Goede tips, maar de belangrijkste mis ik nog:
* Rem in blokken, dus kort los-vast-los-vast-etc en nooit slepend of "half" remmen
* Remkrachtverhouding links/rechts (voor/achter) 75% / 25%
* Rem nooit in de bocht, mocht het echt niet anders kunnen dan alleen met voorrem!
* Niet met één vinger je handles vastpakken
Marmotte
havana
03 mar 2008 14:25
Die tips van havana vormen idd zo ongeveer een heilige 4 eenheid. Zeer belangrijk, vooral nummer 1 en 2.
Oja, nog een aanvullende tip. Wanneer je een hoge snelheid hebt en een bocht ziet aankomen, kom dan wat omhoog en doe je benen wijd. Het klinkt een beetje cru, maar ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Motorrijders zie je het ook vaak doen. Op deze manier maak je van jezelf een windscherm, waardoor je toch weer een aantal kilometer zachter gaat. Bij mij vertraagde ik van 70 naar 63, zonder bijremmen!
Oja, nog een aanvullende tip. Wanneer je een hoge snelheid hebt en een bocht ziet aankomen, kom dan wat omhoog en doe je benen wijd. Het klinkt een beetje cru, maar ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Motorrijders zie je het ook vaak doen. Op deze manier maak je van jezelf een windscherm, waardoor je toch weer een aantal kilometer zachter gaat. Bij mij vertraagde ik van 70 naar 63, zonder bijremmen!
no pain no gain
53x11
03 mar 2008 16:58
Sluit me aan bij bovenstaande tips.
Nog een tip: niet op je km-teller kijken!
Zo kneep mijn vriendin bij >50km/u ook standaard in de remmen. Totdat we in de ardennen tijdens een wat langere, brede afdaling - windje lichtjes in de rug - vrolijk aan het kletsen waren. Ik: 'kijk voor de gein eens op je teller'. Haar teller: '63 km/u'. Sindsdien kijkt ze vooral naar de weg en niet op de teller, gaat het dalen steeds beter en wordt er soms ook door haar harder dan 70 gereden.
Laat anders eens iemand die wel goed kan dalen voor je rijden, met als opdracht aan hem om redelijk rustig te dalen. Je leert dan goede lijnen te rijden, op het juiste moment te remmen en je zal vanzelf harder gaan.
Nog een tip: niet op je km-teller kijken!
Zo kneep mijn vriendin bij >50km/u ook standaard in de remmen. Totdat we in de ardennen tijdens een wat langere, brede afdaling - windje lichtjes in de rug - vrolijk aan het kletsen waren. Ik: 'kijk voor de gein eens op je teller'. Haar teller: '63 km/u'. Sindsdien kijkt ze vooral naar de weg en niet op de teller, gaat het dalen steeds beter en wordt er soms ook door haar harder dan 70 gereden.
Laat anders eens iemand die wel goed kan dalen voor je rijden, met als opdracht aan hem om redelijk rustig te dalen. Je leert dan goede lijnen te rijden, op het juiste moment te remmen en je zal vanzelf harder gaan.
"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." T.Krabbé
baanfiets kopen?
baanfiets kopen?
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
03 mar 2008 19:10
@Havana Als je niet onderuit gaat met remmen in de bocht, dan had je zeker 9 van de 10 keer de bocht zonder remmen ook wel gehaald. Maar vooral bij haarspeldbochten is 't heel belangrijk dat je echt je rem los laat in de bocht als je hard wilt gaan. Je kan ook de remmen ingeknepen houden omdat je bijna stil staat, maar dan mis je de enorme gratis acceleratie die je in de steile binnenbochten krijgt.
Nog een andere regel, dalen doe je met de handen in de beugel. Ook al krijg je dan last van je schouders of nek, dat wordt namelijk vanzelf wel minder na meer afdalingen. In de beugel kan je niet over je shifters heen klappen als je door een kuil rijdt (die je niet gezien heb), je kan springen met je fiets (in een uiterste noodsituatie), je zwaartepunt ligt lager (dus stabieler) en je kan dus gewoon beter sturen.
