Fiets.nl

matthiav schreef: ↑15 mar 2018 11:47 De kopgroep heeft toen vooral op de Haussire vorm gekregen,

Dit verbaast mij dan totaal niet
Pittige klim.

Dat is zeker waar, maar ik had het al eerder op de Mur de Velomediane verwacht

Heeft er iemand ook ervaring met de korte afstand (98km)? Ik overweeg deze afstand als eerste cyclo te rijden nu ik nog niet klaar ben voor het langere werk

Ga hem dit jaar ook rijden met een aantal vrienden van onze fietsclub. Zij hebben hem samen al een aantal keren eerder gefietst en keren ieder jaar terug omdat het zo mooi is. Wordt mijn eerste cyclo, al gaan we hem meer aanvliegen als een mooie tourtocht. Heb dan ook geen bijzondere voorbereiding, maar wel de nodige kilometers in de benen en dit jaar de Alp d'Huez, Mont Ventoux en Croix de Fer opgeweest.

Geniet ervan. Een van de leukste qua sfeer in de Ardennen en prachtig parcours.
Haussire is een bitch!!

Dit jaar voor de 6e keer deze mooie tocht gereden. Tegen alle voorspellingen in de hele dag droog, maar wel erg fris. Toch net te hard gestart, waardoor ik de Cote de Beffe bijna niet meer op kwam. 3 keer gestorven dit jaar en kwam gesloopt binnen, maar toch maar 5 minuten langzamer dan afgelopen jaar. Helaas weer net geen goud. Blijft mijn favoriete tocht, erg goede sfeer op de fiets en daarna.

Ook dit jaar de Kriek gereden. De 4de keer dus parcours kennis was aanwezig. De weersverwachting was niet al te best en in de ochtend was het aan het regenen. Gelukkig klaarde het op toen iedereen in de startvakken stond. Wel fris en een harde wind. Die wind heeft wel wat tijd en aansluitingen gekost ben ik bang. Boven op de eerste klim werd het meteen op de kant gegooid en was het bijten om in het wiel te blijven. Door de kou deden de spieren ook behoorlijk pijn. De Haussire op eigen tempo gedaan en op de cote de Samree stond pa met 2 bidons en wat reepjes/gels. Tot het eind heb ik mezelf goed gevoeld en kon ik gas geven. Afdaling voor La Roche vol wind tegen, dat was nog even vervelend. In een tijd van 5;21 gefnishd. Heb weer genoten!

Na een lange wielercarriere (reed in 1982 al ,mijn eerste wedstrijd) voor het eerst meegedaan aan deze tocht. Gelukkig werd het 3 kwartier voor de start droog. Het frisse weer vond ik persoonlijk erg prettig.

Al met al een mooie tocht (zwaartepunt op de helft van de rit) die ik als 50 plusser met goud kon afronden. Ook ik kwam niet uit op 170 km (162,5). Het grote minpunt aan deze tocht vind ik de slechte toestand van veel wegen. De wegen in de Waalse Pijl (iets oosterlijker) zijn iets beter.

Hier ook nog mijn verslagje, al eerder gepost in het 'vandaag gefietst-topic', nog iets aangepast,

