Nice!
Mijn fietsavontuur is drie jaar geleden begonnen. Een vriend was begonnen met fietsen en zocht een fietsmaatje. Om eerlijk te zijn..... Het leek me niks. Na een paar keer fietsen was ik om.
Qua tijdsbesteding ben ik net als voorgaande reageerders wat beperkt. Een dochter van 7, een zoon van 4 en een vrouw die t maar een rare hobby vindt. Gelukkig krijg ik genoeg ruimte om regelmatig op te stappen. Lange ritten zijn nog wat lastig.
Mijn kinderen vinden het erg leuk dat papa fietst en zo'n mooie fiets heeft. Onderweg (in de auto) worden steevast alle 'snelle fietsers' gespot. Of ze zelf in de toekomst ook willen fietsen? Geen idee. Dat laat ik lekker bij hun.
Mijn dochter wou laatst wel meefietsen. Zijn we samen van teruggefietst van visite. Ik op de racefiets en zij op haar fietsje. Het zag er ontzettend leuk en schattig uit.
Het Thuisfront
-
R1Phrankey
- Forum-lid
- Berichten: 424
- Lid geworden op: 14 aug 2011 19:22
- Locatie: Roosendaal
48 jaar en ik fiets nu zo'n 7 jaar, een laatbloeier dus.
Vanaf mijn jeugd altijd al gesport. Judo, daarna motorcross. Ca. 10 jaar wedstrijden gereden, en na de nodige blessures ben ik daarmee gestopt.
Ten tijde van de motorcross deed ik wat fitness/krachtsport. Na de motorcross daar nog een tijdje mee doorgegaan, maar uiteindelijk ook daarmee gestopt.
Toen een aantal jaren niks aan sport gedaan, samenwonen, huis gebouwd, druk, druk, druk.
Dat niks doen beviel me niet en op de een of andere manier dacht ik toen dat het me wel leuk leek om wat te gaan fietsen. Vanwege mijn motorcross ervaring toen gekozen voor de mtb. Dat beviel eigenlijk erg goed en dat heb ik ca. 5 jaar gedaan. Een mtb-maatje had toen een racefiets en hij reed af en toe met een toerclub mee. Ik heb toen ook een racefiets gekocht, gewoon om eens te proberen en ben toen ook een aantal maal aangehaakt bij die toerclub. Dat op de weg fietsen beviel eigenlijk erg goed, waardoor ik vaker voor de racefiets koos dan voor de mtb.
De mtb gebruik ik nu alleen nog in de wintermaanden en de rest van het jaar zit ik op de racefiets.
Vorig jaar (om precies te zijn, 20 mei, dus morgen!) een hartoperatie gehad. Mijn aortaklep is vervangen. Deze was vernauwd, waarschijnlijk aangeboren, en door het fietsen kwam ik er achter dat er 'iets niet goed zat'.
Na de operatie het fietsen weer opgepakt en conditioneel ben ik nu weer zover als dat ik was voor mijn operatie. Uurtje of 4 op de fiets en de sprintjes met de clubritjes of een tijdrit gaan allemaal weer prima.
Wat het thuisfront betreft: geen kinderen en een vrouw die niet sport. Tijdsproblemen heb ik dan ook niet zo, maar mijn vrouw kan het niet waarderen als ik elke dag op de fiets zou zitten. Het aantal ritjes per week beperk ik daarom tot ca. 4.
Vanaf mijn jeugd altijd al gesport. Judo, daarna motorcross. Ca. 10 jaar wedstrijden gereden, en na de nodige blessures ben ik daarmee gestopt.
Ten tijde van de motorcross deed ik wat fitness/krachtsport. Na de motorcross daar nog een tijdje mee doorgegaan, maar uiteindelijk ook daarmee gestopt.
Toen een aantal jaren niks aan sport gedaan, samenwonen, huis gebouwd, druk, druk, druk.
Dat niks doen beviel me niet en op de een of andere manier dacht ik toen dat het me wel leuk leek om wat te gaan fietsen. Vanwege mijn motorcross ervaring toen gekozen voor de mtb. Dat beviel eigenlijk erg goed en dat heb ik ca. 5 jaar gedaan. Een mtb-maatje had toen een racefiets en hij reed af en toe met een toerclub mee. Ik heb toen ook een racefiets gekocht, gewoon om eens te proberen en ben toen ook een aantal maal aangehaakt bij die toerclub. Dat op de weg fietsen beviel eigenlijk erg goed, waardoor ik vaker voor de racefiets koos dan voor de mtb.
