petje af voor de Belgen, ze hebben het verdient want wat hebben ze goed gereden. De Nederlanders hebben zich niet voorin getoond tijdens de valpartij .... Dom dom dom.WK 2012
rene
23 sep 2012 17:20
Geen patatje oorlog op de SMS borden... petje af voor de Belgen, ze hebben het verdient want wat hebben ze goed gereden. De Nederlanders hebben zich niet voorin getoond tijdens de valpartij .... Dom dom dom.
petje af voor de Belgen, ze hebben het verdient want wat hebben ze goed gereden. De Nederlanders hebben zich niet voorin getoond tijdens de valpartij .... Dom dom dom.Life is too short for not riding tubulars..euhhh tubeless 
Gastheerg
23 sep 2012 17:23
+1 Als collectief zeer sterk gereden en dik verdient.rene schreef:petje af voor de Belgen, ze hebben het verdient want wat hebben ze goed gereden.
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
Hij maakt zijn seizoen in één keer goed!
Heel knap en hiermee dus een renner die ook de Vuelta heeft gereden en daarna nog heel goed is.
Bij BMC rijden op deze manier wel heel veel (ex-)wereldkampioenen rond: Ballan, Evans, Hushovd...
Heel knap en hiermee dus een renner die ook de Vuelta heeft gereden en daarna nog heel goed is.
Bij BMC rijden op deze manier wel heel veel (ex-)wereldkampioenen rond: Ballan, Evans, Hushovd...
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 40031
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
daniel1975
23 sep 2012 21:26
Wie had er vooraf bedacht dat er zo'n grote groep Valkenburg in zou draaien vanmiddag?
Had dat echt niet anders gekund? Nu was het toch 260km naar de slachtbank rijden imho....
Had dat echt niet anders gekund? Nu was het toch 260km naar de slachtbank rijden imho....
Less is bore
tieky
23 sep 2012 22:34
Nou, zoals ze de een na laatste keer de Cauberg op draaide ging toch ook niet van harte. Nibali probeerde het maar kon toch echt niet wegkomen. Verder vond ik het een erg vermakelijke koers. Daarbij is de Cauberg eenmaal geen Angliru met stijgingspercentages van boven de 20%. De klasbakken rijden hier toch op buitenblad naar boven, dus ik denk niet dat ze met zn allen naar de slachtbank zijn gereden. Hoe had je het dan willen zien, je ziet gewoon dat de kopgroep met Gesink en de Kort ook niet weg kon blijven. Daar zaten ook geen slechte renners in...
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 40031
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
daniel1975
24 sep 2012 09:11
Even een column gejat 
Afscheid van Freire
Toen Oscar Freire zondag tegen het asfalt smakte en even bleef liggen, schrok de hele wielerwereld. Het zou toch niet…
Het zou toch niet zo zijn dat een der leukste renners ooit, een der mystieke figuren in de sport, zomaar op een Limburgse straat zou achterblijven met een vreselijk ordinaire sleutelbeenbreuk.
Nee, zoiets plats, zoiets vreselijk normaals, mocht nooit het einde betekenen van deze mooie mens op de fiets. Freire was omver gereden, lag er even gek bij, liet snel aan zijn schouder voelen, stapte op en deed wat iedere wielrenner overal en altijd zou doen in deze situatie; hij kroop in de slipstream van een langs razende ploegleiderwagen en maakte vaart.
Hij was dan weliswaar getoucheerd, zijn shirt was gescheurd en wellicht had zijn linkerschouder toch wel een flinke oplazer gehad, maar hij fietste weer en moest, potdorie, een goede minuut dichtrijden. Zijn benen voelden goed, wie weet wat hij nog kon gaan doen in de finale?
De koers was nauwelijks ontwaakt, er werd een beetje gedemarreerd van voren. Hij maakte vaart, op zoek naar zijn collega’s.
