Fiets.nl

Is deze tocht qua zwaarte en klimmen te vergelijken met de Steven Rooks Classic?
Ik sta dus niet 's ochtends een uur in de rij om in te schrijven?

Ik denk dat de 160km zeker zwaarder is dan de Rooks Classic (Redoute, Chambralles, Stockeu, Rideux!). De 130km is trouwens ook geen makkie!

Inschrijving is normaal gesproken goed geregeld. Zeker als je een pasje van de VWB hebt (zoals ik ) is het zo gepiept.

[quote="reason"]Is deze tocht qua zwaarte en klimmen te vergelijken met de Steven Rooks Classic?
Ik sta dus niet 's ochtends een uur in de rij om in te schrijven?[/quote]

Deze tocht is inderdaad vele malen zwaarder (en mooier) dan de Steven Rooks Classic. Je kunt deze tocht het best vergelijken met de Waalse Pijl (ook 160 km) vanuit Spa, welke altijd op de zaterdag na de Steven Rooks Classic wordt verreden.

De Waalse Pijl is nog net iets zwaarder, want hierin zit, naast de Redoute, Chambraiiles, Wanne en Stockeu ook de de Thier de Coo in, welke qua zwaarte te vergelijken is met de Stockeu. Er zitten ook nog wat 'lichtere' hellingen in zoals de Maquisard en Rosier.

Ook ik ben morgen van de partij tijdens de Sean kelly en doe de 160 km.

Zo, weer terug van een lekker dagje fietsen in de Ardennen. Zoals gewoonlijk was de organisatie van de VWB weer prima en de hele dag een lekker zonnetje. Af en toe een paar kleine wolken maar daar zeuren we natuurlijk niet over. Het parcours was gewijzigd ten opzicht van vorig jaar. De langste afstand was nu 160km ipv 195km maar ze hadden er genoeg narigheid in gestopt om jezelf op uit te leven. Meneer Garmin geeft tenminste 2767 hoogtemeters op voor het ritje.

Het beginstuk herkende ik nog wel van vorig jaar. Bar slecht wegdek namelijk. Jammer maar daar kom je nu eenmaal niet onderuit als je in deze regio gaat fietsen. Verder was het eerste deel vrij eenvoudig. De 1e serieuze test was dan wel gelijk van hors categorie (voor Belgische begrippen dan natuurlijk) met de Stockeu. Ik kan me niet herinneren dat ik daar ooit prettig tegenop ben gefietst. Wat een klereding blijft dat toch.

Het stuk na de 2e bevoorrading was ook straffe kost met La Redoute, Les Chambralles Cote de Ferriéres en Col du Rideux. In mijn gedachte was de Ferriéres niets bijzonders maar dat viel toch effe tegen. Het middenste gedeelte van de klim was behoorlijk steil. Van die andere drie wist ik het wel maar deze was voor mij de verrassing van de dag.

Ook het slotstuk was nog best lastig. Na de laatste bevoorrading moet je nog 20 kilometer met drie onschuldige heuveltjes op het kaartje. Ze hadden er alleen niet bij gezegd dat het in principe zo'n beetje de hele 20km vals plat omhoog liep. Niet onoverkomelijk natuurlijk want het was nergens echt steil. Maar als je maar lang genoeg gas blijft geven gaat het vanzelf pijn doen. Zeker met wat je al in de benen hebt.

Al met al weer een lekker dagje al was ik nog niet echt in vorm na m'n trainingspauze. Conditioneel is het allemaal geen probleem maar ik mis wat vermogen op de heuvels in vergelijking met mei/juni. Nou ja, er is nog tijd genoeg voor L'Eroica om daar wat aan te doen. Andere deelnemers ook een leuke dag gehad?

Ook ik ben naar de Sean Kelly geweest maar had jammer genoeg vandaag niet de tijd om de 160km te doen en moeten kiezen voor de 130km .
Wou in eerste instantie nog die twee extra lussen doen , in totaal dan goed voor een kleine 150km maar door een lekke band in het begin op het prima wegdek en door de drukte tijdens de bevoorradingen ( zeker bij de eerste ) toch maar de 130km kunnen doen .
Ik vind dat de Sean Kelly last begint gaan te krijgen van zijn groot succes (dacht een 6500 deelnemers ?) en dat het eigenlijk al een heel drukke bedoening word .
Wat het parkoer betreft zijn die laatste 20km steeds heel lastige kuiten bijters , zeker als je van voor het grote blad blijft rondduwen .

Hier nog meer enthousiaste Sean Kelly-gangers. Wegens wat gebrekkige conditie mijnerzijds hebben mijn vriend en ik ons beperkt tot de 90 (+7km Rideux). Die vond ik ook al zwaar zat eerlijk gezegd.

