Ik ben nooit serieus gevallen. Wel een keer heel serieus richting afgrond gegaan. Ruime snelle haarspeldbocht, te snel erin en te snel de remmen losgelaten. Ik ging richting zo'n laag stenen muurtje met grind ervoor. Op het moment dat ik doorhad dat ik niets meer kon doen, dacht ik eigenlijk nergens meer aan. Gewoon rustig afwachten (??). Gelukkig haalde ik het net voor het muurtje en ging ik niet door het grind onderuit. Ik was toen ook wel erg hormonaal uitgeperst (einde lange bergtocht op te weinig schildkliermedicatie) en dus niet echt een daalwonder.
Lijkt me leuk om er een wedstrijdje op te houden. Wordt een soort gehandicapten race (no offence). Wie harkt er het beste. Mountainbike versnellingen verboden. Extra punten voor dubbele cranckstellen...