Goed geld
Freire is prof. Hij heeft alles uit zijn loopbaan gehaald; beperkte roem, goed geld en de status van een toprenner. Driemaal werd hij wereldkampioen, hij won overal zijn wedstrijden en was of werd een soms nauwelijks te begrijpen vedette uit Spanje die in Zwitserland woonde en lang voor een Nederlandse ploeg reed.
De auto maakte vaart, Freire reed door, de kop omhoog, attent kijkend naar en loerend op gevaar en hij kreeg, in de verte, de staart van het peloton weer in zicht. Precies op dat moment kwam een auto van een net jurylid naast hem rijden. De televisiekijker kon de tekst van het jurylid niet verstaan, maar de gebaren waren des te duidelijker. Freire kreeg op zijn mieter. Hem werd gesommeerd direct met dat vreselijke stayeren op te houden, want anders...
Want anders wat? Zou dat brave jurylid hem dan, met het reglementenboekje in de hand, uit koers genomen hebben? Heel even zag de zaak er dreigend uit, Freire riep iets terug en sloot even later aan bij de grote groep. Klus geklaard. Hij was geraakt en boos en wat wilde die vreemde snoeshaan nou?
Het jurylid was weer gaan zitten in zijn auto. Enige trots vervulde zijn gevoelens. Zou de man, zoals Gerrie Knetemann het vroeger zo plastisch zei, “nu een hard plassertje van opwinding hebben?”
De mantel uitgeveegd
Het jurylid had Oscar Freire, die zijn laatste grote koers in zijn rijke wielerleven reed, toch maar mooi even de mantel uitgeveegd. Hij had deze zachte, vaak zo dromerige Spanjaard verteld dat hij in overtreding was. Hij had hem, God mag weten in welke taal, gesommeerd op te houden met dat afschuwelijke bedrog.
Hoe zou die man zich voelen als hij ooit die videobeelden terug zou zien? Zou hij trots zijn op zijn actie? Zou hij promotie maken in het kamp van de juryleden? Zouden zijn collega’s hem gezien hebben? Zijn buren? Zijn familieleden? En hadden al die mensen gezien hoe je nu met valsspelers moet omgaan?
Het was eigenlijk te lachwekkend voor woorden, maar het gebeurde. Renners die op een dergelijke manier ten val komen en die, in het begin van de koers, terug moeten komen, hebben een steuntje in rug en geest nodig. Dat hoort bij de koers, dat hoort bij het leven.
Sinds de uitvinding van het wiel gebeurt dat op de manier die we zagen.
Voor doorgewinterde profs is het een koud kunstje. Ze sturen goed, ze komen snel bij van de schrik van de val, ze verwerken hun pijn en worden, zonder dat iemand daar nadeel van ondervindt, teruggereden naar de achterdeur van het peloton. Klusje geklaard, niets aan de hand.
Kansrijk
Freire moet na afloop nog meer gefoeterd hebben. Tegen ploeggenoot Valverde, naar ik begreep. Freire achtte zichzelf nog kansrijk in de lange sprint naar Vilt. Het mocht niet zo zijn. Hij eindigde in de kantlijn. Jammer. Wat was het mooi geweest als…
Dag Oscar, bedankt voor die goede tien jaar dat je liet zien dat je ook op jouw manier aan topsport kon doen. Ietwat dromerig, licht verstrooid, maar slim en eigenlijk ook lief en vaak aardig tegen anderen.
En dat jurylid met die zondagochtendpreek? Neem ons, de mensheid, niet kwalijk dat er soms van die gekke types rondlopen of rondrijden. Die man wist niet beter.
Dag Oscar, het ga je goed. Wil je alsjeblieft heel gelukkig worden en nogmaals excuses voor de daden en woorden van dat maffe jurylid. Je weet het, soms heb je van die mensen.
Afscheid van Freire
Toen Oscar Freire zondag tegen het asfalt smakte en even bleef liggen, schrok de hele wielerwereld. Het zou toch niet…
Het zou toch niet zo zijn dat een der leukste renners ooit, een der mystieke figuren in de sport, zomaar op een Limburgse straat zou achterblijven met een vreselijk ordinaire sleutelbeenbreuk.
