L\'Eroica 2011
Hans, Els,
Mooie sfeerbeelden, prachtig. Bedankt. En leuk om een van mijn favoriete wielershirtjes (Skala Gazelle) weer eens prominent in beeld te zien.
Mooie sfeerbeelden, prachtig. Bedankt. En leuk om een van mijn favoriete wielershirtjes (Skala Gazelle) weer eens prominent in beeld te zien.
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Geweldig Hans en Els! Wat een optocht is die 75km. Op die manier is het zelfs gewoon een leuke dag.... 
Zo'n uil op je stuur lijkt me ook wel wat. Zeker als hij op de juiste momenten voor wat extra aandrijving zorgt. Ik heb m'n camera inmiddels ook op m'n laptop aangesloten dus ik zal de komende dagen ook wat moois laten zien.
Zo'n uil op je stuur lijkt me ook wel wat. Zeker als hij op de juiste momenten voor wat extra aandrijving zorgt. Ik heb m'n camera inmiddels ook op m'n laptop aangesloten dus ik zal de komende dagen ook wat moois laten zien.
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Met Gerard was ik al iets eerder naar Italië vertrokken omdat wij nog een tussenstop zouden maken in Modena om een groepje vrienden te bezoeken. Dus dinsdagavond in de auto gestapt om aan het einde van de ochtend in een zonnig Modena te arriveren. Nog voor we onze bagage uit de auto hadden getild stond Luigi al achter ons met een welkomstgeschenk. Een stapeltje Italiaanse tijdschriften zodat we iets te lezen hadden tijdens het rusten voor het middagprogramma zou beginnen. Je hebt mensen die overal aan denken en je hebt Luigi... 
De edities van Cicloturismo die hij had meegebracht bevatten oa een reportage van Paris-Brest-Paris waar een aantal van die mannen aan hadden deelgenomen. Maar ook een uitgebreide bijlage over L'Eroica. Heerlijk om even doorheen te bladeren en zo in de stemming te komen. Maar niet te lang want al snel werden we opgehaald om wat plaatselijke cultuur op te snuiven. Eerst een bezoekje aan een keramiek museum (een product waar de streek om bekend is), daarna een korte rondleiding door de omgeving van Modena en tot slot een foto tentoonstelling van Ansel Adams. Ben je een paar uur aanwezig en heb je al meer gedaan dan menig vakantieganger in drie dagen doet.
's Avonds was het tijd voor een gezellig etentje waarbij we werden opgenomen als lid van Velo Club Modena inclusief een volledige kledingset als kado. Leuk om voortaan in te vullen bij de inschrijving van een tocht. En zeg nu zelf, je kunt slechtere clubkleding treffen...
Op donderdag was het tijd voor een ritje in de omgeving door de Appenijnen. Dit gebied begint zich steeds meer te ontwikkelen tot mijn favoriete fietsgebied. Prachtige natuur, nauwelijks verkeer, uitdagende beklimmingen maar toch heel toegankelijk doordat je niet op grote hoogte zit.
Hier wat foto's van de eerste twee dagen:
Modena en omgeving lagen er prachtig bij...
De eerste beklimming op donderdag was de Passo Lagastrello. Voor de liefhebbers, dit is een klim die telt voor het [url=http://www.challenge-big.eu]BIG brevet/url],
Vanwege L'Eroica hadden we alleen onze retro fietsen meegenomen. Prima gelegenheid voor een laatste test natuurlijk.
De zon maakte de toch al fraaie omgeving tot een genot om doorheen te fietsen.
Onderweg kwam je echt geen verkeer tegen. Nou ja, eentje dan....
Staan we binnenkort dus nog op google maps ook.
De tweede beklimming was zo mogelijk nog mooier dan de eerste. De Passo Scalluchia brengt je via een kronkelend smal asfaltpaadje naar de top. Wel wat wisselende percentages maar dat mocht de pret niet drukken.
Na afloop een lekker biertje en 's avonds diner nummer twee waar het onze beurt was om kadootjes uit te delen. Mooie fotoboeken van de ontmoeting van eerder dit jaar. Editie 2012 staat ook al weer in de steigers maar eerst was het tijd voor L'Eroica.
De edities van Cicloturismo die hij had meegebracht bevatten oa een reportage van Paris-Brest-Paris waar een aantal van die mannen aan hadden deelgenomen. Maar ook een uitgebreide bijlage over L'Eroica. Heerlijk om even doorheen te bladeren en zo in de stemming te komen. Maar niet te lang want al snel werden we opgehaald om wat plaatselijke cultuur op te snuiven. Eerst een bezoekje aan een keramiek museum (een product waar de streek om bekend is), daarna een korte rondleiding door de omgeving van Modena en tot slot een foto tentoonstelling van Ansel Adams. Ben je een paar uur aanwezig en heb je al meer gedaan dan menig vakantieganger in drie dagen doet.
