Fiets.nl

Col Agnel absoluut een aanrader, parpaillon idd onverhard, nog 3 daagjes dan mag ik me daar (embrun) ook weer uit gaan leven.

gre

ps 15 aug is ook weer de embrun-man (triathlon)

Col Agnel +1

Afgelopen donderdag teruggekomen uit Embrun (nachttrein niet echt een aanrader). Ik heb anderhalve dag een fiets gehuurd. (1x alu en 1x carbon, voor mij als staalfietser beiden nieuwe ervaring).
De eerste volle dag was ik van plan om de Izoard en Agnel te rijden. De vooruitzichten waren niet al te gunstig met een voorspelde 33 graden en hoge luchtvochtigheid, maar toch om 9.00u de fiets opgehaald en op pad gegaan. De aanloop naar de Izoard vanuit Embrun is circa 40 km en bijna geen seconde vlak. Vooral tot aan Guillestre gaat het (met name) op en af. Na een klein klimmetje vanuit Guillestre loopt het vals plat op richting de Izoard door een schitterende kloof. Met de warmte kwam ik daar al enigzins vermoeid aan. Maar daar was ie dan: mijn eerste Alpencol en eerste klim langer dan 6 kilometer aan één stuk. En dat heb ik geweten.
In het begin ging het nog wel aardig. De eerste zeven kilometers zijn nog niet zo steil en daar kwam ik nog redelijk vooruit, maar onderaan de eerste haarspeldbocht het bos in werd het al flink steiler. Tot mijn verbazing zat ik toen al op het kleinste verzet! Gelukkig heb ik met dit verzet in een behoorlijke cadans omhoog kunnen fietsen, het werd gelukkig geen harken zoals enkele mede slachtoffers (van de hitte?) op de Izoard. Na circa 1:15 was ik boven, supermooie ervaring. Ik kwam wel redelijk stuk boven, maar ging vol goede moed de afdaling in om koers te zetten richting de Agnel.

Daar kwam ik mezelf goed tegen. De eerste kilometers liepen niet eens zo slecht. In het dorpje met het steile gedeelte (molines en queyras oid) kon ik aansluiten bij een Nederland, maar nog geen km later kon ik ineens zijn wiel niet meer houden. ik begon een beetje duizelig en misselijk te worden, dus besloot om op 14km voor de top er een eind aan te breien. Dat wil zeggen aan de klim, want ik mocht nog mooi terugrijden naar Embrun door een kokend heet dal. Compleet gaargekookt weer aangekomen op de camping, waar het tot middernacht duurde voor ik mijn koppijn had weggedronken:)

Een paar dagen later wilde ik toch een soort van sportieve revanche op mezelf, en heb toen nog een ochtendje een fiets gehuurd om de klim naar Les Orres te doen. Op zich een simpeler klim 15 km (naar 1650 m) en nog 2 extra naar 1800 meter. Deze ging ik natuurlijk fris op, de klim start praktisch in Embrun. Hoewel de klim niet echt zwaar is, loopt ie heel lekker en is het een hele mooi klim met nergens een recht stuk. Ik kon er een heel mooi tempo ophouden en kwam daardoor wat meer voldaan boven dan op de Izoard.

Al met al een mooie ervaring, al zal ik volgende keren wel uitkijken om op de heetste dagen te gaan fietsen. Gek genoeg lijkt die hitte echter niet veel mensen van een zware klim te weerhouden. Hebben jullie ook last bij zulke temperaturen, of is het ook een kwestie van gewenning?

Gewenning speelt zeker een aanzienlijke rol. Je lichaam went langzaam aan warm weer.

Maar zeker zo belangrijk zijn je aanleg en je conditie. De één kan nu eenmaal beter tegen de warmte dan de ander. Als je conditie beter is hoef je niet maximaal omhoog te rijden en dan is de kans dat je aan de kook gaat een stuk kleiner.

Ik kan zelf normaliter goed tegen hoge temperaturen. Maar 2 weken geleden een etappe koers gereden waar het iedere dag ruim boven de 30 graden was (icm een vochtige lucht). Resultaat is dat ik een aantal dagen behoorlijke hoofdpijn heb gehad. De laatste 2 dagen van de koers begon het wat beter te gaan... Gelukkig kan je met hoofdpijn nog wel fietsen, 't is alleen niet zo leuk meer

Ik denk dat het van persoon tot persoon verschilt. Zoals Amclassic-fan zegt, de één kan er nu eenmaal beter tegen dan de ander.
Zelf kan ik er erg goed tegen en fiets zelfs graag in de hitte. Natuurlijk is fietsen bij 25 graden lekkerder dan bij temperaturen boven de 30 graden maar voor mij is er geen probleem.
Volgens mij heeft het te maken met of je snel zweet. Ik zweet heel snel en veel. Wel heb ik bij grote hitte altijd één of twee zouttabletten bij.
Dat helpt echt. Ik heb vroeger gevaren en in de tropen hadden we die dingen ook altijd.
Voor de hierboven genoemde ongemakken met hoofdpijn als gevolg van de hitte of andere hitte omgemakken zoals misselijk of zwak gevoel is dit aan te raden.

Blijft natuurlijk wel je persoonlijke aanleg voor de weersomstandigheden waar je wel of niet tegen kunt. Bij mij is de temperatuur eigenlijk nooit een probleem. Ik heb een zwaar probleem met regen of eigenlijk met alles wat uit de lucht valt.

