Fiets.nl

[quote="joeptimmermans"]Afgelopen jaar heb ik de beklimming gedaan naar Villard Notre Dame. Daar zitten wat van die onverlichte tunneltjes met bocht in. Donker krijgt dan wel ineens een hele nieuwe betekenis.

[/quote]

Daar zat ik ook net aan te denken ja. Lekker het bochtje om in het pikkedonker

Tunnels vind ik vreselijk - niet alleen vanwege de donkerte, maar ook vanwege de slechte lucht. Ooit wel een prettige ervaring gehad in Italië (ik weet niet meet welke tunnel het was, maar moet in de omgeving van Bormio geweest zijn), waar we met een viertal wat aarzelend aan een duistere tunnelmond stonden; geen onzer had een lampje of ook maar reflector bij (ja, OK, niet slim, maar 't was onze eerste keer in het hooggebergte), maar gelukkig kwam er toen een wagen met carabinieri aangereden, die zo vriendelijk waren om ons bij te lichten en de hele tunnel lang stapvoets achter ons te blijven rijden.
Maar aangezien je niet altijd vriendelijke carabinieri bij de hand hebt, probeer ik tunnels (zeker onverlichte, al weet je dat pas op het moment dat je ze inrijdt) toch zo veel mogelijk te mijden.

Wel een paar typische tunnel-ervaringen. De eerste waar ik aan denk is een tunnel in een lange afdaling in de Vercors richting Pont-en-Royans. Met 70 per uur in een mooie afdaling en zonder tunnelervaring, ga je er van uit dat een tunnel ofwel verlicht is, ofwel zo kort dat het niet nodig is. Deze tunnel was helemaal onverlicht en lang genoeg om pas na enkele seconden het witte stipje in de verte te laten zien. Zoals iemand hierboven ook al zegt: direct een adrenalinestoot, met een flinke angstaanval. Je rijdt in het luchtledige, zonder referentiepunten. Wat als er een dood beest op de weg ligt? Of een dikke plas water met een gat eronder? Of een andere fietser die stilstaat? Heel eng. Logisch nadenkend dacht ik: gewoon geen bocht maken, rustig afremmen en dan zal de uitgang zo wel verschijnen. Als er een auto komt, heeft hij lichten aan en zie je hem wel.

Een niet eens onverlichte tunnel in het Kaunertal, Oostenrijk, een tunnel met lampjes die de zijkant van de weg aangeven, maar zonder referentie voor het midden. Ik weet nu dat ik graag zie waar ik rij, in het bijzonder het asfalt direct onder mijn fiets. Ik krijg ook al angst wanneer ik slechts de zijkanten van de weg zie, waar ik dus ongeveer rechts van het midden van moet blijven. Gelukkig kon ik in het wiel van mijn voorganger zitten. Op de terugweg heb ik de bus toch maar even voorgelaten, voordat ik de tunnel inreed. En ik ben in het midden van de weg gaan rijden, zodat auto's me niet konden passeren.

Bruggen? Geen moeite mee. Wel uitkijken met bruggen van staal, waarvan er in Frankrijk nog wel een paar zijn. Prachtige monumenten van staal, met flinke richels in de rijrichting waar een 23mm bandje ruimschoots inpast. Toch maar voorzichtig fietsen, want lopend ben je de helft van je schoenplaatjes kwijt (en kun je alsnog op je snuffert donderen).

Over het algemeen voel ik me ook niet helemaal senang in een tunnel, maar ik heb toch ook een positieve ervaring:

Vikingtour 2008, individuele tijdrit. Na een kilometer of 10 via een glooiend parkoers moest er rechtsaf geslagen worden naar een klim. Die begon met een tunnel en vanwege het slechte licht had de organisatie wax-potten aangestoken en halverwege de tunnel stond een wagen van de organisatie in een inham van waaruit luid rock-muziek klonk. Een tunnel met kaarslicht en stevige muziek, da's toch wel een aparte ervaring. (Daarna nog 4,5 kilometer a 11%, dat was nog wel even buffelen...)

Mijn tunnelervaring moet toch ook wel uit de vikingtour komen. De meeste tunnels zijn prima te doen maar er zijn toch wel uitzonderingen zoals:
25km in het donker vanuit Aurland. De langste tunnel ter wereld door fietsen is een aparte ervaring omdat de weg zowel omhoog als naar beneden gaat en daardoor zijn er ook enorme temperatuur verschillen.