De mtb gebruik ik nu alleen nog in de wintermaanden en de rest van het jaar zit ik op de racefiets.
Vorig jaar (om precies te zijn, 20 mei, dus morgen!) een hartoperatie gehad. Mijn aortaklep is vervangen. Deze was vernauwd, waarschijnlijk aangeboren, en door het fietsen kwam ik er achter dat er 'iets niet goed zat'.
Na de operatie het fietsen weer opgepakt en conditioneel ben ik nu weer zover als dat ik was voor mijn operatie. Uurtje of 4 op de fiets en de sprintjes met de clubritjes of een tijdrit gaan allemaal weer prima.
Wat het thuisfront betreft: geen kinderen en een vrouw die niet sport. Tijdsproblemen heb ik dan ook niet zo, maar mijn vrouw kan het niet waarderen als ik elke dag op de fiets zou zitten. Het aantal ritjes per week beperk ik daarom tot ca. 4.
Mechanische doping? --> Sorin bicarbon slimline
Zeker leuk topic!
Bij mij zit er geen grote gedachte aan de aanschaf van een eerste racefiets. Volgens mij was het om snel naar het vakantiebaantje te kunnen fietsen. Wielrennen kende ik we van mij oom en neef, maar het kwartje was bij mij niet gevallen. Kwam ook omdat mijn ouders tamelijk onsportief waren (lichaamsbeweging zat bij hen meer in tuinieren). De fiets was een Norta met, jawel, ovale buizen dus very aero indeed.
Enfin toen ik ging studeren heb ik de Norta meegenomen naar Delluf om daar zo nu en dan rondjes in het Westland te gaan fietsen. Uit de rondjes met studievriendjes bleek dat ik nul talent had, maar dat mocht de pret niet drukken. Vervolgens de Norta ingeruild voor een Alan met klikpedalen. Koning te rijk.
Vervolgens ging ik werken in de buurt van Hoorn. Toen hadden eigenlijk de gouden jaren moeten komen met een zee van tijd en niet constant tegen een delirium aanzittend. Edoch om de een of andere reden weinig gefietst in die tijd.
Vervolgens kwamen de kinderen (drie meiden) en ik was niet zo diehard om ondanks dat genoeg kilometers te maken. Sterker nog, ik gebruikte dat mogelijk wel eens als excuus om niet te fietsen, bij slecht weer en zo. De drie meiden beginnen zo zachtjes aan te puberen dus nu is er wel reden genoeg om veel op de fiets te zitten
Het aantal kilometers begint toe te nemen, zodat het niveau ook wat toeneemt en ik ook op vakantie met een gerust hart op de fiets spring (hellingen en zo).
Helaas kan sport mijn vrouw niet echt boeien en de meiden zitten liever op een paard. Echter ze zijn gezond, lief en leuk, dus wat wil je nog meer?
Bij mij zit er geen grote gedachte aan de aanschaf van een eerste racefiets. Volgens mij was het om snel naar het vakantiebaantje te kunnen fietsen. Wielrennen kende ik we van mij oom en neef, maar het kwartje was bij mij niet gevallen. Kwam ook omdat mijn ouders tamelijk onsportief waren (lichaamsbeweging zat bij hen meer in tuinieren). De fiets was een Norta met, jawel, ovale buizen dus very aero indeed.
Enfin toen ik ging studeren heb ik de Norta meegenomen naar Delluf om daar zo nu en dan rondjes in het Westland te gaan fietsen. Uit de rondjes met studievriendjes bleek dat ik nul talent had, maar dat mocht de pret niet drukken. Vervolgens de Norta ingeruild voor een Alan met klikpedalen. Koning te rijk.
Vervolgens ging ik werken in de buurt van Hoorn. Toen hadden eigenlijk de gouden jaren moeten komen met een zee van tijd en niet constant tegen een delirium aanzittend. Edoch om de een of andere reden weinig gefietst in die tijd.
