(Fiets?) vakantie!
-
bike_add1ct
- Forum-lid
- Berichten: 3324
- Lid geworden op: 06 apr 2004 15:33
Hangt een beetje vanaf hoe je conditie van te voren was natuurlijk. Een paar jaar geleden ging ik met vrij matige conditie 3-4 weken fietsen in de Alpen + Mt Ventoux, mijn conditie werd hierdoor zo verbeterd dat ik bij terugkomst ook op het vlakke veel sterker was, kon 4-5 km/u harder rijden bij dezelfde inspanning.
Op zich is klimmen de perfecte MLSS training, als je doorfietst zit je constant rond je omslagpunt, maar wrsch is het niet specifiek genoeg om daarna ook op het vlakke te knallen (relatief lage RPM en snelheid). Vaak vermaak je je in de bergen ook zo goed dat je eigenlijk vergeet te herstellen, da's ook niet optimaal natuurlijk. Weet nog wel dat we tijdens een weekje dolomieten op de hersteldag de Fedaia van de steile kant beklommen... wel zo langzaam mogelijk maar toch.
Op zich is klimmen de perfecte MLSS training, als je doorfietst zit je constant rond je omslagpunt, maar wrsch is het niet specifiek genoeg om daarna ook op het vlakke te knallen (relatief lage RPM en snelheid). Vaak vermaak je je in de bergen ook zo goed dat je eigenlijk vergeet te herstellen, da's ook niet optimaal natuurlijk. Weet nog wel dat we tijdens een weekje dolomieten op de hersteldag de Fedaia van de steile kant beklommen... wel zo langzaam mogelijk maar toch.
had wel wat ardennen gepland voor in't verlof maar een zadelabces heeft op 04/07/2005 roet in't eten gestrooid !
Het is een gezwel van een kleine peer dik in de plooi van je bil en been, net onder het zitbeen. tzal operatief weg moeten.
Zit nu vol antiobiotica en kan pas op 18/08 terug op consultatie. Mogelijke operatie begin sept. Opnieuw fietsen half oktober ?
Santé
Het is een gezwel van een kleine peer dik in de plooi van je bil en been, net onder het zitbeen. tzal operatief weg moeten.
Zit nu vol antiobiotica en kan pas op 18/08 terug op consultatie. Mogelijke operatie begin sept. Opnieuw fietsen half oktober ?
Santé
<a target="_blank" href= "http://imageshack.us"><img border="0" src= " http://img463.imageshack.us/img463/5630/kelvin2vq.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;"></a> Catch your Ride
cubebiker
09 aug 2005 23:54
Quoten: Origineel geplaatst door ponsteen op 08 Augustus 2005
Het schijnt dat je van veel klimmen niet bepaald sneller gaat rijden op het vlakke... Eerder het tegendeel. Twee verschillende sporten.
Van een matige conditie was geen sprake voordat ik wegging maar vandaag voelde ik me toch een stuk sterker dan normaal. Vanavond in m'n eentje een ritje van 50 km gemaakt met een gemiddelde van ruim 34 en op de meest rotte plekken een behoorlijke tegenwind bijvoorbeeld een stuk langs de a20 richting Hoek van Holland voor (steentjes) en na (lange strook zonder beschutting) afslag Maasland.Ik denk dat de meeste mensen uit de regio deze stukken wel kennen.
Het schijnt dat je van veel klimmen niet bepaald sneller gaat rijden op het vlakke... Eerder het tegendeel. Twee verschillende sporten.
Van een matige conditie was geen sprake voordat ik wegging maar vandaag voelde ik me toch een stuk sterker dan normaal. Vanavond in m'n eentje een ritje van 50 km gemaakt met een gemiddelde van ruim 34 en op de meest rotte plekken een behoorlijke tegenwind bijvoorbeeld een stuk langs de a20 richting Hoek van Holland voor (steentjes) en na (lange strook zonder beschutting) afslag Maasland.Ik denk dat de meeste mensen uit de regio deze stukken wel kennen.
Quoten: Origineel geplaatst door zombie op 09 Augustus 2005
had wel wat ardennen gepland voor in't verlof maar een zadelabces heeft op 04/07/2005 roet in't eten gestrooid !
