Fiets.nl

steil: bijvoeglijk naamwoord en bijwoord



1
nagenoeg loodrecht: een steile rots ;
steil haar
sluik afhangend haar;


2
figuurlijk onverzettelijk, star, vooral in godsdienstzaken;
` steil - heid
de -woord (vrouwelijk)

steil: schuin, loodrecht

onbuigzaam, onverzettelijk, star, stroef, stug

Maar ik ben al vollop bezig het te herschrijven want ik pak dit NATUURLIJK op als de positieve feedback zoals het bedoelt is

2 vrije dagen en de laatste dagen zonder enge weersverwachtingen dus een dezer dagen wilde ik mezelf dan toch weer eens naar het Limburgse heuvelland verplaatsen om die triple groep dan eindelijk uit te proberen.
Voor niet fiets liefhebbers en anderen die niet weten wat ik daarmee bedoel; triple staat voor 3 tandwielen voor in plaats van 2 waardoor je dus makkelijker omhoog komt. Aangezien mijn fiets maten wel op gewone tijden aan het werk moeten was ik dus alleen voor deze barre tocht want ondanks dat het dan inderdaad wel droog was was het ook be-hoorlijk koud te noemen en oogde het weer somber... Maar hier stond ik dan...

Ik denk dat het al wel weer 20 jaar geleden was dat ik op dezelfde plek stond met een totaal andere fiets, een andere instelling en zeker te weten een andere blik op de wereld maar wel hetzelfde doel; het klimmen want dat heeft toch iets magisch voor me ook al is dit geen hoog gebergte, voor een slecht klimmer als ik is dit ook waanzinnig mooi.
Het parkeren van de auto was al een avontuur genoeg en toen we dan eindelijk een plek net buiten het centrum had-den gevonden kon ik mijn fiets in elkaar zetten en me gereed maken voor de tocht terwijl mijn vrouw en zoontje op sint-inkoop tocht in het sfeervolle centrum gingen.

Dan ben je er zo lang niet geweest maar als je dan het centrum uit draait en afslaat de Cauberg op is het alsof je hier gisteren nog reed zo bekent allemaal uit mijn herinneringen en van TV. Voor ik het wist reed ik al een heel stuk stijl omhoog. Mijn hartslag steeg als een razende en ik kreeg het eigenlijk al meteen zwaar. Tja die paar 100 meter naar de voet zijn natuurlijk ook geen optimale voorbereiding om dan meteen met zo'n loodzware beklimming van 900 meter te beginnen... Maar het was nu eenmaal niet anders dus kleiner schakelen en door klimmen. Terwijl ik de schoolkinderen nog maar NET voor kon blijven (okay wel lagere school kinderen maar toch) voelde ik hoe ik al behoorlijk in het rood reed en dat al binnen een kilometer na de start, dat kon nooit een heel goed lichamelijk teken zijn. Ik haalde de top toch nog verbazingwekkend makkelijk nadat ik de laatste 150 meter wat herstelde.

Ik was eigenlijk wel bijzonder in mijn nopjes toen ik na de echte klim nog een paar 100 meter lichtjes door klom en afsloeg het achterland in. Hier bleef het gelukkig een ruime kilometer vlak waardoor ik me ook weer goed kon oriënte-ren. Ik had van tevoren een lijstje gemaakt met wat ik wilde gaan fietsen vandaag. Cauberg (gedaan), Keutenberg (vlak bij Valkenburg) en eigenlijk ook Camerig (terugweg uit Vaals) en daarvoor het Drielandenpunt in Vaals maar eerst en vooral de Keutenberg.

Ik kwam na een mooie lange gelijkmatige afdaling weer terug in Valkenburg alwaar ik de weg insloeg naar 'Schin op Geul' alwaar de Keutenberg ligt. Als je over deze rijksweg rijdt ben je al op zoek naar de bult die Keutenberg heet want met een stijgingspercentage van tweeëntwintig procent in 300 meter is dat een heuvel die je niet of nauwelijks over het hoofd moet kunnen zien.
Maar wat is oriënteren in de heuvels toch een raar gegeven, je kijkt rond en denkt dat MOET hem zijn maar nog loopt de weg niet daarheen en dan denk je nee die is niet zo erg als die van net en dan ineens WEL de afslag...
Je draait dan rechts het weggetje in en dan herken je het weer.... Het bochtje weer naar rechts bij de witte huisjes, het fiets monument ter bescherming van de fietsers en dan weer links terwijl door mijn hoofd weer schiet hoe pijn dit deed toen ik er die ene keer ervoor overheen reed...
De eerste 10 meters vallen mee maar dan zie ik na de bocht dat het rustige stuk rechtdoor niet de klim is maar de muur die voor mijn wielen komt als ik links het weggetje op draai WOW!

