!
Hij moest Corradini met een fietslengte voor laten. Kluyev werd derde. De Veltecs Michel Snel en Oege Hiddema werden respectievelijk 5e en 18e.
Eindtijd van de winnaar: 6:06 en een beetje.
Bron: Wielerplaza.nl
Hij moest Corradini met een fietslengte voor laten. Kluyev werd derde. De Veltecs Michel Snel en Oege Hiddema werden respectievelijk 5e en 18e.
Eindtijd van de winnaar: 6:06 en een beetje.
Bron: Wielerplaza.nl
Leef! Fiets!
Hoofddoel dit jaar was La Marmotte. Althans, dat besloot ik vorig jaar... In januari besloten we echter aan Parijs Nice deel te nemen en zo verschoof LM naar de "ik zie wel" bak.
Het zag er aan het begin van de week nog naar uit dat ik geluk had en niet ging vertrekken ivm met slecht weer. Echter in de loop van de week bleek dat we niets te klagen zouden krijgen. En wat het weer betreft, dat was voortreffelijk! Niet te heet, ok, op m'n computertje stond even 33°C tijdens de beklimming van de Galibier maar dat was het dan ook. Daarna wat wolkendekens en de hitte was goed supportable. Waarom dan toch vertrek angst? Gewoon omdat ik die Parijs Nice, die 10 dagen geleden is afgelopen, nog niet goed verteerd had. Max 6 uur slaap, om 5:00 uur op en dat 10 dagen lang, 170 km/dag dat laat bij mij z'n sporen na. M'n ochtendhartslag lag nog steeds 15 slagen boven wat ie kan zijn.
Maar goed, hier houden de smoesjes op, doel was proberen op endurance onder de 8 uur. Op endurance omdat ik de anaerobe trainingen de laatste tijd verkwanselt heb gewoon door vermoeidheid. Het is m'n 1é jaar dat ik zoveel kms maak als hier in de traininglijst staat en ik moet zeggen: je kunt wel meer willen fietsen maar je lichaam heeft steeds tijd nodig om zich daar aan aan te passen. Dus ik hoop dat volgend jaar de aanpassingen grotendeels gedaan zijn en wie weet.
Dus vrijdagochtend: stoelen in de vloer van de auto, matje uitspreiden (lengte achter de voorstoelen is 2,40 meter dus plek zat, fiets, slaapzakje, fietsspullen, brandertje, eten etc erin, en de clochard (heet tegenwoordig SDF in frankrijk) ging 's middags op reis naar Bourg. 160km. Boven op de Alp even inschrijven en nr 6749 was voor mij. Vertrektijd 7:50 uur.
Boven op de Alp op de grote parkeerplaats in de luwte van de auto spaghetti gemaakt op z'n camping brandertje. En ik was niet de enige. Er zijn er best een hoop die op deze manier overnachten. In Frankrijk mag je vrij in de auto slapen, dat is iets wat geloof ik in Nederland verboden is. In elk geval ik voelde me weer 18...
Bedje in en om 5:00 uur kukeleku...
De afdaling van de Alp naar de start is, laat ik maar zeggen "niet warm". En dat is lastig want je zit zo te schokken dat je maar moet zien hoe je je stuur recht houdt. Ik had geen volgwagen en wist dat warm zou worden dus ik had geen zin om de hele dag teveel kleding mee te schouwen. Wat armwarmers kon ik nog net tolereren. Dus voor dit doel had ik even in een supermarktje op de Alp wat plastic zakken gekocht om onder m'n truitje te doen. Om 7:40 kon ik aansluiten. Ik geloof dat na mij nog 250 man stonden dus de rest van de ?? 6000 ?? stond voor me of was al onderweg....
Even voor 8:00 uur reed ik over het matje.... de counter liep.