Vervolgens kwamen de kinderen (drie meiden) en ik was niet zo diehard om ondanks dat genoeg kilometers te maken. Sterker nog, ik gebruikte dat mogelijk wel eens als excuus om niet te fietsen, bij slecht weer en zo. De drie meiden beginnen zo zachtjes aan te puberen dus nu is er wel reden genoeg om veel op de fiets te zitten
Het aantal kilometers begint toe te nemen, zodat het niveau ook wat toeneemt en ik ook op vakantie met een gerust hart op de fiets spring (hellingen en zo). Helaas kan sport mijn vrouw niet echt boeien en de meiden zitten liever op een paard. Echter ze zijn gezond, lief en leuk, dus wat wil je nog meer?
Abide.
rene
19 mei 2015 20:40
Mijn thuisfront loopt hard - meestal 3 tot 4 keer per week. ( 8 - 18 kilometer per run ) Daarbij doet ze yoga oefeningen vooraf het lopen en strekken achteraf. Kost haar dus meestal de hele ochtend als de kids naar school zijn, daarbij werkt ze ca 14-16 uur per week en doet ze het huishouden ( behalve koken )
Ik fiets gemiddeld 150 - 200 - 250 kilometer per week afhankelijk van weer / werk / tijd. Ik werk in de continue dienst - dus 56 uur weken in 1 week, daarna 4 dagen vrij - dus tijd genoeg om te fietsen, elke dag te koken - tijd genoeg voor de kids. Meestal 2 keer per week in de avond fietsclub voor ritten tussen 55-70 kilometer samen met onze zoon van 17jr. De jongste 2 zijn 11 en 14 jr dus die hebben geen 24/24 oppas nodig en die vermaken zich met huiswerk / viool / paardrijden.
Ca 50 - 60 keer per jaar ( sowieso geen nachtdiensten ) fiets ik naar mijn werk wat zo'n 3000 kilometer is en daarbij nog een kleine 7000 privé en tijdens vakantie.
Ik fiets gemiddeld 150 - 200 - 250 kilometer per week afhankelijk van weer / werk / tijd. Ik werk in de continue dienst - dus 56 uur weken in 1 week, daarna 4 dagen vrij - dus tijd genoeg om te fietsen, elke dag te koken - tijd genoeg voor de kids. Meestal 2 keer per week in de avond fietsclub voor ritten tussen 55-70 kilometer samen met onze zoon van 17jr. De jongste 2 zijn 11 en 14 jr dus die hebben geen 24/24 oppas nodig en die vermaken zich met huiswerk / viool / paardrijden.
Ca 50 - 60 keer per jaar ( sowieso geen nachtdiensten ) fiets ik naar mijn werk wat zo'n 3000 kilometer is en daarbij nog een kleine 7000 privé en tijdens vakantie.
Life is too short for not riding tubulars..euhhh tubeless 
Leuk topic inderdaad.
Ik kom uit een volkomen asportieve familie. Rond mijn pubertijd ontwikkelde ik een niet te plaatsen voorliefde voor sportieve rijwielen. Ik begon op mijn 14de met een Peugeot Randonneur om vervolgens op mijn 16de een nieuwe Koga Gentsracer aan te schaffen. Dit was toen een forse aanslag op mijn spaarvarken. Daarna heb ik enkele jaren gefietst tot aan mijn diensttijd. Na mijn diensttijd ben ik gaan studeren aan de UT en was het fietsen compleet uit beeld.
Na mijn studie ben ik getrouwd en uiteindelijk eindigde ik met een gezin met 4 kinderen. Rond mijn 40ste begon het weer te kriebelen en ben ik weer gaan fietsen. Het begon voorzichtig, maar al snel werd ik behoorlijk fanatiek. Nu (10 jaar later) zijn de twee jongste kinderen 18 jaar en de twee oudste zijn inmiddels het huis uit. Mijn vrouw heeft er totaal geen moeite mee als ik ga fietsen en dat betekent dat ik er vaak op uit trek (alleen of met de fietsclub).
Een ding is in al die jaren niet veranderd: mijn directe omgeving verklaart mij voor gek en vraagt zich hardop af wat er nu zo leuk is aan fietsen. Ik heb me daarbij neergelegd en lijd in stilte......... !
