Beginnen op relatief latere leeftijd (20)

[anderson99]

Nee snuggere een wielrenner heeft een laptopje nodig als ik het drama verhaal lees anders kan die niet skypen met de familie.

[vermeulen]

Wat zwaar zeg misschien moet je de documentaire zien van een marathon loper niks geen leuke hoteletje en een kok die je eten maakt met een masseur. Moet je allemaal zelf doen geld zelf bekostigen voor een hoogte stage en eten wat pot schaft geen lekkere pastas. Zit je in Kenia zonder internet op een Berg kleren wassen met de hand 7 in de ochtend trainen slapen weer trainen.

Een klassieke internet cq. basisschool-argumentatie:
Anderen hebben het nog veel zwaarder, dus dit is niet zwaar.

Zo kan ik er ook wel een paar vertellen; vindt je dat marathonlopers het zwaar hebben?! Nou, dan moet je eens in een Noord-Koreaans strafkamp gaan kijken, daar hebben mensen het pas zwaar! Niks geen tijd om een stukje hard te lopen, en skypen met je familie zit er ook niet in, want die is al lang al geexecuteerd.

"zwaar" is een relatief begrip, maar vergeleken met de ervaringen die topicstarter en de meesten onder ons in hun leven hebben opgedaan, is het leven van een profwielrenner en ook zeker de weg daar naar toe, erg zwaar.

Uiteraard zullen de ervaren profrenners, en de ex-profrenners je allemaal vertellen dat het een hartstikke leuk en enerverend leven is, maar daarbij moet je m.i. met twee dingen rekening houden:
-Als ze het niet leuk hadden gevonden om van hot naar her te reizen, in hotels te slapen, etc. waren ze al veel eerder afgevallen en waren ze nooit (ex-) profrenner geworden.
-De profrenners die het niet gemaakt hebben spreken er minder over, worden niet gevraagd voor radio en tv interviews, en hoor je dus alleen als je ze persoonlijk kent.

(dit doet me een beetje denken aan een seminar serie die we ooit hadden genaamd: "Een carriere in de wetenschap combineren met een gezin", waar succesvolle wetenschappers met een leuk gezinnetje kwamen vertellen dat het allemaal makkelijk kan. Wetenschappers zonder gezin, en ex-wetenschappers mét een gezin kwamen uiteraard niet aan bod)

[bve]

Niet eerst een (half) jaar amateurs?

[Nee_Nee]

20 jaar jong.. En dan beginnen over beginnen op latere leeftijd.... Geweldig.

Mijn twee centen: je kunt op je 20e álles worden wat je wilt, mits je voldoende gemotiveerd bent en het juiste talent hebt. Motivatie is voldoende om te beginnen. Talent wijst wel uit hoever je kunt komen. Ga er voor!

[Tijanus]

20 jaar jong.. En dan beginnen over beginnen op latere leeftijd.... Geweldig.

Marijn de Vries begon op haar 29e met wielrennen, dus dan is 20 inderdaad nog behoorlijk groen.

[bever]

20 jaar jong.. En dan beginnen over beginnen op latere leeftijd.... Geweldig.

Mijn twee centen: je kunt op je 20e álles worden wat je wilt, mits je voldoende gemotiveerd bent en het juiste talent hebt. Motivatie is voldoende om te beginnen. Talent wijst wel uit hoever je kunt komen. Ga er voor!

[bve]

Probeer op je 20ste nog maar eens prof voetballer te worden of pianist. Wielrennen is (gelukkig) vooral hard fietsen. Conditie krijg je wel op 100% met de juiste training. Er zijn zat sporten waarbij beginnen op je 20ste kansloos is (om prof te worden), leren bewegen doe je het makkelijkste als kind.

[Christine]

Als je het niet gaat proberen, blijf je de rest van je leven denken "maar als ik het nou wel had gedaan?" terwijl als je het wel probeert en het lukt misschien toch niet, dan weet je "ik heb het in ieder geval geprobeerd".

[Pitti Carabinieri]

Ja Christine,

Er zijn ook een hoop studenten die die gedachte hebben bij de kunstacademie of een andere studie waar je weinig baangarantie hebt. Natuurlijk moet je je dromen volgen, maar een stukje realiteit moet niet ontbreken.

Ik stel voor een opleiding te volgen en tegelijkertijd weer lekker te gaan fietsen. Bijbaantje erbij. En dan zien hoe het gaat. Van het ene uiterste in het andere uiterste vallen brengt vrijwel nooit de resultaten die je zoekt.

[vermeulen]

Als je het niet gaat proberen, blijf je de rest van je leven denken "maar als ik het nou wel had gedaan?" terwijl als je het wel probeert en het lukt misschien toch niet, dan weet je "ik heb het in ieder geval geprobeerd".

Dromen over dingen die je niet gedaan hebt, maar wel had kunnen doen, zijn altijd zo heerlijk vrij van de obstakels die de realiteit met zich meebrengt.
De route die je in je leven aflegt is nooit een rechte lijn, er zijn altijd obstakels en problemen, maar ook plotselinge kansen, zuurverdiende maar ook onverwachtse successen, en steeds veranderende omstandigheden. Temidden van dat alles vormt zich een carriere, een vriendenkring, maw. je leven.

Een droom is echter altijd één rechte lijn naar de top.

[Christine]

Er zijn ook een hoop studenten die die gedachte hebben bij de kunstacademie of een andere studie waar je weinig baangarantie hebt. Natuurlijk moet je je dromen volgen, maar een stukje realiteit moet niet ontbreken.

Ik vind dat je beter een arme kunstenaar kunt zijn of een arme profwielrenner dan een modale kantoorklerk. Die kunstenaar of wielrenner heeft nog allerlei opties open, en heeft prachtige ervaringen opgedaan, terwijl die kantoorklerk altijd een kantoorklerk zal blijven. Ik fietste vroeger met een jongeman die genoeg trainde om prof te zijn, maar die daar iets te oud voor was, die zijn wielerverhalen opschreef, en nu staan zijn boeken op de lijsten van alle VWO'ers. Ik heb ook een keer in dezelfde wedstrijd gefietst als die jongeman die toen de wedstrijd won, jaren prof is geweest, maar ondertussen wel afstudeerde en nu een organisatieadviesbureau heeft en de TdF becommentarieert. Kortom, als wielrenner kun je alle kanten uit.

Dus Sam, ga lekker fietsen, en probeer ondertussen wat te studeren voor als je later groot bent.

[amclassic-fan]

En daar kan ik nog 10x zo veel verhalen tegen over zetten, van jongens die geprobeerd hebben om prof te worden, alles opzij gezet hebben (incl opleiding) en nu orders pikken in een magazijn.

Of die kunstenaar hier een paar deuren verder op die moet blijven snabbelen, omdat van een AOW rondkomen toch wel tegen valt.

Prof zijn heeft zeker hele mooie kanten, maar zoals Gerard belichtte zitten er ook echt wel andere kanten aan. Ik vind het prima dat het bij mij een uit de hand gelopen hobby is, als ik geen zin heb om te koersen dan doe ik dat niet, als er iemand iedere maand geld overmaakt ligt dat net even iets anders.