Er zijn veel mensen die sneller fietsen, maar er zijn er nog veel meer die langzamer fietsen. Dus op die Glandon werd het een beetje zigzaggen. Veelal reed men over de volle breedte van de weg met ’n fietsbreedte ruimte helemaal links voor zij die sneller klimmen. Och, het had wel wat. Het is dan iets lastiger om je eigen ritme te draaien want af en toe zijn de gaatjes zo klein dat je weer een sprintje moet doen om nog je nog net door zo'n gaatje heen te wurmen. Maar echt lastig vond ik dat niet. Hartslag bovenin D2 en vanaf de start was ik in 1:45 op de top. Daar was het file een opstopping geworden omdat de ravito daar stond. Die sloeg ik over. In de afdaling, mijn god, wat een lekke banden en bebloede knieën. Op een recht stuk was iemand zwaar gecrashed. Geen idee hoe die dat heeft klaar gekregen. 'n week ervoor had ik de afdaling al eens voorgereden en wist dat het best slecht asfalt was. Je stuitert daar. Ik heb mezelf nooit een snelle afdaler gevonden maar die mening ga ik bijstellen. Mama mia, wat een remblok verspillers rijden er rond. Vandaar waarschijnlijk ook die vele lekke banden. Roodgloeiende velgen etc.
Aan de voet van de Glandon naar st Jean redelijk “en groupe” kunnen rijden. Haalde daar iemand bij met een Veltec shirt. Wilde eigenlijk even vragen hoe en wat maar er was daar net een waterpunt en aangezien ik de ravito had overgeslagen moest er even iets in de bidonnetjes.
Dan de Telegraph. De temp liep langzaam op en om je heen zie je steeds meer vertwijfelde ogen... gaat dit zo door.. 'n enkeling gaat al eens op een muurtje zitten.. dat is vast een lange dag geworden.. Af en toe komt iemand langs en die zie je ook echt niet meer trerug, maar veel vaker komt er iemand langs om 1 km verder totaal ingestort te hangen.. haha.. Ik ging nog redelijk midden - hoog D2. Bovenop was weer een waterpunt waar ik gebruik van maakte om de bidons weer even te vullen zodat ik de ravito in Valoire kon overslaan. Voor dit doel had ik steeds wat zakjes met poeder klaar gemaakt voor de mix.
En dan de Galibier. Dat is mijn vriendje niet. Omstandigheden waren echter goed, beetje wind in de rug. Maar best heet. Ik schreef al m’n tellertje gaf 33°C aan. Het is dan lekker, na de 1é pin, dan heb je even de wind in je gezicht. Hartslag ging onderin D2 en eigenlijk kwam ik als een dood vogeltje boven. Ik heb daar veel tijd verloren. Maar goed onder, de 8 uur zat er nog steeds in. Boven was een waterpunt en daar heb ik me helemaal tegoed zitten doen aan schijfjes sinaasappel en andere koele dingen. Toen ik dan ook aan de afdaling begon was ik even 2 km niet helemaal lekker maar daarna is het volledige leven weer terug gekomen.
De afdaling van de Lauteret was er een met een behoorlijke tegenwind. Schijnbaar werkt de aerodynamiek van de SLC want zelfs met de benen stil bleef niemand bij op dat moment. Ik snapte er niets van. Ik was echt niet van plan om daar al m’n kruit te verschieten dus heb niet hard doorgereden. Op een gegeven moment kon ik aansluiten bij een groep, ter hoogte van dat stuwmeer en daar ben ik bij gebleven. Vlak voor Bourg kwam ik forumlid swoon of swaan tegen. Even id’s uitgewisseld en daarna hebben we elkaar niet meer gezien.