Ik kom uit een volkomen asportieve familie. Rond mijn pubertijd ontwikkelde ik een niet te plaatsen voorliefde voor sportieve rijwielen. Ik begon op mijn 14de met een Peugeot Randonneur om vervolgens op mijn 16de een nieuwe Koga Gentsracer aan te schaffen. Dit was toen een forse aanslag op mijn spaarvarken. Daarna heb ik enkele jaren gefietst tot aan mijn diensttijd. Na mijn diensttijd ben ik gaan studeren aan de UT en was het fietsen compleet uit beeld.
Na mijn studie ben ik getrouwd en uiteindelijk eindigde ik met een gezin met 4 kinderen. Rond mijn 40ste begon het weer te kriebelen en ben ik weer gaan fietsen. Het begon voorzichtig, maar al snel werd ik behoorlijk fanatiek. Nu (10 jaar later) zijn de twee jongste kinderen 18 jaar en de twee oudste zijn inmiddels het huis uit. Mijn vrouw heeft er totaal geen moeite mee als ik ga fietsen en dat betekent dat ik er vaak op uit trek (alleen of met de fietsclub).
Een ding is in al die jaren niet veranderd: mijn directe omgeving verklaart mij voor gek en vraagt zich hardop af wat er nu zo leuk is aan fietsen. Ik heb me daarbij neergelegd en lijd in stilte......... !
Real men wear blûk!!! Marcel
Grappig topic. Ik kom wel uit een wielergekke familie, maar bijna geen familieleden die actief fietsen (althans, op niet een racefiets). Ik heb jaren rondgereden op randonneurs en hybrides, voor de lol, maar vooral als transport (ik heb een bloedhekel aan autorijden). Met sport en sporten heb ik niet veel, maar ik heb wel vanaf mijn diensttijd hardgelopen. Totdat mijn huisarts het wel een goed idee vond dat ik eens iets ging doen wat niet om de haverklap blessures opleverde. Dus weer eens een mooie hybride gekocht en daar lekker mee rondgereden. Na een paar jaar toch maar overgestapt op een racefiets, geen moment spijt van gehad. Heb inmiddels mijn vrouw ook aan het fietsen gekregen. Ze vind het dan ook niet erg als ik een keer of twee per week mijn rondje ga hobbelen. Maar gezien drukke baan en familiale verplichtingen blijft het een kwestie van met elkaar rekening houden.
TumTumTum
19 mei 2015 23:38
Leuke verhalen allemaal. Met een uitbreiding inmiddels. Als iedereen opschrijft hoe hij/zij aan het fietsen is gegaan dan doe ik dat ook maar.
Mijn allereerste fietsje kreeg ik op mijn 7e verjaardag. Je had toen 1 soort kinderfietsje, en die had je in het rood of blauw. Ik had blauw. Ik woonde aan een soort pleintje met een plantsoen in het midden en wat ik dan na het eten deed was als een bezetene zo hard mogelijk rondjes fietsen om dat plantsoen, dan kon ik lang volhouden. Een wielergekke familie had daar misschien bepaalde conclusies uit getrokken...maar helaas.
Maar dan nog. Volgens mij waren er toen ik 7 was helemaal geen wielrenclubjes voor meisjes en als ze er wel waren had ik er niet dood mogen liggen want mijn moeder vond wielrennen een ordinaire sport.
Toen ik ouder werd kwam er een opeenvolging aan kromme barrels met afgebroken trappers en verkeerd afgestelde zadels in mijn leven. Met als dieptepunt een loodzware veel te grote opoefiets die ik nota bene zelf graag wou hebben omdat mijn vriendinnen zo'n ding ook hadden. Iedere fietstocht op dat ding was een worsteling waar ik van top tot teen bezweet arriveerde. Fietsen was dus niet leuk.
Toch heb ik vanuit mijn ooghoeken wielrennen altijd wel fascinerend gevonden. Ik keek ook wel eens spontaan naar toer etappe's of andere wedstrijden op tv. Maar het idee dat ik zelf ook op een racefiets kon rijden kwam gewoon bij niemand en helaas ook niet bij mij op. Een racefiets is iets voor wielrenners, en dat ben ik niet. Kan dus niet. Klaar.
