Ik ben 'het vriendje' waar RemBem over spreekt in het eerste bericht. Interessante discussie. Ik zat meer op de lijn van veel ritten van 100-150 km en toch ook paar keer een forsere rit (bv Rondje IJsselmeer) om echt te wennen aan zadel e.d. Ritje van 60 km zijn aardig maar leveren in mijn beeld op een gegeven moment niet heel veel op.
'Schrikbarende' uitspraak van het herstel van een paar maanden trouwens. Ik reken op paar weken, los van het feit dat je die fiets gewoon even niet meer wil zien waarschijnlijk. Ondertussen kom ik amper aan ritten toe wegens het weer. Inmiddels Mallorcaweek geboekt volgende week om daar iedere dag 4-5 uur te fietsen.
lengte maximale lengte trainingsritten voor Styrkeproven
Je moet niet teveel opzien tegen Trondheim-Oslo. Vergeleken met de meeste randonneursbrevetten van 400-600km is Trondheim-Oslo een zachtgekookt eitje. Ik reed 'm 5 jaar geleden, als herstelrit na een blessure. Twee weken daarna reed ik een veel zwaardere 600km tocht in Noord-Frankrijk.
Wat helemaal vergeten wordt bij de verschillende antwoorden is het vermogen om 's nachts te rijden. Ook bij Trondheim-Oslo kan het donker zijn. Daar moet je op trainen. Dat doe je door gewoon in het donker te rijden.
Ik heb enige ervaring met het rijden van ultra-lange tochten (meerdere keren Parijs-Brest, London-Edinburgh-London en andere lange tochten). Trainingen tot 200km zijn leuk voor je snelheid maar voor je duurvermogen op de ultra-lange afstand zetten ze niet veel zoden aan de dijk. Mijn basisafstand voor het weekend is 200km op 1 dag. Daarnaast een enkele keer 300 en 1-2x als voorbereiding 400 of 600km. Ik zou aanraden om als voorbereiding op Trondheim-Oslo het grootste deel van een randonneurscyclus te rijden, een vroege 200 (deze maand), een 300km tocht in april en een 400km in mei. De 600 laat je dan liggen ivm Trondheim-Oslo (zou trouwens niet slecht zijn, wat overdistance te trainen).
De week na een lange training doe je dan zo goed als niets, de avondtemporitten doe je alleen in de weken na de weekenden waar je minder dan 200km op een dag reed.
Vergeet niet dat de Nederlandstalige literatuur over lange afstanden zeer beperkt is, eigenlijk beperkt tot een aantal artikelen. De betere boeken zijn in het Engels te vinden, ik kan met name het boek 'the Long Distance Cyclists Handbook' van Simon Doughty aanraden.
Wat helemaal vergeten wordt bij de verschillende antwoorden is het vermogen om 's nachts te rijden. Ook bij Trondheim-Oslo kan het donker zijn. Daar moet je op trainen. Dat doe je door gewoon in het donker te rijden.
Ik heb enige ervaring met het rijden van ultra-lange tochten (meerdere keren Parijs-Brest, London-Edinburgh-London en andere lange tochten). Trainingen tot 200km zijn leuk voor je snelheid maar voor je duurvermogen op de ultra-lange afstand zetten ze niet veel zoden aan de dijk. Mijn basisafstand voor het weekend is 200km op 1 dag. Daarnaast een enkele keer 300 en 1-2x als voorbereiding 400 of 600km. Ik zou aanraden om als voorbereiding op Trondheim-Oslo het grootste deel van een randonneurscyclus te rijden, een vroege 200 (deze maand), een 300km tocht in april en een 400km in mei. De 600 laat je dan liggen ivm Trondheim-Oslo (zou trouwens niet slecht zijn, wat overdistance te trainen).
De week na een lange training doe je dan zo goed als niets, de avondtemporitten doe je alleen in de weken na de weekenden waar je minder dan 200km op een dag reed.
Vergeet niet dat de Nederlandstalige literatuur over lange afstanden zeer beperkt is, eigenlijk beperkt tot een aantal artikelen. De betere boeken zijn in het Engels te vinden, ik kan met name het boek 'the Long Distance Cyclists Handbook' van Simon Doughty aanraden.
-
stillekracht
- Forum-lid
- Berichten: 924
- Lid geworden op: 02 dec 2008 22:48
Ik heb vroeger veel Eurodax tochten gereden (randonneurs). Vanaf 200Km. Er was elk weekeinde wel een 200km of meer tocht.
Daarnaast de 100cols tocht gereden in 3 weken (met gemiddeld dus bijna 200Km en 3500Hm per dag).