Wat rest was de Alp. Ik had genoeg drank in de bidons dus de ravito sloeg ik over. Hartslag gelijk weer midden hoog D2. Ik heb daar geen PC bewijs van want ik was weer vergeten m’n tellertje van de 6 uur limiet af te halen. Onderweg ook totaal niet aan gedacht, want denken.. tja dat was toch wel allemaal iets minder! Bij dat 1é dorpje stonden ze weer met drank en dankbaar nam ik zo’n bekertje aan. Die lauwe troep in m’n eigen busje, daar had ik wel genoeg van. De melange was echter dusdanig dat ik de rest van de Alp al kotsende ben opgereden. Slokje, 100 meter verder, bwurp.. Nee dat was eigenlijk best een prettig gevoel. Maar m’n maag zat helemaal vol en toch kwamen er signalen vanuit de mond ‘neem effe ‘n slokkie’.. burww.. en dan was het weer buiten. Haha. Nee, niet iets om je slecht bij te voelen maar wel iets om nog meer aandacht aan te schenken de volgende keer. In iets van 1:20 ben ik die Alp opgereden en omdat ik tegen m’n gewenste tijd aan zat aan het einde nog wat resterend gas gegeven. Dat leverde me aan de finish toch een kramp op m’n borstkas op.. Ik was erg blij dat een fiets een bovenbuis heeft want anders had ik op de grond gelegen.
Resumé: fietstijd: 7:52, + ravito: 7:59, Herstelzone 0:48, D1 1:01, D2 5:32, D3 0:31
Daarna naar huis. Ik was erg blij met de cruisecontrole die volledig met vingerbediening kan werken. M’n benen waren behoorlijk pijnlijk en na 160 km auto helemaal stijf…
Wie weet Marmotte, tot de volgende keer.
Het zag er aan het begin van de week nog naar uit dat ik geluk had en niet ging vertrekken ivm met slecht weer. Echter in de loop van de week bleek dat we niets te klagen zouden krijgen. En wat het weer betreft, dat was voortreffelijk! Niet te heet, ok, op m'n computertje stond even 33°C tijdens de beklimming van de Galibier maar dat was het dan ook. Daarna wat wolkendekens en de hitte was goed supportable. Waarom dan toch vertrek angst? Gewoon omdat ik die Parijs Nice, die 10 dagen geleden is afgelopen, nog niet goed verteerd had. Max 6 uur slaap, om 5:00 uur op en dat 10 dagen lang, 170 km/dag dat laat bij mij z'n sporen na. M'n ochtendhartslag lag nog steeds 15 slagen boven wat ie kan zijn.
Maar goed, hier houden de smoesjes op, doel was proberen op endurance onder de 8 uur. Op endurance omdat ik de anaerobe trainingen de laatste tijd verkwanselt heb gewoon door vermoeidheid. Het is m'n 1é jaar dat ik zoveel kms maak als hier in de traininglijst staat en ik moet zeggen: je kunt wel meer willen fietsen maar je lichaam heeft steeds tijd nodig om zich daar aan aan te passen. Dus ik hoop dat volgend jaar de aanpassingen grotendeels gedaan zijn en wie weet.
Dus vrijdagochtend: stoelen in de vloer van de auto, matje uitspreiden (lengte achter de voorstoelen is 2,40 meter dus plek zat, fiets, slaapzakje, fietsspullen, brandertje, eten etc erin, en de clochard (heet tegenwoordig SDF in frankrijk) ging 's middags op reis naar Bourg. 160km. Boven op de Alp even inschrijven en nr 6749 was voor mij. Vertrektijd 7:50 uur.
Boven op de Alp op de grote parkeerplaats in de luwte van de auto spaghetti gemaakt op z'n camping brandertje. En ik was niet de enige. Er zijn er best een hoop die op deze manier overnachten. In Frankrijk mag je vrij in de auto slapen, dat is iets wat geloof ik in Nederland verboden is. In elk geval ik voelde me weer 18...
Bedje in en om 5:00 uur kukeleku...