Dat idee ontstond pas toen ik op 47 jarige leeftijd (!) voor de gein eens met een vriend op gewone stadsfietsen aan zo'n door een lokaal fietsclubje georganiseerde toertocht mee deed. Toen kwamen al die gasten langs suizen op die snelle fietsen en toen dacht ik "hmm....is dat niet veel leuker?"
Geen idee hoe ik dat aan moest pakken...eerst een heleboel gelezen en opgezocht op internet, ik lurkte al wat op dit forum. Gelukkig bleek mijn vader een oude Gitane in de schuur te hebben staan die nog wel te berijden was, die hebben we toen een beetje opgeknapt en ik ben toen een stuk (ongeveer 50 km) gaan fietsen in Groningen. En ik was gelijk verkocht. Zooooooooo zeg wat fietste dat lekker licht! De rest weten jullie ongeveer wel.
Mijn allereerste fietsje kreeg ik op mijn 7e verjaardag. Je had toen 1 soort kinderfietsje, en die had je in het rood of blauw. Ik had blauw. Ik woonde aan een soort pleintje met een plantsoen in het midden en wat ik dan na het eten deed was als een bezetene zo hard mogelijk rondjes fietsen om dat plantsoen, dan kon ik lang volhouden. Een wielergekke familie had daar misschien bepaalde conclusies uit getrokken...maar helaas.
Maar dan nog. Volgens mij waren er toen ik 7 was helemaal geen wielrenclubjes voor meisjes en als ze er wel waren had ik er niet dood mogen liggen want mijn moeder vond wielrennen een ordinaire sport.
Toen ik ouder werd kwam er een opeenvolging aan kromme barrels met afgebroken trappers en verkeerd afgestelde zadels in mijn leven. Met als dieptepunt een loodzware veel te grote opoefiets die ik nota bene zelf graag wou hebben omdat mijn vriendinnen zo'n ding ook hadden. Iedere fietstocht op dat ding was een worsteling waar ik van top tot teen bezweet arriveerde. Fietsen was dus niet leuk.
Toch heb ik vanuit mijn ooghoeken wielrennen altijd wel fascinerend gevonden. Ik keek ook wel eens spontaan naar toer etappe's of andere wedstrijden op tv. Maar het idee dat ik zelf ook op een racefiets kon rijden kwam gewoon bij niemand en helaas ook niet bij mij op. Een racefiets is iets voor wielrenners, en dat ben ik niet. Kan dus niet. Klaar.
Dat idee ontstond pas toen ik op 47 jarige leeftijd (!) voor de gein eens met een vriend op gewone stadsfietsen aan zo'n door een lokaal fietsclubje georganiseerde toertocht mee deed. Toen kwamen al die gasten langs suizen op die snelle fietsen en toen dacht ik "hmm....is dat niet veel leuker?"
Geen idee hoe ik dat aan moest pakken...eerst een heleboel gelezen en opgezocht op internet, ik lurkte al wat op dit forum. Gelukkig bleek mijn vader een oude Gitane in de schuur te hebben staan die nog wel te berijden was, die hebben we toen een beetje opgeknapt en ik ben toen een stuk (ongeveer 50 km) gaan fietsen in Groningen. En ik was gelijk verkocht. Zooooooooo zeg wat fietste dat lekker licht! De rest weten jullie ongeveer wel.
Veni. Vidi. Fietsie.
Ernie C.
20 mei 2015 00:12
Wielrennen kijken heb ik van mijn opa geleerd. zelf fietsen is een ander verhaal.
Toen ik een nog jong was, was ik eh.., "groenteboer". Van mijn eerste -niet zo zuur verdiende- centjes moest er een deftig vervoersmiddel komen. Aangezien ik nog geen rijbewijs had werd het de duurste fiets die de plaatselijke fietsenmaker had staan: een Giant XTC NRS met Sram 9.0 en van die MPH schijfremmen. De eerste maanden werd de fiets alleen gebruikt om door "the hood" te cruisen en mijn zakjes groente rond te brengen totdat ik er een paar keer voor de grap het bos mee in was gegaan. Al snel maakte ik een aantal ritjes in de week en op termijn maakte de handel plaats voor een normale baan, een vrouw en kinderen. Helaas kreeg ik in het bos niet alleen de fietsmicrobe te pakken maar ook een andere, iets minder prettige microbe, de ziekte van Lyme.