Spannendste moment is wel tijdens de neutralisatie van de avondetappe naar Osafjell. Lichten op de fiets waren volgens de organisatie niet nodig want er waren geen tunnels tijdens de rit. Ze waren wel even de neutralisatie vergeten en zo mochten we met een dik peloton renners door een onverharde, onverlichte en bochtige tunnel. Fietsen langs elkaar, shifter tegen shifter en in de verte alleen het achterlichtje van de voorrij-motor. Dit was buiten erg tricky ook wel gezellig spannend;)

De verdere tunnels met haarspeldbochten zijn spannend maar niet zo bijzonder als bovenstaande.

Dit is waarschijnlijk niet de bedoelde tunnel ervaring (ergernis), maar wil ze wel even kwijt.
De fietstunnels in en om Antwerpen onder de schelde, op zich prima tunnels, ware het niet dat je er via een lift of een hele stijle trap moet komen. De liften zijn heel vaak (lees meestal) stuk en met fietsschoenen is het een helse klus om beneden en-of weer boven te komen via de gladde treden. Ik doe dan ook mijn fietsschoenen uit, zet mijn verstand op nul en hoop veilig de overkant te bereiken. Of ik rij een eindje om en neem het veer.
Een lange zachtglooiende in- en uitgangshelling zou veel ergernis besparen.

Mooi als de lift werkt

Onvoorstelbaar. Zoiets zou in Nederland nooit worden gebouwd. Wat een wangedrocht van een verkeersbeleid zeg. In het kader van hoe we zoveel mogelijk mensen de auto in krijgen.

Bij de voorbereidingen op de Marmotte kwam ik erachter dat ik het fijn vond om een stukje voordat ik de tunnel in de afdaling van de Lauteret doorging, 1 oog dicht deed om makkelijker aan het donker aan te passen.
Verder bril op de neus en eroverheen kijken ligt uiteraard voor de hand

[quote="ponsteen"]Onvoorstelbaar. Zoiets zou in Nederland nooit worden gebouwd. Wat een wangedrocht van een verkeersbeleid zeg. In het kader van hoe we zoveel mogelijk mensen de auto in krijgen. [/quote]

Van het sportbeleid van de stad Antwerpen nog te zwijgen. De sportaccomodaties gaan vanaf 1 maart flink de hoogte in, sommige zelfs met 50%. Een uurtje zwemmen in het olympische zwembad gaat zomaar even van 2 naar 4€....
ik heb me dan ook voorgenomen om vanaf nu naar linkeroever te zwemmen :p;)

Sorry off topic, dit hoort in het ergernissen topic.

In Italie, ten zuiden van Lana (bij Bolzano) ligt een tunnel die kilometers lang recht naar beneden gaat. Perfect glad asfalt en prima verlicht. Ideaal voor (redelijk) veilige snelle afdalingen. Ik haald 92 p/u, een vriend ging richting de 100. Als ik tijd heb zoek ik de klim ff op.

Een afrader zijn idd de tunnels naar villard notre dame. Ik heb het een paar jaar geleden gereden, maar zelfs een flinke hoofdlamp voldeet nauwelijks. De oplossing: wachten op een auto en vragen of hij even bij kon schijnen.

[quote="TiesT"]Mijn tunnelervaring moet toch ook wel uit de vikingtour komen. De meeste tunnels zijn prima te doen maar er zijn toch wel uitzonderingen zoals:
25km in het donker vanuit Aurland. De langste tunnel ter wereld door fietsen is een aparte ervaring omdat de weg zowel omhoog als naar beneden gaat en daardoor zijn er ook enorme temperatuur verschillen.
[/quote]

Ik ben benieuwd of die tunnel ook in deze editie zit. Lijkt me wel een bijzondere ervaring. De 1e etappe gaat wel van Hemsedal naar Aurland maar er zijn verder nog geen details bekend.

Gooi ik er ook nog even een tunnelervaring tegenaan. Tunnels betekenen voor fietsers vaak problemen. Je ziet geen hand voor ogen en als fietser val je ook niet goed op voor het overige verkeer. Kortom, als je een tunnel tegenkomt dan is dat meestal niet leuk.

Een uitzondering op die regel betrof de tunnel die ik tegenkwam tijdens de beklimming van Monte Zoncolan. De moordende klim vanuit Ovaro, bekend door de aankomsten van de Giro. Ik had namelijk mijn huiswerk gedaan en wist dat er vlak voor de top een tunnel moest zijn. Toen ik al meer dan een uur met alle meters in het rood aan het rijden was kwam eindelijk de tunnel en daarmee het einde van de martelgang in zicht.

[img=http://www.mijnalbum.nl/Foto-QBJVFFU3.jpg]

Nog nooit zo blij geweest met een tunnel!

@ Bottecchia, volgens mij heb je vandaag ook weer een portie tunneltjes gehad.:D