Ik herken mij niet in de opmerkingen dat het herstel te lang duurt. Het is ook een gewenning voor je lichaam. Daarnaast ligt het tempo op randonneurstochten over het algemeen wat lager. De Eurodax tochten werden reglementair op 25Km gemiddeld gereden. (maar ja, dat is dan ook een van de redenen dat ik ermee ben gestopt)
Ga je Trondheim Oslo als wedstrijd rijden dan ben ik het ermee eens dat het er flink in zal hakken. De trainingen kunnen echter een stuk rustiger. Met mijn ervaring op lange afstanden kan ik mij vinden in Ultra_Ivo zijn aanbevelingen.
Daarnaast de 100cols tocht gereden in 3 weken (met gemiddeld dus bijna 200Km en 3500Hm per dag).
Ik herken mij niet in de opmerkingen dat het herstel te lang duurt. Het is ook een gewenning voor je lichaam. Daarnaast ligt het tempo op randonneurstochten over het algemeen wat lager. De Eurodax tochten werden reglementair op 25Km gemiddeld gereden. (maar ja, dat is dan ook een van de redenen dat ik ermee ben gestopt)
Ga je Trondheim Oslo als wedstrijd rijden dan ben ik het ermee eens dat het er flink in zal hakken. De trainingen kunnen echter een stuk rustiger. Met mijn ervaring op lange afstanden kan ik mij vinden in Ultra_Ivo zijn aanbevelingen.
[quote="Auke"]Ik zou zeker regelmatig een rit van 10uur en langer inplannen.... Het probleem is niet zozeer de fysiologische aanslag waar je aan moet wennen, maar veelal de duur van de rit. Je zult juist te maken krijgen met pijn waar je in kortere ritten van 4 a 5 uur niet aan toe zult komen, namelijk zitvleespijn, pijn in je polsen, pijn in je longen, je nek, je enkels, je zolen, je onderrug, etc.
Dat is iets wat je zou kunnen ondervangen door al regelmatig eens in contact te komen met de duur van je uiteindelijke inspanning.
Om je aerobe conditie te verbeteren hoef je het natuurlijk niet te doen, maar juist om gewend te raken aan de mentale aanslag en andere onverwachte pijntjes. [/quote]
+1. Ik heb in voorbereiding op Trondheim-Oslo ook een paar keer tochten van 10 uur gedaan. Als je zulke lange tochten rustig rijdt, hoef je er niet helemaal kapot op te gaan of lang van te herstellen. De druk op kont en polsen bijvoorbeeld is niet te vergelijken met een tochtje van 4 of 5 uur, en de mentale kant ook niet. Maar het hoeft zeker niet elke week.
Overigens heb ik 'm toen uiteindelijk niet uitgereden, vanwege het onverwacht slechte weer (ik raakte onderkoeld; dat jaar viel de helft uit ofzoiets). Als ik het nog een keer zou doen, zou ik een (groepje met een) volgwagen regelen, zodat je flexibeler bent met kleding en droge spullen aan kan doen.
Louise
Dat is iets wat je zou kunnen ondervangen door al regelmatig eens in contact te komen met de duur van je uiteindelijke inspanning.
Om je aerobe conditie te verbeteren hoef je het natuurlijk niet te doen, maar juist om gewend te raken aan de mentale aanslag en andere onverwachte pijntjes. [/quote]
+1. Ik heb in voorbereiding op Trondheim-Oslo ook een paar keer tochten van 10 uur gedaan. Als je zulke lange tochten rustig rijdt, hoef je er niet helemaal kapot op te gaan of lang van te herstellen. De druk op kont en polsen bijvoorbeeld is niet te vergelijken met een tochtje van 4 of 5 uur, en de mentale kant ook niet. Maar het hoeft zeker niet elke week.
Overigens heb ik 'm toen uiteindelijk niet uitgereden, vanwege het onverwacht slechte weer (ik raakte onderkoeld; dat jaar viel de helft uit ofzoiets). Als ik het nog een keer zou doen, zou ik een (groepje met een) volgwagen regelen, zodat je flexibeler bent met kleding en droge spullen aan kan doen.
Louise
Weblog over hoe ik op mijn 50e Ironman werd (en meer): http://www.delftweg9.nl/triathlon/
Ik ben dit tochtje 7 keer gestart, 6 keer gefinisht. Mijn ervaring is dat met name het in het donker rijden even wennen is. Wat in bovenstaande posts ook niet behandeld wordt, is de starttijd, mijns inziens bepalend. Je kunt namelijk rond 24.00 vrijdagavond starten om meer tijd te krijgen, je rijdt dan dus direct de nacht in ( die overigens hooguit schemer is ), en je eindigt dan normaal gesproken rond 20.00, je mist dus een nacht. Of je start zaterdagochtend, dan kom je dus heel vroeg zondagochtend aan. Denk dus goed na op welk moment je je nacht wil missen. Daarnaast is een veel gemaakte fout het te hard van start gaan, het venijn zit ook hier in de staart, hoewel het slechts heuvels zijn blijft het op en neer gaan de laatste 150 km.