Hier ben ik echt jarenlang goed ziek van geweest, zeker ook omdat de diagnose pas laat werd gesteld.
Toen ik redelijk hersteld was wilde ik weer een fiets gaan aanschaffen. Het was al vrij snel beslist dat het dit keer geen mountainbike ging worden maar een racefiets. Eerst een oude stalen Concorde om te proberen hoe het mij beviel en al vrij snel daarna iets duurders en beters alhoewel de liefde voor de oude stalen racefiets is gebleven en ik er daar inmiddels ook weer een aantal van heb staan.
En het thuisfront, mijn vrouw werkt 5 ploegen en ik doordeweeks. Dan moeten de kinderen nog 2 a 3 keer in de week sporten, het één en ander geklust worden en mag ik mijn vrouw nog meehelpen in de moestuin. Het is dus lastig om op vaste dagen te fietsen maar 1 a 2 keer in de week lukt aardig. Er wordt in ieder geval wel af en toe gekibbeld over onze tijdrovende hobby's. Gelukkig zijn we allebei wel meer fan van de bergen dan van het strand zodat ik op vakantie mijn hart kan ophalen.
Mijn zoontje heeft inmiddels zijn eerste mountainbike maar die zie ik geen wielrenner worden. Laatst wees ik hem erop dat hij sneller moet zwemmen om zijn b-diploma te halen en dat alle andere kindjes hem inhaalden. Zijn reactie daarop was: "Die andere kindjes gaan allemaal zo snel ademen en dat ga ik dus echt niet doen!"
.
Mijn dochter is helemaal gelukkig met haar racefietsje en als we gaan fietsen trekt ze af en toe een sprintje tot voorbij een lantaarnpaal en dan gooit ze één armpje in de lucht om de denkbeeldige overwinning te vieren...
Toen ik een nog jong was, was ik eh.., "groenteboer". Van mijn eerste -niet zo zuur verdiende- centjes moest er een deftig vervoersmiddel komen. Aangezien ik nog geen rijbewijs had werd het de duurste fiets die de plaatselijke fietsenmaker had staan: een Giant XTC NRS met Sram 9.0 en van die MPH schijfremmen. De eerste maanden werd de fiets alleen gebruikt om door "the hood" te cruisen en mijn zakjes groente rond te brengen totdat ik er een paar keer voor de grap het bos mee in was gegaan. Al snel maakte ik een aantal ritjes in de week en op termijn maakte de handel plaats voor een normale baan, een vrouw en kinderen. Helaas kreeg ik in het bos niet alleen de fietsmicrobe te pakken maar ook een andere, iets minder prettige microbe, de ziekte van Lyme.
Hier ben ik echt jarenlang goed ziek van geweest, zeker ook omdat de diagnose pas laat werd gesteld.
Toen ik redelijk hersteld was wilde ik weer een fiets gaan aanschaffen. Het was al vrij snel beslist dat het dit keer geen mountainbike ging worden maar een racefiets. Eerst een oude stalen Concorde om te proberen hoe het mij beviel en al vrij snel daarna iets duurders en beters alhoewel de liefde voor de oude stalen racefiets is gebleven en ik er daar inmiddels ook weer een aantal van heb staan.
En het thuisfront, mijn vrouw werkt 5 ploegen en ik doordeweeks. Dan moeten de kinderen nog 2 a 3 keer in de week sporten, het één en ander geklust worden en mag ik mijn vrouw nog meehelpen in de moestuin. Het is dus lastig om op vaste dagen te fietsen maar 1 a 2 keer in de week lukt aardig. Er wordt in ieder geval wel af en toe gekibbeld over onze tijdrovende hobby's. Gelukkig zijn we allebei wel meer fan van de bergen dan van het strand zodat ik op vakantie mijn hart kan ophalen.
Mijn zoontje heeft inmiddels zijn eerste mountainbike maar die zie ik geen wielrenner worden. Laatst wees ik hem erop dat hij sneller moet zwemmen om zijn b-diploma te halen en dat alle andere kindjes hem inhaalden. Zijn reactie daarop was: "Die andere kindjes gaan allemaal zo snel ademen en dat ga ik dus echt niet doen!"