Het weer was verrassend goed. 's Nachts een paar keer wakker geworden en toen hoorde ik het behoorlijk regenen. Bij het ontbijt leek het die dag vrijwel droog te blijven.
Ik had me vooraf nauwelijks verdiept in de route. Dat de Mur de Velomediane en de Haussire tussen de 50e en 70e kilometer lagen was zo ongeveer de meest gedetailleerde info die ik tot me had genomen. Mijn doel was om op alle wat langere klimmetjes zo rond de 270 Watt te trappen, dat houd ik wel een dagje vol.
Zo gezegd, zo niet gedaan. Vanuit de start is het direct omhoog. Ik vloog hordes mensen voorbij. Niet heel verwonderlijk, ik stond ergens achteraan bij de start. Dat komt ervan als je 8 minuten voor de start nog aan komt kakken. Vermogen kwam heel makkelijk, 325 Watt zonder moeite. Toch maar rustiger aan, de dag was nog lang. De eerste klimmetjes was het nog erg druk, maar geleidelijk aan werden de groepjes steeds kleiner. En dan ineens de Mur de Velomediane, in het dagelijks leven nog minder bekend als de Pied Monti of Mur de Maboge. Dat is ongeveer de Koppenberg van de Ardennen, maar dan zonder de kasseien. Daar begon ik het leuk te vinden. Vrij makkelijk omhoog geklommen, en dan een paar kilometer verder de Haussire. Ook die is lomp zwaar, maar in vergelijking met de mensen om me heen kwam ik redelijk makkelijk boven. Het doseren op alle klimmetjes wierp al duidelijk z'n vruchten af. Het weer werd ook steeds beter, de zon kwam steeds vaker tussen de wolken door gluren. Wel stond er een aardig windje, in de stukken tussen de klimmen, die in de eerste helft echt heel kort zijn, was een goed groepje om een beetje in te schuilen wel lekker. De tweede helft van de cyclo heeft minder hoogtemeters dan de eerste helft. Maar met beklimmingen als de Roche-à-Frêne en de Côte de Beffe is een beetje reserve toch wel lekker. Op die tweede klim (1600 meter à 10,3%), zo'n 22 kilometer voor de finish, zwalkte een aantal deelnemers al behoorlijk over de brede weg om boven te komen. Ik reed deze klim een minuutje langzamer dan de dag ervoor (nu in 7 minuten). Na een lang, steeds maar stijgend stuk, kom je daarna eindelijk bij de grote weg naar de finish, als beloning mag je 7 kilometer volle bak naar beneden. Na 5:48 rolde ik over de finish. Dik tevreden. 165 kilometer, ruim 3300 hm.

Conclusies:
- met een zonnetje is de omgeving een stuk vriendelijker dan je denkt wanneer je er in de auto langs rijdt op weg naar de Alpen
- heel weinig vrouwelijke deelnemers
- elk dorpje in die buurt heeft een tank ergens staan als herinnering aan WOII
- de meeste beklimmingen lijken zo erg op elkaar dat ik ze nog wel 8 keer moet rijden om ze uit elkaar te houden
- als het minder hard waait, kan het nog wel een stuk sneller
- het gemiddelde niveau van de fietsers lijkt een stuk hoger dan bij andere tochten/cyclo's
- het asfalt is echt heel slecht op de meeste/vrijwel alle plaatsen
- het is verbazingwekkend om te zien hoeveel tegelzetters, loodgieters en aannemers bereid zijn een fietsgroepje te sponsoren in ruil voor vermelding op het shirt

Als er dan toch een paar reviews verschijnen, hierbij ook mijn ervaringen:

Door diverse agenda perikelen was het weeral een aantal jaren geleden dat ik deze cyclo had gereden. Het was voor mij nog een vraag wat mijn niveau zou zijn. In het verleden had ik bv als voorbereiding al marmotte of 3B gereden. Dat was dit jaar niet van toepassing. Wel veel kilometers, maar met name criterium kilometers dus wel dikke spieren maar misschien wat minder klimvermogen. Dan dus maar gewoon "op talent" de rit aanvangen. Helaas was ik mijn bidons vergeten bij afreizen (niet mijn gewoonte! ) FOUT1! Heb nog twee bidons en tabletten van BORN gescoord FOUT2!

