Wow! Gefeliciteerd!Erik1.0 schreef:Hoppa! 6e overall en 2e in mijn leeftijdscategorie!
La Marmotte 2016
Herman_N schreef:Inderdaad, dit lijkt nergens op.
Ik snap niet dat mensen daar nog tijd voor hebben (om het allemaal te onthouden) , en achteraf er ook nog een mooi verhaal van kunnen maken 
Heb zelf alleen maar de witte lijnen op de weg gezien, heel de week ervoor ziek geweest en niet kunnen trainen. Ging voor een tijd van rond de 7:00 / 7:15 , dat is helaas niet gelukt. Uiteindelijk na 7:51 over de lijn. 7:23 op diploma.
Had op meer gehoopt maar zat er niet in.
@Erik1.0 gefeliciteerd, nette tijd
Mag ik vragen hoe jullie het doen met eten en waty jullie gedurende de dag eten? Hebben jullie bijvoorbeeld de tijd om tussendoor een maaltijd te nemen of nemen jullie alle voeding mee en zo ja, hoe dan? Als ik kijk wat ik eet bij een "simpel" rondje Limburg, dan is dit niet aan te slepen lijkt me.
Repen gels en isodrank.bwerter schreef:Mag ik vragen hoe jullie het doen met eten en waty jullie gedurende de dag eten? Hebben jullie bijvoorbeeld de tijd om tussendoor een maaltijd te nemen of nemen jullie alle voeding mee en zo ja, hoe dan? Als ik kijk wat ik eet bij een "simpel" rondje Limburg, dan is dit niet aan te slepen lijkt me.
Teveel eten heeft geen nut eerder een nadeel
http://www.ergogenics.org/optimale-dosi ... r-uur.html
Specialized Diverge Axs
voor 7u zou ik een variatie van 6 a 7 repen (combi van snelle jelle achtige zaken en specifieke sportvoeding repen, misschien zelfs wat hartigs) en 2 a 3 gelletjes meenemen, past gemakkelijk in je zakjes. Drinken twee grote bidons met sportdrank en een klein flesje water in je zakjes. Onderweg pak ik dan alleen zo snel mogelijk wat te drinken.
Ik neem 6 gels en 6 repen mee. Alleen in Valloire even gestopt om even iets anders te kunnen eten (fruit). Drank pak ik waar nodig (Glandon, Valloire). Qua eten vind ik het nooit zo'n probleem, In eerdere edities hadden we wel ondersteuning vlak na de stop in Valloire maar dat is eigenlijk vooral handig voor kleding etc.
havana
04 jul 2016 11:52
Gefeliciteerd Erik, zeer straf gereden. Echter, ook voor jou geldt dat dit niet telt als verslag! Heroïsche verhalen willen we horen!
Nou vooruit dan
'snachts rond een uur of een wakker geworden door onweer. Moest meteen aan mijn eerste Marmotte terugdenken in 2002. Gelukkig viel het qua weer allemaal erg mee. om 5 uur opgestaan en rond 6:15 van Allemond richting de start gefietst. Daar kregen we nog even te horen dat de top gesloten was omdat er een plakkaat ijs de weg was op geschoven. Bij uitzondering mochten we door de tunnel. Tevens nog een applaus voor de renner die afgelopen jaar overleden is.
Voor mij de eerste keer met een groen nummer, en kon vooraan in het vak aansluiten, ongeveer 30 min voor de start. Bij de start vrij ver vooraan gaan zitten en daar gebleven tot aan de voet van de Glandon.
Onderaan de armstukken uitgedaan (waren die dag absoluut niet nodig geweest) en geprobeerd een lekker ritme te vinden, daar merkte ik al dat de benen niet echt super waren en had door een sluimerende verkoudheid moeite met goed adem te halen.
In Rivier d'Allemond een gelletje gegeten en mentaal voorbereid op een paar minuten pijnlijden. Meestal gaat de klim richting de dam wel lopen maar dit keer niet. uiteindelijk toch nog redelijk boven gekomen, vlug een bidon gevuld en de afdaling in gedoken.
