Overtraind. Kan een hersteltraining nog?

[pierre92]

Uit persoonlijke ervaring weet ik dat overtraining/vermoeidheid (mentaal en/of lichamelijk) vooral ontstaat door een combinatie van psychosomatische stress. Dus een combinatie van drukte (werk/tentamens/begrafenissen etc.) en hard trainen. Wielerprofs zijn zelden of nooit echt overtraind, dit komt niet alleen
door de goede begeleiding, maar ook doordat ze niet hun hele dag volgepland hebben met allerlei vergaderingen enzo. Ik denk dat de beste manier om van overtraining te genezen is: blijven bewegen, maar op een heel laag pitje. Dus wandelen enzo. Maar niet de hartslag opjagen, en zeker niet te lang per dag.

[ajhoff]

Bekijk het zo: het nieuws kwam voor mij aan als een mentale mokerslag en ik zocht wat steun en een sprankeltje hoop om toch maar zij het beperkt op de fiets te kunnen stappen... :/

Ligt daar niet juist de kern van het probleem: het te fanatiek bezig (willen) zijn met fietsen? Ik las laatst ergens dat Ranomi Kromowidjojo voor de spelen het juist rustiger aandoet in plaats van nog harder te gaan trainen. Desondanks zwemt ze toch echt niet langzaam. De waarheid die hier wel vaker wordt gepresenteerd (trainen en rust in balans) is denk ik toch zo gek nog niet. Misschien moet je juist als je uit balans bent, even naar de andere zijde doorslaan. M.a.w. even helemaal rust nemen en je lichaam de kans geven om de balans weer te vinden.

[trujillo]

Bekijk het zo: het nieuws kwam voor mij aan als een mentale mokerslag en ik zocht wat steun en een sprankeltje hoop om toch maar zij het beperkt op de fiets te kunnen stappen... :/

Ligt daar niet juist de kern van het probleem: het te fanatiek bezig (willen) zijn met fietsen? Ik las laatst ergens dat Ranomi Kromowidjojo voor de spelen het juist rustiger aandoet in plaats van nog harder te gaan trainen. Desondanks zwemt ze toch echt niet langzaam. De waarheid die hier wel vaker wordt gepresenteerd (trainen en rust in balans) is denk ik toch zo gek nog niet. Misschien moet je juist als je uit balans bent, even naar de andere zijde doorslaan. M.a.w. even helemaal rust nemen en je lichaam de kans geven om de balans weer te vinden.

Nagel op de kop. Spijt komt na de zonde.

[gede]

Misschien een domme vraag, maar hoe raak je overtraind en hoe voorkom je het..??

Helemaal geen domme vraag.
Als ik het goed heb, kan je overtraind geraken door een langere periode trainingen te doen waarvan je telkens niet hersteld geraakt. En ik ben erachter gekomen dat je daar helemaal niet ver voor hoeft te rijden. (Ik heb de laatste 4 maanden 3000 km gereden.)
Ik doe sinds september mijn woon-werkverkeer met de racefiets. Dat is gemiddeld 4 keer per week (soms ga ik met de auto) 30 km heen, 30 km terug. 's Morgens knal ik naar mijn werk. Daar douchen, fris de dag beginnen. 's Avonds knal ik in de omgekeerde richting terug. En met knallen bedoel ik echt doorrijden. Rond omslagpunt dus. Probleem is dat dat goed aanvoelt gedurende 6 maanden, maar dat dan stilaan de batterij leeg raakt en vooral: je hebt het niet door. Je blijft gaan tot de veer opeens breekt. En dan is het te laat natuurlijk.
Ik zag het fietsen ook niet als training. Ik reed elke keer voor het plezier, zonder ergens bij na te denken. Als ik dat dan nu bekijk, dan heb ik gewoon gereden/getraind als een idioot. Zo simpel is dat. En na dit herstel gaat de sportarts voor mij op papier zetten hoe ik op een verantwoorde manier kan rijden/trainen. Dit overkomt mij geen twee keer. Ik ben met mijn enorme stomme kop tegen een muur aangeknald en heb mijn lesje nu wel geleerd. Voila, zo voorkom je dat dus.

Te veel wieleramateurs/toeristen doen bijna uitsluitend kms op of boven het omslagpunt en vergeten dat dat soort piektrainingen slechts af en toe mag en dat je vooral continu aan de basis moet werken op lagere hartslagen. Je brandt jezelf helemaal op anders.