Het is een gezwel van een kleine peer dik in de plooi van je bil en been, net onder het zitbeen. tzal operatief weg moeten.
Zit nu vol antiobiotica en kan pas op 18/08 terug op consultatie. Mogelijke operatie begin sept. Opnieuw fietsen half oktober ?
Santé
Knap balen zeg! Kun je nog wel normaal op een stoel/bank zitten dan?
had wel wat ardennen gepland voor in't verlof maar een zadelabces heeft op 04/07/2005 roet in't eten gestrooid !
Het is een gezwel van een kleine peer dik in de plooi van je bil en been, net onder het zitbeen. tzal operatief weg moeten.
Zit nu vol antiobiotica en kan pas op 18/08 terug op consultatie. Mogelijke operatie begin sept. Opnieuw fietsen half oktober ?
Santé
Knap balen zeg! Kun je nog wel normaal op een stoel/bank zitten dan?
@Eric vD : het is door de antibiotica ontzwollen tot ongeveer 1/2 van de ergste toestand. er zit in de zwelling nog een harde kern van ongeveer druif dik (tja, moet ergens een visueel vergelijk stellen).
Zitten gaat wel maar een groter probleem is op het werk geraken. Dat doe ik nl. met de (stads)fiets en afstand is 2*13km/dag.Dus een nieuw zadel gekocht met ongeveer 0.5kg gel en de zadel wat lager gezet. Ik geraak op het werk nu maar goed is het niet denk ik...het doet wel geen pijn maar ik hoop dat de zaak niet opnieuw opzwelt door de wrijving.
Enfin, een leuk onderwerp is het niet...
Zitten gaat wel maar een groter probleem is op het werk geraken. Dat doe ik nl. met de (stads)fiets en afstand is 2*13km/dag.Dus een nieuw zadel gekocht met ongeveer 0.5kg gel en de zadel wat lager gezet. Ik geraak op het werk nu maar goed is het niet denk ik...het doet wel geen pijn maar ik hoop dat de zaak niet opnieuw opzwelt door de wrijving.
Enfin, een leuk onderwerp is het niet...
<a target="_blank" href= "http://imageshack.us"><img border="0" src= " http://img463.imageshack.us/img463/5630/kelvin2vq.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;"></a> Catch your Ride
Quote: Origineel geplaatst door ponsteen op 08 Augustus 2005
Het schijnt dat je van veel klimmen niet bepaald sneller gaat rijden op het vlakke... Eerder het tegendeel. Twee verschillende sporten.
Idd, dat is meestal het geval: je hebt geen snelheid meer in de benen dan. Kan je oplossen door tussen het klimmen door vlakke stroken in te lassen, of achter een brommer te gaan trainen.
Het schijnt dat je van veel klimmen niet bepaald sneller gaat rijden op het vlakke... Eerder het tegendeel. Twee verschillende sporten.
Idd, dat is meestal het geval: je hebt geen snelheid meer in de benen dan. Kan je oplossen door tussen het klimmen door vlakke stroken in te lassen, of achter een brommer te gaan trainen.
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
ponsteen
11 aug 2005 20:39
Quoten: Origineel geplaatst door C a s r a n op 11 Augustus 2005
Idd, dat is meestal het geval: je hebt geen snelheid meer in de benen dan. Kan je oplossen door tussen het klimmen door vlakke stroken in te lassen, of achter een brommer te gaan trainen.
Ik zal dus een brommer mee moeten nemen naar de Alpen... .
Idd, dat is meestal het geval: je hebt geen snelheid meer in de benen dan. Kan je oplossen door tussen het klimmen door vlakke stroken in te lassen, of achter een brommer te gaan trainen.
Ik zal dus een brommer mee moeten nemen naar de Alpen... .