Een van de voordelen van vooraan starten is dat het nog erg rustig is, ook in de afdaling. In tegenstelling tot andere jaren was de afdaling weinig eventful.
Een van de nadelen van vooraan starten is dan weer dat er in het dal weinig volk is om een groep mee te vormen. Gelukkig zat ik vrij snel met 2 spanjaarden en een italiaan die wel wilde rijden. Door al mijn gehoest hoefde ik gelukkig niet al te veel werk te doen dus heb nog wel wat energie kunnen sparen daar.
Bij het opdraaien van de Telegraph merkte ik pas echt dat het niet goed zat, kon absoluut niet diep gaan en ben uiteindelijk in 55 min boven gekomen (met veel gehark). De Galibier was eigenlijk meer van hetzelfde alleen was het energie vaatje al vrij ver leeg. In 1.19 boven.
Omdat ik voldoende eten bij had ben ik niet meer gestopt en de afdaling in gedoken. Groot gedeelte van de afdaling alleen gedaan, ook daar was nog weinig volk te bekennen. Bij La Grave aan kunnen sluiten bij 2 andere, waarvan een Nederlander die wel mee ging draaien. Dat deed hij alleen wel door elke keer door bij het overnemen te demarreren, waarna hij na een meter of 200 zich weer liet in halen.
Toen ik aangaf dat het handiger was om wat rustiger over te nemen en samen te werken kreeg ik een grote bek, hij reed voor zijn eigen uitslag, niet die van mij...
. Bij het nieuwe stuk weg langs het stuwmeer glooide het een beetje en heb hem daar maar achtergelaten. Vrij snel kunnen aansluiten bij een iets groter groepje en met 6 man naar de voet van de alp gereden.
Daar ben ik even gestopt omdat daar ondersteuning stond, overschoenen uit (waren ook niet nodig) en armstukken / windvanger afgegeven. Een bidon eraf en weer gegaan. Om de bocht, 100 meter voor de start lag een renner tegen de grond, heel vreemde plek om te vallen maar hij zag er behoorlijk geschaafd uit. Werd daar nog bijna door de ambulance van de weg gedrukt die mij net inhaalde om vervolgens weer te moeten stoppen.
De eerste 3 km rustig aan gedaan en daarna naar boven gekropen. In bocht 7 nog een douche gekregen wat wel lekker was omdat het op dat moment redelijk benauwd aan het worden was. In bocht 6 een fles water over mijzelf heen gegoten en in bocht 5 begon het (natuurlijk) te regen .
Welkome bui gezien de temperatuur op dat moment. in 1.17 naar boven gekropen en in 7:51 over de finish (bruto tijd).
Gezien de omstandigheden toch nog best redelijk, maar had toch echt wel op meer gehoopt. Misschien volgend jaar toch maar weer gaan inschrijven. Woensdag heen / zondag terug is nog best goed te doen
'snachts rond een uur of een wakker geworden door onweer. Moest meteen aan mijn eerste Marmotte terugdenken in 2002. Gelukkig viel het qua weer allemaal erg mee. om 5 uur opgestaan en rond 6:15 van Allemond richting de start gefietst. Daar kregen we nog even te horen dat de top gesloten was omdat er een plakkaat ijs de weg was op geschoven. Bij uitzondering mochten we door de tunnel. Tevens nog een applaus voor de renner die afgelopen jaar overleden is.
Voor mij de eerste keer met een groen nummer, en kon vooraan in het vak aansluiten, ongeveer 30 min voor de start. Bij de start vrij ver vooraan gaan zitten en daar gebleven tot aan de voet van de Glandon.
Onderaan de armstukken uitgedaan (waren die dag absoluut niet nodig geweest) en geprobeerd een lekker ritme te vinden, daar merkte ik al dat de benen niet echt super waren en had door een sluimerende verkoudheid moeite met goed adem te halen.
In Rivier d'Allemond een gelletje gegeten en mentaal voorbereid op een paar minuten pijnlijden. Meestal gaat de klim richting de dam wel lopen maar dit keer niet. uiteindelijk toch nog redelijk boven gekomen, vlug een bidon gevuld en de afdaling in gedoken.