's Avonds was het tijd voor een gezellig etentje waarbij we werden opgenomen als lid van Velo Club Modena inclusief een volledige kledingset als kado. Leuk om voortaan in te vullen bij de inschrijving van een tocht. En zeg nu zelf, je kunt slechtere clubkleding treffen...
Op donderdag was het tijd voor een ritje in de omgeving door de Appenijnen. Dit gebied begint zich steeds meer te ontwikkelen tot mijn favoriete fietsgebied. Prachtige natuur, nauwelijks verkeer, uitdagende beklimmingen maar toch heel toegankelijk doordat je niet op grote hoogte zit.
Hier wat foto's van de eerste twee dagen:
Modena en omgeving lagen er prachtig bij...
De eerste beklimming op donderdag was de Passo Lagastrello. Voor de liefhebbers, dit is een klim die telt voor het [url=http://www.challenge-big.eu]BIG brevet/url],
Vanwege L'Eroica hadden we alleen onze retro fietsen meegenomen. Prima gelegenheid voor een laatste test natuurlijk.
De zon maakte de toch al fraaie omgeving tot een genot om doorheen te fietsen.
Onderweg kwam je echt geen verkeer tegen. Nou ja, eentje dan....
Staan we binnenkort dus nog op google maps ook.
De tweede beklimming was zo mogelijk nog mooier dan de eerste. De Passo Scalluchia brengt je via een kronkelend smal asfaltpaadje naar de top. Wel wat wisselende percentages maar dat mocht de pret niet drukken.
Na afloop een lekker biertje en 's avonds diner nummer twee waar het onze beurt was om kadootjes uit te delen. Mooie fotoboeken van de ontmoeting van eerder dit jaar. Editie 2012 staat ook al weer in de steigers maar eerst was het tijd voor L'Eroica.
ferry1982
04 okt 2011 21:33
Ik wil meer foto's!! wat een prachtig avontuur dat hoop ik toch ook ooit mee te maken zoiets.
Ingmar volgens mij heb je het wel zwaar gehad:
https://picasaweb.google.com/lh/photo/N ... bQ2-2POUhg" onclick="window.open(this.href);return false;
Ingmar volgens mij heb je het wel zwaar gehad:
https://picasaweb.google.com/lh/photo/N ... bQ2-2POUhg" onclick="window.open(this.href);return false;
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Dat mag je wel zeggen ja....
Maar voor ik aan het L'Eroica verslag begin eerst nog wat plaatjes van de vrijdag en zaterdag....
Vrijdagochtend reden we vanuit Modena richting Radda in Gaiole. Daar stond een Hollandse meeting op het programma met Hans, Els, Tinus en Marc. Eerst 's middags een klein trainingsrondje om de startnummers op te halen en vervolgens 's avonds uit eten.
Onze reis was niet zo ingewikkeld dus we waren ruim op tijd om eerst lekker op het terras te gaan zitten. Bordje bruschetta's en een salade erbij en lekker genieten van alles wat er voorbij komt.
Net als in Modena was ook de omgeving in Toscane bijzonder fotogeniek.
Toen we compleet waren was het tijd om op de fiets te stappen richting Gaiole. Eerst een stukje klimmen en daarna de laatste strook uit het L'Eroica parcours even verkennen.
Hartstikke leuk natuurlijk maar als je al drie volledige edities van L'Eroica in de benen hebt zoek je wel eens wat extra uitdaging.....
Met Gerard weer terug uit de wijngaard nog even kijken op de beurs waar veel oud materiaal te vinden was. Voor de één oud ijzer maar voor de ander prachtig vakwerk.
Ook in de straten van Gaiole lag de sfeer voor het oprapen...
Zoals al te zien op de foto's van Hans hadden we zaterdag een 'Hollands diner". Leuk om met zo'n hele groep een hapje te eten. Het enthousiasme voor L'Eroica groeit ieder jaar een beetje!
Op zaterdagavond nog even stevig calorieën stapelen met de Italianen in Volpaia. Prachtig sfeervol dorpje met een paar geweldige restaurants. Absolute aanrader als je daar eens in de buurt bent. Tip: (Picci en Bistecca Fiorentina, uitstekend fietsvoer!)
Daarna was het tijd om te slapen want starten doe je bij de lange afstand van L'Eroica in het donker.
Maar voor ik aan het L'Eroica verslag begin eerst nog wat plaatjes van de vrijdag en zaterdag....
Vrijdagochtend reden we vanuit Modena richting Radda in Gaiole. Daar stond een Hollandse meeting op het programma met Hans, Els, Tinus en Marc. Eerst 's middags een klein trainingsrondje om de startnummers op te halen en vervolgens 's avonds uit eten.
Onze reis was niet zo ingewikkeld dus we waren ruim op tijd om eerst lekker op het terras te gaan zitten. Bordje bruschetta's en een salade erbij en lekker genieten van alles wat er voorbij komt.