[Livio Livius]

Te veel wieleramateurs/toeristen doen bijna uitsluitend kms op of boven het omslagpunt en vergeten dat dat soort piektrainingen slechts af en toe mag en dat je vooral continu aan de basis moet werken op lagere hartslagen. Je brandt jezelf helemaal op anders.

60 tot 70% in D1/D2. Rest variatie in verschillende intensieve en extensieve (interval) trainingen.

[rob74]

Kan een hersteltraining nog?...

Mischien moet je de vraag eens omdraaaien.
Wat voor nut heeft een hersteltraining nog??

Als je echt overtraind bent, wat moet je dan nog met een hersteltraining? Een normaal doel is namelijk herstellen van een training om zo klaar te zijn voor een volgende training. Maar wat is nu exact jouw doel van herstel training? Herstellen van oververmoeidheid?

[wvm-rv]

Ik deed vroeger ook woon-werkverkeer 2x30km per dag tegen 60-70%
Na consultatie bij een trainer die mij dan ook trainingsschema's maakte, moest ik 's morgens tegen 50-60% heen rijden, 's avonds intensiever / interval,
In begin had ik bij die ochtentraining echt twijfels, want ik had het gevoel stil te staan.
Maar na enkele weken merkte ik dat ik veel frisser was, en beter reageerde op tempowisselingen

[teamorange]

Ik deed vroeger ook woon-werkverkeer 2x30km per dag tegen 60-70%
Na consultatie bij een trainer die mij dan ook trainingsschema's maakte, moest ik 's morgens tegen 50-60% heen rijden, 's avonds intensiever / interval,
In begin had ik bij die ochtentraining echt twijfels, want ik had het gevoel stil te staan.
Maar na enkele weken merkte ik dat ik veel frisser was, en beter reageerde op tempowisselingen

Ik kan dit volledig beamen : Ik ben 47 jaar en rij ook (bijna) dagelijks 2x30 km naar werk en terug . Ik doe dit ook zoals hierboven beschreven. Ook heb ik enkele jaren geleden kilometerteller en hartslagmeter weggelaten op de werkfiets.Met wat ouder te worden leer je je lichaam kennen en leer je er naar luisteren. In de winter doe ik zo 300 km per week en nu de toertochten er aankomen ga ik lekker af en toe met de bus werken om rustig te herstellen.
Zo ben je in de weekends fris om met je kameraden te racen. Af en toe de fiets aan de kant is moeilijk maar het is de enige remedie om niet te op te branden.

[aapje]

Ligt daar niet juist de kern van het probleem: het te fanatiek bezig (willen) zijn met fietsen? Ik las laatst ergens dat Ranomi Kromowidjojo voor de spelen het juist rustiger aandoet in plaats van nog harder te gaan trainen. Desondanks zwemt ze toch echt niet langzaam. De waarheid die hier wel vaker wordt gepresenteerd (trainen en rust in balans) is denk ik toch zo gek nog niet. Misschien moet je juist als je uit balans bent, even naar de andere zijde doorslaan. M.a.w. even helemaal rust nemen en je lichaam de kans geven om de balans weer te vinden.

Dat heet periodisering. Dit kan zowel puur voor training (periodes waarbij zwaar wordt getraind waarbij het lichaam oververmoeid raakt en dit afwisselen met rustiger periodes om te herstellen) of om voor een paar momenten per jaar te pieken. In het laatste geval laat de sporter zijn lichaam optimaal herstellen van superzware trainingen waardoor een topprestatie wordt geleverd, wat overigens wel ten koste gaat van de conditie na dat moment (na de Spelen zal Kromowidjojo juist minder in conditie zijn omdat er dan te lang niet zwaar getraind is).

Dit heeft verder weinig te maken met herstellen van overtraining, omdat er niet meer zwaar getraind kan worden en er dus juist geen afwisseling meer mogelijk is. Dit lijkt me wel goed advies:

http://physiotherapy.curtin.edu.au/reso ... #treatment" onclick="window.open(this.href);return false;

Dus op basis van een hartslag-meter erg licht trainen en dit langzaam opbouwen.

