Fiets.nl

amclassic-fan schreef:De druk stijgt helemaal niet significant tijdens een afdaling... Het rubber van de binnenband is namelijk een zeer goed isolator.

Ben benieuwd, hoe je als deze verklaring niet geld het vervormen van een carbon velgrand en de klapbanden verklaart.

raiju schreef:Op bovenstaande reagerende:

Nu kan ik de wet van Boyle/ Gay Lussac erbij gaan halen maar die kleine temperatuurverschillen maken wel degelijk uit. Als de maximale druk in de biba 8,5 bar mag zijn en ik pomp mijn band tot voorbij 8 bar op. Daarna ga ik een afdaling in die op de Glandon volgens mij best lang duurt. Uiteindelijk gaat de warmte door het rubber de lucht verwarmen. Deze zet uit en het rubber word weker. dus klapt hij eraf.

Dit kan dus ook bij aluminium gebeuren. De kunst is niet te veel druk in de clincher band als je de bergen in gaat en de velgen niet te heet laten worden.

Voor de topic starter. Ik zou of clincher wielen kopen met een alu velgrand of tubewielen want dan heb je geen last van zwakke velgranden. Je hebt echt super mooie sets voor 1000 euro. Let wel op: voor 1000 euro koop je een top alu set of een middenmoot carbon set.

De wet van Boyle is in deze niet van toepassing, want die is enkel geldig als de temperatuur constant is. Ook de 1e wet van Gay-Lussac is hier niet van toepassing, want die gaat er van uit dat de druk niet stijgt. Je hebt echt de algemene gaswet nodig. Op een normale dag op de Glandon is de temperatuur rond de 300 Kelvin, de druk in de banden is dan bijv 7.5 bar. Om een carbon velg door te hoge druk te laten exploderen zal je op z'n minst over de 9-10 bar heen moeten gaan. In de claim van de fabrikanten zit namelijk een aanzienlijke veiligheidsmarge ingebouwd, bijv ivm pompen die niet de juiste druk weergeven. De lucht in de band zal op z'n minst een graad of 80 warmer moeten worden. En dat moet gebeuren via een rubbere binnenband, die een uitermate goede isolator is.

Ter vergelijking, bij een graad of 130 smelten de meeste epoxy matrixen in composieten. Rond de 100 graden is de composiet al aanzienlijk zwakker dan bij 25 graden. Dus het is echt het remvlak dat bezwijkt, wat een gevolg is van de stijgende temperatuur en niet zo zeer vanwege een toename van druk in de binnenband.

Fietsen = hogere wetenschap ! Dat blijkt maar weer

amclassic-fan schreef:

raiju schreef:Op bovenstaande reagerende:

Nu kan ik de wet van Boyle/ Gay Lussac erbij gaan halen maar die kleine temperatuurverschillen maken wel degelijk uit. Als de maximale druk in de biba 8,5 bar mag zijn en ik pomp mijn band tot voorbij 8 bar op. Daarna ga ik een afdaling in die op de Glandon volgens mij best lang duurt. Uiteindelijk gaat de warmte door het rubber de lucht verwarmen. Deze zet uit en het rubber word weker. dus klapt hij eraf.

Dit kan dus ook bij aluminium gebeuren. De kunst is niet te veel druk in de clincher band als je de bergen in gaat en de velgen niet te heet laten worden.

Voor de topic starter. Ik zou of clincher wielen kopen met een alu velgrand of tubewielen want dan heb je geen last van zwakke velgranden. Je hebt echt super mooie sets voor 1000 euro. Let wel op: voor 1000 euro koop je een top alu set of een middenmoot carbon set.

De wet van Boyle is in deze niet van toepassing, want die is enkel geldig als de temperatuur constant is. Ook de 1e wet van Gay-Lussac is hier niet van toepassing, want die gaat er van uit dat de druk niet stijgt. Je hebt echt de algemene gaswet nodig. Op een normale dag op de Glandon is de temperatuur rond de 300 Kelvin, de druk in de banden is dan bijv 7.5 bar. Om een carbon velg door te hoge druk te laten exploderen zal je op z'n minst over de 9-10 bar heen moeten gaan. In de claim van de fabrikanten zit namelijk een aanzienlijke veiligheidsmarge ingebouwd, bijv ivm pompen die niet de juiste druk weergeven. De lucht in de band zal op z'n minst een graad of 80 warmer moeten worden. En dat moet gebeuren via een rubbere binnenband, die een uitermate goede isolator is.

Ter vergelijking, bij een graad of 130 smelten de meeste epoxy matrixen in composieten. Rond de 100 graden is de composiet al aanzienlijk zwakker dan bij 25 graden. Dus het is echt het remvlak dat bezwijkt, wat een gevolg is van de stijgende temperatuur en niet zo zeer vanwege een toename van druk in de binnenband.

Voor mij klinkt dit logisch. Net als het verhaal van de fietsenmaker in Bourg D'Oisans ook logisch voor mij klinkt. Ben geen inhoudelijk deskundige, die dit kan beoordelen, maar heb wel de volgende vragen:
Als het remvlak bezwijkt door de stijgende temperatuur, zou dit moeten gebeuren bij zowel clincher als bij tubewielen. Bij tubewielen schijnt het minder voor te komen. Klopt dit niet of is de remvlakconstructie zodanig anders?
Het fenomeen klapband komt dit doordat de band zwakker wordt door de hogere temperatuur?