.Mijn dochter is helemaal gelukkig met haar racefietsje en als we gaan fietsen trekt ze af en toe een sprintje tot voorbij een lantaarnpaal en dan gooit ze één armpje in de lucht om de denkbeeldige overwinning te vieren...
Campagnolo Ultra Dork
In mijn jeugd stond elke grote ronde en klassieker aan, ook als de mussen van het dak vielen. Na de uitzendingen speelde ik met vriendjes, die bij ons meekeken, gianni bugno of greg lemond na op een zelf tot racefiets verbouwd fietsje. Hoewel ik dat geweldig vond is het er nooit van gekomen om fietsen als sport te kiezen, toegegeven voetbal en hockey waren toen iets waardevoller voor mij.
Nadat ik als kok begon te werken verdween actief sporten naar de achtergrond, de koers werd als het kon wel actief gevolgd. Op mijn 29e kreeg ik een virus op mijn evenwichtsorgaan en kon ik de eerste 3 weken niet zonder een teiltje bewegen. Gevolg was dat ik flink afviel maar na de eerste periode hield ik weer vast voedsel vast en ben toen zonder beweging iets te enthousiast gaan compenseren. Na een jaar of wat ben ik weer gaan voetballen om mijn conditie, of wat er van over was aan te pakken. Dit was niet direct een briljant idee, viel van blessure naar blessure. Ik had ondertussen gebruik gemaakt van het fietsplan en een racer gekocht. Deze stond voornamelijk mooi te zijn in de kelder tot mijn fysio had bedacht dat fietsen wel wat voor mij kon zijn. Zo gezegd zo gedaan en was na het eerste ritje verkocht. Het jaar daarop een nieuwe fiets gekocht en waar de tijd het toeliet gaan fietsen.
Wat mij op het thuisfront brengt, die is even enthousiast mee gaan fietsen, zij het wat minder kilometers maar evengoed fanatiek. Als hoofd financiën is ze minder fanatiek qua materiaal en weigert ze te begrijpen dat betere wielen en nieuwe kleding goed zijn voor mijn prestaties, het kost wat overredingskracht en is gebaseerd op heel lief kijken. We hebben vooralsnog geen kinderen dus in de weekenden wordt gefietst. Aangezien ik om +/- 10 uur 's ochtends begin met werken pak ik doordeweeks de fiets 's ochtends om een rondje rotte o.i.d. te doen. Na de bijna afgeronde verbouwing van de badkamer ben ik van plan meer te gaan trainen met een schema zodat ik (we) misschien is aan cyclo kan gaan deelnemen.
Nadat ik als kok begon te werken verdween actief sporten naar de achtergrond, de koers werd als het kon wel actief gevolgd. Op mijn 29e kreeg ik een virus op mijn evenwichtsorgaan en kon ik de eerste 3 weken niet zonder een teiltje bewegen. Gevolg was dat ik flink afviel maar na de eerste periode hield ik weer vast voedsel vast en ben toen zonder beweging iets te enthousiast gaan compenseren. Na een jaar of wat ben ik weer gaan voetballen om mijn conditie, of wat er van over was aan te pakken. Dit was niet direct een briljant idee, viel van blessure naar blessure. Ik had ondertussen gebruik gemaakt van het fietsplan en een racer gekocht. Deze stond voornamelijk mooi te zijn in de kelder tot mijn fysio had bedacht dat fietsen wel wat voor mij kon zijn. Zo gezegd zo gedaan en was na het eerste ritje verkocht. Het jaar daarop een nieuwe fiets gekocht en waar de tijd het toeliet gaan fietsen.
Wat mij op het thuisfront brengt, die is even enthousiast mee gaan fietsen, zij het wat minder kilometers maar evengoed fanatiek. Als hoofd financiën is ze minder fanatiek qua materiaal en weigert ze te begrijpen dat betere wielen en nieuwe kleding goed zijn voor mijn prestaties, het kost wat overredingskracht en is gebaseerd op heel lief kijken. We hebben vooralsnog geen kinderen dus in de weekenden wordt gefietst. Aangezien ik om +/- 10 uur 's ochtends begin met werken pak ik doordeweeks de fiets 's ochtends om een rondje rotte o.i.d. te doen. Na de bijna afgeronde verbouwing van de badkamer ben ik van plan meer te gaan trainen met een schema zodat ik (we) misschien is aan cyclo kan gaan deelnemen.