Nog een andere regel, dalen doe je met de handen in de beugel. Ook al krijg je dan last van je schouders of nek, dat wordt namelijk vanzelf wel minder na meer afdalingen. In de beugel kan je niet over je shifters heen klappen als je door een kuil rijdt (die je niet gezien heb), je kan springen met je fiets (in een uiterste noodsituatie), je zwaartepunt ligt lager (dus stabieler) en je kan dus gewoon beter sturen.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Vorig jaar heb ik ook nog een tip gekregen die ik nog niet terugzie in het lijstje. Wanneer je door een bocht gaat moet je je knie aan de binnenkant van de bocht richting je frame houden en dus niet naarbuiten.
Verder kreeg ik de tip om ook op de rechte stukken door te trappen omdat je dan je spieren helpt om afvalstoffen af te voeren.
Verder kreeg ik de tip om ook op de rechte stukken door te trappen omdat je dan je spieren helpt om afvalstoffen af te voeren.
Daarnaast: Het aantal kilometers dat stijl en dus snel is, is natuurlijk beperkt. Op die stukken rustig aan. Met name de laatste afdaling vanaf de Lautaret naar Bourg d'Oisans is juist perfect om je snel aan de voet van de Alpe te brengen. De meesten kijken naar de hoogteprofielen bergop, jij zou het juist bergaf moeten bekijken!
Verder natuurlijk verse remmen en verse banden!
Verder natuurlijk verse remmen en verse banden!
Wilier Mortirolo
Endorfin Speed II SL
Cadex CFM-3
Endorfin Speed II SL
Cadex CFM-3
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
[quote="GastheerG"]Maar bedenk echter VOORAL dat dalen niet een kwestie van durven is. Geldt voor alle dingen waar risico´s aan zitten.
Dalen is vooral een kwestie van techniek, vaak doen, veel oefenen.
Durf zonder de juiste vaardigheden is dan ook gelijk aan zelfmoord!
[/quote]
Dat is naast alle technische tips inderdaad ook een goede raad.
Je moet jezelf niet als een gek naar beneden sturen omdat andere ook hard omlaag gaan. Zorg ervoor dat je door middel van oefening overtuigd raakt van je eigen kunnen en ga niet verder dan wat je prettig vind. Wanneer je voor jezelf te hard gaat raak je de controle kwijt en is de kans op fouten vele malen groter. Dan kun je beter een stukje langzamer dalen maar wel op de juiste en daarom veilige manier.
Dalen is vooral een kwestie van techniek, vaak doen, veel oefenen.
Durf zonder de juiste vaardigheden is dan ook gelijk aan zelfmoord!
[/quote]
Dat is naast alle technische tips inderdaad ook een goede raad.
Je moet jezelf niet als een gek naar beneden sturen omdat andere ook hard omlaag gaan. Zorg ervoor dat je door middel van oefening overtuigd raakt van je eigen kunnen en ga niet verder dan wat je prettig vind. Wanneer je voor jezelf te hard gaat raak je de controle kwijt en is de kans op fouten vele malen groter. Dan kun je beter een stukje langzamer dalen maar wel op de juiste en daarom veilige manier.
-
ijzerenbriek
- Forum-lid
- Berichten: 1665
- Lid geworden op: 27 aug 2007 14:34
Dank aan allen voor de reactie's en tips.
Ik ben het er wel niet mee eens dat het geen kwestie van durven is. Ik zit altijd met de gedachte wat als... in mijn hoofd. En hoe je het ook draait of keert die kans bestaat dat er iets gebeurt. En die knop omdraaien lukt niet.
Maar eigenlijk is mijn angst ontstaan in 2000. Op weg naar het werk voel ik een fractie van een seconde dat er iets gebeurt, even later zit ik versufd in de graskant en stappen er twee mensen op me af. Ik ben blijkbaar aangereden. Het eerste wat ik voel is dat het niet klopt aan mijn rug, geen helse pijn maar het klopt gewoon niet. Het allereerste dat door mijn hoofd flitst is tenen krullen en voeten optrekken. Dat lukt dus heb ik nog gevoel en controle tot daar. Onderweg naar het ziekenhuis vraag ik aan de ambulancier wel vijf keer: ik kan mijn tenen krullen dus ga ik niet in een rolstoel eindigen hé.