Nee, zoiets plats, zoiets vreselijk normaals, mocht nooit het einde betekenen van deze mooie mens op de fiets. Freire was omver gereden, lag er even gek bij, liet snel aan zijn schouder voelen, stapte op en deed wat iedere wielrenner overal en altijd zou doen in deze situatie; hij kroop in de slipstream van een langs razende ploegleiderwagen en maakte vaart.
Hij was dan weliswaar getoucheerd, zijn shirt was gescheurd en wellicht had zijn linkerschouder toch wel een flinke oplazer gehad, maar hij fietste weer en moest, potdorie, een goede minuut dichtrijden. Zijn benen voelden goed, wie weet wat hij nog kon gaan doen in de finale?
De koers was nauwelijks ontwaakt, er werd een beetje gedemarreerd van voren. Hij maakte vaart, op zoek naar zijn collega’s.
Goed geld
Freire is prof. Hij heeft alles uit zijn loopbaan gehaald; beperkte roem, goed geld en de status van een toprenner. Driemaal werd hij wereldkampioen, hij won overal zijn wedstrijden en was of werd een soms nauwelijks te begrijpen vedette uit Spanje die in Zwitserland woonde en lang voor een Nederlandse ploeg reed.
De auto maakte vaart, Freire reed door, de kop omhoog, attent kijkend naar en loerend op gevaar en hij kreeg, in de verte, de staart van het peloton weer in zicht. Precies op dat moment kwam een auto van een net jurylid naast hem rijden. De televisiekijker kon de tekst van het jurylid niet verstaan, maar de gebaren waren des te duidelijker. Freire kreeg op zijn mieter. Hem werd gesommeerd direct met dat vreselijke stayeren op te houden, want anders...
Want anders wat? Zou dat brave jurylid hem dan, met het reglementenboekje in de hand, uit koers genomen hebben? Heel even zag de zaak er dreigend uit, Freire riep iets terug en sloot even later aan bij de grote groep. Klus geklaard. Hij was geraakt en boos en wat wilde die vreemde snoeshaan nou?
Het jurylid was weer gaan zitten in zijn auto. Enige trots vervulde zijn gevoelens. Zou de man, zoals Gerrie Knetemann het vroeger zo plastisch zei, “nu een hard plassertje van opwinding hebben?”
De mantel uitgeveegd
Het jurylid had Oscar Freire, die zijn laatste grote koers in zijn rijke wielerleven reed, toch maar mooi even de mantel uitgeveegd. Hij had deze zachte, vaak zo dromerige Spanjaard verteld dat hij in overtreding was. Hij had hem, God mag weten in welke taal, gesommeerd op te houden met dat afschuwelijke bedrog.
Hoe zou die man zich voelen als hij ooit die videobeelden terug zou zien? Zou hij trots zijn op zijn actie? Zou hij promotie maken in het kamp van de juryleden? Zouden zijn collega’s hem gezien hebben? Zijn buren? Zijn familieleden? En hadden al die mensen gezien hoe je nu met valsspelers moet omgaan?
Het was eigenlijk te lachwekkend voor woorden, maar het gebeurde. Renners die op een dergelijke manier ten val komen en die, in het begin van de koers, terug moeten komen, hebben een steuntje in rug en geest nodig. Dat hoort bij de koers, dat hoort bij het leven.
Sinds de uitvinding van het wiel gebeurt dat op de manier die we zagen.
Voor doorgewinterde profs is het een koud kunstje. Ze sturen goed, ze komen snel bij van de schrik van de val, ze verwerken hun pijn en worden, zonder dat iemand daar nadeel van ondervindt, teruggereden naar de achterdeur van het peloton. Klusje geklaard, niets aan de hand.