-
Fietsen?altijd
- Forum-lid
- Berichten: 2744
- Lid geworden op: 09 aug 2014 20:21
Mijn verhaal is redelijk kort omdat ik 15 jaartes jong ben.
Ik heb sinds mijn 6e jaar gevoetbald en ben op mijn 12e begonnen met mountainbiken. Ondertussen wareh mijn vader en moeder alweer aan het racefietsen en mtb'en. Ik ben toen eind 2013 gestopt met voetballen en het nieuwe seizoen begonnen met racefietsen. Ik rijd ook wedstrijden en train zo'n 12 uur per week.
Ik probeer alles tussen het huiswerk door te plannen want ik zit in het 3e jaar van vwo.
Dit is het wel zo'n beetje en iedereen veek fiets plezier gewenst!
Ik heb sinds mijn 6e jaar gevoetbald en ben op mijn 12e begonnen met mountainbiken. Ondertussen wareh mijn vader en moeder alweer aan het racefietsen en mtb'en. Ik ben toen eind 2013 gestopt met voetballen en het nieuwe seizoen begonnen met racefietsen. Ik rijd ook wedstrijden en train zo'n 12 uur per week.
Ik probeer alles tussen het huiswerk door te plannen want ik zit in het 3e jaar van vwo.
Dit is het wel zo'n beetje en iedereen veek fiets plezier gewenst!
Maak joe woar
Hoi Fietsen?altijd, je fietst al langer op de racefiets dan ik....
Ik ben inmiddels 43 en heb de afgelopen >25 jaar niet gesport, en had zeker 10jaar niet eens meer op een fiets gezeten. Er werd dan ook niet gesport bij mij thuis...
Ik werd een paar jaar geleden uitgedaagd om te gaan mountainbiken, maar ik heb dat toen niet gedaan, totdat ik begin vorig jaar werdt uitgedaagd om dit jaar met pasen de Limburg Volta Clasic te gaan rijden.
Daar het in de relationele sfeer niet zo goed liep, ben ik begin vorig jaar gescheiden. Ik ben wat gezonder gaan eten, en zo wat kilotjes kwijt geraakt. Toen heb ik vorig jaar september een fiets gekocht. Ik ben met behulp van een trainingschema voor beginners op wielersportinfo mijn conditie gaan opbouwen. Dat was ook echt nodig, mijn zittend beroep hielp hier niet echt bij. Ik heb dus de hele winter getraind, en heb met pasen inderdaad de 116 km van de Limburg Volta Classic gereden. Nu fiets ik zo in het weekend de 100+ km rondjes, en probeer ik door de week ook 2 kortere rondjes te fietsen. Zo heb ik dit jaar inmiddels zo'n 3000km opzitten.
Ik heb er ook echt plezier in en het is goed voor mijn conditie.
Groetjes
Joris
Ik ben inmiddels 43 en heb de afgelopen >25 jaar niet gesport, en had zeker 10jaar niet eens meer op een fiets gezeten. Er werd dan ook niet gesport bij mij thuis...
Ik werd een paar jaar geleden uitgedaagd om te gaan mountainbiken, maar ik heb dat toen niet gedaan, totdat ik begin vorig jaar werdt uitgedaagd om dit jaar met pasen de Limburg Volta Clasic te gaan rijden.
Daar het in de relationele sfeer niet zo goed liep, ben ik begin vorig jaar gescheiden. Ik ben wat gezonder gaan eten, en zo wat kilotjes kwijt geraakt. Toen heb ik vorig jaar september een fiets gekocht. Ik ben met behulp van een trainingschema voor beginners op wielersportinfo mijn conditie gaan opbouwen. Dat was ook echt nodig, mijn zittend beroep hielp hier niet echt bij. Ik heb dus de hele winter getraind, en heb met pasen inderdaad de 116 km van de Limburg Volta Classic gereden. Nu fiets ik zo in het weekend de 100+ km rondjes, en probeer ik door de week ook 2 kortere rondjes te fietsen. Zo heb ik dit jaar inmiddels zo'n 3000km opzitten.
Ik heb er ook echt plezier in en het is goed voor mijn conditie.
Groetjes
Joris