Ik kan normaal gezien ook goed tegen de hitte maar zoals eind juni bij de beklimming van de de croix de fer, en de dagen daaropvolgend telegraphe galibier en alpe d'huez op één dag moeten opfietsen bij temperaturen van zowat 35° aan de voet vermindert toch merkelijk je prestatieniveau,. Alleen je hartslag ligt in rust al een pak hoger.
De dag van "La Vaujany" bij bewolkt en regenweer en 20° ging het toch een stuk beter!

Over zouttabletten had ik al eens iets gelezen. Die koop je gewoon bij Kruidvat? Ik had 's ochtends al wel een klein snufje zout in de bidons gedaan, mar da's op een hele dag wellicht te weinig.

ridefreeordie schreef:Over zouttabletten had ik al eens iets gelezen. Die koop je gewoon bij Kruidvat? Ik had 's ochtends al wel een klein snufje zout in de bidons gedaan, mar da's op een hele dag wellicht te weinig.

nooit gedacht aan zeewater in je drinkbus?

heh heh, natuurlijk, doe ik hier altijd (woon 5 km van de kust), maar wordt in de Hautes Alpes al gauw wat lastiger!

Ik ben ook net terug van drie weken Embrun. Inderdaad een prachtige fietsomgeving. Over de D994 fiets je prachtig binnendoor naar Guillestre vanwaar vele klimmen starten, deze rit duurt overigens toch al gauw 45 minuten. Van daaruit kun je de Izoard, Vars en Risoul 1850 op. De hele rit naar de Izoard viel me ook tegen. 4 uur op pad geweest met heen en terug fietsen vanuit Embrun. Met de auto ben ik nog naar Barcelonette gereden en van daaruit de Bonnette op gereden. Ook een prachtige klim met een hele steile climax. Les Orres kon ik rechstreeks vanaf de camping omhoog. Ook een fijn lopende klim.

Parpaillon is een verhaal apart. De verhalen op internet zijn al divers en toch heb ik deze enigszins onderschat. Totale klim is inderdaad 26 km en het laatste stuk onverhard (8 km). ATB gehuurd bij de Intersport in Embrun (19 euro voor een pisbakkenstalen Scott met Acera). Fiets werd afgeleverd met een rotte zadelpenklem, 1 bar in beide banden, los zittende snelspanners en een gortdroge ketting. Let hier dus op mocht je een ATB gaan huren. Het eerste stuk asfalt vanaf de D994 naar Crevoux is al lastig. Het viel me op hoe lastiger het klimmen is op een ATB tov de racer. Het onverharde is echt niet te doen met de racefiets, wat ik in eerste instantie wou proberen. Het onverharde klimwerk is steil en door de enorm slechte 'weg' kun je hier (minimaal) een uur voor uittrekken (gemiddeld haalden we over de gehele klim slechts een gemiddelde van 13,5 km/u). Ook de hitte van afgelopen week eistte zijn tol. Ik heb een aantal malen beide bidonnen moeten vullen in de beekjes. Halverwege haalden we nog een NL'er in met een wielerbroek van 'webtrainer' aan. De man zag er al niet fris uit en kwam een half uur later dan ons boven, wandelend met de fiets in de hand, verdwaasd om zich heen kijkend en vragend om water wat hij gelukkig kreeg van een aanwezige franse 4x4 rijder. Het ritje door de tunnel (550 meter) was leuk. Erg diepe plassen en blubber! Het uitzicht aan beide kanten magnifiek. Afdalen van de Parpaillon vond ik erg gevaarlijk. Ik ben heel wat gewend maar kon hier niks anders dan bijna constant remmen. Harder dan 20 km/u was haast onverantwoord. Gevolg was een constante kramp in de vingers van het remmen en zere voeten van het stuiteren op de keiharde carbonzool. Mijn maat moest dit bekopen met een valpartij. Even één hand los ter ontspanning zorgde voor een valpartij en een open gebarsten knie. Ik kon de knieschijf zien zitten. We hebben nog voorzichtiger de afdaling vervolgd en zijn gelijk doorgereden naar het ziekenhuis in Embrun waar hij keurig is gehecht. Al met al een heel avontuur wat ik iedereen aan kan raden om eens te doen.

Fietsen met de hitte vind ik op zich geen probleem. Het is wel belangrijk om goeie voorzorgsmaatregelen te treffen in de vorm van goed insmeren, voldoende water (theelepeltje zout er bij) en suikers mee en bidonnen bijvullen in de diverse beekjes of fonteintjes in de dorpen. Ook altijd wat geld mee om in geval van nood een colaatje of mars te kunnen kopen. Opvallend vond ik wel in deze omgeving de, soms zeer harde, wind. Deze maakt het fietsen in hoge temperaturen een stuk draaglijker. Vergeet niet voor de afdalingen een bodywarmertje mee te nemen. Ik was bij sommige klimmen, met name de Parpaillon, echt zeiknat van het zweet.

Mooi verhaal, gelukkig goed afgelopen met je maat. De parpaillon is het voor mij niet meer geworden deze vakantie. Wat betreft huurfietsen had je beter naar Alpes2Roues kunnen gaan. Die hadden wel fatsoenlijk spul staan en verstand van zaken. Hele dag een alu racefiets met Tiagra voor € 20,-. Voor een tientje meer een Look 565 met 105. Heb ik ook eens carbon en alu geprobeerd!