Kansrijk
Freire moet na afloop nog meer gefoeterd hebben. Tegen ploeggenoot Valverde, naar ik begreep. Freire achtte zichzelf nog kansrijk in de lange sprint naar Vilt. Het mocht niet zo zijn. Hij eindigde in de kantlijn. Jammer. Wat was het mooi geweest als…
Dag Oscar, bedankt voor die goede tien jaar dat je liet zien dat je ook op jouw manier aan topsport kon doen. Ietwat dromerig, licht verstrooid, maar slim en eigenlijk ook lief en vaak aardig tegen anderen.
En dat jurylid met die zondagochtendpreek? Neem ons, de mensheid, niet kwalijk dat er soms van die gekke types rondlopen of rondrijden. Die man wist niet beter.
Dag Oscar, het ga je goed. Wil je alsjeblieft heel gelukkig worden en nogmaals excuses voor de daden en woorden van dat maffe jurylid. Je weet het, soms heb je van die mensen.
Laatst gewijzigd door daniel1975 op 24 sep 2012 10:24, 1 keer totaal gewijzigd.
Less is bore
-
boswielrenner
- Forum-lid
- Berichten: 3042
- Lid geworden op: 29 nov 2004 10:08
boswielrenner
24 sep 2012 09:52
Wat ik zo jammer vind, is dat de Nederlandse kopmannen niet in staat waren om een aanval op te zetten in de slotfase van de koers. Gesink is een aanklamper en gewoon niet goed genoeg. Kunnen we dat concluderen? Terpstra was gewoon niet goed gisteren en Mollema had het ook niet. Lars Boom heeft het goed gedaan. De Kort ook top, maar er is iets mis met de Rabobank ploeg. Ik snap best dat het een zware koers was en dat het beste er in de laatste ronde af was, maar waarom probeer je het niet. De dood of de gladiolen, want dat willen de mensen zien. Het was geen probleem geweest om op de Cauberg ingehaald te worden door Gilbert, want hij was de beste zondag.
Tarmac SL7 S-works Disc
Tarmac SL6 Pro Disc
Tarmac SL6 S-works
Specialized Epic 29
Tarmac SL6 Pro Disc
Tarmac SL6 S-works
Specialized Epic 29
Geweldig Daniel.... Ik kan het alleen maar van harte met je eens zijn. Wat een geweldenaar.... Mooie vent ook, waarover de meest waanzinnige verhalen rondgaan. Heb je je schoenen bij je Oscar? Que...? En ik heb zelden een handigere renner gezien: zoals hij door een peloton naar voren kon rijden in volle finale. Gewoon hups, hopla, pardon... ik moet er ff langs... zonder iemand te raken of te duwen. Om over die stunt in de Ronde van Zwitserland van 2006 geleden nog maar te zwijgen...
Eén van mijn all-time favorieten.....
Eén van mijn all-time favorieten.....
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
24 sep 2012 10:28
Je hebt de koers dus duidelijk niet gezien? Dan had je toch andere conclusies getrokken wat Terpstra en Mollema betreft. Die waren namelijk beide betrokken bij die grote valpartij en hebben volle bak moeten rijden om nog terug te komen. Zo'n inspanning is er gewoon eentje te veel op dit niveau.boswielrenner schreef:Wat ik zo jammer vind, is dat de Nederlandse kopmannen niet in staat waren om een aanval op te zetten in de slotfase van de koers. Gesink is een aanklamper en gewoon niet goed genoeg. Kunnen we dat concluderen? Terpstra was gewoon niet goed gisteren en Mollema had het ook niet. Lars Boom heeft het goed gedaan. De Kort ook top, maar er is iets mis met de Rabobank ploeg. Ik snap best dat het een zware koers was en dat het beste er in de laatste ronde af was, maar waarom probeer je het niet. De dood of de gladiolen, want dat willen de mensen zien. Het was geen probleem geweest om op de Cauberg ingehaald te worden door Gilbert, want hij was de beste zondag.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