Net als in Modena was ook de omgeving in Toscane bijzonder fotogeniek.
Toen we compleet waren was het tijd om op de fiets te stappen richting Gaiole. Eerst een stukje klimmen en daarna de laatste strook uit het L'Eroica parcours even verkennen.
Hartstikke leuk natuurlijk maar als je al drie volledige edities van L'Eroica in de benen hebt zoek je wel eens wat extra uitdaging.....
Met Gerard weer terug uit de wijngaard nog even kijken op de beurs waar veel oud materiaal te vinden was. Voor de één oud ijzer maar voor de ander prachtig vakwerk.
Ook in de straten van Gaiole lag de sfeer voor het oprapen...
Zoals al te zien op de foto's van Hans hadden we zaterdag een 'Hollands diner". Leuk om met zo'n hele groep een hapje te eten. Het enthousiasme voor L'Eroica groeit ieder jaar een beetje!
Op zaterdagavond nog even stevig calorieën stapelen met de Italianen in Volpaia. Prachtig sfeervol dorpje met een paar geweldige restaurants. Absolute aanrader als je daar eens in de buurt bent. Tip: (Picci en Bistecca Fiorentina, uitstekend fietsvoer!)
Daarna was het tijd om te slapen want starten doe je bij de lange afstand van L'Eroica in het donker.
heel mooie foto's allemaal, complimenti!
de 205 was op z'n zachtst gezegd pittig, nog nooit op 1 dag zoveel hoogtemeters (m'n garmin zei bijna 4000! http://connect.garmin.com/activity/118814375) en uitdagend terrein gedaan in mijn korte wielercarrière tot dusver. mijn maat moest helaas na 165km opgeven, en ik moest er na castelnuovo nog flink aan trekken de tijdslimiet te halen omdat hij tot dan toe het tempo bepaalde. 39x28 op de ouwe nishiki met dura ace bleek gelukkig genoeg om overal boven te komen zonder af te stappen - ook al vond de eigenaar van de fietsenwinkel in lucca dat ik het me te makkelijk maakte. >15% dalen op de strade bianche was zeker een ervaring!! 1x uit de bocht gevlogen maar de schade viel mee. hoop er volgend jaar weer bij te zijn, wil dan nog iets eerder op en met de eerste groep mee om op tijd een pilsje te kunnen pakken
de 205 was op z'n zachtst gezegd pittig, nog nooit op 1 dag zoveel hoogtemeters (m'n garmin zei bijna 4000! http://connect.garmin.com/activity/118814375) en uitdagend terrein gedaan in mijn korte wielercarrière tot dusver. mijn maat moest helaas na 165km opgeven, en ik moest er na castelnuovo nog flink aan trekken de tijdslimiet te halen omdat hij tot dan toe het tempo bepaalde. 39x28 op de ouwe nishiki met dura ace bleek gelukkig genoeg om overal boven te komen zonder af te stappen - ook al vond de eigenaar van de fietsenwinkel in lucca dat ik het me te makkelijk maakte. >15% dalen op de strade bianche was zeker een ervaring!! 1x uit de bocht gevlogen maar de schade viel mee. hoop er volgend jaar weer bij te zijn, wil dan nog iets eerder op en met de eerste groep mee om op tijd een pilsje te kunnen pakken
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Leuk Peter!
Ik had oorspronkelijk ook het plan om m'n Garmin in m'n shirt te gooien voor de registratie maar heb dat uiteindelijk niet gedaan. Nu kan ik toch het profiel nog eens bekijken. Afdalen op de strade bianche is inderdaad een vak appart. Tijdens mijn eerste deelname ging dat echt voor geen meter. Vorig jaar was dat al een heel stuk beter en dit jaar was ik net Savoldelli....
De truuk is om goed vooruit te kijken zodat je ziet waar de weg egaal is want die wasborden en de stukken waar het grind dik ligt zijn lastig. Verder je fiets zoveel mogelijk laten lopen. En een geschikt setje bandjes is uiteraard ook belangrijk.
Vanavond ga ik weer verder met m'n verslag.
Ik had oorspronkelijk ook het plan om m'n Garmin in m'n shirt te gooien voor de registratie maar heb dat uiteindelijk niet gedaan. Nu kan ik toch het profiel nog eens bekijken. Afdalen op de strade bianche is inderdaad een vak appart. Tijdens mijn eerste deelname ging dat echt voor geen meter. Vorig jaar was dat al een heel stuk beter en dit jaar was ik net Savoldelli....
De truuk is om goed vooruit te kijken zodat je ziet waar de weg egaal is want die wasborden en de stukken waar het grind dik ligt zijn lastig. Verder je fiets zoveel mogelijk laten lopen. En een geschikt setje bandjes is uiteraard ook belangrijk.
Vanavond ga ik weer verder met m'n verslag.