Qua training moet je met zo'n 4000 km af kunnen, zelf train ik meestal 2 dagen in de week zon 150km, en twee dagen rond de 75, daarnaast 4 a 5 keer 180-200, dit alles tussen februari en half Juni.
Bas
Qua training moet je met zo'n 4000 km af kunnen, zelf train ik meestal 2 dagen in de week zon 150km, en twee dagen rond de 75, daarnaast 4 a 5 keer 180-200, dit alles tussen februari en half Juni.
Bas
Geen enkele reden om oneindig op het zadel te zitten als voorbereiding op ultra-ritten. Natuurlijk moet je een keer 's nachts rijden. Niet om het vechten tegen de slaap te trainen, dat train je niet. Je bent uitgerust of niet en dan gaat het makkelijker/moeilijker, maar wel, is m'n verlichting in orde, shit, waar vul ik m'n bidon, ik heb honger, heb ik wel genoeg bij me voor de nacht etc.
Op je elf en dertigste zolang mogelijk op het zadel zitten houd ik niet vol. Trainingen tot 200 km en in de aanloop 2 keer 300 km en 1 keer 400 km lijkt me zat. Voor langere tochten (bv LEL 1400km, Miglia 1600km) kan daar nog 1 24 uurs rit (600km) bij. Het aspect kort en intensief is voor veel randonneurs "vloeken in de kerk" maar daar is zeer veel voordeel te behalen. Psychich gaat dat snel voorbij en de aanslag op je benen is gelijk aan véél langere duurtrainingen. Op die hele lange trainingen is het benen trainen ook niet het belangrijkste, legio manieren om die anders op hun donder te geven maar wel arm - nek en rugspieren agv de duur (+ mentaal).
Ik rijd dit jaar miglia Italia, 1600km en hoop onder de 100 uur ermee klaar te zijn. Daarvoor rijd ik als voorbereiding 2 * 300, 1 * 400 en 1 * 600. De rest vul ik af met 2 dagen intensieve blokjes (2,5 uur), 2 dagen duur (d1-d2 3 uur) en 1 dag langere duur max 5 uur vervolgens 2 rustdagen om weer zin in de nieuwe week te krijgen. Nooit hoef ik te vechten tegen sluitingstijden van controleposten omdat ik te langzaam rijd. Vorig jaar bij LEL (1400km) heb ik er lang over gedaan (93:15 uur) omdat ik geruime tijd nam om te socializen tijdens controle posten en een opkomende knieblessure na 1200km. Dit jaar mix ik er zelfs cyclo's doorheen. Of dat goed is weet ik nog niet want ik zit aan de limit van m'n herstelvermogen en overtrainen heb ik weinig zin in. Hoewel dat iets is dat op ultra tochten minder lastig is. Langdurig duurvermogen rijden is altijd wel vol te houden in tegenstelling tot het intensieve werk.
Op je elf en dertigste zolang mogelijk op het zadel zitten houd ik niet vol. Trainingen tot 200 km en in de aanloop 2 keer 300 km en 1 keer 400 km lijkt me zat. Voor langere tochten (bv LEL 1400km, Miglia 1600km) kan daar nog 1 24 uurs rit (600km) bij. Het aspect kort en intensief is voor veel randonneurs "vloeken in de kerk" maar daar is zeer veel voordeel te behalen. Psychich gaat dat snel voorbij en de aanslag op je benen is gelijk aan véél langere duurtrainingen. Op die hele lange trainingen is het benen trainen ook niet het belangrijkste, legio manieren om die anders op hun donder te geven maar wel arm - nek en rugspieren agv de duur (+ mentaal).
Ik rijd dit jaar miglia Italia, 1600km en hoop onder de 100 uur ermee klaar te zijn. Daarvoor rijd ik als voorbereiding 2 * 300, 1 * 400 en 1 * 600. De rest vul ik af met 2 dagen intensieve blokjes (2,5 uur), 2 dagen duur (d1-d2 3 uur) en 1 dag langere duur max 5 uur vervolgens 2 rustdagen om weer zin in de nieuwe week te krijgen. Nooit hoef ik te vechten tegen sluitingstijden van controleposten omdat ik te langzaam rijd. Vorig jaar bij LEL (1400km) heb ik er lang over gedaan (93:15 uur) omdat ik geruime tijd nam om te socializen tijdens controle posten en een opkomende knieblessure na 1200km. Dit jaar mix ik er zelfs cyclo's doorheen. Of dat goed is weet ik nog niet want ik zit aan de limit van m'n herstelvermogen en overtrainen heb ik weinig zin in. Hoewel dat iets is dat op ultra tochten minder lastig is. Langdurig duurvermogen rijden is altijd wel vol te houden in tegenstelling tot het intensieve werk.
Mijn trainingen op bikeplanner.com