Een van de voordelen van vooraan starten is dat het nog erg rustig is, ook in de afdaling. In tegenstelling tot andere jaren was de afdaling weinig eventful.
Een van de nadelen van vooraan starten is dan weer dat er in het dal weinig volk is om een groep mee te vormen. Gelukkig zat ik vrij snel met 2 spanjaarden en een italiaan die wel wilde rijden. Door al mijn gehoest hoefde ik gelukkig niet al te veel werk te doen dus heb nog wel wat energie kunnen sparen daar.
Bij het opdraaien van de Telegraph merkte ik pas echt dat het niet goed zat, kon absoluut niet diep gaan en ben uiteindelijk in 55 min boven gekomen (met veel gehark). De Galibier was eigenlijk meer van hetzelfde alleen was het energie vaatje al vrij ver leeg. In 1.19 boven.
Omdat ik voldoende eten bij had ben ik niet meer gestopt en de afdaling in gedoken. Groot gedeelte van de afdaling alleen gedaan, ook daar was nog weinig volk te bekennen. Bij La Grave aan kunnen sluiten bij 2 andere, waarvan een Nederlander die wel mee ging draaien. Dat deed hij alleen wel door elke keer door bij het overnemen te demarreren, waarna hij na een meter of 200 zich weer liet in halen.
Toen ik aangaf dat het handiger was om wat rustiger over te nemen en samen te werken kreeg ik een grote bek, hij reed voor zijn eigen uitslag, niet die van mij...
. Bij het nieuwe stuk weg langs het stuwmeer glooide het een beetje en heb hem daar maar achtergelaten. Vrij snel kunnen aansluiten bij een iets groter groepje en met 6 man naar de voet van de alp gereden. Daar ben ik even gestopt omdat daar ondersteuning stond, overschoenen uit (waren ook niet nodig) en armstukken / windvanger afgegeven. Een bidon eraf en weer gegaan. Om de bocht, 100 meter voor de start lag een renner tegen de grond, heel vreemde plek om te vallen maar hij zag er behoorlijk geschaafd uit. Werd daar nog bijna door de ambulance van de weg gedrukt die mij net inhaalde om vervolgens weer te moeten stoppen.
De eerste 3 km rustig aan gedaan en daarna naar boven gekropen. In bocht 7 nog een douche gekregen wat wel lekker was omdat het op dat moment redelijk benauwd aan het worden was. In bocht 6 een fles water over mijzelf heen gegoten en in bocht 5 begon het (natuurlijk) te regen
.Welkome bui gezien de temperatuur op dat moment. in 1.17 naar boven gekropen en in 7:51 over de finish (bruto tijd).
Gezien de omstandigheden toch nog best redelijk, maar had toch echt wel op meer gehoopt. Misschien volgend jaar toch maar weer gaan inschrijven. Woensdag heen / zondag terug is nog best goed te doen
Erik1.0
04 jul 2016 13:35
Allrighty... Ik kan er een beetje cool over doen, maar voor mij is het ook een droom die uitkomt hoor! In 2012 al een keer topfit aan de start gestaan maar toen in de afdaling vd glandon hard gevallen en van alles gebroken, daarna lang geblesseerd geweest, geopereerd en eigenlijk vorig jaar voor het eerst weer een paar cyclo's gereden. Ik voelde toen al dat er nog wat in het vat zat. Ik had echt het gevoel dat ik unfinished business had in de Alpen wat er nog een keer uit moest komen. Ik ben vanaf vorig jaar oktober heel gestructureerd gaan trainen met 1 doel voor ogen: top 15 Marmotte... Elke training die ik heb afgewerkt, elk wedstrijdje dat ik reed was allemaal voorbereiding met de Marmotte in gedachten... In juni de 3B gereden wat door kramp uitliep op een debacle, dus met enige twijfel de gok genomen aansluitend nog een beestachtige trainingsweek in de Italiaanse Alpen te doen. Daarna heb ik 2 weken alleen maar kortere trainingen gedaan, een 40K tijdrit en vanaf maandag al in de Alpen en hopen op supercompensatie. De vrijdag voor de Marmotte de benen op spanning gezet op de Ornon en toen voelde ik een enorme power maar was nog steeds heel onzeker...