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 41034
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
daniel1975
11 aug 2005 21:16
Ik heb wel een fietsvakantie gehad, maar die stond volledig in het teken van LM. Hieronder een deel van dat verhaal (de rest staat op www.lamarmotte.org)
Juli 2005 Bourg d'Oisans, gedurende 1 week het kloppende hart van de wielrennercultuur in Europa. De ene fiets nog mooier dan de ander, alleen rijdt je nooit. Daags na aankomst een lekkere inkomer, Col d'Ornon. Niet te lang, niet te stijl. Even lekker het klimritme oppakken. Wat een verschil met een paar jaar geleden. Toen was de Ornon al een aardige bijter, nu liep die gewoon erg lekker. De klimhonger was na 1 colletje nog niet gestild, dus direct maar doorgereden naar de voet van Alpe d'Huez. Eens kijken welke tijd er mogelijk is. Zonder super diep te gaan 1.03 gereden, een nieuw PR. De training heeft toch zijn vruchten afgeworpen. Zondagmorgen op tijd vertrokken naar de Croix de Fer. Dat blijft mijn persoonlijk favoriete klim. Loopt lekker, sommige stukken steil, sommige stukken lekker herstellen. Vanaf de camping in Bourg d'Oisans in een rustig tempo naar de eerste stuwdam gereden In 2.16 stond ik vanaf Bourg bovenop de Croix de Fer. Dinsdag de Col du Galibier gereden, mijn persoonlijke day-off. Het liep niet, last van de kou (zelfs kippenvel tijdens het klimmen) en alles sloeg vast. Direct bekruipt je de angst, als het zaterdag maar niet zo koud is… of nog erger, regen…. Op dat moment wel besloten dat ik in de regen waarschijnlijk bovenop de Glandon om zou gaan draaien. Ik had het nu al zo intens koud gehad, dat ik er vreselijk tegenop zag. Donderdag met de dames en heren van het Wielertourist.nl forum gezamenlijk vanaf de welbekende Casino supermarkt in Bourg via Villard Regulas op de fiets de startpapieren voor La Marmotte opgehaald bovenop Alpe d'Huez. Erg gezellig en heerlijk gefietst. De laatste tips, de laatste aanmoedigingen en vele succeswensen over en weer.
Zaterdag 9 juli 5:30…. Piep-piep-piep, de wekker. DE grote dag, hier hebben we ruim een half jaar naartoe geleefd. Een stevig ontbijt, een warme douche, het dillemma over de kleding. Wat wordt het? Koud? Warm? Toch maar de beenstukken aangetrokken en 2 ondershirts. Liever te warm dan te koud. Tegen 7 uur vertrokken naar de start, waar ik keurig achterin mijn startvak kon aansluiten. Na 20 minuten trappelen kunnen eindelijk de pedalen worden ingeklikt en gaat het in rap tempo, rond de 40km/uur, in een groot lint naar de voet van de Croix de Fer. De eerste stuwdam doemt op, klik…klik..klik, terugschakelen, gesprekken vallen stil, evenals de snelheid. Pfft, het loopt niet lekker. Heel veel mensen rijden mij voorbij, meer dan ik had verwacht. Toch gestaag doorklimmen, richting de steenverzakking halverwege de klim. Vlak na de verzakking haal ik Mariken in. “Lukt het Mariek?” “Ja, maar jou had ik al eerder verwacht. Peter en Leendert zijn mij al lang voorbij”“ Hm.. voelt niet echt goed, maar zit wel bijna 15min voor op schema hoor!” “ Succes!!” En weer door. Binnen 5 minuten groet ik Leendert en kom ik op mijn favoriete stuk, het glooiende deel rondom Le Grand Barrage. Lekker doorrijden maar. Voor mijn gevoel ging het niet super, maar toch sta ik in exact 2 uur bovenop de Col du Glandon. Zo slecht gaat het dus niet, toch weer sneller dan de vorige keer. Snel wat eten pakken en bidons vullen, maar wat een chaos. Eten aan de ene kant van de weg, water aan de andere kant. Dat werkt dus niet! Na enig oponthoud weer op de fiets, de lastige afdaling van de Glandon in. Een paar bochten verder is net de ambulance gestopt bij een gevallen fietser. Het ziet er niet goed uit, toch ook maar wat langzamer naar beneden. De volgende dag hoorde ik dat het een fataal ongeluk was… nwetend van dat drama vervolg ik mijn weg naar beneden. Na het eerste lastige stuk loopt het lekker en in no-time ben ik weer in het dal. Daar vormen zich gelukkig een paar mooie groepen