Ik was door een bestuurder die aan zijn radio aan het frutselen was en daardoor op het fietspad reed langs achter aangereden. Gevolg: gebroken en ingedeukte ruggewervel (L1),
hoofdwonde, 6 weken volledige platte rust, 3 maand werkonbekwaam, lastige revalidatie enz. Ik ben niet in een rolstoel beland en fiets nog altijd, maar ik ben dus supervoorzichtig geworden. Mini-trauma? Misschien wel.
Mijn vorige afdalingen waren bij een zo goed als verlaten alpen (20 auto's op de Galibier, geen 10 op de croix de fer, 20 op Alpe d'Huez, enz) en dan geniet ik wel van het voorzichtige afdalen. Eigenlijk heb ik nog het meest schrik in de Marmotte van de would-be's die denken te kunnen dalen en je aanrijden. Weet niet hoe het daarmee zit als je zoals ik waarschijnlijk helemaal achteraan start.
Ik ben het er wel niet mee eens dat het geen kwestie van durven is. Ik zit altijd met de gedachte wat als... in mijn hoofd. En hoe je het ook draait of keert die kans bestaat dat er iets gebeurt. En die knop omdraaien lukt niet.
Maar eigenlijk is mijn angst ontstaan in 2000. Op weg naar het werk voel ik een fractie van een seconde dat er iets gebeurt, even later zit ik versufd in de graskant en stappen er twee mensen op me af. Ik ben blijkbaar aangereden. Het eerste wat ik voel is dat het niet klopt aan mijn rug, geen helse pijn maar het klopt gewoon niet. Het allereerste dat door mijn hoofd flitst is tenen krullen en voeten optrekken. Dat lukt dus heb ik nog gevoel en controle tot daar. Onderweg naar het ziekenhuis vraag ik aan de ambulancier wel vijf keer: ik kan mijn tenen krullen dus ga ik niet in een rolstoel eindigen hé.
Ik was door een bestuurder die aan zijn radio aan het frutselen was en daardoor op het fietspad reed langs achter aangereden. Gevolg: gebroken en ingedeukte ruggewervel (L1),
hoofdwonde, 6 weken volledige platte rust, 3 maand werkonbekwaam, lastige revalidatie enz. Ik ben niet in een rolstoel beland en fiets nog altijd, maar ik ben dus supervoorzichtig geworden. Mini-trauma? Misschien wel.
Mijn vorige afdalingen waren bij een zo goed als verlaten alpen (20 auto's op de Galibier, geen 10 op de croix de fer, 20 op Alpe d'Huez, enz) en dan geniet ik wel van het voorzichtige afdalen. Eigenlijk heb ik nog het meest schrik in de Marmotte van de would-be's die denken te kunnen dalen en je aanrijden. Weet niet hoe het daarmee zit als je zoals ik waarschijnlijk helemaal achteraan start.
Ge moet zére rijen als ge moet zére rijen en nie zére rijen als ge niet zére moet rijen.
Dalen is iets tussen de oren, je durft of durft niet. Over het algemeen is een "daal" techniek wel aan te leren, maar valt of staat het met de durf. Verder is de fietshouding belangrijk en het vertrouwen in je materiaal. In de clinics wordt er gelet op dit soort details en geven wij tips op dat gebied.
gr. Eddy Kuijer
gr. Eddy Kuijer
http://www.pimfoundation.com" onclick="window.open(this.href);return false;
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
02 apr 2008 23:23
Maar bij de techniek gaat het bij velen al volledig fout. Handen op de shifters, voeten worden horizontaal gehouden in de bochten (ipv 1 been naar beneden en daar druk op houden), zich zelf de bocht uit kijken, remmen in de bocht ipv er voor, niet 1 lijn rijden (maar nog moeten corrigeren in de bocht). Dan moet je de bocht nog op het juiste moment aansturen, want anders kom je bij het uitrijden van de bocht in de problemen. Ingewikkeld is het allemaal niet, maar het is wel veel waar je op moet letten als je van nature niet zo'n talent bent qua dalen.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’