De afdaling van de Alp naar de start is, laat ik maar zeggen "niet warm". En dat is lastig want je zit zo te schokken dat je maar moet zien hoe je je stuur recht houdt. Ik had geen volgwagen en wist dat warm zou worden dus ik had geen zin om de hele dag teveel kleding mee te schouwen. Wat armwarmers kon ik nog net tolereren. Dus voor dit doel had ik even in een supermarktje op de Alp wat plastic zakken gekocht om onder m'n truitje te doen. Om 7:40 kon ik aansluiten. Ik geloof dat na mij nog 250 man stonden dus de rest van de ?? 6000 ?? stond voor me of was al onderweg....
Even voor 8:00 uur reed ik over het matje.... de counter liep.
Er zijn veel mensen die sneller fietsen, maar er zijn er nog veel meer die langzamer fietsen. Dus op die Glandon werd het een beetje zigzaggen. Veelal reed men over de volle breedte van de weg met ’n fietsbreedte ruimte helemaal links voor zij die sneller klimmen. Och, het had wel wat. Het is dan iets lastiger om je eigen ritme te draaien want af en toe zijn de gaatjes zo klein dat je weer een sprintje moet doen om nog je nog net door zo'n gaatje heen te wurmen. Maar echt lastig vond ik dat niet. Hartslag bovenin D2 en vanaf de start was ik in 1:45 op de top. Daar was het file een opstopping geworden omdat de ravito daar stond. Die sloeg ik over. In de afdaling, mijn god, wat een lekke banden en bebloede knieën. Op een recht stuk was iemand zwaar gecrashed. Geen idee hoe die dat heeft klaar gekregen. 'n week ervoor had ik de afdaling al eens voorgereden en wist dat het best slecht asfalt was. Je stuitert daar. Ik heb mezelf nooit een snelle afdaler gevonden maar die mening ga ik bijstellen. Mama mia, wat een remblok verspillers rijden er rond. Vandaar waarschijnlijk ook die vele lekke banden. Roodgloeiende velgen etc.
Aan de voet van de Glandon naar st Jean redelijk “en groupe” kunnen rijden. Haalde daar iemand bij met een Veltec shirt. Wilde eigenlijk even vragen hoe en wat maar er was daar net een waterpunt en aangezien ik de ravito had overgeslagen moest er even iets in de bidonnetjes.
Dan de Telegraph. De temp liep langzaam op en om je heen zie je steeds meer vertwijfelde ogen... gaat dit zo door.. 'n enkeling gaat al eens op een muurtje zitten.. dat is vast een lange dag geworden.. Af en toe komt iemand langs en die zie je ook echt niet meer trerug, maar veel vaker komt er iemand langs om 1 km verder totaal ingestort te hangen.. haha.. Ik ging nog redelijk midden - hoog D2. Bovenop was weer een waterpunt waar ik gebruik van maakte om de bidons weer even te vullen zodat ik de ravito in Valoire kon overslaan. Voor dit doel had ik steeds wat zakjes met poeder klaar gemaakt voor de mix.
En dan de Galibier. Dat is mijn vriendje niet. Omstandigheden waren echter goed, beetje wind in de rug. Maar best heet. Ik schreef al m’n tellertje gaf 33°C aan. Het is dan lekker, na de 1é pin, dan heb je even de wind in je gezicht. Hartslag ging onderin D2 en eigenlijk kwam ik als een dood vogeltje boven. Ik heb daar veel tijd verloren. Maar goed onder, de 8 uur zat er nog steeds in. Boven was een waterpunt en daar heb ik me helemaal tegoed zitten doen aan schijfjes sinaasappel en andere koele dingen. Toen ik dan ook aan de afdaling begon was ik even 2 km niet helemaal lekker maar daarna is het volledige leven weer terug gekomen.
De afdaling van de Lauteret was er een met een behoorlijke tegenwind. Schijnbaar werkt de aerodynamiek van de SLC want zelfs met de benen stil bleef niemand bij op dat moment. Ik snapte er niets van. Ik was echt niet van plan om daar al m’n kruit te verschieten dus heb niet hard doorgereden. Op een gegeven moment kon ik aansluiten bij een groep, ter hoogte van dat stuwmeer en daar ben ik bij gebleven. Vlak voor Bourg kwam ik forumlid swoon of swaan tegen. Even id’s uitgewisseld en daarna hebben we elkaar niet meer gezien.