richting St. Michel de Maurienne. Als polderstoemper is dat toch meer mijn terrein en in een van de snellere groepen raast het naar de voet van de volgende klim. Hier weer hetzelfde ritueel. Gesprekken vallen stil, heel veel geklik en het zwoegen omhoog begint weer. De Telegraph wordt wel eens gekscherend het opwarmertje voor de Galibier genoemd, maar met stukken van 10 spreek ik toch liever van een serieuze klim. Mede door het heerlijke weer op dat moment (licht bewolkt, niet koud) klimt de Telegraph heerlijk. Op de top direct door, de korte afdaling in naar Valloire. Hier zou weer een etenspost moeten zijn. Toch….? Valloire in… het centrum…eruit…geen eten.. shit, hier had ik mij zo op ingesteld. Een moment van rust en even wat eten. Gelukkig, een bord, ravitaillering over 1 km. Een paar lekkere stukken koek gegeten, banaantje, gelletje met wat water naar binnen gespoeld en weer op de fiets. De klim naar het dak van La Marmotte, 2642m hoogte. Vanuit de auto leek het stuk naar Plan Lachat goed te doen. Beetje vals plat omhoog, maar zeker niet zwaar klimmen. Nee he, toch niet mij versnellingshendel kapot?? Ding schakelt niet meer terug. Een blik naar achteren toont het euvel echter al snel aan. Ik zit al in mijn kleinste versnelling! Dat valse plat is dus echt vals. Vanaf Plan Lachat begint de “echte” klim naar de top. Makkelijk gaat het hier al lang niet meer, de gedachten aan een acceptabele eindtijd maken langzaam plaats voor de gedachte van acceptabel uitrijden. Een kilometer of 4 voor de top even een paar minuten pauze. Achteraf denk ik niet zozeer van vermoeidheid, maar meer een stukje mentale rust. Uren klimmen zonder een woord te wisselen met mensen is niet mijn ding. En iedereen is zo serieus en stil… Het enige wat je hoort is het fluiten van de marmotten. Hop, het laatste stuk. De top komt nu snel dichterbij. In de verte zie ik de knal-oranje jas van John al staan, ver is het niet meer. De foto's die door hem zijn gemaakt spreken boekdelen… Direct na de top staat de auto met water en wat extra's te eten. “Hoe gaat het?” “Mwa, 9 uur zit er niet meer in denk ik, maar ik haal het wel” Even staan kletsen, vuilniszakje onder het shirt en weer naar beneden. Dat loopt veel lekkerder dan een paar dagen geleden, het is tenminste niet zo gruwelijk koud. Vanaf de Col de Lautaret lekker in een groepje afgedaald richting La Grave. In een stevig tempo wordt er daarna doorgekoerst naar Bourg d'Oisans. Hmmm, ben toch sneller aan de voet van de Alpe dan ik dacht. Heb zelfs nog 1uur 30 voor goud! Dat moet kunnen. Zaterdag in 1.03, 27 minuten verval is toch wel te doen? Na 1 bocht wist ik het al: dat wordt geen goud. Dat wordt harken naar de top. De benen waren leeg, de kilometerteller bleef steken op 9 km/uur. Bij La Garde even gestopt, dan zitten de eerste paar steile stukken erop. Paar slokken water en weer door. Pfft, tempo zit er niet meer in maar met elke bocht kom je weer dichter bij de eindstreep. Ergens vlak voor Huez lijkt het of er wat kramp aan zit te komen, dus even preventief wat rekken en een paar extra slokken water. Trap…trap…trap…een bord langs de weg “11, use low gear”. Ja wat denk je, dan ik nog een grote versnelling rond kan krijgen? Allemensen….. wat een roteind nog! Bij Huez zou je er toch zo'n beetje al moeten zijn….pfft. Gelukkig even een klein stukje vlak, klik-klik, opschakelen naar de 21, een tijd onder de 9 uur zit er blijkbaar toch nog in. Nog maar eens een slok koud water, sportdrank komt inmiddels mijn strot uit. Nog 3 lange bochten te gaan! Hier haal ik toch nog wel wat mensen in, lijkt wel of ik de finish kan ruiken. Eindelijk, het fonteintje aan het einde van de klim. Nog één kilometertje te gaan, min of meer vlak. Snel opschakelen, elke minuut is er een! De laatste 100m zijn een ontlading, gehaald!! Gaaf gevoel. De euforie werd versterkt toen ik mijn diploma in mijn handen kreeg, 8 uur 57 minuten en een handvol seconden. Gaaf, mijn eerste bergcyclo zo lekker uitgereden.