Het kleinste verzet (althans dat dacht ik maar ik kon achteraf nog VEEL kleiner) kreeg ik al nauwelijks rond en meerde-re malen als ik ging staan slipte mijn achterwiel weg van de kracht die ik erop zette.
Het was bar en boos en na een meter of 50 (en meerdere malen overslaan van de ketting) schoot ik voor het eerst uit mijn rechter pedaal. Ik was echter nog op het steile stuk en moest na een poging er weer in te komen deze strijd even staken want ik schoot er meteen weer uit.
Nee Dave, niet dom doen en gewoon 15 meter lopen om daar op een iets minder steil stuk wel weer in te klikken.
Ik schoot er nog een aantal keer uit de pedaal voor ik de top haalde en was meteen blij met mijn nieuwe aankoop (er is een setje Time RXS Carbon pedalen op weg naar me) dit hield me ook rustig want ik was 'pissed'...
Was mijn voortandwiel niet goed? Mijn band te glad? (gebruikt aantal uren op mijn Tacx) of het wegdek vandaag ook minder geschikt? (nat/modderig)? Ik weet het niet maar alles leek me tegen te zitten en spookte keer op keer in mijn hoofd. Ook het losschieten uit mijn Shimano pedalen zat me erg dwars.
Achteraf waren de opvolgende keren na de eerste keer ook wel te verantwoorden immers daarna zat er modder tussen het plaatje en mijn schoen maar okay dat moment had ik het er even helemaal mee gehad, en dat was nog knap zacht uitgedrukt...

Gelukkig geraakte ik toch boven en mijn hartslag kwam weer snel terug naar aanvaardbare gehaltes. Gelukkig, en ik kon weer genieten van het wonderlijk mooie landschap van het diepe zuiden en van de toch waanzinnig mooie klim. Het blijft mooi om naar boven te rijden en de namen op de weg te lezen en niet te vergeten de aanmoedigingen voor de liefhebbers die proberen deze helling zo goed mogelijk over te komen, het geeft de burger absoluut moed! Zelfs als Ambtenaar. Ondertussen was mijn GPS tracker via mijn GSM weer contactloos dus ik besloot deze uit te zetten omdat hij toch alleen maar ontmoedigende getallen in mijn oor sprak die door het wegvallen van de verbinding steeds slechter werden. Ik besloot linksaf te slaan en naar het zuiden aan te houden immers daar lag Vaals... Wat een waanzinnig mooie afdaling volgde van naar mijn gevoel wel een kilometer of 3 maar ja, kapotte computer en geen GPS dus ik moest het doen met mijn gevoel en vooral met het genieten van de omgeving en de vele wandelaars.

Onderaan aangekomen zat ik bij Gulpen althans Wijlen of iets dergelijks en verkoos de weg naar links. Ik wist niet welke kant het op zou gaan maar naar mijn gevoel kon het allemaal niet echt ver meer zijn. Ik kwam na een korte afdaling in Gulpen aan en daar stond dat Valkenburg nog 7 kilometer terug was, de weg volgen dus... Hummm ik moet eigenlijk de andere kant op dacht ik nog maar het begon wat donkerder te worden door het toch steeds later worden en de bewolking die dikker en dreigender werd... Nee terug dan maar het stukje Keutenberg had me teveel tijd en irritatie gekost, maar ik voelde aan het hoesten wel dat ik al behoorlijk diep was gegaan...
Wow wat ben ik snel achteruit gegaan qua inhoud voor mijn gevoel. Ik heb dan misschien 4 weken niet meer gefietst maar wel gewoon nog 5 keer op het ijs gestaan om volle bak te ijshockeyen wat apart dan toch...

De terugrit voerde me langs de Brand brouwerij terug naar Schin op Geul waar ik nu van de andere kant zag wat de bult toch eenzaam en statig eruit zag zo... Raar want ik ben voor mijn gevoel toch echt kilometers afgedaald hoe is dat dan gegaan? Ben ik niet helemaal bovenop gegaan? Loopt hij van achter langzamer af? Ik weet het niet en eigenlijk maakt het me ook niets uit want ondertussen was mijn rust en genot van het 'daar' fietsen volledig terug en keek ik weer vol liefde naar de bult die me net nog zoveel pijn deed... Valkenburg bleef natuurlijk ook niet lang weg en ik begon te merken dat de kou toch ook zijn intocht in mijn lichaam aan het voorbereiden was, gelukkig nu pas want mijn auto stond nog lekker geparkeerd en klaar voor ontvangst van de verloren fietser...

Even snel aangekleed en met de bidon in mijn hand naar het centrum gelopen waar mijn vrouw en kleine man me opvingen en me deelgenoot maakten in hun prima gekozen Sint cadeautjes voor de rest van de familie.
Op hun vraag of ik genoten had kon ik maar een goed antwoord geven met glinsterende oogjes; ABSOLUUT!

Laten we dit niet laten ontaarden in een discussie over 'azijnzeiken' en 'mierenneuken'.

Mijn opmerkingen aan Dave73nl waren opbouwend bedoeld: hij wil een Blog schrijven voor anderen om te lezen. Prima. Ik geef alleen wat kritiek waarmee hij zijn voordeel kan doen, zodat het NOG prettiger is om zijn stukjes te lezen. Gelukkig pakt Dave73nl het ook zo op

Dat er in mijn reactie ook een spelfout/typfout staat is slordig. Ook ik maak fouten. Maar wat mij betreft stoppen we ermee om elkaar de loef af te steken en reageren we op de Blogjes van Dave73nl. En als het kritiek is, dan opbouwend, want zo was mijn reactie ook bedoeld. Als iemand dat anders heeft ervaren: mijn excuses.