Wat rest was de Alp. Ik had genoeg drank in de bidons dus de ravito sloeg ik over. Hartslag gelijk weer midden hoog D2. Ik heb daar geen PC bewijs van want ik was weer vergeten m’n tellertje van de 6 uur limiet af te halen. Onderweg ook totaal niet aan gedacht, want denken.. tja dat was toch wel allemaal iets minder! Bij dat 1é dorpje stonden ze weer met drank en dankbaar nam ik zo’n bekertje aan. Die lauwe troep in m’n eigen busje, daar had ik wel genoeg van. De melange was echter dusdanig dat ik de rest van de Alp al kotsende ben opgereden. Slokje, 100 meter verder, bwurp.. Nee dat was eigenlijk best een prettig gevoel. Maar m’n maag zat helemaal vol en toch kwamen er signalen vanuit de mond ‘neem effe ‘n slokkie’.. burww.. en dan was het weer buiten. Haha. Nee, niet iets om je slecht bij te voelen maar wel iets om nog meer aandacht aan te schenken de volgende keer. In iets van 1:20 ben ik die Alp opgereden en omdat ik tegen m’n gewenste tijd aan zat aan het einde nog wat resterend gas gegeven. Dat leverde me aan de finish toch een kramp op m’n borstkas op.. Ik was erg blij dat een fiets een bovenbuis heeft want anders had ik op de grond gelegen.
Resumé: fietstijd: 7:52, + ravito: 7:59, Herstelzone 0:48, D1 1:01, D2 5:32, D3 0:31
Daarna naar huis. Ik was erg blij met de cruisecontrole die volledig met vingerbediening kan werken. M’n benen waren behoorlijk pijnlijk en na 160 km auto helemaal stijf…
Wie weet Marmotte, tot de volgende keer.
Mijn trainingen op bikeplanner.com
havana
06 jul 2008 12:26
Goed gedaan HenkV. 8u is een tijd waar velen alleen maar dromen...
-
hendrikjan
- Forum-lid
- Berichten: 1486
- Lid geworden op: 28 jan 2007 12:25
Erg leuk om te lezen HenkV ..
Telkens als ik dit soort verslagjes lees heb ik zin om het ook te gaan doen.. Eerst met het PR topic en nu met dit .. Misschien volgend jaar deze en dan over twee jaar PR
Telkens als ik dit soort verslagjes lees heb ik zin om het ook te gaan doen.. Eerst met het PR topic en nu met dit .. Misschien volgend jaar deze en dan over twee jaar PR
-
21st-century
- Forum-lid
- Berichten: 396
- Lid geworden op: 20 aug 2007 18:36
Mijn eerste marmotte zit erop en ik heb mijn doelstelling (goud rijden) dus ruim gehaald. Super tevreden dus met mijn officiele tijd van 8:12. Mijn eigen fietstijd op de polar was 8:01 maar heb in totaal 11 minuten verspeeld bij bevoorradingen. Glandon en telegraphe rustig gebleven en licht gereden. Afdaling van glandon met een groepje meegereden tot aan de telegraphe waar ik ilona valkenburg herkende aan haar gaul.nl tenue en haar scott fiets. Op de telegraphe viel alles weer uit elkaar en reed iedereen op zijn eigen tempo naar boven. De galibier was echt enorm afzien vooral de eerste kilometers (voor mij tenminste) gek genoeg gingen de laatste 3 zware kilometers van de galibier me best goed af maar het was wel stompen geblazen. Om 12:44 bereikte ik de top van de galibier. Daarna een schitterende afdaling en de tunnels die ik vooraf een beetje vreesde vielen me erg mee.