Terugkijkend was het een schitterende ervaring. De organisatie was top en het weer viel alles mee. Opvallende vond ik de stilte en de serieusheid waarmee de deelnemers de cols bedwongen. Het trainen ging op een paar dipjes na altijd met veel plezier. De beoogde 10kg afvallen werd er uiteindelijk 12,5 en de conditie is voor mijn doen op topniveau.
Ergens kriebelt het alweer….2006 finishen onder de 8 uur?
Juli 2005 Bourg d'Oisans, gedurende 1 week het kloppende hart van de wielrennercultuur in Europa. De ene fiets nog mooier dan de ander, alleen rijdt je nooit. Daags na aankomst een lekkere inkomer, Col d'Ornon. Niet te lang, niet te stijl. Even lekker het klimritme oppakken. Wat een verschil met een paar jaar geleden. Toen was de Ornon al een aardige bijter, nu liep die gewoon erg lekker. De klimhonger was na 1 colletje nog niet gestild, dus direct maar doorgereden naar de voet van Alpe d'Huez. Eens kijken welke tijd er mogelijk is. Zonder super diep te gaan 1.03 gereden, een nieuw PR. De training heeft toch zijn vruchten afgeworpen. Zondagmorgen op tijd vertrokken naar de Croix de Fer. Dat blijft mijn persoonlijk favoriete klim. Loopt lekker, sommige stukken steil, sommige stukken lekker herstellen. Vanaf de camping in Bourg d'Oisans in een rustig tempo naar de eerste stuwdam gereden In 2.16 stond ik vanaf Bourg bovenop de Croix de Fer. Dinsdag de Col du Galibier gereden, mijn persoonlijke day-off. Het liep niet, last van de kou (zelfs kippenvel tijdens het klimmen) en alles sloeg vast. Direct bekruipt je de angst, als het zaterdag maar niet zo koud is… of nog erger, regen…. Op dat moment wel besloten dat ik in de regen waarschijnlijk bovenop de Glandon om zou gaan draaien. Ik had het nu al zo intens koud gehad, dat ik er vreselijk tegenop zag. Donderdag met de dames en heren van het Wielertourist.nl forum gezamenlijk vanaf de welbekende Casino supermarkt in Bourg via Villard Regulas op de fiets de startpapieren voor La Marmotte opgehaald bovenop Alpe d'Huez. Erg gezellig en heerlijk gefietst. De laatste tips, de laatste aanmoedigingen en vele succeswensen over en weer.
Zaterdag 9 juli 5:30…. Piep-piep-piep, de wekker. DE grote dag, hier hebben we ruim een half jaar naartoe geleefd. Een stevig ontbijt, een warme douche, het dillemma over de kleding. Wat wordt het? Koud? Warm? Toch maar de beenstukken aangetrokken en 2 ondershirts. Liever te warm dan te koud. Tegen 7 uur vertrokken naar de start, waar ik keurig achterin mijn startvak kon aansluiten. Na 20 minuten trappelen kunnen eindelijk de pedalen worden ingeklikt en gaat het in rap tempo, rond de 40km/uur, in een groot lint naar de voet van de Croix de Fer. De eerste stuwdam doemt op, klik…klik..klik, terugschakelen, gesprekken vallen stil, evenals de snelheid. Pfft, het loopt niet lekker. Heel veel mensen rijden mij voorbij, meer dan ik had verwacht. Toch gestaag doorklimmen, richting de steenverzakking halverwege de klim. Vlak na de verzakking haal ik Mariken in. “Lukt het Mariek?” “Ja, maar jou had ik al eerder verwacht. Peter en Leendert zijn mij al lang voorbij”“ Hm.. voelt niet echt goed, maar zit wel bijna 15min voor op schema hoor!” “ Succes!!” En weer door. Binnen 5 minuten groet ik Leendert en kom ik op mijn favoriete stuk, het glooiende deel rondom Le Grand Barrage. Lekker doorrijden maar. Voor mijn gevoel ging het niet super, maar toch sta ik in exact 2 uur bovenop de Col du Glandon. Zo slecht gaat het dus niet, toch weer sneller dan de vorige keer. Snel wat eten pakken en bidons vullen, maar wat een chaos. Eten aan de ene kant van de weg, water aan de andere kant. Dat werkt dus niet! Na enig oponthoud weer op de fiets, de lastige afdaling van de Glandon in. Een paar bochten verder is net de ambulance gestopt bij een gevallen fietser. Het ziet er niet goed uit, toch ook maar wat langzamer naar beneden. De volgende dag hoorde ik dat het een fataal ongeluk was… nwetend van dat drama vervolg ik mijn weg naar beneden. Na het eerste lastige stuk loopt het lekker en in no-time ben ik weer in