Mijn voornaamste doel dit jaar was om ongeschonden de Rideux over te komen, want vorig jaar beet ik me daar nog op stuk. Als in: ik ben tijdens de klim een paar keer afgestapt omdat ik totaal ontmoedigd raakte en geen idee had hoe ver ik nog moest. Elke keer dat je denkt dat je boven bent heeft die klotehobbel nog een nare verrassing voor je in petto.

Dit jaar ging me dat niet meer gebeuren, dus ik had dit keer mijn huiswerk gedaan (hoogteprofiel bestudeerd en de afstand onthouden). Ook is inmiddels mijn fiets een beetje geupgrade met een andere casette zodat ik zonder al teveel stoempen de 12%-stukken kon overleven.
Tot en met de Rideux ging het dus zoals verwacht prima, maar toen kwam dat laatste stuk waar Botecchia het over had, al dat kloterige vals plat terwijl je in je hoofd eigenlijk al klaar bent. Ik denk dat de afstand die je rijdt er niet eens zoveel toe doet, na de laatste serieuze klim denk je gewoon: 'zo, dat zit erop!'. En dan is de koek gek genoeg ineens op.
Maar ik ben al met al heel blij dat we vanochtend zo godsgruwelijk vroeg zijn opgestaan om hem weer te kunnen rijden. Wederom een leuk presentje aan het eind, en uitstekende bevoorradingsposten, en dat voor zo schandalig weinig geld.

Het was trouwens idd wel druk, maar ik vond het nog wel ok. We hoefden nergens écht lang te wachten. En omdat die twee colletjes nu optioneel zijn is het daar ook stukken rustiger (althans de Rideux wel).

Vandaag samen met mijn geliefde de Sean Kelly gereden. Vanmorgen om 06:30 met de auto richting Baraque Fraiture gereden. Op de snelweg bijna alleen maar auto’s met fietsers zien rijden!! In één grote optocht allemaal richting Baraque!! Zou het dan zo druk worden?

En het was druk (totaal meer dan 6500 deelnemers bleek achteraf!!!!) Lange rijen bij de inschrijving. Gelukkig hadden de mensen van de VWB alles weer tiptop geregeld. Binnen 5 minutenwaren we ingeschreven en konden we op pad…

Het was om 8 uur toch nog redelijk fris! Het eerste deel van de tocht gaat grotendeels bergaf richting Vielsalm. Het eerst uur had ik het dus behoorlijk koud (alleen truitje korte mouwen aan). Daardoor draaide het ook vierkant op de eerste twee klimmetjes (cote de Jevigne en cote de Lierneux). Tja, wat zal dat dadelijk gaan worden, dacht ik. Gelukkig werd het rond 9 uur zonnig en was kou geen issue meer. Zeker niet met de klassieke combi Cote de Wanne en Stockeu in het vooruitzicht! Eerst nog effe de twee kleinere klimmetjes wegwerken en dan op naar Vielsalm, in Grande Halleux voor de kerk rechts en daar is de Wanne! Gelukkig zijn de benen enigszins warmgedraaid en loopt het wat beter. Op de top van de wanne is er de mogelijkheid om een extra lus van 12km te doen richting Stavelot, dat doen we dus maar. Je volgt nu eigenlijk het parcours van LBL, dus eerst de afdaling van de Wanneranval (steil en gevaarlijk!) en dan in vliegende vaart Stavelot binnen, meteen rechtsop en daar ligt de stockeu! Ik begin op 39-23 aan de eerste meters, maar moet al vrij snel terug na de 26 en dan moet het steilste stuk nog komen! Damn, wat is dit toch een vervelend ding! In tegenstelling tot LBL rijden we in deze tocht de volledige klim. Dus na het monument van ‘d’n eddy’ het bos uit en weer terug richting Wanne. Daarna richting Trois Ponts, Cote de Brume en cote de Hablemont om vervolgens richting de vallei van de Aisne te rijden. We kiezen uiteindelijk maar voor de 90km versie. Met de twee extra lussen erbij, wordt het dan toch nog 110. Er is bij mijn wederhelft bovendien geen behoefte aan nog zo’n dodelijke combi (redoute, chambralles), die in de 130k nog komt.