[tomg88]

Ligt daar niet juist de kern van het probleem: het te fanatiek bezig (willen) zijn met fietsen? Ik las laatst ergens dat Ranomi Kromowidjojo voor de spelen het juist rustiger aandoet in plaats van nog harder te gaan trainen. Desondanks zwemt ze toch echt niet langzaam. De waarheid die hier wel vaker wordt gepresenteerd (trainen en rust in balans) is denk ik toch zo gek nog niet. Misschien moet je juist als je uit balans bent, even naar de andere zijde doorslaan. M.a.w. even helemaal rust nemen en je lichaam de kans geven om de balans weer te vinden.

Dat heet taperen. Ik ben zwemmer en dat is in de zwemwereld inderdaad een bekend verschijnsel. Hier een leuk stukje daarover van Thijs Zonneveld

Ik taper
Ik lag als een zak aardappelen op de bank. Joggingbroek met vlekken aan, daaronder badstof sportsokken met gaten erin. Ik keek tegelijkertijd (zapzapzapzap) naar Eurosport en Vis TV (aanrader!) en at smakkend een zak chips leeg.

Mijn vriendin stak haar hoofd om de hoek van de kamer en vroeg me of ik dat plankje al had opgehangen, of ik de vuilniszak al aan de straat had gezet en of ik de berging al op had geruimd. Ik schudde mijn hoofd. Ik had helemaal niks gedaan. Geen tijd. Ik was namelijk aan het taperen.
Laat me even uitleggen wat taperen is – tot voor kort had ik er ook nog nooit van gehoord. Taperen (spreek uit: tééperen) komt uit het zwemmen. Het is enorm belangrijk. Zwemmers kunnen zelfs aan niets anders denken. Zet er eentje voor de camera en binnen drie zinnen heeft hij of zij vijf keer het T-woord gebruikt.
Voor wie dat niet gelooft: kijk of luister de reportages over de Swim Cup (afgelopen weekend in Amsterdam) nog even terug. Alle zwemmers zeiden ongeveer hetzelfde: ‘Blablablablablablabla taperen blablablablablablabla getaperd blablablablablabla taper.’ Je hebt geen idee wat ze bedoelen, maar het klinkt razend interessant.
Na grondig speurwerk ben ik erachter gekomen dat taperen iets te maken heeft met de trainingsopbouw. Je traint hard, harder, hardst – maar vlak voor die Ene Belangrijke Wedstrijd neem je gas terug en bouw je een rustblokje in. Dat rustblokje is de taper.

Hormoonbalans
Volgens de experts komt je lichaam tijdens de taper in de optimale hormoonbalans en bereiken je spieren de juiste glycogeenwaardes. Bovendien is taperen extreem belangrijk voor je mentale focus.
Dat taperen schijnt een precies werkje te zijn. Vooral te kort taperen is dodelijk. Daarom rekenen sommige zwemcoaches tot diep in de nacht aan de tapersessies van hun pupillen: het móet goed zijn. Ze analyseren op bloed- en lactaattesten, ze vragen hun zwemmers logboeken bij te houden, ze duiken in de literatuur en ze volgen cursussen om op de hoogte te blijven van de laatste taperontwikkelingen. Taperen is wetenschap.

Simpel
Op papier ziet het er nogal ingewikkeld uit, dat taperen. Maar in de praktijk is het verbluffend simpel. Vrije slag-zwemmer Sebastiaan Verschuren legde in zijn blog uit wat hij nu eigenlijk uitvoert als hij tapert. ‘Gewoon op bed liggen, series kijken en goede muziek luisteren. Zo min mogelijk doen dus.’
Een beetje achterover liggen, een beetje tv-kijken, een beetje muziek luisteren en voor de rest geen klap uitvoeren – in het dagelijkse leven noemen wij dat luiwammesen, maar als je zwemmer bent heet het taperen.

Perspectieven
Taperen biedt perspectieven. Ook voor gewone stervelingen zoals u en ik. Zo eens in de twee, drie weken trek ik een paar baantjes door het zwembad om de hoek – hoe hard en hoe veel maakt niet uit, zolang ik maar kan zeggen dat ik zwem. Meer dan dat doe ik niet.
De rest van de tijd zit ik in mijn vieze joggingbroek op de bank en zap ik heen en weer tussen Vis TV en een één of ander sportwedstrijdje. Nee, dat is niet lui. Ik taper.

Taperen of periodiseren zorgt er inderdaad voor dat je op bepaalde momenten kan pieken door voor een piekmoment je lichaam zich helemaal te laten herstellen.