het dal. Daar vormen zich gelukkig een paar mooie groepen richting St. Michel de Maurienne. Als polderstoemper is dat toch meer mijn terrein en in een van de snellere groepen raast het naar de voet van de volgende klim. Hier weer hetzelfde ritueel. Gesprekken vallen stil, heel veel geklik en het zwoegen omhoog begint weer. De Telegraph wordt wel eens gekscherend het opwarmertje voor de Galibier genoemd, maar met stukken van 10 spreek ik toch liever van een serieuze klim. Mede door het heerlijke weer op dat moment (licht bewolkt, niet koud) klimt de Telegraph heerlijk. Op de top direct door, de korte afdaling in naar Valloire. Hier zou weer een etenspost moeten zijn. Toch….? Valloire in… het centrum…eruit…geen eten.. shit, hier had ik mij zo op ingesteld. Een moment van rust en even wat eten. Gelukkig, een bord, ravitaillering over 1 km. Een paar lekkere stukken koek gegeten, banaantje, gelletje met wat water naar binnen gespoeld en weer op de fiets. De klim naar het dak van La Marmotte, 2642m hoogte. Vanuit de auto leek het stuk naar Plan Lachat goed te doen. Beetje vals plat omhoog, maar zeker niet zwaar klimmen. Nee he, toch niet mij versnellingshendel kapot?? Ding schakelt niet meer terug. Een blik naar achteren toont het euvel echter al snel aan. Ik zit al in mijn kleinste versnelling! Dat valse plat is dus echt vals. Vanaf Plan Lachat begint de “echte” klim naar de top. Makkelijk gaat het hier al lang niet meer, de gedachten aan een acceptabele eindtijd maken langzaam plaats voor de gedachte van acceptabel uitrijden. Een kilometer of 4 voor de top even een paar minuten pauze. Achteraf denk ik niet zozeer van vermoeidheid, maar meer een stukje mentale rust. Uren klimmen zonder een woord te wisselen met mensen is niet mijn ding. En iedereen is zo serieus en stil… Het enige wat je hoort is het fluiten van de marmotten. Hop, het laatste stuk. De top komt nu snel dichterbij. In de verte zie ik de knal-oranje jas van John al staan, ver is het niet meer. De foto's die door hem zijn gemaakt spreken boekdelen… Direct na de top staat de auto met water en wat extra's te eten. “Hoe gaat het?” “Mwa, 9 uur zit er niet meer in denk ik, maar ik haal het wel” Even staan kletsen, vuilniszakje onder het shirt en weer naar beneden. Dat loopt veel lekkerder dan een paar dagen geleden, het is tenminste niet zo gruwelijk koud. Vanaf de Col de Lautaret lekker in een groepje afgedaald richting La Grave. In een stevig tempo wordt er daarna doorgekoerst naar Bourg d'Oisans. Hmmm, ben toch sneller aan de voet van de Alpe dan ik dacht. Heb zelfs nog 1uur 30 voor goud! Dat moet kunnen. Zaterdag in 1.03, 27 minuten verval is toch wel te doen? Na 1 bocht wist ik het al: dat wordt geen goud. Dat wordt harken naar de top. De benen waren leeg, de kilometerteller bleef steken op 9 km/uur. Bij La Garde even gestopt, dan zitten de eerste paar steile stukken erop. Paar slokken water en weer door. Pfft, tempo zit er niet meer in maar met elke bocht kom je weer dichter bij de eindstreep. Ergens vlak voor Huez lijkt het of er wat kramp aan zit te komen, dus even preventief wat rekken en een paar extra slokken water. Trap…trap…trap…een bord langs de weg “11, use low gear”. Ja wat denk je, dan ik nog een grote versnelling rond kan krijgen? Allemensen….. wat een roteind nog! Bij Huez zou je er toch zo'n beetje al moeten zijn….pfft. Gelukkig even een klein stukje vlak, klik-klik, opschakelen naar de 21, een tijd onder de 9 uur zit er blijkbaar toch nog in. Nog maar eens een slok koud water, sportdrank komt inmiddels mijn strot uit. Nog 3 lange bochten te gaan! Hier haal ik toch nog wel wat mensen in, lijkt wel of ik de finish kan ruiken. Eindelijk, het fonteintje aan het einde van de klim. Nog één kilometertje te gaan, min of meer vlak. Snel opschakelen, elke minuut is er een! De laatste 100m zijn een ontlading, gehaald!! Gaaf gevoel. De euforie werd versterkt toen ik mijn diploma in mijn handen kreeg, 8 uur 57 minuten en een handvol seconden. Gaaf, mijn eerste bergcyclo zo lekker uitgereden.