Na 6:59 aan de voet van de alp d'huez aangekomen. Even mijn overbodige kleren afgegeven aan mijn vader die aan de voet stond van de alp, nog een born finale naar binnen gewerkt en een verse bidon en de alp op. Even gedacht dat ik de 8 uur of zelfs iets daaronder zou kunnen halen maar de eerste 6 bochten van de alp kwamen na al dat andere geweld erg hard aan. Een paar dagen voor de marmotte reed ik de alp vrij rustig op in 57 minuten maar nu had ik er 1:12 (correctie 1:16 volgens officiele tussentijden) voor nodig om boven te komen. bocht 6 naar 2 duurde voor mij een eeuwigheid dus echt met verstand op nul blik op oneindig moeten fietsen. In bocht twee stonden mijn moeder, vrouw en dochters me luidkeels aan te moedigen dus dat was een mentale oppepper die ik op dat moment zeker kon gebruiken. Bocht 1 en het einde is in zicht ik kijk op mijn klok en weet dat het niet meer fout kan gaan. Niet veel later sta ik trots als een klein kind met mijn diploma in mijn hand brevet d'or 8 uur 12 minuten en 21 seconden.
Mijn eerste marmotte (en zeker niet de laatste) is een prachtige belevenis geweest voor mij maar ook voor mijn aanhang die echt een geweldige dag hebben beleefd. Parcour en organisatie in mijn ogen perfect nergens oponthoud gehad en op gevaarlijke punten werd je netjes gewaarschuwd door vlaggers. Een uitgebreid verslag en mijn polargegevens zet ik binnenkort op mijn weblog.
Na 6:59 aan de voet van de alp d'huez aangekomen. Even mijn overbodige kleren afgegeven aan mijn vader die aan de voet stond van de alp, nog een born finale naar binnen gewerkt en een verse bidon en de alp op. Even gedacht dat ik de 8 uur of zelfs iets daaronder zou kunnen halen maar de eerste 6 bochten van de alp kwamen na al dat andere geweld erg hard aan. Een paar dagen voor de marmotte reed ik de alp vrij rustig op in 57 minuten maar nu had ik er 1:12 (correctie 1:16 volgens officiele tussentijden) voor nodig om boven te komen. bocht 6 naar 2 duurde voor mij een eeuwigheid dus echt met verstand op nul blik op oneindig moeten fietsen. In bocht twee stonden mijn moeder, vrouw en dochters me luidkeels aan te moedigen dus dat was een mentale oppepper die ik op dat moment zeker kon gebruiken. Bocht 1 en het einde is in zicht ik kijk op mijn klok en weet dat het niet meer fout kan gaan. Niet veel later sta ik trots als een klein kind met mijn diploma in mijn hand brevet d'or 8 uur 12 minuten en 21 seconden.
Mijn eerste marmotte (en zeker niet de laatste) is een prachtige belevenis geweest voor mij maar ook voor mijn aanhang die echt een geweldige dag hebben beleefd. Parcour en organisatie in mijn ogen perfect nergens oponthoud gehad en op gevaarlijke punten werd je netjes gewaarschuwd door vlaggers. Een uitgebreid verslag en mijn polargegevens zet ik binnenkort op mijn weblog.
http://the-21st-century.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Proficiat Angelo! Mooi gedaan. Helaas hebben we elkaar gemist. Ik heb wel naar je uitgekeken! Maar aan je Galibier doorkomst te zien zat je minstens 'n startgroep voor mij en aangezien we ongeveer dezelfde tijd hebben gereden is dat misgelopen. Volgende keer wat meer remmen
Mijn trainingen op bikeplanner.com
-
21st-century
- Forum-lid
- Berichten: 396
- Lid geworden op: 20 aug 2007 18:36
Inderdaad jammer dat we elkaar misgereden zijn. Ik zat inderdaad in het startvak van 400 tot 2000 (had nummer 406) dus eerder gestart. Heb nog wel even gedacht dat ik je zag rijden maar zag uiteindelijk dat jij het niet was. Best veel Cervelo`s zien rijden zowel R3, R3 SL en soloisten. Goed gereden Henk zeker na zo`n zware parijs - nice.
