Fiets.nl

[quote="jandoedel"]Ik zal pijntjes en zwangerschappen niet bagatelliseren. Ik ben zelf ook vader, en mijn dochter is nog niet zo oud dat ik ben vergeten hoe de zwangerschap en de bevalling is verlopen.
Maar wanneer iemand op zo'n hoog niveau bezig is als Alexandra dan weet ze ook hoe ze naar haar lichaam moet luisteren. En ik denk niet dat er ook maar één man op dit forum is die zich in haar situatie kan verplaatsen.[/quote]

Als man is het sowieso vrij lastig om je in de situatie van een zwangere te verplaatsen lijkt me..
Klein beetje tegenaan bemoeien nog. Mijn hoogzwangere vriendinnetje heeft o.a een Olympische medaille op zak, dus valt wel in de groep 'hoog niveau sporten'. Opvallend vond ik (en zij zelf ook) dat zodra ze zwanger was de competitiedrang sterk af nam. Of zoals ze het zelf zegt "het kan me ineens niet zo veel meer schelen als ik door een groepje pannekoeken met haar op de benen wordt ingehaald" (vroeger moest ze die kostte wat kost uit haar wiel rijden)


De opmerking van Rene herken ik dus niet in haar.

Weet niet of jij dat ook zo ervaart Alexandra?

Ik herken het bij mijzelf wel. Als ik eens een pijntje heb...misschien wel een lichte blessure dan ben ik geneigd tegen mezelf te zeggen: niet zeuren, een pijntje hoort erbij. Of op zijn minst:" door te fietsen zal het wel over gaan." terwijl een weekje of 2? rust wellicht beter zou zijn.
Ik moet dus eerlijk bekennen dat, als ik heel eerlijk diep van binnen kijk mezelf weleens een klein beetje voor de gek hou. Een beetje verslaafde/rokers gedrag.
Maar wie weet ben ik de enige....
En natuurlijk ben ik ook geen vrouw, dus kan ik niet helemaal oordelen over een zwangerschap maar op basis van mijn inlevings/voorstellingsvermogen en een beetje kennis heb ik gezegd dat ik er geen goed gevoel bij heb.

Uhmm...door schade en schande ben ik al wijzer geworden. Met 7 weken heb ik een frontale botsing gehad met een andere fietser (niet mijn schuld!); mijn helm lag in 3 stukken en had mijn sleutelbeen gebroken. Geen pijnstillers mogen hebben en 7 weken uit de running. Sindsdien heb ik flink gas terug genomen.....ben me zeer bewust van het gevaar en door een hartslagmeter hou ik max. hartslag continue goed in de gaten. Langzaam aan dus...en nauwelijks lange weekendtochten. Het is wel wennen hoor!!!

Zijn er ook nog andere zwangere fietsende vrouwen, of vrouwen met ervaring?

dus fietsen word hem niet meer voorlopig..
Vervelend dat zoiets gebeurt en al helemaal met een kindje in de buik...
Al bij de verloskundige geweest om even alles te chekken?

*kuch* nog schade aan de fiets?