Bij een clincher wiel steekt het remvlak veel meer uit dan bij een tube wiel. De warmte die ontstaat door het remmen moet door een dun stukje carbon afgevoerd worden. De carbon vezels kunnen zeer goed warmte geleiden, echter het probleem is dat de epoxy zeer slecht warmte geleidt. Gevolg is dat bij nogal wat velgen de warmte slecht weg kan. Bij een tube wiel is de constructie anders, waardoor de warmte beter weg kan.

Daarnaast drukt een tube niet tegen het remvlak aan met 8 bar.

In de 3 jaar dat ik nu "serieus" fiets heb ik nog nooit meer dan 6,5 bar in mijn banden gestoken.
De vrees voor ontploffende banden door drukverhoging kan ik mijns inziens negeren.

Kan drukverhoging in de banden ook ontstaan doordat de banden op zeeniveau worden opgepompt en er een lagere luchtdruk is op pakweg 2000 meter hoogte?

Al zal natuurlijk het grootste deel van de druk in de binnenband ontstaan door de tegendruk van de buitenband.

Nee, dat heeft eigenlijk geen invloed in een raceband. Je pompt de band op tot een druk van 8 bar op zee niveau, dan heb je een tegendruk van 1 bar. Dus voor de kracht op de remflanken heb je dan een druk van 7 bar. Ga je naar 2000 meter hoogte dan daalt de luchtdruk met 20%. Heb je dus nog 800 mbar over en dus stijgt de luchtdruk slechts 2e bar. Gezien 't feit dat je bijna nergens in Europa 2000 meter kan stijgen in een klim en de druk verandering in de band slechts 0,2 bar is kan dit nooit een oorzaak zijn.

Naast het hele remgebeuren in afdalingen en bij nat weer, is een overweging ook dat veel carbon velgen hoog (hoger) zijn tov alu velgen, kan een rol spelen bij zijwind. Tevens zijn carbon wielen rond dat prijsniveau net even wat zwaarder dan alu velgen, kan ook een overweging zijn.

Heb zelf deze overweging ook wel eens gemaakt, mijn conclusie was dat je bij keuze tussen beide bij een alu wiel een wiel hebt dat meer all round is bij een lagere prijs.

Aan de andere kant, in veel gevallen is carbon gewoon mooier !

Succes

@ AMclassic: Dank je voor de aanvulling, (great minds think alike.) ik zie dat je net als ik ook de mavo met exacte vakken hebt gedaan.

De algemene gaswet is die van Boyle/gay-lusac: (p1 x V1) / T1 = (p2 x V2) / T2
Ik ben afgestudeerd scubaloog: 2 cursussen en een zwemdiploma.

Mijn duikcilinder, niet vervormbaar, vul ik met 320 bar perslucht. Deze wordt warm vanwege het snel vullen. Nu spring ik met dat ding het water in hoppelakee 270 bar over. het volume blijft 14 liter de temperatuur daalt want het water is koud. In eens een verschil van 50 bar. Rara... de wet van boyle/gay-lusac.

Dit kun je ook omdraaien. Ik pomp onder aan de berg mijn band op tot 8 bar. De velg en/of band geeft aan 8.5 bar max. Ik ga omhoog en daal weer af. Mijn band word door het remmen heet. De druk bouwt zich op.

De omgevingsdruk is in de bergen op +2000 meter ongeveer 0,2 bar minder vertelde AM classic, oftewel 20% minder dus die 8bar die erin zat heeft niet meer de 1 bar tegendruk die hij in het dal had. Volgens mij word het dan 8 x 120% = 9,6 bar om de afdaling mee te beginnen. Dat lijkt meer dan 8,5 bar max wat er op de velg of band staat.

Nu is mijn band wel vervormbaar en kan deze van de velg aflopen waardoor hij klapt.

Ik denk dat zo de uitleg in theorie wel klopt. Ik snap het zelf dus moet de rest het ook snappen.

Ik denk dat het ontploffen van wielen niet zo zeer te maken heeft met de constructie maar meer met de gebruiker. Mijn stelling: voor 1000 euro heb je de mooiste/beste alu sets en een middelmaat carbon.

Nu ga ik fietsen.

Je zit er met je 20% naast. De effectieve druk op 't remvlak is de druk in de band minus de druk van de atmosfeer. Als je 2000 meter stijgt daalt de druk met 0.2 bar. Dus als je beneden 8 bar in je banden had zitten is dat 2 km hoger slechts gestegen naar 8.2 bar. Een stijging die er echt niet toe doet.

Als de hoofd casus maar goed is. Algemene gaswet e.d.

Klopt, ik had het inderdaad fout m.b.t. de druk en 20% deze word niet groter in de band die blijft altijd 8 bar. Als je de atmosferische (buiten)druk verlaagt met 20% dan moet dat op een bepaalde manier vereffend worden. Waarschijnlijk door het volume 20% groter te maken.

Ik blijf maar op een klapband uitkomen met dit verhaal.

Wat er gebeurde er als je een 10 jaar geleden flesje water meenam het vliegtuig in. Dat ging bol staan en waarschijnlijk lekken.
Zakken chips die ontploffen in het vliegtuig.
Of dat natuurkunde proefje met die negerzoen in een vacuum ruimte.
Ik kan wel heel veel voorbeelden bedenken.

Zou de TS het topic kunnen veranderen in natuurkundige wetten en klapbanden of zullen we on-topic gaan.

Laat die laatste opmerking maar zitten ik zie net dat je mod bent:-)