Henk, dat de galibier je vriend niet is kan ik best begrijpen. Wat is dat afzien zeg
Henk, dat de galibier je vriend niet is kan ik best begrijpen. Wat is dat afzien zeg
http://the-21st-century.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Ik ben inmiddels ook weer thuis van mijn 'drieluik' in de bergen. Dat begon op 22 juni met de Dreilandergiro. Vervolgens door naar Italië voor de Maratona en gisteren de afsluiting met mijn eerste Marmotte.
Ik rij zo'n tocht niet puur voor een tijd of een diploma maar in de eerste plaats om te genieten van het fietsen in de bergen in een prachtige omgeving. Maar natuurlijk vind ik het ook wel leuk om een goede tijd te rijden. Vooraf had ik daarom met een schuin oog naar het schema voor goud gekeken. Kilometers had ik daarvoor ruim genoeg in de benen maar twee weken zo goed als dagelijks klimmen kost natuurlijk ook de nodige kracht.
Even na 7.30uur ben ik gestart en voorzichtig begonnen met de beklimming van de Croix de Fer (want de Glandon 'doe' je vanaf de andere kant). Tot aan de top geen problemen gehad. Daarna voorzichtig afgedaald want de verhalen over deze afdaling waren mij al bekend. Ik heb er één ambulance zien staan, twee auto's omhoog zien proberen te rijden en jawel: één belg met zijn helm aan het stuur in plaats van op zijn hoofd.....
Ook in het tussenstuk naar de Telegraphe geen gekke dingen uitgehaald en zo redelijk fris begonnen aan de tweede klim van de dag. Die loopt lekker dus ook daar soepel naar boven. De hele dag zat ik net zo'n 5 minuten onder het schema wat ik vooraf had bedacht. Omdat ik niet met mijn krachten had gesmeten had ik er dus steeds meer vertrouwen in dat die tijd wel ging lukken. Even wat eten, bidons gevuld en door naar de Galibier.
Dat eerste stuk is lastig omdat het niet stijl oogt maar het toch echt omhoog loopt maar vooral omdat het zo'n lang recht stuk is. Je kunt niet van bocht naar bocht fietsen waardoor het voor je gevoel niet opschiet. Ook ik was daarom ook blij toen ik bij Plan Lachat kwam. Dat stuk loopt wat mij betreft toch beter dan het eerste stuk. De laatste bochten zijn even doorbijten en dan begint de lange afdaling richting Bourg.
De harde wind zorgde ervoor dat je stevig moest bijtrappen om een beetje tempo te houden. Anders waaide je zo terug de Galibier op....
Het uitzicht tijdens met name het begin van deze afdaling vind ik overigens prachtig.
Door een hele serie tunnels waar ik ook maar een beetje voorzichtig heb gedaan. Als ik het goed heb onthouden was de eerste de meest vervelende. Verder viel het me wel mee. Aan de voet van de alp nog even mijn bidons gevuld en door naar boven. Ik lag nog altijd netjes op mijn schema en echt stuk zat ik niet dus dat ging wel lukken.
Die laatste klim vond ik met afstand de minste van de dag. Simpelweg omdat de omgeving van de andere bergen vele malen mooier is. En dan kreeg je er ook nog eens veel verkeer bij wat soms redelijk irritant was. Maar het publiek onderweg wat je staat aan te moedigen maakt wel veel goed. Tot aan het fonteintje heb ik de klim gedaan in 1.07. Dan nog even door de tunnel en de finish kwam in zicht. Moe maar voldaan kwam ik over de streep. Uiteindelijk bleek dat ik daar 8:28 voor nodig had gehad. In mijn leeftijdscategorie was 8.49 al genoeg geweest dus mocht ik ook een Brevet d'or ophalen.
