Fiets.nl

oke bedankt voor de tip. ik zal het onthouden. iemand trouwens ervaring met fulcrum quattro wielen?

58kg? Fietsenmaker zegt dat die lichte Fulcrum 3 niet persé hoeven met jouw gewicht?
Begrijp ik even niet. Het enige waar ik me druk zou in maken met die Roubaix is, dat je wel eens een keer kan vallen in koers, en dus 'don't race what you can't replace', oftewel, denk aan eventuele euro's schade bij koersen rijden.
Ik probeer altijd op goed materiaal te koersen, maar als het even kan, zo goedkoop mogelijk (bvb. niet de allerduurste hoge wielen als het parcours er zich toch niet toe leent, niet lichtste frame (wel stijf) als er geen hoogtemeters inzitten, enzovoort.

dat vallen heb je bij de club wedstrijden e.d bijna geen last van.

giantjan schreef:dat vallen heb je bij de club wedstrijden e.d bijna geen last van.

Bijna.., maar je hoeft maar 1 keer te vallen om je fiets kapot te krijgen natuurlijk.

Kan iemand me een beetje uilteggen hoe het in een wedstrijd er aan toe gaat?

Ja ik ben zelf 58 kilo. Oke valpartijen gebeuren die vaak en in welke momenten bochten rechte stukken???

janfenneman schreef:Kan iemand me een beetje uilteggen hoe het in een wedstrijd er aan toe gaat?

Iedereen kan er alles van zeggen, maar dat is toch een kwestie van ervaren en gewoon doen! De tip die ook al eerder is gegeven is die van aanmelden bij een club en dan trainingskoersjes of de clubcompetitie gaan rijden en dan vervolgens regionale wedstrijden gaan rijden. Rustig aan opbouwen en zoveel mogelijk ervaring opdoen.

Trainingskoers

- Half uurtje ofzo van tevoren aanwezig. Inschrijven en nummer spelden etc.
- Beetje infietsen, warm worden en sterke verhalen vertellen.
- Start
- Eerste 15-20 minuten jakkeren voor het leven. Iedereen zit nog fris en bijna alles wordt teruggehaald. Iedereen vind zijn plek in het peloton.
- Uurtje koersen waarbij je merkt dat het langzaamaan zwaarder wordt om op te trekken na de bocht. De eerste minuten is van 30 naar 50 geen probleem maar hoe langer de wedstrijd hoe moeizamer dit vaak gaat. Meestal rijdt er een groepje voorop. (Kunnen uiteraard worden teruggepakt, maar dan volgt vaak weer een nieuw groepje etc.) Meestal is er ook nog iets van een premiesprint. Dan kun je een buitenband winnen ofzo.
- Einde komt in zicht (beetje afhankelijk van de snelheid, het aantal rondes, etc) Mannen met een eindschot beginnen naar voren te schuiven. Voorin wordt het dus knokken voor een goede plaats. Achteraan hangen meer de uitrijders. Eventueel nog een late poging om de sprint te ontwijken of de boel te ontregelen voor een maat.
- Afsprinten van de diverse groepen. De sportklassers sprinten het eerste af. Een paar ronden later de amateurs/junioren en nog een paar ronden later de elite/beloften.
- Rugnummer inleveren en premieuitreiking
- Gedesilusioneerd weer naar huis. (althans de eerste paar keer omdat het bij het eerste kwartier al spaakloopt)

Zo ziet ongeveer een clubwedstrijdje eruit.

Tips:
- Ga het gewoon proberen
- Volhouden
- Week erna weer proberen

Als het rijden op hoge snelheid in het peloton erg wennen is, probeer dan wat achteraan te rijden. Daar hinder je de minste mensen.

... en als je gelijk wil kunnen volgen en de eerste koers uitrijden, zie dat je een half uur goed bent opgewarmd dat de motor aanslaat, en rij constant bij de eerste 10-15 zonder je tussen de eerste 5 te mengen (want dan kom je gegarandeerd op kop, wil je tonen dat je ook kan fietsen, en voor je het weet wordt je twee ronden later bij de eerste beste tempoversnelling glad gelost).

Om dat praktisch te doen:
1. ga je rugnummer halen 45 minuten voor de start;
2. rij dan half uur;
3. zie dat je toch een dikke 5 minuten voor de start mooi voorin staat aan de streep (belangrijk indien veel deelnemers).

Gerboon schreef: - Gedesilusioneerd weer naar huis. (althans de eerste paar keer omdat het bij het eerste kwartier al spaakloopt)

Dat dus.
Maar dit denk ik ook:

Tips:
- Ga het gewoon proberen
- Volhouden
- Week erna weer proberen

Ik heb slechts ervaring met een paar wedstrijdtrainingen voor absolute beginners...en dan nog vrouwen ook. Maar wat nog veel belangrijker is dan je fiets een kilo lichter is, is goed mee kunnen komen in bochten. Een keer falen en je ligt er gelijk vanaf en ga dan met 40-50 km/uur dat gat maar even dicht rijden. Dus, ik denk dat jezelf verbeteren in eerste instantie veel meer op gaat leveren dan je fiets verbeteren.

Helemaal achteraan rijden als je er nog moeite mee hebt ben ik dus niet helemaal mee eens, achteraan is het juist nog moeilijker door het harmonica effect. Kan je dan niet beter als dat lukt, een plekje ergens in het midden bemachtigen?

Edit: daglicenties bestaan toch niet meer? Daarvoor in de plaats gekomen is het basislidmaatschap toch?

En als je dan wilt weten hoe dat er in de praktijk uit ziet:

http://youtu.be/_Huq9KVwEkw

Clubkoersjes bij RWC Ahoy in Rotterdam gefilmd met een GoPro onder m'n zadel. Gemiddelde snelheid rond de 43 km/u met een tweetal listige 180 graden bochten. Maar superleuk om te doen.

De stap van clubkoersjes naar criteriums bij de amateurs / sportklasse is overigens best groot, onderschat dat niet. Dat heeft naar mijn ervaring niet zozeer te maken met het hogere gemiddelde, maar meer met de wat agressievere manier van rijden. Het is vaak de hele koers knokken om een beetje voorin te blijven. Doe je dit niet en iemand voor je laat een gaatje vallen dan ben je al snel gezien. Vooral als er een beetje wind staat en er op het kantje wordt gereden.

Kortom, clubkoersjes zijn een uitstekende manier om te beginnen met wedstrijden. En als je vervolgens de stap hebt gemaakt naar criteriums / klassiekers dan is het vaak een prima intervaltraining. Zeker bij RWC Ahoy op het parcours omdat je daar na iedere 180 graden bocht voluit moet sprinten om weer aan te sluiten

Veel succes !

TumTumTum schreef:Helemaal achteraan rijden als je er nog moeite mee hebt ben ik dus niet helemaal mee eens, achteraan is het juist nog moeilijker door het harmonica effect. Kan je dan niet beter als dat lukt, een plekje ergens in het midden bemachtigen?

Ik denk dat de suggestie om achteraan te rijden bedoeld was in het geval de nieuweling moeite of angst heeft om midden in een grote groep te rijden. Het David Zabriskie syndroom, zeg maar