Bij de start schoven wij rond 08.15 aan in vak 2 . Na een koude 45 min konden we aansluiten bij de eerste groep en werd het startschot gegeven. De eerste klim uit het dorp was als altijd een chaos en een rat race . Ik had al snel in de gaten dat dit niet mijn dag zou worden. Reeds op de eerste klim zat ik dik boven mijn omslagpunt. De eerste lus rond La Roche werd desondanks redelijk voorspoedig afgwerekt. Mijn hartslag wilde echter niet echt meewerken. Bovendien viel de sportdrank van Born heel slecht. Was constant licht misselijk. Mijzelf constant vervloekend dat ik mijn normale spullen vergeten was reed ik verder. Omdat ik hierdoor weinig dronk had ik nog meer als een bidon bij de eerste bevoorrading en besloot door te rijden (FOUT3). Na terugkeer in La roche de Haussiere op. Dat is voor mij nooit echt een onverdeeld genoegen, ik ben hier gewoon niet genoeg klimmer voor. Dit jaar was het echter nog erger. Ik besloot om niet te paniekeren en heel rustig naar boven te rijden. Ging op zich redelijk. Na de afdaling de Samree op, dat was een drama. Of het nu kwam door de kou, te weinig drinken of gebrek aan vorm van de dag. Ik voelde her en der al krampscheutjes opkomen. Ook hier rustig aan gedaan.

Al dat rustige fietsen werpt op een gegeven moment wel zijn vruchten af en ik kom wat beter in mijn ritme. De lange afdaling (vals plat) rond km 100 loopt niet best, in de groep wordt er niet echt gereden. Ik heb vandaag echter ook niet veel zin om de kastanjes uit het vuur te halen en laat me rustig meevoeren. Op de roche en frene gaat het prima, ik rij een strava PR, In mijn beleving is dit de laatste voor de bevoorrading en ik leeg mijn laatste bidon (FOUT4). Helaas zit een gaatje in mijn geheugen want hier komt nog dik 20 km met daarin oa de Rideux. Deze valt dus vies tegen. Bij de bevoorrading (eindelijk) twee bidons gepakt. Helaas is het niet echt sportdrank maar meer siroop met water. Eten gaat niet echt meer, mijn maag speelt constant op. Als ik weg rijd is het nog zo'n 40 km . Bij de eerste de beste km heuvelop schiet de kramp er weer in. (grrr ) Dat worden nog zware km. Ik vrees de Beffe waar kramp altijd een issue is. Dat zal dit jaar niet beter zijn. De vlakke aanloop naar de Beffe is al een drama. Het groepje waar ik in rij heeft een mooie snelheid, maar ik zit constant tegen de kramp aan (of er net over ). En idd bij het opdraaien van de Beffe kramp in mijn volledige bovenbenen. voor/ achter/boven /beneden. Ik weet dat ik niet af moet stappen en ik probeer zo licht mogelijk te trappen en de kramp te onderdrukken. Ik kom redelijk boven en daarna komt die verschrikkelijke akelige zuigende Dochamps. Ik wordt bijna niet ingehaald dus rijd blijkbaar nog een redelijk tempo. Pas op het eind komen er twee voorbij. Ik zet even aan om aan te sluiten en de kramp schiet tot achter mijn oren. Ik bijt er doorheen en sluit aan. De afdaling naar La roche is heerlijk (wel met tegenwind). In la roche is er nog één uit de groep die wil sprinten en natuurlijk kan ik het niet laten om mee te sprinten. Als eerste van de groep rol ik over de streep. 5,48 uur. Ruim op tijd voor goud. Later blijkt dat ik deel 5 van de criq (strava segment) een PR heb gereden. Dan zat ik er 3 jaar geleden dus NOG meer doorheen

Het was een zeer zware dag. Vorm van de dag was niet goed. Ook voorbereiding en aanpak was niet ideaal. Zie het aantal fouten. Dan is de 12 min langzamer dan 3 jaar geleden ook weer niet zo slecht. Dus ik kijk met tevredenheid terug op een zware tocht.

Netjes gereden hoor.

P.S.

Côte de Beffe, hahahahaha

havana schreef: ↑01 sep 2018 09:23 Côte de Beffe, hahahahaha

.......waar kramp altijd een issue is.

in je kaak, zeker?