De ochtend zelf vooraan gestart en zonder een trap teveel te doen aan de beklimming van de Glandon begonnen wat in een rustig tempo verliep. We bereikten met 25 man de top en de afdaling ging eigenlijk rustig naar beneden. In het dal begon Sala de eerste demarrages te plaatsen en Nijssen durfde hem niet te laten gaan dus met horten en stoten bereikten we de Telegraphe. Daar was het tempo meteen stevig en boven op het grondtempo begon Sala ook nog om de km een flinke versnelling te plaatsen. Het spel was duidelijk op de wagen. Toch kon ik relatief gemakkelijk volgen en op de top waren we nog maar met 10-11 man. Sala parkeerde meteen op de top voor een sanitaire stop, de rest plaste in de afdaling... Ook maar geprobeerd er wat uit persen wat niet lukte, zeker niet toen Sala mij aan het zadel duwde om bij de groep te blijven. Na 3-4 pogingen toch wat weten te lozen, enfin we beginnen aan de Galibier en het verhaal herhaalde zich eigenlijk. Hoog tempo (buitenblad op het eerste gedeelte) en versnelling na versnelling. Ik voelde me nog steeds goed en dacht als het bij mij nu pijn doet, zal het bij iedereen wel pijn doen... Halverwege de klim waren we nog met zijn 5en en met nog 4 km te gaan moet ik ook passen bij de zoveelste versnelling. Ik kwam op 50 m te rijden en De Vecchi zakte er ook snel doorheen en kwam weer op 30 meter van mij te rijden. Ik reed het gat nog een keer dicht naar de eerste 3 maar dit was duidelijk het teken om nog een keer op de pedalen te gaan staan waardoor het gat meteen weer 50 meter was. Ik voelde wel dat ik er niet nog een keer bij kon komen en zag De Vecchi op 50 meter en besloot het laatste stuk eigen tempo te doen. Ik ging als 4e de tunnel in werd een beetje opgehouden waardoor De Vecchi aansloot. Bij het uitkomen van de tunnel waren de eerste 3 al uit het zicht was mijn idee om tot de voet Alp samen te gaan rijden. De afdaling goed samen gewerkt en aan de voet vd Alp nog gesmeekt om een bidonnetje bij paar Nederlanders, waar 1 gelukkig nog 500cc gaf... Ik begon goed en zette De Vecchi meteen op 200 meter, maar na 5 km begon ik wel echt te merken dat het beste er van af was en zag ik De Vecchi meter voor meter naderen. Plots kwam er uit het achterveld een Deen die ons passeerde alsof wij stil stonden, die wilde duidelijk ons de illusie ontnemen om aan te sluiten want na 100 meter zag ik dat zijn tempo ook inzakte, maar nog steeds te snel was. Ik heb De Vecchi nog succes gewenst en zag dat er verder niks meer aankwam. Laatste stuk door Alp d'Huez was geweldig en ik kwam met kippevel en tranen in de ogen over de mat!
Zo... meer bocht tot bocht lukt me niet Havana.. Tevreden?