Terugkijkend was het een schitterende ervaring. De organisatie was top en het weer viel alles mee. Opvallende vond ik de stilte en de serieusheid waarmee de deelnemers de cols bedwongen. Het trainen ging op een paar dipjes na altijd met veel plezier. De beoogde 10kg afvallen werd er uiteindelijk 12,5 en de conditie is voor mijn doen op topniveau.
Ergens kriebelt het alweer….2006 finishen onder de 8 uur?
Less is bore
Quoten: Origineel geplaatst door Cubebiker op 08 Augustus 2005
Ben net terug van een weekje pyreneeën.Ik had nog nooit eerder geklommen en ik kan er maar één woord voor bedenken: FANTASTISCH.Een heleboel cols en cotes bedwongen met als bekendste de Marie Blangue (met daarvoor de Col du porteigt) en de Aubisque. Die laatste heb ik vanuit Laruns beklommen in een tijd van 1 uur en 20 minuten. Ik heb geen idee of dit een redelijke tijd is, ik heb er mijn reisgenoten in ieder geval dik kunnen kloppen met resp. 4, 22, 40 en 48 minuten.Weer terug in Nederland aangekomen dacht ik mijn opgebouwde vorm een beetje te kunnen beproeven op het vlakke. Wat een heerlijke ontnuchtering geeft ons klimaatje ons toch.....
waar zat je op hotel?
Ben net terug van een weekje pyreneeën.Ik had nog nooit eerder geklommen en ik kan er maar één woord voor bedenken: FANTASTISCH.Een heleboel cols en cotes bedwongen met als bekendste de Marie Blangue (met daarvoor de Col du porteigt) en de Aubisque. Die laatste heb ik vanuit Laruns beklommen in een tijd van 1 uur en 20 minuten. Ik heb geen idee of dit een redelijke tijd is, ik heb er mijn reisgenoten in ieder geval dik kunnen kloppen met resp. 4, 22, 40 en 48 minuten.Weer terug in Nederland aangekomen dacht ik mijn opgebouwde vorm een beetje te kunnen beproeven op het vlakke. Wat een heerlijke ontnuchtering geeft ons klimaatje ons toch.....
waar zat je op hotel?
<a target="_blank" href= "http://imageshack.us"><img border="0" src= " http://img463.imageshack.us/img463/5630/kelvin2vq.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;"></a> Catch your Ride
cubebiker
12 aug 2005 20:53
Was geen hotel. We stonden op een weiland in Oloron tesamen met nog zo'n 15000 fietsers. Het gros van de deelnemers waren fransen. Elke dag kreeg je een routekaart mee met alle benodigde info van de verschillende routes die dag zoals hoogteverschil, lengte van de beklimmingen, gemiddeld stijgingspercentage, hoogste percentage.De meeste mensen kwamen daar om op een vrij traag tempo zo'n beetje de hele dag te toeren en af en toe uit te blazen in de graskant maar er waren ook enkele serieuzere fietsers die probeerden op een normale manier een berg te beklimmen (lees: niet lopend).
www.sf2005.org
Is jouw aandoening zoiets als wat ze een 'derde bal' noemen?Beterschap gewenst in ieder geval.
www.sf2005.org
Is jouw aandoening zoiets als wat ze een 'derde bal' noemen?Beterschap gewenst in ieder geval.