De vallei van de Aisne is toch wel één van mijn favoriete stukken van de Ardennen! Na de afdaling van de Roche-a-frene was de tweede optionele lus daar: De Col du Rideux vanuit Aisne. Prachtige en zware klim alleen echt zwaar beroerd asfalt op het onderste deel. Was net Parijs-Roubaix! Vorig jaar was het hier al slecht, maar nu leek het nog erger. Het steilste stuk (vlak voor de korte afdaling) verteren we goed. Dan nog die lastige latste hectometers naar de top....Gelukkig wordt je beloond met een prachtige afdaling. Dan op naar Mormont voor de laatste controle/bevooradingspost. Het is nu nog maar zon 20k terug naar de Fraiture, maar die gaan bijna allemaal bergop! Eerst nog de Cote de Grand-Menil, daarna nog de Cote de Odeigne en als laatste altijd het toetje; het stuk valsplat met vol de wind op kop terug naar de skipistes op de Fraiture! Hier is het altijd lijken tellen! Vorig jaar was ik één van die lijken. Dit jaar ging het gelukkig een stuk beter, al blijft het een pittige tocht!

Terug bij de auto, effe opfrissen, dan naar de permanence waar we de controlekaart konden inruilen voor een leuk geschenk (ATB-rugzakje). Tot slot nog (volgens de traditie) een barbequeworst scoren en deze lekker in het zonnetje en met uitzicht op de pistes van de Baraque Fraiture, verorberen!

Het was weer een leuke Sean Kelly…..volgend jaar zeker weer!

Heerlijke dag gehad! Ik zal ook maar meteen bekennen dat ik gezwicht ben voor het vuur dat haast aan de schenen werd gelegt en de vrijdag op zaterdag in Maastricht overnacht. Bar slecht geslapen (volgende keer een hotel met airconditioning en niet midden in het centrum :)) maar met een klein uurtje rijden in het vooruitzicht ruimschoots (0700) gearriveerd. Het was nog niet echt druk dus inschrijven maar en van start! (0730, nog steeds niet heel druk)

Het eerste stuk meteen een mooie afdaling ware het niet dat er overal gaten in de weg zaten en losse stenen. De stuurmanskunsten konden weer even opgevijseld worden en weten te voorkomen dat er een lekke band moest worden geplakt. Het eerste stuk lekker door weten te rijden met een mooie groep. Helaas viel de groep meteen uiteen op de Stockeu (mijn eerste keer....stuk zwaarder dan de Redoute zeg!) dus daarna veelal op eigen kracht de rit gereden. Ik wist dat het na de herbevoorrading voor de Redoute pas echt ging beginnen dus daar goed wat energie erin gestopt en van start. Dit keer had ik als kleinste verzet de 36x26 mee i.p.v. 34x26, maar met de bevindingen van Stockeu in de tas moest dat goed komen. Waarempel viel de Redoute me erg goed. Straf tempo aan weten te houden en ondanks dat het niet makkelijk ging was ik boven voor ik er erg in had...Les Chambralles ging ook lekker (gesteund door mijn telefoon die ineens af ging...met de ringtone van de tour de france finnish tune...het helpt écht ), maar voor mij was ook de Ferriéres de grote verrassing...die viel me toch niet makkelijk! Omdat ik deze rit als verkenning voor LBL wilde gebruiken ook de lus naar de Rideux meegepakt, ook een leuke beklimming .

Op de herbevoorrading op 140km kwam de man met de hamer even langs (meer eten en drinken, het blijft o zo lastig)...nog niet helemaal knock-out, maar wel een hoop 'jus' verloren...en met de eerder genoemde laatste 20km vals plat omhoog...ging dat niet makkelijk .

160km en 2724HM verder een heerlijke dag, met prachtige beklimmingen en even zo mooie afdalingen!

[quote="wielerplaza.nl"]Superrit!!!!!!! Super goed geregeld, genoeg eten en drinken en genoeg vrijwilligers.

Verslag van De Mik-kwartet: http://tinyurl.com/kntkpx
[/quote]

Hoe laat waren jullie in Remouchamps? Wat een rij voor die bevoorrading zeg!! Toen ik passeerde was het nog niet zo heel druk en als je alleen vocht moest hebben was je direct aan de beurt.....

Bij mij was de 1e bevoorrading ontzettend druk. Die heb ik maar overgeslagen want ik had genoeg in m'n bidons om tot de post bij de 94km te rijden.

Overigens is die constructie met een paar extra lussen wel aardig. Zo kunnen mensen zelf bepalen of ze nog behoefte hebben aan een extra klim. Aan de hoeveelheid deelnemers te zien die de Rideux links lieten liggen (of was het in dit geval rechts..) is er wel behoefte aan zo'n constructie.

Ondanks het grote aantal deelnemers was het nergens echt druk op het parcours. Er zijn natuurlijk ook best een aantal verschillende afstanden waarover het aantal deelnemers zich verspreid.