Grtz Erik
De ochtend zelf vooraan gestart en zonder een trap teveel te doen aan de beklimming van de Glandon begonnen wat in een rustig tempo verliep. We bereikten met 25 man de top en de afdaling ging eigenlijk rustig naar beneden. In het dal begon Sala de eerste demarrages te plaatsen en Nijssen durfde hem niet te laten gaan dus met horten en stoten bereikten we de Telegraphe. Daar was het tempo meteen stevig en boven op het grondtempo begon Sala ook nog om de km een flinke versnelling te plaatsen. Het spel was duidelijk op de wagen. Toch kon ik relatief gemakkelijk volgen en op de top waren we nog maar met 10-11 man. Sala parkeerde meteen op de top voor een sanitaire stop, de rest plaste in de afdaling... Ook maar geprobeerd er wat uit persen wat niet lukte, zeker niet toen Sala mij aan het zadel duwde om bij de groep te blijven. Na 3-4 pogingen toch wat weten te lozen, enfin we beginnen aan de Galibier en het verhaal herhaalde zich eigenlijk. Hoog tempo (buitenblad op het eerste gedeelte) en versnelling na versnelling. Ik voelde me nog steeds goed en dacht als het bij mij nu pijn doet, zal het bij iedereen wel pijn doen... Halverwege de klim waren we nog met zijn 5en en met nog 4 km te gaan moet ik ook passen bij de zoveelste versnelling. Ik kwam op 50 m te rijden en De Vecchi zakte er ook snel doorheen en kwam weer op 30 meter van mij te rijden. Ik reed het gat nog een keer dicht naar de eerste 3 maar dit was duidelijk het teken om nog een keer op de pedalen te gaan staan waardoor het gat meteen weer 50 meter was. Ik voelde wel dat ik er niet nog een keer bij kon komen en zag De Vecchi op 50 meter en besloot het laatste stuk eigen tempo te doen. Ik ging als 4e de tunnel in werd een beetje opgehouden waardoor De Vecchi aansloot. Bij het uitkomen van de tunnel waren de eerste 3 al uit het zicht was mijn idee om tot de voet Alp samen te gaan rijden. De afdaling goed samen gewerkt en aan de voet vd Alp nog gesmeekt om een bidonnetje bij paar Nederlanders, waar 1 gelukkig nog 500cc gaf... Ik begon goed en zette De Vecchi meteen op 200 meter, maar na 5 km begon ik wel echt te merken dat het beste er van af was en zag ik De Vecchi meter voor meter naderen. Plots kwam er uit het achterveld een Deen die ons passeerde alsof wij stil stonden, die wilde duidelijk ons de illusie ontnemen om aan te sluiten want na 100 meter zag ik dat zijn tempo ook inzakte, maar nog steeds te snel was. Ik heb De Vecchi nog succes gewenst en zag dat er verder niks meer aankwam. Laatste stuk door Alp d'Huez was geweldig en ik kwam met kippevel en tranen in de ogen over de mat!
Zo... meer bocht tot bocht lukt me niet Havana.. Tevreden?
Grtz Erik
JM_H
04 jul 2016 13:48
Ik wel, wat een prestatie en toewijding. Klasse en gefeliciteerd! Missie voldaan.
Heb overigens niet minder respect voor de prestaties die al eerder beschreven staan, dit lijkt mij voor ieder op zijn niveau een uitdaging!
Heb overigens niet minder respect voor de prestaties die al eerder beschreven staan, dit lijkt mij voor ieder op zijn niveau een uitdaging!
Hulde voor deze topprestatie! Maar dan rijd je je uit de naad en sta op het podium met een zilveren plakErik1.0 schreef:Hoppa! 6e overall en 2e in mijn leeftijdscategorie!
terwijl die mannen achter je goud halen 
. En niets van deze prestatie in de Nederlandse nationale pers 
, terwijl Verstappen een beetje onderuit gezakt in een auto zit, ook tweede wordt, en er schijnbaar weinig anders belangrijker is in de wereld.Maar dan hier een verslagje uit het achterveld, want toen ik om 8.15 over de startlijn rolde was Eric waarschijnlijk al over de Glandon heen. Je zou dan ook verwachten dat de snelle mannen/vrouwen zo bezig zijn met het fietsen dat ze alles vergeten, terwijl mensen zoals ik de tijd hebben om het te aanschouwen en in je op te nemen, maar niets is minder waar. In ieder geval voor mij.