Een mooie afsluiting van deze fietsvakantie. In 2,5 week welgeteld één dag regen gehad en veel kilometers gemaakt in een prachtige omgeving. Mooie bergen beklommen, lekker gegeten en genoten van de schitterende natuur. Je kunt het slechter treffen!
Ik rij zo'n tocht niet puur voor een tijd of een diploma maar in de eerste plaats om te genieten van het fietsen in de bergen in een prachtige omgeving. Maar natuurlijk vind ik het ook wel leuk om een goede tijd te rijden. Vooraf had ik daarom met een schuin oog naar het schema voor goud gekeken. Kilometers had ik daarvoor ruim genoeg in de benen maar twee weken zo goed als dagelijks klimmen kost natuurlijk ook de nodige kracht.
Even na 7.30uur ben ik gestart en voorzichtig begonnen met de beklimming van de Croix de Fer (want de Glandon 'doe' je vanaf de andere kant). Tot aan de top geen problemen gehad. Daarna voorzichtig afgedaald want de verhalen over deze afdaling waren mij al bekend. Ik heb er één ambulance zien staan, twee auto's omhoog zien proberen te rijden en jawel: één belg met zijn helm aan het stuur in plaats van op zijn hoofd.....
Ook in het tussenstuk naar de Telegraphe geen gekke dingen uitgehaald en zo redelijk fris begonnen aan de tweede klim van de dag. Die loopt lekker dus ook daar soepel naar boven. De hele dag zat ik net zo'n 5 minuten onder het schema wat ik vooraf had bedacht. Omdat ik niet met mijn krachten had gesmeten had ik er dus steeds meer vertrouwen in dat die tijd wel ging lukken. Even wat eten, bidons gevuld en door naar de Galibier.
Dat eerste stuk is lastig omdat het niet stijl oogt maar het toch echt omhoog loopt maar vooral omdat het zo'n lang recht stuk is. Je kunt niet van bocht naar bocht fietsen waardoor het voor je gevoel niet opschiet. Ook ik was daarom ook blij toen ik bij Plan Lachat kwam. Dat stuk loopt wat mij betreft toch beter dan het eerste stuk. De laatste bochten zijn even doorbijten en dan begint de lange afdaling richting Bourg.
De harde wind zorgde ervoor dat je stevig moest bijtrappen om een beetje tempo te houden. Anders waaide je zo terug de Galibier op....
Het uitzicht tijdens met name het begin van deze afdaling vind ik overigens prachtig. Door een hele serie tunnels waar ik ook maar een beetje voorzichtig heb gedaan. Als ik het goed heb onthouden was de eerste de meest vervelende. Verder viel het me wel mee. Aan de voet van de alp nog even mijn bidons gevuld en door naar boven. Ik lag nog altijd netjes op mijn schema en echt stuk zat ik niet dus dat ging wel lukken.
Die laatste klim vond ik met afstand de minste van de dag. Simpelweg omdat de omgeving van de andere bergen vele malen mooier is. En dan kreeg je er ook nog eens veel verkeer bij wat soms redelijk irritant was. Maar het publiek onderweg wat je staat aan te moedigen maakt wel veel goed. Tot aan het fonteintje heb ik de klim gedaan in 1.07. Dan nog even door de tunnel en de finish kwam in zicht. Moe maar voldaan kwam ik over de streep. Uiteindelijk bleek dat ik daar 8:28 voor nodig had gehad. In mijn leeftijdscategorie was 8.49 al genoeg geweest dus mocht ik ook een Brevet d'or ophalen.
Een mooie afsluiting van deze fietsvakantie. In 2,5 week welgeteld één dag regen gehad en veel kilometers gemaakt in een prachtige omgeving. Mooie bergen beklommen, lekker gegeten en genoten van de schitterende natuur. Je kunt het slechter treffen!