De Marmotte was voor mij de eerste ervaring met het hooggebergte en het zou meteen mijn langste rit ooit worden. Het was dus een dubbele nieuwe ervaring. Misschien een beetje overmoedig, maar ik had in elk geval genoeg tijd ter voorbereiding op de fiets doorgebracht en ontelbare malen een lokaal heuveltje, met 43hm en 3 bochten die iemand met veel fantasie Alpe d'Huez heeft genoemd, opgereden. Helaas kreeg ik het nu al meteen standaard werk, "Cyclo's rijden voor dummies", van Havana pas (te) laat onder ogen anders had ik mogelijk mijn startbewijs meteen te koop aangeboden.
Maar nu reed ik dan toch op een vlakke weg richting de Glandon vol gepakt met regenjas, armwarmers, repen en gelletjes. Eenmaal op de Glandon al snel een goed ritme te pakken en een paar mensen die met een zelfde snelheid omhoog reden voor me. Hierdor kwam ik niet in de verleiding om een jump te maken naar een volgend groepje.
Op driekwart van het eerste deel van de Glandon reed ik echter lek. Gelukkig besloot mijn maat op me te wachten en konden we samen weer verder. Maar waarschijnlijk in de haast mijn derailleur te hard/scheef of wat dan ook op de grond gezet. in ieder geval kon ik niet meer op mijn kleinste versnelling rijden want die trapte door. Ondanks nog 2 keer stoppen lukte het niet om het goed te krijgen. Dus dan maar die versnelling niet gebruiken.
Het duurde even voordat ik weer in mijn ritme kwam en het duurde nogal een tijdje voordat we eindelijk bekenden tegen kwamen die wel waren door gereden toen ik lek reed. Eenmaal boven even water gehaald en wat fruit en toen rustig de Glandon af gerold. Rustig afdalen is wel een contradictio in terminis, want het is gewoon remmen los en dan weer op tijd remmen voor de volgende bocht. Het enige rustige is dat je niet hoeft te trappen.
Net voor de tijdswaarneming in het dal even op elkaar gewacht en toen dom net voor een groepje gaan rijden en die wilden niet overnemen natuurlijk. Op een gegeven moment toch maar duidelijk gemaakt dat anderen ook wat moesten doen wilden we de snelheid goed blijven houden. Achteraf was dit al te laat voor mij, maar met een mooie snelheid naar de voet van de Telegraphe.
Daar was het weer ieder voor zich. Sommigen gingen snel van start, en zag ik later weer terugvallen en anderen vertrokken wat later, maar die heb ik nooit meer gezien. Wat ik wel gezien heb en van genoten is het geweldige uitzicht en eigenlijk vlogen zo de kilometers voorbij.
Boven even water gehaald en toen door het dal weer in. In Valloire hebben we een terrasstop gemaakt voor een bordje pasta. Ik kreeg geen hap door mijn keel door een wat oversture maag. Uiteindelijk 2 happen genomen en weer verder gereden naar de Galibier.
Ergens begon het te regenen en het waaide nogal, maar koud heb ik het gelukkig niet gehad, wel kramp in de benen. Even gestopt op 2km van de top om mijn jasje dicht te doen en mijn benen even rust te geven voor het laatste stukje. Eenmaal weer op de fiets blijkt een paar honderd meter verderop dat we niet naar de top gaan, maar door de tunnel. Dat was erg goed nieuws, helemaal toen ik weer aan de andere kant uit de tunnel kwam en daar de zon voorzichtig doorkwam. De wegen waren nog nat, maar het gaf me vleugels (of was het gewoon de afdaling waar je weinig tot niets hoeft te doen. Ach wat kleine klimmetjes, die ben je zo over en weer vergeten.
In ieder geval stond ik een 1uur later onderaan Alpe d'Huez. Daar even gestopt voor water en wat te eten en toen de laatste klim van de dag. Al bij de eerste bocht voelde ik dat het niet meer zo soepel ging als voorheen en bij bocht 16 moest ik even gaan zitten. Uiteindelijk in 4 fases Alpe d'Huez op gereden, want ik was helemaal op. En waarschijnlijk de enige reden waarom ik werkelijk toch tot boven ben gereden was omdat we daar een appartement hadden dus hoe dan ook moest ik naar boven.
Uiteindelijk 10:07 gereden en gelukkig nog net zilver, maar geen medaille want die waren op.